Lekcja życia z macochą
🔞 KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻
Lekcja życia z macochą
Home / Rozwój / Rodzicielstwo / Nie musisz być złą macochą z bajki
Jak udowodnić mobbing w pracy? Potrzebna zmiana definicji
© 2012-2022 MIASTO KOBIET Wszystkie prawa zastrzeżone
Jesteś kobietą, która wybrała życie u boku mężczyzny, który ma dzieci z inną?
Nie każda macocha musi przypominać tę z bajek / fot. Fotolia
Rozwodników przybywa, przybywa więc samotnych ludzi z dziećmi, którzy próbują na nowo stworzyć stado, redefiniując tradycyjne pojęcie rodziny. W tym wszystkim są też one – kobiety, które wybrały życie u boku mężczyzny, który ma dzieci z inną
– Widzi pan tego chłopczyka? Proszę wyjrzeć przez okno. Tego w niebieskiej kurteczce, który bawi się na placu zabaw.
– Widzę.
– Dziś wróci z panem do domu. Będzie z panem mieszkał, będzie dla pana ważny, dostosuje pan do niego swój grafik i budżet oraz swoją relację. Proszę być wyrozumiałym i miłym, nawet, kiedy chłopczyk będzie marudny, trudny, będzie miał ciężki dzień albo będzie głośny.
– Ale to niemożliwe! Przecież ja go nawet nie znam!
– To proszę teraz pomyśleć życzliwiej o swojej żonie.
To sytuacja z gabinetu psychologicznego, którą na forum przytacza jedna z macoch.
Bycie macochą nie jest byciem matką. Choć, jak mówi coachka Aneta Sabat , która pracuje z rodzinami patchworkowymi, jest to przysposobienie dzieci, na których wychowanie ma się wielki wpływ, mimo że się ich nie wychowuje, bo ta rola jest zarezerwowana dla biologicznych rodziców.
Dla dzieci jest panią, z którą dzielą tatę i która chce decydować o rzeczach, o których dotychczas decydowali tylko rodzice i dziadkowie. W oczach matki dzieci to osoba, która będzie robiła wszystko, żeby odseparować ojca od dzieci i przekierować strumień pieniędzy na nową rodzinę, zamierza też ingerować w wychowanie jej dzieci. A przecież są jeszcze rodzice partnera, byli teściowe, cały system rodzinny, w który trzeba wejść. W Polsce relatywnie łatwo jest otrzymać pomoc w kwestiach wychowawczych czy związkowych, o ile nie jest się macochą. Wtedy trudno znaleźć zarówno mądre książki, jak i pomoc specjalisty. Dlaczego? Bo macocha to rola trudna i nieokreślona.
Z jednej strony dzieli się życie i buduje dom z mężczyzną, z drugiej ma się ograniczony wpływ na rzeczy, którymi w pierwszej rodzinie zarządza się w sposób organiczny.
Jak będziemy wydawać pieniądze? Co wolno, a czego nie wolno dzieciom w naszym domu? Czy wolno mi pojawiać się na uroczystościach rodzinnych, skoro jestem nową partnerką, czy powinnam usuwać się w cień? Jak radzić sobie z własnymi uczuciami? Na czym budować stabilizację? Czy muszę kochać swoich pasierbów? No i co zrobić, żeby zaspokoić też własne potrzeby, zamiast wskakiwać w rolę super-matki, super-ciotki, super-kumpeli, a po kilku latach totalnie się w tym systemie wypalić. To pytania, których nie są zazwyczaj świadome kobiety wchodzące w relację z mężczyzną z dziećmi.
Kochasz go i jest jasne, że skoro on jest taki świetny, jego dzieci muszą być wspaniałe. Przecież są jego. Dacie radę i stworzycie razem kochającą się rodzinę. Nauczeni poprzednimi rozstaniami, macie już wnioski i odrobione lekcje. Im więcej osób do kochania, tym lepiej. Z byłą żoną lub partnerką na pewno złapiecie nić porozumienia. Przecież wasze dobre stosunki będą korzystne dla wszystkich. Masz dzieci? Świetnie, twoje dzieci od teraz będą miały przyszywane rodzeństwo. Widzisz wszystko w różowych barwach i dopiero potem okazuje się, że rodzina patchworkowa nigdy nie działa z taką samą dynamiką, jak ta pierwsza. Zasady, które obowiązywały w poprzednich związkach od dziś nie obowiązują, a ty z pokojowo nastawionej pacyfistki zaczynasz się zbroić po zęby.
Przez pierwszy rok macocha jest pozytywnie nastawiona zarówno do pasierbów, jak i byłej partnerki swojego mężczyzny.
