در گفتگو با امتداد مطرح شد: روایت خواهر یکی از دانشجویان بازداشتی دانشگاه امیرکبیر از وضعیت برادر خود و شرایط این روزهای این دانشگاه/در فرآیند بازداشت برادرم هیچ حکمی ارائه نشده و تنها ادعا کرده‌اند که از طرف «اطلاعات» هستند!/ به برادرم گفته‌اند که تا روز…
کانال خبری تحلیلی امتدادNovember 26, 2022
امتداد-محمد جعفری: «تعداد زیادی از خانواده‌ها، هر روز مقابل دادسرای مقدسی زندان اوین جمع می‌شوند و بارها با آنها بدرفتاری شده است. هیچکس آنجا پاسخگو نیست و همه نگران فرزندان خود هستند.» این بخشی از گفته‌های خواهر یکی از دانشجویان بازداشتی در اعتراضات اخیر است. روی دیگر اخبار این روزها خانواده‌هایی هستند که به شدت نگران فرزندان و عزیزان خود هستند. از ابتدای اعتراضات در کشور، دانشگاه‌ها یکی از کانون‌های مهم اعتراضات بودند و دانشجویان زیادی هم در این مدت بازداشت شده‌اند.
الهام برادران مظفری، خواهر یکی دانشجویان بازداشتی دانشگاه امیرکبیر است. از او در مورد وضعیت دانشجویان بازداشت شده این دانشگاه و خانواده‌های آنها پرسیدیم. وضعیتی که او ترسیم می‌کند، حاکی از آن بوده که حدود ۱۶ دانشجوی این دانشگاه در جریان اعتراضات اخیر بازداشت شده‌اند و بر اساس برخی از روایت‌های میدانی، حراست دانشگاه نیز در بازداشت آنها همکاری داشته است.
وی در گفت‌وگو با امتداد با اشاره به روند دستگیری‌ها و نحوه برخورد مسئولان این دانشگاه بزرگ صنعتی کشور با دانشجویان و خانواده‌های آنها، اظهار داشت: دانشجویان بازداشت شده وضعیت خوبی ندارند و به خانواده دو نفر نفر از آنها گفته شده که تا روز دادگاه حتی به قید وثیقه از زندان خارج نخواهد شد. هفت نفر از این دانشجویان را هم به زندان تهران بزرگ منتقل کرده‌اند.
۱۴ دانشجوی دانشگاه امیرکبیر در بازداشت به سر می‌برند
بر اساس اخبار منتشر شده از دانشگاه امیرکبیر ۱۴ دانشجو بازداشت شده‌اند که مشخصات آنها را می‌دانیم. با این حال، احتمال آن وجود دارد که تعداد دانشجویان بازداشتی این دانشگاه بیشتر باشد. علیرضا برادران شرکا، امیرحسین منفرد، علیرضا برادان مظفری، آرمین جلالی روشن، علیرضا حسینی، امیرحسین عسکری، رضا فتحی، محمدحسین همت‌پور، داریوش صیدی و علیرضا نوری تنها بخشی از دانشجویان و دانش‌آموختگان دانشگاه امیرکبیر هستند که در بازداشت به سر می‌برند.
در فرآیند بازداشت برادرم هیچ حکمی ارائه نشده و تنها ادعا کرده‌اند که از طرف «اطلاعات» هستند!
علیرضا برادران مظفری، برادر من و یکی از هم‌دانشگاهی‌هایش به نام آرمین جلالی‌روشن، هردو به طور مجزا ولی به یک شکل بازداشت شده‌اند. آنها در زمان خروج از دانشگاه توسط نیروهای امنیتی لباس شخصی تعقیب و دستگیر شده‌اند. در فرآیند بازداشت آنها هیچ حکمی مبنی بر بازداشت ارائه نشده و تنها ادعا کرده‌اند که از طرف «اطلاعات» هستند.
علیرضا حسینی، دیگر هم‌دانشگاهی برادرم در خانه خود بازداشت شده و دوباره، تعدادی افراد لباس شخصی به منزل او وارد و حتی وسایل او را ضبط کرده‌اند. در آبان ماه حدود ۱۸ نفر از خانواده دانشگاه امیرکبیر بازداشت شدند که تنها دو نفر آنها آزاد شده‌اند.
