سالروز اعدام مونا محمودنژاد

مونا محمودنژاد در شهریور ۱۳۴۴ در شیراز به دنیا آمد. او در حالیکه تنها ۱۷ ساله بود به «جرم» تدریس به کودکان بهایی در آبان ۱۳۶۱ در منزل به همراه پدرش، «يدالله محمودنژاد» بازداشت شد. مونا معلم کلاس اخلاق و تعلیمات دینی کودکان بهایی بود.

آن دو به زندان «عادل‌آباد» شیراز فرستاده شدند. مونا در مدت بازداشت تحت فشار بسیار برای بازگشت از عقاید بهایی قرار داشت. اما نپذیرفت. نهایتا در ۲۸ خرداد ۱۳۶۲ در میدان چوگان شیراز به همراه ۹ زن بهایی دیگر اعدام شد. او جوان‌ترین عضو این اعدام دسته‌جمعی بود. پدر او نیز به جرم «ارتداد» در اسفند ۱۳۶۱ در همان شیراز اعدام شده بود. اجساد اعدامیان به خانواده‌ها تحویل داده نمی‌شود و مخفیانه در قبرستانی دفن می‌شود. قبرستانی که سپاه پاسداران در اردیبهشت ۱۳۹۳ آن را کاملا تخریب کرد.

در یکی از یادداشت‌هایی که از مونا محمودنژاد به یادگار مانده است او از ظلمی که بر بهائیان ایرانی می‌رود گله بسیار می‌کند: « چرا در کشور من هم‌کیشانم از خانه‌هایشان ربوده می‌شوند؟ شبانه و با لباس خواب به مساجد برده می‌شوند و شلاق می‌خورند؟ همانگونه که اخیرا در شهر خودمان (شیراز) دیده‌ایم، خانه‌هایشان غارت و آتش زده می‌شوند؛ صدها نفر با ترس خانه‌هایشان را ترک می‌کنند. چرا؟ به‌دلیل نعمت آزادی‌ای که اسلام آورده است؟»

درباره مونا محمودنژاد بیشتر بخوانید:

http://bit.ly/1yjnDVl

امروز بهاییان مثل سال‌های سیاه دهه شصت اعدام نمی‌شوند، ولی همچنان به صورت سیستماتیک حقوقشان نقض می‌شود و تحت انواع فشارها قرار می‌گیرند. البته وکلای شجاعی هستند که همواره در دفاع حقوقی یاری‌شان کرده و از این بابت هزینه داده‌اند، اما آنقدر تعداد پرونده‌های بازداشت و مصادره اموال و ... زیاد است که لازم است افراد بیشتری از جامعه وکلا و فعالان مدنی به یاری این هموطنان بشتابند.

#مونا_محمودنژاد #اعدام #بهائی #مردم_را_میکشند_زبانشان_هم_دراز_است #یاری_حقوقی_توانا