Miesiąc miodowy kończy się jednak wraz ze świadomością, że w patchworku nic nie będzie takie, jak sobie macocha wymyśliła.
W imię miłości trzeba będzie się skonfrontować z byciem na drugim miejscu, wiecznymi zmianami planów, nie uczestniczeniem w procesach decyzyjnych, krzywdzącymi stereotypami i uczuciami zdecydowanie większej liczby osób niż nasz partner – twierdzi Katarzyna Podurgiel , coach i założycielka Akademii Macoch, w której pomaga macochom uporać się z wyzwaniami nowej roli.
Innego zdania jest Aneta Sabat , według której patchworkowe rodziny nie różnią się niczym od tych pierwotnych, a złośliwa była żona mogłaby ustąpić fatalnej teściowej. To, czy pozwolimy jej zepsuć nasz związek zależy wyłącznie od nas i naszych priorytetów. Trenerka przestrzega jednak, by kobiety, które nie planują zakładać rodziny, poważnie przemyślały związek z mężczyzną-ojcem.
Niezależnie od tej różnicy zdań, obie zgadzają się co do tego, że zanim wejdzie się w taką relację, warto dobrze się zastanowić zarówno nad swoimi motywami, jak i możliwościami.
Szacowanie własnych sił według zamiarów to jedno, życie to całkiem inna bajka. Problem pojawia się już w momencie, w którym dajemy się ponieść romantycznej wizji, w której mieszana rodzina będzie funkcjonować tak, jak wydaje nam się, że rodzina powinna wyglądać. Skąd czerpiemy przekazy? Filmy familijne, znajomi, rodzice, książki najczęściej pokazują rodzinę jako heteronormatywną z biologicznymi dziećmi. Przekaz zmienia się w baśniach, w których macochy dręczą pasierbice, lub w tabloidach, w których ojczymowie molestują dzieci swoich żon. Nawet Słownik Języka Polskiego mówi o „traktowaniu po macoszemu”. Odgrywanie „normalnej” rodziny zazwyczaj nie kończy się dobrze.
Macochy nadmiernie się angażują w sprawy partnera i zamiast być dla niego wsparciem – ale dbać o własne granice i je uszczelniać, mieć pasje – wchodzą w rolę drugiej mamy, co złości pierwszą i wypala samą macochę, która może wcale nie zostać doceniona, a w dzieciach wywoływać dodatkowo konflikt lojalności.
W tym romantycznym scenariuszu brakuje uziemienia i strategii radzenia sobie z problemami. Dr James Bray , psycholog, który przez 10 lat zajmował się badaniami nad rodzinami patchworkowymi, nie wróży również dobrze modelowi matriarchalnemu, w którym to kobieta ma dzieci, a mężczyzna oddaje jej kontrolę nad ich wychowaniem i prowadzeniem domu. Kobieta jest tu bardziej sprawcza i kompetentna, a partner niejako na niej uwieszony. Związki tego typu zazwyczaj kończą się wraz z pojawieniem się wspólnego dziecka.
James Bray określa je mianem neotradycyjnych. Te rodziny opierają się na bardzo silnej więzi pary, która pogłębia swoją relację, jednocześnie odcinając ją od przeszłych związków.
Macocha jest systematycznie włączana w pełnię rodzinnego życia, w tym w życie pasierbów i może ustalać zasady oraz reguły. Choć nie udaje drugiej matki, jest pełnoprawnym członkiem rodziny.
Para jest elastyczna i adaptuje się do zmian, które niesie ze sobą rodzinne życie, ale potrafi też ustalać zasady i zarządzać relacjami z ex-małżonkami, rodzicami i resztą wielopokoleniowej rodziny, która nie jest mieszkańcami ich domu.
Warto się zastanowić, co jest ważne, a czego na pewno nie jesteś w stanie zaakceptować. Podobnie jak w tradycyjnej rodzinie, również w mieszanej priorytety partnerów i ich podejście do wychowywania dzieci może się różnić. Aneta Sabat , która nie tylko pomaga rodzinom mieszanym rozwiązywać konflikty, ale też sama jest macochą dla trzech pasierbic i matką syna z poprzedniego małżeństwa oraz dwójki z obecnego związku, mówi, że dla niej i jej partnera oczywistym było, że zamieszkają razem jedynie, jeśli wszystkie dzieci zaakceptują zarówno nowego partnera rodziców, jak i przybrane rodzeństwo. Wygląda na to, że patchwork się udał, bo najstarsze dzieci mówią, że w przyszłości chciałyby mieć równie udany związek, co rodzice.
