گزارش مراسم گرامیداشت روز دانشجو سال 1399 انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران وعلوم پزشکی تهران

مراسم گرامیداشت روز دانشجو امسال نیز مطابق سنت هرساله و علی‌رغم محدودیت‌هاي ناشي از شیوع ویروس کرونا، با رعایت دستورالعمل های بهداشتی و بدون حضور فیزیکی دانشجویان برگزار شد.

محور اصلی این مراسم، میزگردی با حضور آقایان علیرضا علوی تبار، علی شکوری راد و فرشاد مومنی بود.

جزئیات و گزارش دقیق این میزگرد را می‌توانید در اینجا (خبرگزاری جماران) مشاهده کنید.

در انتهای مراسم دبیرانجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران وعلوم پزشکی تهران بیانیه این تشکل به مناسبت روز دانشجو را قرائت کرد.

متن این بیانیه بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

«وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَٰذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا»

«شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده.»

در حالی 16 آذر امسال را به پاس خون شهدای دانشجوی آذر 32 گرامی میداریم که امروز پس از گذشت 67 سال از آن تاریخ، همچنان دوستان و همکلاسیانمان صرفا به خاطر داشتن عقایدی متفاوت در حال گذراندن دوران محکومیت خود در بند هستند .

امید مهمترین گمشده مردمانی است که امروز بواسطه بیکفایتی زمام داران، در زندگیشان متحمل شدیدترین رنجها هستند. مردمانی که زیر بار تورم و رکود اقتصادی قد خْم کردهاند. مردمانی که بارها و بارها کوشیدهاند تا شاید بنا بر فرموده رسول الله(ص)با تغییر حال و احوال خود، حال و احوال کشورشان را تغییر دهند و گویی هر زمان در هر کدام از آن تلاشها، با موانعی سخت مواجه گشته اند؛ موانعی که از اساس امکان و امید به تغییر، هر شکل از تغییر را در دل ملت شریف ایران به ناامیدی بدل گردانیده است. گویی تاریخ ما مملو از تکرارها و تکرارهاست و هر بار که مردم احساس کردند که اینبار موفق گشته اند تا گامی به سوی آزادی و آبادی ایران عزیز بردارند، اراده های شوم و پنهان مانع از آن گشته است که این حال نیک و دست آورد عزیز به ثمر رسد. گویی ما همواره در حال تکرار وقایع تاریک سال 32 هستیم و همواره دستی از غیب، مانعی تازه بر سر راه ملت ما در راه دستیابی به آزادی و آبادی میگذارد .

این مشکلات، در کنار ضعف حاکمان در کنترل همهگیری کرونا در یک سال گذشته، ملغمهای از بحران اقتصادی و بهداشتی به بار آورده است که بر دردها و رنجهای مردم افزوده، و در این شرایط بحرانی، زیستن را بیش از پیش دشوار کرده است .

به مردم بازگردیم

ساده ترین راه بازگشت به مردم، انتخاباتی است که ملت بتوانند آزادانه نمایندگان و منتخبان خود را از میان گروه های سیاسی مختلف برگزینند. بازگشت به مردم خواست تاریخی دانشجویان این خاک است، چه آنانی که در هنگامه‌ی آذر خونین سال کودتا با خون خود بر سر فریاد "یا مرگ یا مصدق" ایستادند، چه دانشجویانی که در 18 تیر 78 و بامداد 25 خرداد 88 و در سال های 96 و 98 بر سر آرمان های خود، که چیزی جز آزادی و استقلال این کشور نیست، ایستادند .

آمار مشارکت در انتخابات پیشین، بیش از هر چیز دیگر شکاف ایجاد شده بین مردمان این سرزمین و حاکمان را نمایان کرد. این مشارکت پایین، منجر گشت تا گروهی با حداقل آرا بر کرسی نمایندگی قوه مقننه تکیه زنند و در خیالی خام، خود را نماینده مردم ایران بدانند. بر کسی پوشیده نیست که در صورت برگزاری انتخاباتی آزاد، با حضور تمامی گروه ها و میزان مشارکت بال، دیگر چنین گروههایی نخواهند توانست ادعای نمایندگی ملت ایران را داشته باشند .

امروز قریب به یک سال از حادثه هدف قرار دادن هواپیمای حامل دانشجویان ایرانی توسط پدافند خودی میگذرد. افکار عمومی انتظار داشت در طول این یک سال، گزارشی روشن از چگونگی این رخداد غم بار در اختیار مردم قرار گیرد و مسببین این فاجعه ملی معرفی شده و برکنار و محاکمه شوند. اما با وجود گذشت یک سال از این رخداد، هیچ اقدام روشنی در این زمینه صورت نگرفته است. گویی عاملین این حادثه که در روزهای ابتدایی به مردم دروغ میگفتند، اکنون میکوشند تا با کش ندادن موضوع، این حادثه را از خاطر جمعی ملت ایران پاک و یا کمرنگ کنند. ما بی صبرانه منتظر گزارشی روشن و برخوردی قاطع با عاملین اصلی این حادثه هستیم، نه همچون محاکمه عوامل حمله به کوی دانشگاه و دادگاه ریش تراش، نه همچون محاکمه عوامل جنایت کهریزک و دادگاه 200 هزار تومانی ...

امروز در شرایطی که دولت کنونی آمریکا در روزهای پایانیاش سخت ترین تحریم ها را بر کشور و مردم تحمیل کرده است، باید کوشید تا با هوشیاری تمام از این شرایط دشوار، با تکیه بر اصل صیانت از منافع ملی عبور کرد و با شکستن تحریم ها و بازسازی روابط اقتصادی و سیاسی با جهان، از درد و رنج مردمان این خاک بکاهیم. نهادهای امنیتی و نظامی کشور نیز بجای آنکه فرزندان این خاک را حتی در شرایط رکود فعالیت های دانشجووی دوران کرونا زیر انواع فشارها قرار دهند، بهتر است به وظایف اصلی خود که همان پاسداری از این خاک و بوم است بپردازند تا شاهد آن نباشیم که در تحقیری ملی دانشمندان این سرزمین توسط سرویس های جاسوسی بیگانه ناجوانمردانه به شهادت رسند .

به مردم بازگردیم

چرا که راه و چاره ای غیر از بازگشت به خواست و اراده ملت نیست .

ما مانده ایم که طرحی نو دراندازیم، حال که یاران دبستانی مان به بهانه ی صنفی و سیاسی و با صدور احکام سنگین و ناعادلانه در بنداند؛ و دست نااهلان نیز به مدد فرمانبرداری محض دانشگاه، از فعالیت های تشکل ها و کنشگری های دانشجویی، خواه صنفی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی دور نمانده و این یگانه چراغ پرفروغ مهجورتر خواهد شد .

و اما ما همچنان بر سر این عهد ایستاده ایم...