اقدامات صورت گرفته در بازداشت دانشجویان و دانش‌آموختگان دانشگاه امیرکبیر، تنها به مواردی مانند عدم ارائه حکم قانونی محدود نشده و شاهد آن هستیم که برخوردهای ناقض حقوق دانشجویان، فراتر از این حدود است. آنچه بر یکی از دانش‌آموختگان این دانشگاه گذشت به خوبی اثبات‌کننده این موضوع است. محمدحسین همت‌پور که تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی ارشد هوش مصنوعی در دانشگاه امیرکبیر گذرانده، ۱۵ آبان ماه با ورود نیروهای امنیتی به خانه‌اش با مداخله فیزیکی بازداشت شده است.
این نیروها علاوه بر این، حکم قانونی خود برای بازداشت را ارائه نکرده‌اند؛ برادر ایشان نیز در این ماجرا در معرض تهدید به بازداشت و مداخله فیزیکی قرار می‌گیرد. علاوه بر وسایل الکترونیکی این دانش‌آموخته دانشگاه امیرکبیر، وسایل الکترونیکی برادرش هم توسط این نیروها ضبط شده است. این درحالی است که همت پور، سال‌هاست که تحصیلش در دانشگاه امیرکبیر تمام شده، اما نیروهای امنیتی مشخصا از او و برادرش می پرسند که «امیرکبیریه کدامتان است؟».
شواهدی داریم که نشان از همکاری حراست با نهادهای امنیتی در بازداشت دانشجویان، تشکیل پرونده و ارعاب آنها دارد
به رغم اینکه حراست دانشگاه ادعا می‌کند که در بازداشت دانشجویان هیچ نقشی نداشته، اما ما شواهدی داریم که نشان از همکاری حراست با نهادهای امنیتی در بازداشت دانشجویان، تشکیل پرونده و ارعاب آنها دارد. در واقع، حراست که وظیفه آن حفظ امنیت دانشجویان بوده به بازوی نیروهای امنیتی بدل شده است.
رد این همکاری را می‌توانیم به خوبی در ماجرایی که بر علیرضا برادران شرکا گذشت ببینیم. این دانشجو هیچ نقشی در اعتراضات دانشگاه نداشت. شانزدهم مهرماه، رئیس حراست دانشگاه با او تماس گرفته و می‌خواهد که برای میانجی‌گری و صحبت با دانشجویان معترض به دانشگاه بیاید. بعدها همین حراست بود که به علیرضا برادران شرکا گفت که باید به دفتر پیگیری وزارت اطلاعات مراجعه کند. مراجعه‌ای که البته به بازداشت او منجر شد.
جالب اینکه یکی از اتهامات وارده شده به دانشجویان، حضور در همان تجمع شانزدهم مهرماه است. از طرف دیگر، همه دانشجویان بازداشتی هم کسانی بودند که قبلا برخوردی با حراست دانشگاه داشته‌اند.31 شهریور ماه، ماموران امنیتی سعی می‌کنند برای بازداشت برادر من -علیرضا برادران مظفری- وارد خوابگاه دانشگاه امیرکبیر شوند که با مقاومت دیگر دانشجویان برای ورود آنها به حریم خوابگاه موفق به این کار نمی‌شوند.
دوم مهرماه، حراست برادر من را به دفتر پیگیری وزارت اطلاعات برده و چند ساعت مورد بازجویی قرار گرفته است. دهم مهرماه نیز، آرمین جلالی روشن در خانه خود توسط نیروهای امنیتی بازداشت و بعد از پنج روز آزاد می‌شود که این دومین بازداشت او از ابتدای شروع اعتراضات است. هیچ یک از این دو نفر، بعد از این اتفاقات هیچ حضور یا نقشی در هیچ یک از اعتراضات دانشگاه نداشته‌اند.
از برخی از دانشجویان اطلاع داریم که در اوین و تهران بزرگ هستند، اما در مورد برخی دیگر در بی‌‌خبری مطلق به سر می‌بریم. برای مثال؛ ما از محل نگهداری برادرم، علیرضا برادران مظفری اطلاعی نداشتیم. هر تماسی که تاکنون با او داشته‌ایم کمتر از یک دقیقه بوده و راس یک دقیقه قطع می‌شود. هرچه هم از او در مورد محل نگهداری می‌پرسیدیم، می‌گفت که اجازه ندارد در این مورد صحبت کند.