W oczach opinii publicznej macochy to wciąż te, które przyszły na gotowe. Jakby bycie z „mężczyzną z przeszłością” było wygraniem w życiowego totka, a współżycie z cudzymi dziećmi najłatwiejszą rzeczą pod słońcem.
Z jakiegoś powodu przyjęło się myśleć, że nowe partnerki ojca zamierzają żyć kosztem dzieci.
Tymczasem rzeczywistość macoch wygląda zazwyczaj dużo mniej kolorowo. Na pytanie: „Czy czujesz się czasem w swoim patchworku jak piąte koło u wozu?” blogerka pisząca pod pseudonimem Wydziarana Macocha, parska śmiechem: „Czy? Chyba raczej, kiedy ostatni raz nie czułam się piątym kołem u wozu?”.
Jej zdaniem macocha, prędzej czy później, zrozumie, że nie jest numerem jeden i wszystkie decyzje życiowe jej partnera będą podejmowane przez pryzmat dzieci. Przestrzega przed byciem naiwną i zadawaniem ukochanemu pytania o to, czy wybierze ją, czy dzieci. To spisuje relację na straty na samym starcie. W dodatku dynamika patchworku, w którym dzieci nie mieszkają z ojcem i macochą na stałe, jest zmienna.
Wszyscy grają tu w podzespołach, ojciec i macocha, ojciec i dzieci, dzieci i macocha, ojciec i biologiczna matka. Nie ma mowy o stabilizacji typowej dla tradycyjnych rodzin.
Dużo zależy też od partnera. Nie tylko jest pod presją i często z poczuciem winy, że nie uczestniczy w życiu swoich dzieci na co dzień, ale w dodatku powinien mieć na tyle empatii i cierpliwości, żeby wejść w buty macochy i zrozumieć jej emocje. „Ostatecznie rodzicem jest się od urodzenia dziecka, macochą kobieta staje się nagle i nikt nie uczy nią być. Doświadczenia nabiera się po drodze”, zauważa Wydziarana Macocha.
W byciu macochą ważne jest znalezienie złotego środka – bądź obecna w poprzednim życiu męża, ale nie nachalna / fot. Fotolia
Nigdy cię tu nie chciałam. Po prostu nigdy nie byłaś częścią mojego planu. Kiedy dorastałam i marzyłam o rodzinie, którą założę, nigdy cię w niej nie było. Nigdy nie chciałam pomocy innej kobiety przy wychowywaniu mojego dziecka. Mój plan zawierał mnie, tatę moich dzieci, dzieci, ale nie ciebie. Nie sądzę też, żebyś ty chciała mnie w swoim życiu. Wątpię, że planowałaś zajmować się dziećmi, których sama nie urodziłaś. Mogę się założyć, że twój rodzinny plan zakładał ciebie, tatę twoich dzieci i te dzieci, niekoniecznie mnie i moją córkę. Mogę się niemal założyć, że kiedy marzyłaś o byciu mamą, miałaś na myśli dzień, kiedy twoje dzieci się urodzą, a nie dzień w którym poślubiłaś swojego męża. Jestem pewna, że nigdy mnie nie uwzględniałaś w swoim życiowym planie.
Tak pisze w liście otwartym do macochy swojej córki pewna matka. I w pewnym sensie w kilku prostych zdaniach nakreśla całą trudność patchworkowej sytuacji. Nikt tego nie planował, nie tak to miało wyglądać, a jednak jest. Jakie będzie, w dużej mierze zależy od wszystkich zainteresowanych. Katarzyna Podurgiel jako motto swojej działalności przyjęła hasło „nie musisz być jak macocha Kopciuszka”. Wiedz więc, że choć nie masz specjalnego wpływu na mądrość i cierpliwość swojego partnera, na empatię matki dzieci ani na uczucia samych dzieci, masz wpływ na to, jaką macochą zechcesz być. Teraz to również twoja bajka.
Blogerka (Blimsien.com), dziennikarka, projektantka ubioru, wyznawczyni girl power, pomysłodawczyni i założycielka facebookowych grup Girl Gang by Blimsien, która wspiera kobiety na zasadzie sisterhoodu (idei siostrzeństwa). Ekspertka w zadawaniu sobie i innym pytań. Dzięki niej kobiety uczą się osiędbania.
Słowem w sedno, jak mawiał klasyk. Bardzo ciężka i już na starcie negatywie odbierana rola w społeczeństwie. Niestety działamy tu stereotypowo. Sama macocha często nie wytrzymuje presji „drugiego miejsca”, przez co swoim zachowaniem mimowolnie potwierdza powszechną opinię. I kółko się zamyka.
