در پسِ آن شادی‌ها که «تو از همه بهتری»، یک غم بزرگ، نهفته است.
_ کی از همه خوشگل‌تره؟
+ من، من، من، من
_ کی از همه زرنگ‌تره؟
+ من، من، من، من
_ کی از همه عزیزتره؟
+ من، من، من، من
این سوال و جواب‌های ریتمیک و شاد، اولین‌بار در برنامه‌های تلویزیونی کودک و بعد هم در مهدکودک‌ها مد شد. عموپورنگ و خاله‌شادونه می‌پرسیدند و بچه‌ها هم با یک شوق وصف‌ناپذیر، فریاد می‌زدند:
«من»!
واقعا چه‌کسی گفته کودک شما از همه بهتر، باهوش‌تر و زیباتر است؟ اصلا آیا نیازی به این مقایسه هست؟
متأسفانه مفهوم عزت‌نفس و خودشیفتگی، برای خیلی‌ها جانیفتاده. عزت‌نفس، یعنی احساس ارزشمندی. اما خودشیفتگی همراه با احساس خودبزرگ‌بینی و تمایل شدید به استحقاق و... است. خودشیفته‌ها معمولاً عزت‌نفس بالایی ندارند.
تلقین صفات بهترین‌ها به بچه‌ها، الزاماً آنها را با احساس ارزشمندیِ بیشتر بار نمی‌آورد، بلکه می‌تواند خودشیفتگی بیمارگونه را در کودکان تقویت کند.
لازم نیست بین بچه‌های خودتان و دیگران، یک مرز پررنگ بکشید. طوری‌که انگار درز آسمان باز شده و فقط کودک شما روی زمین آمده. رویای «بچه من یه‌طرف، بچه مردم، یه طرف دیگه»، می‌تواند پیامدهای منفی زیادی داشته باشد.
در پسِ آن شادی‌ها که «تو از همه بهتری»، یک غم بزرگ، نهفته است. ممکن است کودکان، به‌غلط فکر کنند مستحق تمام خوبی‌ها و امتیازهایی هستند که حق دیگران است. بعد آنها می‌مانند و طلبکاری ناتمام‌شان از زمین و زمان.
برای اینکه حال کودک‌تان خوب باشد، لازم است فعالانه به او گوش کنید، نیازهایش را به‌موقع و به‌اندازه برطرف کنید، دردسترس، پذیرنده و پاسخگو باشید.
👤 نگار فیض‌آبادی (کارشناس ارشد روانشناسی)