30 lat - obrona praw Rusinów na Ukrainie. Jak było! Wspomnienia Świadków! Cz. 3

POWRÓT DO SPISU TREŚCI .......... Część 1 Część 2

A oto DOKUMENTY sprawy karnej nr 499 w sprawie oskarżenia obywatela Ukrainy SIDORA DYMITRIA DYMITRIEWICZA o popełnienie przestępstwa z art. 1 art. 110 Kodeksu Karnego Ukrainy.

Ten dokument pokazuje, jak SBU wszczęła sprawę karną przeciwko Dimitrijowi Sydorowi, oskarżając go o przestępstwo, którego nie popełnił.

Stosowali sowiecką „metodologię” wszczynania sprawy sądowej, a następnie „tworzenia dowodów”, m.in i wnioski ekspertów. Dowody wskazywały na ukryte apele nie w jego osobistym przemówieniu, ale między wierszami dokumentu, który został odczytany na Kongresie. Sam dokument został opracowany wspólnie przez komisję NRRZ i Sejmu RP, poprawiony i przyjęty wspólnym głosowaniem przez II Europejski Kongres Rusinów Podkarpackich w dniu 25 października 2008 r. Jednocześnie SBU nie znalazła żadnych osobistych apeli do Dimitrija Sydora. Ale apele znaleźli eksperci SBU w tekście „ukrytym między wierszami” decyzji Zjazdu Rusińskiego 2 EKPR.

 Ponieważ nie można było oskarżyć i osądzić wszystkich 105 delegatów, którzy podpisali dokument i taką samą liczbę gości, SBU postanowiła zrzucić winę wyłącznie na samego Dimitrija Sydora, współprzewodniczącego II EKPR, zorganizowanie umotywowanego politycznie publicznego ścigania go w celu zastraszenia wszystkich Rusinów.

  Czytamy dokument według 10 punktów:

   W punktach 1.2.3. czytamy: 5 grudnia 2008 roku SBU pod naciskiem swojego szefa Walentego Naływajczenki w pośpiechu wszczęła postępowanie karne przeciwko Dimitrijowi Sydorowi.

  W punkcie 4. Już 2 lutego 2009 r., tj. dwa miesiące później prokuratura okręgowa uznała, że ​​w działaniach Dimitrija Sydora nie było przestępstwa, mimo że sprawa została przyjęta przez sędziego Iwana Stana „w postępowaniu”.

  Jednocześnie prokuratura przekazała sprawę do zbadania na 4 miesiące – do 2 czerwca 2009 roku.

  W dniu 22 lipca 2009 roku badanie zostało przedłużone o kolejne 5 miesięcy.

  26 sierpnia 2009 roku, miesiąc później, badanie przedłużono o 6 miesięcy.

   I dopiero 16 września 2009 r. SBU zmieniła treść aktu oskarżenia i wydano „nowy akt oskarżenia” pod pozorem „uzupełnienia” tego przedstawionego wcześniej - 25 października 2008 r.

  W punktach 5.6. Od 24.02.2009 do 30.06.2009 "sprawa" była rozpatrywana przez Sąd Miejski i Rejonowy w Użhorodzie, kiedy to "dochodzenie przedprocesowe zostało wstrzymane" skargą na fakt sfałszowania sprawy przeciwko Dimitrijowi Sydorowi.

To właśnie ten sąd mógłby powstrzymać nielegalną działalność SBU. Ale sędzina nie odważyła się anulować zarzutów karnych przeciwko Dimitrijowi Sydorowi z SBU. A przecież wiedziała o decyzji prokuratury - o przekazaniu sprawy do śledztwa, w której w tym czasie nie było "składu zbrodni" D. Sydora. Tym bardziej, że ostateczny akt oskarżenia przeciwko SBU Dimitrija Sydora powstanie dopiero za 7 miesięcy – 16 września 2009 roku.

  W punktach 7.8.9. widzimy, jak negatywna decyzja Sądu Miejskiego i Rejonowego w Użhorodzie pozwoliła na kontynuację nielegalnych działań SBU przez kolejne 4 lata – do 2012 roku.

  W punkcie 10. Zgodnie z wymogami art. 208-220 Kodeksu postępowania karnego Ukrainy, inicjatorom politycznie umotywowanych represji sądowych wobec osoby publicznej Dimitrija Sidora nakazano w ciągu dwóch tygodni – od 16 do 30 września – usunąć, tj. zniszczyć wszystkie wcześniejsze dowody nielegalnych działań śledczych SBU i faktycznie dowody nielegalnych działań sędziego Iwana Stana.

  Przypuszczamy, że użhorodzki sędzia został zmuszony do tego oczywistego naruszenia prawa – skazania osoby publicznej za swoje żądania przywrócenia praw ludowi ruskiemu na Zakarpaciu.

Wszystkie bezprawne działania SBU i ukraińskiego sądu zostały nagrane, udokumentowane, oryginały skopiowane i złożone w 2012 r. do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (ETPCz) jako oficjalna skarga.