Zapisz moje dane, adres e-mail i witrynę w przeglądarce aby wypełnić dane podczas pisania kolejnych komentarzy.
K.MORAWSKIEGO 5/217
30-102 KRAKÓW
redakcja@miastokobiet.pl
Razem z naszymi partnerami przechowujemy na urządzeniu informacje, takie jak pliki cookie, i uzyskujemy do nich dostęp, a także przetwarzamy dane osobowe, takie jak niepowtarzalne identyfikatory i standardowe informacje wysyłane przez urządzenie, w celu zapewniania spersonalizowanych reklam i treści, pomiaru reklam i treści oraz zbierania opinii odbiorców, a także rozwijania i ulepszania produktów. Za Twoją zgodą my i nasi partnerzy możemy wykorzystywać precyzyjne dane geolokalizacyjne i identyfikację przez skanowanie urządzeń. Możesz kliknąć, aby wyrazić zgodę na przetwarzanie danych przez nas i naszych partnerów zgodnie z opisem powyżej. Możesz też uzyskać dostęp do bardziej szczegółowych informacji i zmienić swoje preferencje przed wyrażeniem zgody lub odmówić jej wyrażenia. Pamiętaj, że niektóre rodzaje przetwarzania danych osobowych mogą nie wymagać Twojej zgody, ale masz prawo sprzeciwić się takiemu przetwarzaniu. Twoje preferencje będą mieć zastosowanie tylko do tej witryny. Preferencje możesz zmienić w dowolnym momencie, powracając na tę witrynę lub odwiedzając stronę zawierającą naszą politykę prywatności.
Jestem macochą. Jak to jest wychowywać nie swoje dziecko? Fot. Mattew Henry/Unsplash
Aneta Zabłocka 18 marca 2021, 16:42
Zostałam macochą, gdy córka mojego partnera miała 7 lat.
Przez lata zbudowałyśmy więź matki i córki. Jednak dla społeczeństwa moja rola w jej wychowaniu jest niemal nieznacząca.
Opowiem wam, jak to jest wychowywać nie swoje dziecko.
Nieprawdziwy rodzic
Kiedy Młoda miała 7 lat i dopiero pojawiłam się w jej życiu, zapytała, czy może nazywać mnie mamą . Byłam już po lekturze podręczników dotyczących relacji w rodzinach patchworkowych i wiedziałam, że nie.
"Jestem ciocią, masz już mamę". To była i dla mnie bolesna odpowiedź, ale wytyczenie granic było niezbędne. Nie miałam wtedy jeszcze dzieci z moim partnerem. Kusiło mnie, zostanie "mamą". To wartościowa rola, pozytywna, piękna. W przeciwieństwie do "macochy".
Zawsze mówię, że mam trójkę dzieci. Tylko dwójkę z nich rodziłam, ale wychowuję całe trio. Nigdy nie tłumaczę zawiłości rodzinnych, bo gdy powiem, że to córka mojego męża z pierwszego małżeństwa, rozmówca automatycznie zrywa moje więzi z nią. Jestem wtedy sztucznym tworem przyczepionym do niewinnej 11-latki, która ma pecha, że jej rodzice się rozwiedli.
Za to zaczynają się pytania o to, jakie mam z nią relacje, podszyte ciekawością czy akceptuję "nie moje" dziecko. Rozmówca docieka, jak to się stało, że mój mąż jest po rozwodzie. Jakie mam relacje z biologiczną mamą Młodej.
Szuka się tutaj dramatu, zdrady, trudności. Mimo tego, że wychowuję córkę, nie mam prawa do rozmów o problemach dziewczynek, nikt nie chce wiedzieć, jak radzi sobie w szkole, jakie ma zainteresowania.
Jakbym była rodzicem z doskoku. Raz na dwa tygodnie zabierała ją na lody albo gorzej. Zupełnie nie miała z nią kontaktu, tylko siedziała w kącie i czekała, aż sobie pójdzie. Przecież ona ma "prawdziwych rodziców", takich co "naprawdę" ją wychowują. To ich krew z krwi.
A co oznacza wychowywanie "naprawdę"?
Gotowanie obiadów, odrabianie wspólnie lekcji, spędzanie czasu na zabawie, chodzeniu do przychodni, odmierzaniu leków w czasie choroby... Miłość do dziecka? No, to wszystko odhaczone. Dlaczego w takim razie nie jestem traktowana jak rodzic?
Macocha zostaje z niczym
Kiedyś czytałam tekst o macochach, które musiały rozstać się ze swoimi partnerami, a więc automatycznie traciły kontakt dzieckiem, które przez kilka lat wychowywały.
