بیانیه قرائت شده در تجمع امروز دانشگاه علامه طباطبایی
انجمن آزاداندیشبه نام زن زندگی آزادی
«امروز آغاز دانشگاه به روایت دانشجو است»
۱۶ آذر ۳۲ آغاز مهمی در "نه‌گفتن" به دانشگاهِ مطابقِ میلِ حکومت بود، کوششی که هیچگاه منقطع نشد و پیوسته در جریان است.
امروز در خود تاریخ زندگی می‌کنیم. تاریخ استبدادی که خواندیم را پیش روی خود می‌بینیم. استبدادی کشنده‌تر از ویروس‌‌های همه‌گیر،چراکه در نمونه متأخر این ویروس‌ها یعنی کرونا، کودکان نمی‌مردند اما امروز با دستِ ناتوان این حکومت پرپر می‌شوند...
در این مدت با انواع ابزارها سعی در سلب زیستی آزاد از دانشجویان کردند. کشتند، درهای زندان و ارعاب را به روی دانشجویان گشودند و با چکمه‌های رسمی و شخصی وارد حریم دانشگاه و خوابگاه شدند و تعلیق کردند. غافل از آنکه دانشجویان همراه با مردمی که ۴۳ سال تعلیق از "حیات" شدند از مرگ هراسی ندارند چراکه با اسم رمزی مشترک یکی شدند؛ زن، زندگی و آزادی...
رژیم‌های زُهد، انسانِ مطلوبشان انسانی رام و مفید برای سیستم است اما تنها در ساختار اداری دانشگاه موفق به این شدند.
دانشجو تن به این آرزوی پادگان‌سازی دانشگاه نمی‌دهد. روزگاری اگر نزاع ایدئولوژیک، عامل حذف اندیشه‌ها از دانشگاه بود، امروز مسئولین آن اصلا در آن سطوح نیستند که مخالفتشان طبق یک منطق درونی ایدئولوژیک باشد، زیرا سطوحی را به مسئولیت گماشته‌اند که چونان ماشین امضا و فاقد توان داوری، بله‌قربان‌گوی اوامر بالا باشند و این برای ما،یادآور آیشمن، کارمند شریف اداره سلاخی است...
با فقدان توان داوری، مسئولان دانشگاه بازوی امضای مصوبات سرکوب‌گران شدند و دائما در تکاپوی تصویب شیوه‌نامه‌ها و تسدید فعالیت‌های دانشجویان هستند.
دانشگاه علامه طباطبایی، بزرگ‌ترین دانشگاه علوم انسانی با اعمال مسئولان فعلی‌اش بزرگ‌ترین دشمن علوم انسانی گشته است و مایل است در جهت خواست حکومت دانشگاه را حوزه و دانشجو را طلبه ببیند.
با توانی که دانشجویان در سراسر دانشگاه‌ها از خود نشان دادند، می‌توان پایان و مرگ دانشگاه به روایتِ حکومت را اعلام کرد.
امروز آغاز دانشگاه به روایتِ دانشجو است. دانشجویان بازیگران اصلی دانشگاه هستند و همراه با مردم بَر سلطه هستند.
اطاعت نکردن از مجریان و آمران قوانین ناعادلانه یک وظیفه اخلاقی است زیرا زن زندگی آزادی دِینی است که به مقام انسانیت داریم همان چیزی که تا امروز از ما سلب کرده‌اند.
بازداشت، تعلیق، تهدید و تصویب شیوه‌نامه‌ها و هرچیز که بخواهد به از بین بردن آرمان ما کمک کند بلعکس به مقاومت ما الهام می‌بخشد.
ما دانشجویان به دانشگاه به روایت دانشجو باور داریم و اقدامات سرکوب‌گرایانه دانشگاه را کوشش‌هایی باطل برای احیای نعش دانشگاه به روایتِ حکومت می‌دانیم. ما به توان خود برای مقاومت آگاه هستیم و پیوسته با نیرو‌های شر در دانشگاه و کشور مقابله می‌کنیم.
با صدایی رسا اعلام می‌داریم: وظیفه اخلاقی ما عدم تبعیت از امیال خائنانه شما به عدالت، زن زندگی، آزادی است، امیالی که به نام "قانون" عرضه کرده‌اید. بدانید مقاومت در زمانه‌ی سرکوب سیستماتیک اگر پیش‌تر حق ما بود اینک تکلیف ما است.