Prostytutka daje w klubie

🔞 KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻

Prostytutka daje w klubie

pomorska.pl needs to review the security of your connection before proceeding.

Did you know companies are using machine learning to help identify and protect against bot traffic?
Requests from malicious bots can pose as legitimate traffic. Occasionally, you may see this page while the site ensures that the connection is secure.

Performance & security by
Cloudflare



↑ Mariusz Jędrzejko: Prostytucja jako problem społeczny, moralny i zdrowotny . Pułtusk-Warszawa: Akademia Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora, Oficyna wydawnicza ASPRA-JR, 2006, s. 38-40.

↑ Prostytucja i cudzołóstwo . [dostęp 2010-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-28)]. Cytat: Podróżujący po Polsce na początku XVII w. Węgier Morton Csombor pisał, że gdy przejeżdżał przez Lipnicę Murowaną, to „otoczyła nas chmara dziewek nieczystych obyczajów, by prawić nam pochlebstwa i bawić nas śpiewem”. W Bochni władze miasta od czasu do czasu wydawały zarządzenia, przestrzegając przed przyjmowaniem „wszetecznic i ludzi luźnych”. Tak było w 1610 r., kiedy to burmistrz i rajcy miejscy wyznaczyli karę 5 grzywien, dla tych którzy się do tego polecenia nie dostosują. Z kolei ordynacja porządkowa z 1743 r. wzywała burmistrza do surowego karania rozpowszechnionego cudzołóstwa. O odpowiednie życie moralne swoich członków dbały również cechy rzemieślnicze. Jeden z artykułów cechu rzeźniczego przewidywał wpłatę 12 groszy do skrzynki cechowej przez tych, którzy „rozpustnie sobie poczynając(…) konwersację z białogłowami prowadzą (…).”

↑ Piotr Rowicki: Córy Koryntu w mieście nad Motławą ( pol. ) . 2012-01-02. [dostęp 2012-01-08].

↑ Piotr Rowicki: Córy Koryntu w mieście nad Motławą’’ ( pol. ) . 2012-01-02. [dostęp 2012-01-08].

↑ Jolanta Sikorska-Kulesza: Zło tolerowane . Warszawa: Wydawnictwo Mada, 2004, s. 29-34.

↑ Stanisław Poniatowski: Pamiętniki synowca Stanisława Augusta. . Warszawa: 1997, s. 17. Cytat: Mając już ponad pięćdziesiąt lat Książę Kazimierz obwoził po Warszawie w karecie swoją metresę, aktorkę teatru warszawskiego, bardzo urodziwą podobno dziewczynę (…) Specyficzną cechą tych warszawskich spacerów był fakt, że panna Józefa siedziała w karecie swojego amanta zupełnie nago i taką jawiła się oczom zaintrygowanej publiczności.

↑ Piotr P. Gołdyn Piotr P. , Pogarda dla zawodu, litość dla człowieka : społeczno-edukacyjne formy działalności wobec kobiet zagrożonych prostytucją w Polsce (1918–1939) , wyd. 1, Kalisz: Kaliskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 2013, ISBN 978-83-62689-27-9 , OCLC 858586253 .

↑ Marek Karpiński: Najstarszy zawód świata. Historia prostytucji . London: Lemur (Puls Publications Ltd), 1997, s. 166. ISBN 1 85917 064 1 . Cytat: Na radzieckich czołgach został przywieziony do Polski ustrój szczęśliwości społecznej. Ustrój ten miał przekształcić społeczne stosunki, odmienić moralne wartości. Nierząd – głosiła przodująca i obowiązująca wówczas nauka – jest funkcją niewłaściwych stosunków produkcji, wynikiem niesprawiedliwego podziału wytworzonej wartości dodatkowej. Cała sfera seksualności człowieka należy do tzw. nadbudowy, która – jak nauczają trzej brodaci nauczyciele i jeden z wąsami – jest regulowana przez bazę. Wraz z przejęciem środków produkcji przez lud pracujący miast i wsi prostytucja, jako zjawisko społeczne musi zniknąć. Taka jest logika dziejów. (…) Słownik Wyrazów Obcych z 1954 roku trudne słowo „prostytucja” wyjaśniał następująco: „Jest to nierząd uprawiany zawodowo w celu zdobycia środków utrzymania; społeczne zjawisko występujące w krajach burżuazyjnych, spowodowane kapitalistycznym bezprawiem i brakiem materialnego zabezpieczenia”.