Myślałam, że to bardzo niesprawiedliwe. To coś więcej, niż strata przyjaciela, z którym kontakt się zatarł. To wyrwanie dziecka z rąk, dla którego budowało się swoją przyszłość.
Gdy zostajesz macochą , z marszu musisz nauczyć się macierzyństwa. Tak jak przy rodzeniu dziecka, ale dostajesz na ręce już ukształtowane dziecko. Poranione po rozstaniu rodziców, takie, które musi ci zaufać, choć nie ma między wami biologicznej więzi. To budowanie relacji jest bardzo trudne.
Związałaś się z mężczyzną, który ma już parę. Ma dziecko, które będzie dla niego zawsze priorytetem. Musisz pogodzić się z drugim miejscem w związku, bycie drugiej kategorii rodzicem. Przez lata wypracowujesz kompromis pomiędzy własnymi potrzebami, a potrzebami dziecka wtłoczonego w trójkąt dorosłych, choć nie na własne życzenie.
A do tego przecież z czasem zakochujesz się w dziecku. Stajesz się mamą. Myślisz o nim cały czas, martwisz się o nie i cieszysz jego radościami.
Naturalnie zaczęłam się zastanawiać, co zrobiłabym po rozwodzie z mężem. Czy utrzymywałabym kontakt z Młodą? Ma braci, więc oni na pewno pozostaną rodziną. Jednak czy będą spotykać się tylko w domu ich ojca? Czy ja będę miała prawo zabrać Młodą ze sobą na wakacje, czy do kina, tak jak robimy teraz?
Bądź mamą
Zdarzało mi się kiedyś mówić, że gdybym wiedziała, że będzie tak ciężko, nie związałabym się z facetem z dzieckiem.
Ten czas już za mną. Staliśmy się rodziną. Na pewno pomogło mi, zostanie "prawdziwą mamą" i urodzenie własnych dzieci. Obudziło to we mnie nutę, jakiej nie doświadczałam, jako bezdzietna singielka. A nawet bezdzietna partnerka.
Z całych sił staram się dać Młodej przykład dobrze funkcjonującej rodziny, szczęśliwej i kochającej. Chciałabym, by wychowywała się w dobrych warunkach. Daję jej przestrzeń do odkrywania siebie.
Spodziewam się, że gdy wejdzie w okres buntu, usłyszę od niej kilka niemiłych słów o tym, że jej rodzice są "prawdziwi", że zepsułam małżeństwo czy że mnie nienawidzi.
Zrani mnie to wtedy. Tak jak raniły przekazywane relacje, że jej dziadek mówił o mnie niemiłe słowa w czasie rodzinnego obiadu. Nic na to nie poradzę. Mogę trzymać gardę, przytulić ją wtedy i powiedzieć, że jestem przy niej. Potem sobie popłakać, gdy nie będzie patrzeć.
Uważam się za jej mamę, choć nadal nie podpisuję zwolnień z lekcji czy nie chodzę na zebrania w szkole. Nie byłam na jej I Komunii Świętej. Nie zostałam zaproszona przez jej "prawdziwą mamę". "Źle się czuję w ciąży", powiedziałam wtedy, "ale zobaczymy się na obiedzie w poniedziałek", uśmiech.
Chciałabym powiedzieć wszystkim dziewczynom, które decydują się na związek patchworkowy, że muszą mieć twardą dupę. Jeśli czujesz, że nie udźwigniesz, to nie udźwigniesz. Zakończ związek i nie niszcz sobie i dzieciom życia.
Innym macochom, które wiedzą, z czym to się je, żeby nie bały się używać słowa "mama". Jesteście matkami. Jesteśmy matkami.
Tylko "mama" może być rodzicem. "Macocha" jest kiepskim zastępstwem, który nie wiadomo czego może chcieć od dziecka. A już na pewno nie kocha tak, jak prawdziwa matka... Tak ci się wydaje?
naTemat.pl to nie tradycyjny portal, ale raczej platforma wymiany poglądów, opinii i informacji. Publikujemy najbardziej grzejące rzeczy w polskim internecie, o których mówią Polacy.
© 2022 Wszystkie prawa zastrzeżone Grupa naTemat, ul. Burakowska 5/7 , 01‑066 Warszawa
Polska
Świat
Białystok
Kraków
Lublin
Łódź
Poznań
Seks w Nowym Jorku
Sprawdzanie nowej mamusi
Sex mamuśki z dużym tyłeczkiem w windzie - Sarah Vandella, Ostre Ruchanie