  Jednak w trakcie 8-letniej procedury (tj. do 2020 r.) rozpatrywania skargi do ETPCz nie dopatrzyli się naruszenia procedury sądowej w odmowie przyjęcia skargi pierwszej instancji do drugiej instancji TK. sąd – Zakarpacki Sąd Apelacyjny. Nie stwierdzili tam naruszenia praw i wolności ludności ruskiej na Ukrainie, na Zakarpaciu (w centrum Europy), chociaż przedmiotem procesu był „fakt ochrony praw i wolności mniejszości narodowej w Ukraina” Dimitrija Sidora.

     Prawie rok później SBU, nie znajdując ani jednego faktu do wszczęcia sprawy karnej, zdołała wszcząć nową sprawę, ale pod starym numerem, który nie zawiera już wezwań do „nielegalnych zmian granic” na podstawie wcześniej obciążony artykuł, który wyszedł z ust samego Dymitra Sidora, ale takie „wezwania między wierszami tekstu” znaleźli eksperci.

Władze Ukrainy nie zostały jeszcze potępione za swoje bezprawne działania, choć od 30 lat lekceważą prawa i wolności ludności ruskiej na Ukrainie, które notabene nie ulegają przedawnieniu.

30.09.2010 Biorąc pod uwagę ustawę Ukrainy „O ratyfikacji Europejskiej Karty Języków Regionalnych i Mniejszościowych”, społeczność rusińka ponownie zwraca się do posłów Werchownoi Rady Ukrainy o wpisanie języka rusińskiego do listy języków regionalnych i języki mniejszości narodowych. Projekt ten został złożony przez zastępcę Rady Najwyższej Alexander Golub.

cytujemy:

„Projekt ustawy o zmianie ustawy Ukrainy „O ratyfikacji Europejskiej Karty Języków Regionalnych lub Mniejszościowych” (o języku rusińskim).

Jeśli chodzi o język rusiński. 7185 od 30.09.2010

PRAWO UKRAINY

O uzupełnieniu Ustawy Ukrainy „O ratyfikacji Europejskiej Karty Języków Regionalnych lub Mniejszościowych”.

Rada Najwyższa Ukrainy postanawia:

1. Uzupełnienie art. 2 Ustawy Ukrainy „O ratyfikacji Europejskiej Karty Języków Regionalnych lub Mniejszościowych” z dnia 15 maja 2003 r., wskazującego, że postanowienia Karty mają zastosowanie również do języka rusińskiego, określając ten artykuł w następujące brzmienie:

"2. Postanowienia Karty mają zastosowanie do języków takich mniejszości narodowych Ukrainy: białoruskiego, bułgarskiego, gagauskiego, greckiego, żydowskiego, krymskotatarskiego, mołdawskiego, niemieckiego, polskiego, rosyjskiego, rumuńskiego, rusińskiego, słowackiego i węgierskiego”.

Niniejsza ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Przewodniczący Rady Najwyższej Ukrainy W. Łytwyn

Jednak i ten projekt został odrzucony przez władze ukraińskie.

https://zakarpat-rada.gov.ua/docs/rishennya/5/6_sesion/rishen_241.rar

Oto adres EUROPEJSKIEJ KARTY JĘZYKÓW REGIONALNYCH LUB MNIEJSZOŚCIOWYCH (język ukraiński, podpisany przez stronę ukraińską).

https://rm.coe.int/CoERMPublicCommonSearchServices/DisplayDCTMContent?documentId=09000016806d35e0

Dokumenty RADY EUROPY, które Ukraina przyjęła i ratyfikowała, zamieszczone na STRONIE RADY EUROPY

     filmy:

„Jak Ukraina ignoruje i sabotuje rozwiązanie kwestii rusińskiej?” Rozmowa E.E. Żupana: -> https://t.me/rusyn_leaks/22

"Chcemy, aby Ukraina przestała prześladować Rusinów." – prof. Iwan Turyanitsa -> https://t.me/rusyn_leaks/21

Kto korzysta na nieuznawaniu narodowości i autonomii Rusinów? - E. Zupan -> https://t.me/rusyn_leaks/30

 E. Żupan: „My, Rusini, nie możemy odmówić, bo jak można odmówić naszej matce…”.

E. Zupan: Nasze główne cele: Uznanie narodowości rusinkiej.

05.04.2016 Użhorod nr 259. ZAKARPACKI SEJMIK WOJEWODZKI na III sesję VIII zwołania DECYZJA 05.04.2016 Użgorod NR 259

Zakarpacki Sejmik Wojewodzki prosi o natychmiastową zmianę Konstytucji Ukrainy i ustaw Ukrainy.

„W sprawie apelu Zakarpackiego Sejmiku Wojewodzkiego w sprawie „Wprowadzenia zmian do Konstytucji Ukrainy i ustaw Ukrainy w celu nadania organom samorządu terytorialnego szerokich uprawnień administracyjnych i finansowych”.