↑ Jan Larecki: W służbie Jej Seksualnej Mości . Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2011, s. 5-13. Cytat: Prostytucja i szpiegostwo to nie tylko dwa najstarsze zawody świata, ale i najbardziej skrywane praktyki często wywierające silny wpływ na różne poczynania człowieka. Dawno odkryty związek między pożądaniami ciała i knowaniami umysłu odgrywał prawdopodobnie większą rolę w historii niż zabiegi wielu polityków i generałów. Główny cel wykorzystywania seksu jako instrumentu ułatwiającego szpiegowanie to nakłonienie kochanka lub kochanki – po uwiedzeniu i roznamiętnieniu – do ujawnienia znanych jemu czy jej tajemnic. W takich działaniach specjalizowały się służby specjalne Związku Radzieckiego (KGB i GRU) oraz byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej (STASI). Ale i nasz wywiad miał w dziedzinie wykorzystywania seksu do zdobywania różnych tajemnic coś do powiedzenia (…).

↑ I. Pawlik: Krakowskie prostytutki. Dworcówki, arabeski, makaroniary . Warszawa: 1991.

↑ Skocz do: a b Violetta Ozminkowski: Klient dzwoni raz (artykuł w Newsweeku , numer 14/2003) . 2003-04-06.

↑ Skocz do: a b c d Tomasz Maćkowiak: ’’Bezczynność pod latarnią’’ (artykuł w Newsweeku , numer 40/2004) . 2004-10-04.

↑ Mariusz Jędrzejko: Prostytucja jako problem społeczny, moralny i zdrowotny . Pułtusk-Warszawa: Akademia Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora, Oficyna wydawnicza ASPRA-JR, 2006, s. 42. Cytat: Zdaniem policjantów obecnie w Polsce działa około 15 tys. agencji towarzyskich. Pracuje w nich co najmniej 150-160 tys. osób. Biznes związany z prostytucją obraca prawie 10 mld zł rocznie (Za: „Wprost” 2004, nr 1127). Wskazania wymaga, że przeważającą część stanowią osoby prostytujące się okresowo, często dla zdobycia środków finansowych przeznaczonych na określone cele osobiste i konsumpcyjne.

↑ Departament Stanu USA : 2009 Human Rights Report: Poland ( ang. ) . 2010-03-11. [dostęp 2010-06-20]. Cytat: According to police there were an estimated 3,300 prostitutes in the country; however, NGOs estimated that there were 18,000 to 20,000 women involved in all aspects of the sex industry

↑ OBOP : Dlaczego prostytucja? Wolny wybór czy konieczność? . [dostęp 2010-06-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-10)].

↑ Portal wynagrodzenia.pl (źródło: opracowanie Sedlak & Sedlak na podstawie serwisu roksa.pl): Ile da się na tym zarobić, czyli zarobki pań świadczących płatne usługi seksualne ( pol. ) . 2011-11-24. [dostęp 2012-01-08].

↑ Mariusz Jędrzejko: Prostytucja – skala i charakter zjawiska w świetle badań, rozdział II [w:] Prostytucja jako problem społeczny, moralny i zdrowotny . Pułtusk-Warszawa: Akademia Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora, Oficyna wydawnicza ASPRA-JR, 2006, s. 49-71.

↑ Mariusz Jędrzejko: Prostytucja – skala i charakter zjawiska w świetle badań, rozdział II [w:] Prostytucja jako problem społeczny, moralny i zdrowotny . Pułtusk-Warszawa: Akademia Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora, Oficyna wydawnicza ASPRA-JR, 2006, s. 54.

↑ Zbigniew Izdebski : Ryzykowna Dekada. Seksualność Polaków w dobie HIV/AIDS. Studium Porównawcze 1997-2001-2005. . Zielona Góra: Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, 2006, s. 69-72.

↑ Mariusz Jędrzejko: Prostytucja – skala i charakter zjawiska w świetle badań, rozdział II [w:] Prostytucja jako problem społeczny, moralny i zdrowotny . Pułtusk-Warszawa: Akademia Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora, Oficyna wydawnicza ASPRA-JR, 2006, s. 69-70.

↑ Bartłomiej Leśniewski: Drogi rozkoszy (tygodnik Wprost, nr 33 z 18 VIII) . 1996. Cytat: Przy drodze najważniejszy jest wygląd i błyszczący ciuch. Klient, decydując się na dziewczynę, najczęściej nie ma okazji przyjrzeć się jej dokładnie, nie widać, czy twarz jest młoda, czy nogi długie. Liczy się świecący kostium i błyszczące rajstopy. Starsze z nas w ogóle za dnia nie wychodzą na drogę, natomiast wieczorem mają duże wzięcie – mówi Ania, dziewczyna z pobocza.