به برادرم گفته‌اند که تا روز دادگاه باید در زندان تهران بزرگ بماند و با قرار وثیقه هم آزاد نخواهد شد
آرمین جلالی روشن هم در تماس‌های ابتدایی، موفق به گفتن محل بازداشت خود نشده است. من و خانواده‌ام به شدت نگران وضعیت برادرم بودیم و نمی‌دانستیم در یک بازداشتگاه قانونی به سر می‌برد یا نه. ما ۹ روز از وضعیت برادرم بی‌خبر بودیم و تماس هم نداشت. حالا هم هیچ کس هیچ توضیحی در مورد وضعیت و حتی نهاد بازداشت‌کننده او به ما نمی‌دهد. اما مطلع شده‌ایم که به زندان تهران بزرگ منتقل شده و به او گفته‌اند که تا روز دادگاه باید در این زندان بماند و با قرار وثیقه هم آزاد نخواهد شد.
این موضوع بسیار نگران‌کننده است و ما به شدت نگران وضعیت برادرم هستیم. این وضعیت فقط برای برادر من پیش نیامده و به علیرضا حسینی، یک نفر دیگر از دانشجویان هم گفته شده که به قید وثیقه نیز آزاد نمی‌شوند و باید منتظر روز دادگاه باشد. این روند بسیار نگران‌کننده است.
یکی از دانشجویان جدیدالورود بازداشتی که سال اول خود را در دانشگاه شروع کرده بود به دنبال ضبط کارت دانشجویی توسط حراست در دانشگاه، بعد از مدت کوتاهی بازداشت شده است. گفته شده که این دانشجو به زندان فشافویه منتقل خواهد شد و برای او هیچ قرار وثیقه‌ای هم مشخص نکرده‌اند.
رئیس دانشگاه و نماینده رهبری در جلسه با دانشجویان گفته‌اند که اعتراضات بازار هم تقصیر دانشجویان امیرکبیر بوده!
دانشگاه و مسئولان آن از جمله رئیس و نماینده نهاد رهبری باید پاسخگو باشند که چرا دانشجویان این دانشگاه به این راحتی بازداشت می‌شوند؟ خانواده‌های دانشجویان بازداشتی، چند وقت پیش جلسه‌ای با قدسی‌پور، رئیس دانشگاه و میراحمدی، نماینده نهاد رهبری در دانشگاه داشتند. مثل اینکه بعد از یکی از اعتراضات دانشگاه امیرکبیر در بازار هم اعتراضاتی شکل می‌گیرد. آقای قدسی‌پور و آقای میراحمدی در آن جلسه می‌گفتند که اعتراضات بازار هم تقصیر دانشجویان امیرکبیر بوده! آنها باید توضیح دهند که مستنداتشان برای این ادعا چیست و باید ادعای خود را ثابت کنند. نمی‌شود که مسئولین دانشگاه، هروقت خواستند برای دانشجویان به طور کاملا بی‌اساس، پرونده‌سازی کنند.
دانشجویان هر اعتراضی که داشته‌اند داخل دانشگاه و به صورت مسالمت‌آمیز بوده، اما مسئولین دانشگاه سعی می‌کنند که با ارتباط دادن اتفاقات خارج از دانشگاه به دانشجویان، اتهام‌های واهی را متوجه آنها کنند.
اعتراضات همچنان در دانشگاه ادامه داشته و دانشجویان هم کلاس‌ها را هم تحریم کرده‌اند، اما مسئولان دانشگاه سعی دارند مسئولیت موضوع را بر دوش چند دانشجو بگذراند که حالا بازداشت هستند.
نماینده نهاد رهبری گفته که "ما یک جایی، مماشات هوشمندانه به خرج دادیم و بعد از آن دیگر از دست ما خارج بود"!
