پرسش و پاسخ با دكتر سرگلزايى

❓پرسش:

‼️چند وقتی است که موضوعی نظر من رو جلب کرده و اون تمایل "عجیب" روانشناس ها و پزشکان ما در گذاشتن عکس خارج از کشور در پروفایلشان است

در بررسی تصادفی که داشتم، از میان ۵۰ اکانت تلگرامی که "دکتر" یا "روانشناس" مشخصاً در نام کاربری آنها آمده بود و مطمئن بودم پزشک یا روانشناس هستند ۳۸ مورد عکس تلگرامشان مربوط به خارج از کشور بود!

شاید این عزیزان به واسطه عواملی چون وضع مالی خوب یا سفرهای مرتبط با تخصصشون امکان خارج رفتشون بیشتر باشه، اما جالب اینجاست که در عکس ها اصرار خاصی دارند که مشخص باشه خارج از کشوره، برای نمونه پوشش، مردم، یا امکان و سازه های مشهور باید توی تصویرشون پیدا باشه.

شکی نیست ما اجازه سرک کشیدن به زندگی خصوصی هیچ کسی را نداریم اما تصور میکنم چنین پدیده ای در سطح گسترده این چنینی، بی معنی یا اتفاقی نباشد.

یا جالب اینکه خانم دکتری که روانشناس بالینی هستند و مطب هم دارند، کانال تلگرامی راه اندازی کرده اند که عکس های اینستاگرامی از خودشان را در کانال می گذارند و زیرش متن و نوشته علمی! دیگر بماند لوگو کانالشان یک عکس آتلیه ای گرفته شده با دوربین حرفه ای از خودشان است!

پیشاپیش از توجه شما و وقتی که می گذارید سپاس گزارم

✅ پاسخ #دکترسرگلزایی:

با سلام و احترام

بنده اصرار دارم که «سلامت روان» به عنوان یک امر «زیستی-روانی-اجتماعی» ناگزیر یک امر سیاسی است و در یک نظام سیاسی بیمار تک تک اصناف و طبقات لاجَرَم رفتاری بیمارگونه خواهند داشت حتی صنف درمانگر!

 توتالیتاریسم و فاشیسم، نظام های سیاسی فعال کننده بدترین قابلیت های انسان هستند. برخی توتالیتاریسم و فاشیسم را محصول قابلیت های روانی انسان ها می دانند و اعتقاد دارند اگر در جامعه ای که توتالیتاریسم یا فاشیسم شکل گرفته است، رفتار عمومی مردم را مطالعه کنید می بینید که خودمحوری (از جمله الگوی نارسیسیم هیستریونیک مورد اشارهٔ شما در بخشی از درمانگران جامعه) آن قدر شیوع دارد که به این نتیجه خواهید رسید که این مردم لیاقت نظام سیاسی سالم تری را ندارند، اما من باور دارم که این مسیر علت و معلولی مسیری دوطرفه است: از یک سو وجه تاریک انسان ها بستر شکل گیری نظام های توتالیتاریست و فاشیست است و از سوی دیگر این نظام های سیاسی، تشدید کننده و تحریک کننده وجه تاریک انسان ها هستند. بنابراین در چنین نظام های سیاسی یک سیکل معیوب ایجاد می شود، سیکل معیوبی که منجر به تشدید خودمحوری در جامعه می شود. مردم سودجو، متملق، ریاکار، بی رحم و فاقد همدلی و فداکاری می شوند زیرا این تنها الگوی برنده بودن در نظام های توتالیتر و فاشیست است. اگر با عینک روان شناسی فردی به این مردم نگاه کنید و پویایی های اجتماعی را نادیده بگیرید به این نتیجه خواهید رسید که این مردم منشاء و مولد وضع موجود هستند و لایق چیزی جز این نیستند اما اگر عینک روان شناسی سیستمی به چشم بزنید خواهید دانست که «مردم»، یک پدیده استاتیک نیست. بلکه مردم وجوه مختلفی دارند و نظام های سیاسی هم محصول این وجوه و هم عامل تشدید یا تخفیف این وجوه هستند.

اگر به جای پرسش "انسان چیست؟" پرسش "انسان چه می تواند باشد؟" را بگذارید خواهید دید که این پرسش به جای یک پاسخ، پاسخ های متعددی خواهد داشت و نظام سیاسی یکی از متغیر های تعیین کننده پاسخ این معادله است.

T.me/Tohidclinic