↑ Renata Gardian: Zjawisko sponsoringu jako forma prostytucji kobiecej . Oficyna Wydawnicza Impuls, 2010. ISBN 978-83-7587-319-1 .

↑ Maria Świetlik: Sponsoring – między małżeństwem a prostytucją . Warszawa: Przekrój, nr 9/2012 – rozmawiają Andrzej Depko , Anna Grzywacz, Agnieszka Kościańska , Ewa Majewska , s. 12-15. Cytat: Depko: Ludzkość w ciągu dziesięciu tysięcy lat wymyśliła trzy formy społecznego zaspokajania popędu seksualnego: jednym jest małżeństwo, drugim są wolne związki, trzecim jest prostytucja. Sponsoring wpisuje się w zakres prostytucji. Majewska: Choć pewne formy sponsoringu przypominają stateczne małżeństwo. Depko: Te formy mogą się przenikać. Do XIX w. wydawano kobietę za mąż i to była małżeńska prostytucja, bo interesy rodzin były ważniejsze niż miłość.

↑ „ Prostytucja jest procederem, w którym usługi nie mogą być świadczone w ramach stosunku pracy, zatrudnienia lub innego prawnego stosunku, wskazanego w ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (t.j. Dz.U. 1997 Nr 25, poz. 128 ze zm.). ” (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2001-04-10, V SA 3275/00).

↑ „ W dotychczasowym orzecznictwie z uwagi na aspekt moralny i sprzeczność z zasadami współżycia społecznego uznano za słuszne zakwalifikowanie przychodów z prostytucji do przychodów z art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy (por. wyrok NSA z dnia 3.02.2000 r., sygn. akt I SA/GD 1011/99). ” (z uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedziba w Poznaniu z 2007-01-25, I SA/Po 691/06).

↑ Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. (tekst jednolity) Rozdział 1 Podmiot i przedmiot opodatkowania ( pol. ) . [dostęp 2013-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 stycznia 2013)]. Cytat: USTAWA z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. (tekst jednolity) Rozdział 1 Podmiot i przedmiot opodatkowania Art. 2. 1. Przepisów ustawy nie stosuje się do (…) przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy (…)

↑ Czy przychody z prostytucji podlegaja opodatkowaniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? Czy niezłożenie zeznania o przychodach z prostytucji podlega karze za przestępstwo lub wykroczenie skarbowe? ( pol. ) . [dostęp 2013-01-23]. Cytat: Podatnik stoi na stanowisku, że przychód uzyskany z prostytucji nie podlega opodatkowaniu i nie powstaje obowiązek złożenia zeznania podatkowego PIT. Zdaniem podatnika nie zachodzą również przesłanki do uznania powyższego za przestępstwo lub wykroczenie skarbowe. (…) Wobec powyższego powołana ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do przychodów z prostytucji i dlatego zeznanie podatkowe nie obejmuje przychodów z prostytucji, nie składając zeznania o przychodach z uprawiania prostytucji nie popełniono przestępstwa, ani wykroczenia skarbowego. Karze nie podlega nie złożenie zeznania o przychodach z uprawiania prostytucji, gdyż przepisy ustawy podatkowej nie mają zastosowania w tej materii.

↑ II FSK 1301/08 – Wyrok NSA ( pol. ) . [dostęp 2013-01-23]. Cytat: Dalej strona wyjaśniła, że z tego źródła miesięcznie uzyskiwała dochód w kwocie 6.000-7.000 zł., a usługi te świadczyła we W. u siebie w domu lub u klienta, w motelach i różnych miejscowościach np. w K. lub w Z. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego przeprowadzona przez organ kontroli wyjawiła szereg sprzeczności, które w jego ocenie nie pozwalały na skuteczne stwierdzenie, że strona uzyskała wykazywane dochody z uprawiania nierządu (…)

↑ Mariusz Jędrzejko: Prostytucja jako problem społeczny, moralny i zdrowotny . Pułtusk-Warszawa: Akademia Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora, Oficyna wydawnicza ASPRA-JR, 2006, s. 46-47. Cytat: Pierwsze informacje o Polakach – ofiarach handlu ludźmi pojawiły się w latach 1992-1993 (…) w połowie lat 90. XX wieku w strukturach polskiej prokuratury powołano Biuro ds. Przestępczości Zorganizowanej. Efektem (…) stało się prowadzenie w latach 1995-2003 ponad 300 postępowań przygotowawczych i skierowanych do sądów 228 aktów oskarżenia. Z kolei w roku 2004 ujawniono 261 ofiar handlu ludźmi, z których ponad 20 nie ukończyło jeszcze 15 lat. (…) Poszerza się proceder uprowadzania kobiet do Polski. Od 1995 roku ujawniono ich ponad 400, przy czym większość stanowiły obywatelki Białorusi i Ukrainy (źródło: Prokuratura Generalna, Warszawa 2005).

