فراتر از یک اجرای دانشجویی

نمایش بی‌خواب در قفس، زیبا و حرفه‌ای در روزهای آخر ۱۴۰۲ شریف

چه بود و چه می‌گفت؟

نمایش «بی خواب در قفس» به کارگردانی هومن بنائی، نویسندگی مجید دیندار و تهیه‌کنندگی سید مهران قریشی در اسفند ماه سال ۱۴۰۲ پس از افتتاحیه آمفی‌تئاتر مرکزی شریف، روی صحنه رفت.

این نمایش، برداشتی آزاد از داستان کوتاه بعد از ظهر باشکوه آقای بالتاسار نوشته گابریل گارسیا مارکز بود و قصه پیرمردی نجار به نام بالتاسار را به اجرا در می‌آورد که بعد از عمری کار و ساخت انواع محصولات چوبی، با ساختن قفسی، زبان‌زد تمامی اهالی شهر می‌شود و به گمان مردم شهر «زیباترین قفس پرنده دنیا» را توانسته خلق کند. شخص بالتاسار اما چندان خوشحال از این موفقیت بزرگ نیست و ماجراهای مختلفی را در ادامه تجربه می‌کند.

مقصود چیست؟

نمایش بی‌خواب در قفس، به نوعی سعی در نشان دادن چهره واقعی افراد و حتی جامعه در رویارویی با هنر و هنرمند دارد. هنرمندی که فقط خواستار «خوابیدن» است و از هرچه ساخته و پرداخته بیزار است و از طرف دیگر مردمی را به تصویر می‌کشد که دسترنج این هنرمند را نه به خاطر ذات هنری‌اش که به خاطر خودنمایی و هنردوست جلوه دادن خود خریداری می‌کنند.

نهایتاً در تقابل هنر واقعی و ظاهر دوستان به نوعی می‌بینیم هردو بازنده‌اند و شاید مثل اکثر زمان‌های دیگر، این پول و ثروت است که همه را بنده خود کرده و قدرتش را به رخ همگان می‌کشد.

ما اهالی تئاتر

در نمایش «بی‌خواب در قفس» علیرضا نجاتی، محمدحسین طالبی، علی قراربخش، فاطمه شفیعی، سروش شکاری، جلال علیپور و امیرحسین غلام‌زاده که همگی از دانشجویان رشته‌های مختلف شریف هستند به ایفای نقش پرداختند.

از طرفی هم زهرا نوری‌نسب و سعید عاشوری، دستیاران کارگردان بودند، الناز قراربخش طراحی صحنه و لباس را برعهده داشت، مبینا بوجاری، شینا رای و مهدیه نقوی طراحی و اجرای گریم را تدارک دیدند، فرخ نوروزی طراح صدا و موسیقی این اثر بود، حامد بنائی طراح پوستر، بروشور و تیزر این تولد را برعهده داشت و محسن رحیمی و حامد مصباح هم با طراحی و اجرای نور از دیگر عوامل این اجرا بودند.

شش ماه تلاش

این نمایش که حسن ختام برنامه‌های کانون تئاتر دانشگاه در سال ۱۴۰۲ بود، از تابستان و به مدت ۶ ماه به صورت مستمر تمرین شد و نهایتاً در ۷ شب زمستانی به اجرا درآمد و توانست میزبان مخاطبان دوستدار هنر زیادی از داخل و البته خارج دانشگاه باشد.

به امید آینده

ما در کانون تئاتر شریف آرزومند و امیدواریم که با ادامه روند ساخت تئاتر، برگزاری دوره‌های هنری و کارگاه‌های آموزشی در سال‌های آینده، امکان چشیدن تجربه هنری برای دانشجویان شریف همچنان میسر باشد و قدمی هرچند کوچک در مسیر فراهم کردن فضایی هنری در دانشگاهی صنعتی و مهندسی برداریم.