تداوم ایران

اینجا سه‌گنبدان یا ‎#نقش_رستم است. در پایِ آرامگاه‌های شاهنشاهان هخامنشی که در کوه کنده شده‌اند، شهریاران ساسانی نقش و نگاره‌ای از خود را بر دل کوه تراشیده‌اند. در هیچ نقطه‌ای این‌گونه ایران بر بیننده خردمند پدیدار نمی‌شود.چرا؟ چون که به مهم‌ترین مشخصه ایران اشاره دارد؛ به ‎#تداوم!

ساسانیان خود را وارث کوروش و داریوش می‌دانستند گو اینکه از فروپاشی هخامنشیان ۵۵۰ سال می‌گذشت. آنان بر ایالات شرقی امپراتوری روم، از شامات و مصر تا مقدونیه، ادعا داشتند. آگاهی از ‎#عظمت_گذشته در کنار ‎#تنهایی_استراژیک و ‎#ناامنی_تاریخی سه‌گانه‌ایست که سیرِ تداوم ایران را نشان می‌دهد.

‏‎#تداوم مهمترین دلیلِ (خوب یا بد) یکسان نبودن ایران با کشورهای منطقه است. کشور پنج‌بار توسط یونانی-مقدونیان، اعراب، مغولان (۲ بار) و تاتارها ویران شد. علیرغم این ویرانی (و نه صرفا اشغال نظامی)، ایران اما هر بار از خاکستر مرگ برخاسته؛ امری خلافِ آمدِ عادت که در جهان نادر است.

همین تداوم است که رهنمای (درست یا نادرست) سیاست خارجی ایران تاکنون شده. در تحلیل ژرف ایران، فرازونشیب تاریخی این کشور را همچو پیچ‌وخم رودخانه‌ای پیوسته درنظرگیرید. رودخانه از «بستر» و «جریان آب» تشکیل‌شده؛ بستر، جغرافیاست و جریان آب، تاریخ! دیروز در نقش رستم بودم و ایران را دیدم!

https://twitter.com/arashreisi/status/1638943391818952704?t=jivsQ4KKuD5NImqq1m6xfQ&s=19