↑ Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji: Handel Ludźmi w Polsce: Materiały do raportu 2009 ( pol. ) . MSWiA, 2009. s. 18. [dostęp 2013-08-28].


     Prostytucja legalna i regulowana prawnie
     Prostytucja jest legalna, ale nieregulowana prawnie
     Prostytucja jest nielegalna – karze się zarówno prostytutki jak i klientów nabywających usługi seksualne
     Prostytucja jest nielegalna – karze się tylko klientów nabywających usługi seksualne
Prostytucja w Polsce nie jest zabroniona prawnie , jednak w polskim kodeksie karnym wymieniono trzy rodzaje przestępstw związanych z prostytucją: stręczycielstwo , sutenerstwo i kuplerstwo .

Prostytucja w Polsce ma głębokie korzenie historyczne [1] . W okresie początków państwowości do uprawiania prostytucji przeznaczano kobiety zdobywane w czasie wypraw wojennych. Od X wieku odnotowuje się prostytucję wędrowną, a wraz z rozwojem miast pojawiają się domy publiczne . Filarem rozpowszechniania się prostytucji na ziemiach polskich był przez wieki handel dziewczętami i młodymi kobietami. Polegał on, w odległych czasach, na werbowaniu i wywożeniu do innych miast dziewcząt i kobiet z przeznaczeniem do uprawiania prostytucji (zdarzały się też porwania i przymuszenia).

Najwcześniejsze informacje o prostytucji na ziemiach polskich pochodzą dopiero z XIV i XV wieku , choć nie ma wątpliwości, że istniała ona wcześniej, w źródłach bowiem jawi się już w postaci niejako gotowej, ukształtowanej, zorganizowanej w domach publicznych, poddanej pewnym formom kontroli ze strony miasta. Już od XV wieku władze wielu miast polskich tolerowały prostytucję a próby jej ograniczania były nieskuteczne. Za pierwszy dom publiczny w Polsce (znany historykom) uchodzi XV-wieczny lokal w Bochni , z którego usług korzystali najprawdopodobniej kupcy przybywający po tamtejszą sól [2] . W XV wieku miejskie domy publiczne, zwane z niemiecka zamtuzami (słowo zamtuz pochodzi od śr.-w.-niemieckiego samt-hūs co znaczy dom publiczny), znajdujące się najczęściej pod opieką kata miejskiego (faktycznie prowadziły je katowskie żony [3] ), funkcjonowały legalnie nie tylko w stołecznym Krakowie oraz w innych miastach, ale również mniejszych miejscowościach, a nawet na wsi. Niewielkie zamtuzy działały też przy niektórych warsztatach rzemieślniczych. Łączenie urzędu kata z zarządem domu publicznego miało prawdopodobnie związek z przejmowaniem wzorów niemieckich, gdyż właśnie takie łączenie było charakterystyczne dla tamtych krajów.

W drugiej połowie XVI i XVII wieku w największych ośrodkach miejskich – w Krakowie , Warszawie , we Lwowie , w Poznaniu , Lublinie – występowały wszystkie formy prostytucji znane w późniejszych wiekach. Obok działających bez przeszkód legalnych zamtuzów kwitł potajemny nierząd uprawiany przez kobiety na własny rachunek lub w nielegalnych domach publicznych, szynkach, karczmach. Płatne usługi seksualne świadczono w miastach, na wsi i przy drogach, a obok prostytucji zawodowej wiele kobiet oddawało się temu procederowi doraźnie i okolicznościowo. Mimo potępienia prostytucji przez Kościół , a także niewątpliwie surowego stosunku ówczesnego prawa do pozamałżeńskich stosunków seksualnych (np. do cudzołóstwa ) stanowisko władz miejskich było niejednolite. W praktyce godzono się na istnienie prostytucji w legalnych katowskich domach publicznych; poza nim była na ogół traktowana jako występek przeciwko obyczajom . Władze miejskie sprawowały bliżej nieokreślony nadzór nad zamtuzami, a nawet czerpały zyski z prostytucji. Co najwyżej niekiedy próbowały zmniejszyć jej rozmiar poprzez nakładanie na prostytutki wysokich podatków lub wprowadzenie zakazu wynajmowania im lokali w mieście.