حتی اگر این دانشجویان آزاد هم شوند نمی‌دانیم بازهم دستگیر خواهند شد یا نه؛ چراکه بسیاری از دانشجویان برای بار دوم بازداشت شده‌اند. امنیت دانشجویان در دانشگاه و خوابگاه زیر سوال رفته است. مسئولین دانشگاه هم احساس مسئولیتی نسبت به دانشجویان ندارند. میراحمدی در جلسه‌ای که با خانواده‌های دانشجویان بازداشتی داشته، گفته که "ما یک جایی، مماشات هوشمندانه به خرج دادیم و بعد از آن دیگر از دست ما خارج بود"! چطور ممکن است که از دست دانشگاه خارج باشد؟ چطور وقتی یک نفر از ساختمان می‌افتد، حراست اجازه حضور پلیس را نمی‌دهد، اما نیروهای امنیتی به راحتی در دانشگاه رفت و آمد می‌کنند؟
گفت‌وگویی هم بین دانشجویان و مسئولین دانشگاه صورت گرفته، اما آن هم منجر به بازداشت دانشجویان دیگری شده است. تعداد زیادی از دانشجویان، ممنوع‌الورود و تعلیق شده‌اند. وقتی هم که دانشجویان در اعتراض به رفتاری که با هم‌دانشگاهی‌‌های‌شان شده برآمده‌اند، بازهم پاسخی جز بازداشت و سرکوب نگرفته‌اند.
رئیس دانشگاه و نماینده نهاد رهبری در دانشگاه امیرکبیر، همان روز از دانشجویان خواستند که پنج نفر به نمایندگی معرفی کنند و دانشجویان هم همین کار را می‌کنند. یکی از این نمایندگان، امیرحسین عسکری بود که به اذعان نماینده نهاد رهبری در آن گفت‌وگو رفتار آرام و مودبانه‌ای هم داشته است. میراحمدی، اطمینان داده بود که این نمایندگان امنیت کامل خواهند داشت، اما این دانشجو همان شب بازداشت شد!
در آن جلسه مباحثات صریح و بی‌پرده‌ای بین مسئولان دانشگاه و دانشجویان درمی‌گیرد که متاسفانه به طور عجیبی اخبار مبالغه شده و نادرستی از این جلسه به خارج از دانشگاه درز می‌کند و همین موضوع، زمینه مداخله نیروهای امنیتی را فراهم می‌کند. از نقش حراست در این میان نباید غافل بود و باید پاسخ دهند که چرا نیروهای امنیتی وارد دانشگاه شده‌اند؟
ظاهرا هیچ اراده‌ای در دانشگاه برای جلوگیری از بازداشت دانشجویان وجود ندارد
همان شب پنج نفر از این دانشجویان، خارج از دانشگاه بازداشت شدند. اعتراض دانشجویان به بازداشت علیرضا برادران شرکا بود، اما در پاسخ، پنج دانشجوی دیگر بازداشت شدند. به نظر می‌رسد که هیچ اراده‌ای در دانشگاه برای جلوگیری از این بازداشت‌ها وجود ندارد.
ما هیچ اقدام دلگرم‌کننده و حتی هیچ توضیح درستی از طرف دانشگاه ندیده‌ایم. در بسیاری از موارد، اصلا اتهام دانشجویان را هم نمی‌دانند و در مورد برخی هم اطلاعات غلط و نادرستی دارند. اساسا مشخص نیست که چه کسانی و با چه هدفی این اطلاعات نادرست را نشر و دانشجویان را در خطر قرار می‌دهند.
در دادسرای مقدس به پدر یکی از دانشجویان گفته بودند؛ هرچه می‌کشیم از دانشجویان است!
تعداد زیادی از خانواده‌ها، هر روز مقابل دادسرای شهید مقدسی زندان اوین جمع می‌شوند و بارها با آنها بدرفتاری شده است. هیچکس آنجا پاسخگو نیست و همه نگران فرزندان خود هستند. نگاه به دانشجویان هم در این دادسرا بسیار منفی است. یک بار در دادسرای مقدس به پدر یکی از دانشجویان گفته بودند؛ دلیلی ندارد که «دانشجویان را آزاد کنیم هرچه می‌کشیم از همان‌ها است.»
به نظر می‌رسد در بخشی از نهادهای قضایی نگاهی وجود دارد که دانشجویان معترض را مقصر این وضعیت می‌دانند و متاسفانه به دنبال چنین دیدگاهی است که مدام شاهد بازداشت دانشجویان هستیم. به دنبال آشنایی خانواده‌های دانشجویان بازداشتی با یکدیگر، فضایی فراهم شد تا پیگیری‌ها منجر به نتایج خیلی بهتری شود. از سوی دیگر در این شرایط، خانواده‌ها به یکدیگر دلگرمی می‌دهند و از حال روز خود و فرزندانشان بهتر باخبر می‌شوند. این خانواده‌ها تا لحظه آزادی فرزندان خود پیگیر وضعیت عزیزانشان خواهند بود.