Zgodnie z art. 43 Ustawy Ukrainy „O samorządzie terytorialnym na Ukrainie” Sejm Wojewodztwa postanowił:

1. Zwrocic sie

Do Prezydenta Ukrainy Poroszenki P.A.,

Do Przewodniczącego Rady Najwyższej Ukrainy Grojsmana V. B.,

Premiera Ukrainy Jaceniuka A.P.

(Dodano tekst odwołania).

2. Wysłać apel do poslow Ukrainy pochodzących z Zakarpackiego wojewodztwa, w celu poparcia odpowiedniej inicjatywy ustawodawczej.

3. Nałożyć kontrolę nad wykonaniem niniejszej decyzji na zastępcę przewodniczącego regionalnych administracji państwowych i profilowych stałych komisji sejmiku w sprawach: budżetu, kompleksu rolno-przemysłowego, rozwoju wsi, administracyjno-terytorialnego i zagospodarowania przestrzennego

PODPISANE: Przewodniczący Rady M. Rivis.

Z treści Apelu: Zakarpacki Sejmik Wojewodzki zwraca się o natychmiastową zmianę Konstytucji Ukrainy i ustaw Ukrainy ... w związku z wynikami Zakarpackiego Referendum Wojewodzkiego z dnia 1 grudnia 1991 r., w którym wzięło udział 546 450 wyborców Wojewodztwa Zakarpackiego, czyli 78,6%, głosowało „za” proklamacją Zakarpackiego Wojewodztwa Ukrainy jako specjalnego terytorium samorządowego, jako podmiotu w ramach niepodległej Ukrainy.

Już 24 stycznia 1992 r. Zakarpacki Sejmik Wojewodzki zatwierdził i przyjęła apel do Rady Najwyższej Ukrainy „O wprowadzeniu zmian i uzupełnień do Konstytucji Ukrainy”, w którym jako inicjatywę ustawodawczą wystąpiła do Werchownoi Rady Ukrainy w sprawie zmian i uzupełnień. Dziś społeczeństwo regionu nadal ma nadzieję na wprowadzenie jakościowych, głębokich i systemowych zmian w Ustawie Zasadniczej Ukrainy i innych ustawach…”.

https://zakarpat-rada.gov.ua/docs/rishennya/7/3_sesion_1/rish_259.zip

Wniosek

Pomiędzy młodszym pokoleniem Rusinów krążą legendy i fantastyczne rozmowy o wydarzeniach, których nie byli oni świadkami i nie jest im tak łatwo je rozpoznać.

Wielu czytało nierzetelne informacje przygotowane przez nieżyczliwych naszemu narodowi, że „proces osoby publicznej, przewodniczącego Sojmu Rusinów Podkarpackich Dimitrija Sidora, w latach 2008-2012, stał się nowym powodem represji wobec Rusinów, którzy w wyniku , ograniczyli poziom swojej aktywności , - do elementu czysto folklorystycznego.

Jeśli przyjrzeć się bliżej, staje się jasne dla wszystkich, że publiczny 4-letni proces ruskiego działacza publicznego Dimitriego Sidora został przeprowadzony właśnie po to, aby zastraszyć i sprowadzić działalność rusińskiego ruchu narodowego do poziomu pieśni i tańców.

... Młodsi Rusini, cierpiący przez dziesięciolecia asymilacji-ukrainizacji, tracą zainteresowanie kwestią odrodzenia ich rdzennej ludności Zakarpacia - Rusinów, historycznej Republiki Rusi Podkarpackiej, która istniała jako część Czechosłowacji od 1919 do 1938 (46) lat.

Mamy nadzieję, że te informacje wraz z dokumentacją dowodową (wideo, zdjęcie, tekst, protokoły śledztwa SBU) pomogą Rusinom docenić historię walki o swoje prawa, Rusinów Podkarpackich.

Te informacje mogą pomóc ukształtować twój  własny  pogląd na wspomniane wydarzenia.

Mamy nadzieję, że doświadczenia uczestników powyższych wydarzeń (amerykańska diaspora rusińska od 1918 r., senatorowie, posłowie, politycy Rusi Podkarpackiej w latach 1919-1946, działacze rusińscy w latach 1991-2023, posłowie do Werchownoi Rady) w ich działalnośći na rzecz praw człowieka, przyniosą korzyści w zachowaniu rusińkiego dziedzictwa etniczno-historycznego i przywróceniu statusu prawnego należnego Rusinom zgodnie z prawem międzynarodowym.

 Rusini są uznawani w wielu państwach świata i na szczeblu ONZ, UE, OBWE. Ukraina od dawna ma taki sam obowiązek uznania narodu Rusinów. Mamy nadzeje ze dobrowolne uznanie przez Ukrainę rusinow odbedzie się przed obliczem międzynarodowej wspólnoty i wspólnoty europejskiej.

POWRÓT DO SPISU TREŚCI .......... Część 1 Część 2