W portowym Gdańsku do dziś o dawnych, lokalnych ośrodkach nierządu przypominają nazwy ulic na Starym Mieście: Zbytki, Żabi Kruk, Różana czy Panieńska. Jak powszechnie się uważało, choć może nie do końca trafnie, z domów publicznych korzystali wówczas w Gdańsku prawie wyłącznie przyjezdni. Miejscowi bogacze mieli od tego służące i kochanki na mieście, a miejscowi biedacy nie mieli pieniędzy [4] .

Stopień represywności wobec kobiet oddających się prostytucji był stosunkowo niski. Znacznie bardziej rygorystyczne wzorce moralno-obyczajowe reformacji , a później kontrreformacji spowodowały narastanie od początku XVI w. głosów potępiających tolerowanie prostytucji. Próby represji były jednak nadal bardzo słabe, a postawa tolerancyjna współistniała z represyjną. Niejednolite stanowisko prawne wobec prostytucji nie dotyczyło natomiast stręczycielstwa i sutenerstwa , za które groziły w Rzeczypospolitej surowe kary – od publicznej chłosty , okaleczenia ciała, wydalenia z miasta aż po śmierć. Również tu praktyka odbiegała od przyjętych zasad.

Wiek XVIII to czasy barier społecznych, podziałów stanowych , gdzie urodzenie określało pozycję człowieka na całe życie. W tych czasach jedynie prostytucja dawała względną łatwość przekraczania granic społecznych. Jeśli już gdzieś spotykała się arystokracja z pospólstwem , jeżeli gdzieś był ze szlachtą polską polski lud , to w łożnicy domów publicznych . Zajęcie się prostytucją było w XVIII wieku jednym z najlepszych sposobów omijania barier społecznych – prostytucja dawała dostęp do szybkich pieniędzy, dawała też dostęp do „dobrego towarzystwa” i w konsekwencji do stanu szlacheckiego – w XVIII wieku w Warszawie warunki sprzyjały rozkwitowi prostytucji również w najwyższych sferach. Obraz rozwiązłości, upadku obyczajów i panoszących się chorób wenerycznych na początku lat 90. tamtego wieku pozostawili cudzoziemcy. Libertyńską postawę wobec życia seksualnego odzwierciedlają utwory w rodzaju Pochwały bordelu Stanisława Kostki Potockiego . Świadectwem tego okresu są też dwa rymowane przewodniki z lat 70. z informacjami i radami dla niezorientowanych w warszawskich realiach amatorów płatnych usług seksualnych [5] . Wśród amatorów płatnej miłości pojawiają się w źródłach na przykład takie postacie jak Adam Poniński (który ponoć kupił sobie też cnotę jednej z panien – dziewictwo z uwagi na profilaktykę przeciw chorobom wenerycznym było w szczególnej cenie, przeliczanej na 30 dukatów ); Otto Stackelberg ; August Sułkowski , który w latach 1774-1776 posiadał przywilej na teatr publiczny w Warszawie; a także brat królewski, podkomorzy koronny książę Kazimierz Poniatowski , który uchodził za szczególnie rozrywkowego [6] . Bywało też, że kobiety swobodnych obyczajów wiązały się ze swoimi klientami. Szczególnym symbolem było tu małżeństwo prostytutki z urzędnikiem aparatu ścigania (który wówczas był zobowiązany ścigać nierząd), jako że prostytucję i policję łączył węzeł korupcji . Strażnicy prawa otaczali prostytutki opieką (lub przynajmniej rezygnowali z obowiązku ścigania), one natomiast dzieliły się z nimi dochodami ze swojej profesji (lub po prostu użyczały swych wdzięków). Z procederem prostytucji był też związany między innymi Jacek Jezierski , bliski krewny Franciszka Walezego, poseł i senator, uważany też za pierwszego polskiego ekonomistę , który w swym pałacu przy moście założył dom publiczny. Zyski z nierządu ciągnęła też na przykład marszałkowa wielka koronna Barbara z Duninów Sanguszkowa , właścicielka zabudowań na zbiegu ulic Senatorskiej i Podbielańskiej . Kuplerzy pobierali w owym czasie 50 procent od zarobków prostytutek – w Warszawie było jednak zaledwie kilkaset prawdziwych profesjonalistek a więc tyle co nic w porównaniu
Napalona parka pojechala do lasu
Ruchanie cycatej cipki
Cycki na Walentynki