بیانیه

🔻 #بیانیه_سراسری ۲۶ تشکل دانشجویی پیرامون #اعتراضات_سراسری اخیر

🔸 بسم رب القسط

🔹 #تجمعات_پراکنده و سراسری روزهای اخیر توجه همگان را به خود جلب کرده است. فارغ از بحث‌های کش‌دار و بی‌پایان در مورد منشا این تجمعات- که در این مرحله بحثی فرعی است- مدت‌هاست که برخی از روشنفکران و نخبگان جامعه نسبت به ادامه‌ی روند فعلی کشور در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و میزان تبعیض و نابرابری هشدار داده بودند و از این منظر بروز اعتراضات مردم، با شدت و حدت و در قالب‌های مختلف قابل پیش‌بینی بود.

نتیجه‌ی رویکردهای #اقتصادی دولت‌های پس از جنگ در ایران، انباشت بحران‌های متعدد و گوناگون اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بوده است. امروز، چهل سال پس از انقلابی که به نام «مستضعفان» رخ داد، بالغ بر پانزده میلیون حاشیه نشین شهری، نرخ بالای بیکاری، رکود تورمی، گسترش اعتیاد، فساد سیستماتیک، #انسداد_سیاسی و ... همه و همه گواهی بر عدم تحقق آرمان‌های انقلاب هستند. مردم هرروزه تمامی این معضلات را با پوست و گوشت و استخوان لمس می‌کنند و لفاظی‌های توجیه‌گرایانه در این باب تنها این غده چرکین را متورم‌تر می‌کند. امروز برای دلسوزان این مرز و بوم واضح است که همه این آسیب‌ها در زیر پوست جامعه فعال‌اند و هر لحظه ممکن است با سرباز کردن، دوره‌ای از آشوب و هرج و مرج را پدید آورند.

🔸 گمشده‌ی این روزهای فضای سیاسی کشور #شهامت است؛ شهامت موضع‌گیری نقادانه از جایگاهی مشخص. در دورانی که غالب #نخبگان_سیاسی کشور در هراس از موج نارضایتی‌ها به گوشه انفعال خزیده اند ما، دانشجویان، حامیان همیشگی آزادی و برابری معتقدیم باید تمامی نیروها و ظرفیت‌های سیاسی کشور فعالانه در میدان نقش آفرینی کنند، چراکه فردای ما را عمل امروزمان می‌سازد و تاریخ گواه است که بی عملی و سپردن همه‌ی امور به دست اتفاقات، چیزی جز پشیمانی به بار نمی‌آورد.

حقیقت غیر قابل کتمان این است که تمامی نیروهای سیاسی کم یا زیاد در وضعیت پیش آمده سهیم‌اند و گام اول گذر از این بحران آن است که هرکدام از نیروهای سیاسی نقش خود در رسیدن به بن بست کنونی را بپذیرند. بی‌شک بیش‌ترین سهم را در وضع کنونی حاکمیت داراست؛ حاکمیتی که در سال‌های گذشته و پس از بحران #سال_88 هرچه بیشتر فضای سیاسی کشور را محدود کرد. در هشت سال گذشته تمامی نهادهای مدنی که وظیفه جهت‌دهی و پیگیری مطالبات مردمی را داشتند اعم از احزاب، سندیکاها، اصناف و تشکل‌های #مردم‌نهاد مجوز فعالیت نگرفتند یا تعطیل شدند و بدین واسطه جامعه هرچه بیشتر به سمت توده‌ای شدن پیش رفت. در فقدان نهادهای واسط، مردم هیچ راهی برای پیگیری مطالبات خود جز خیابان ندارند. به اعتقاد ما تجمع و #اعتراض‌های_مسالمت‌آمیز_خیابانی در مواقعی نه تنها هیچ منع اخلاقی، سیاسی، حقوقی و قانونی ندارد بلکه بسیار ضروری نیز هست اما حقیقت این است که اجتماعات مسالمت‌آمیز بدون سازمان‌دهی و رهبری و حتی مطالبه عینی مشخص، خطر به هر سو رفتن را نیز دارد.

در سطح دوم مهم‌ترین عامل به وجود آمدن وضع کنونی بی تدبیری دولت های پس از جنگ با سهم کم یا بیش و در پنج سال گذشته دولت تدبیر و امید بوده است. سیاست‌های اقتصادی غلط دولت‌های پس از جنگ که در ده سال اخیر شیب بسیار تندی گرفته است موجب گسترش شدید شکاف طبقاتی و شیوع انواع بحران‌های سیاسی و اجتماعی شده است تا جایی که طبق آمار رسمی، بالغ بر سی و سه درصد جمعیت کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند. اینها تنها اعداد نیستند بلکه واقعیاتی اساسی هستند که هر روز چون تازیانه بر تن محرومان و فرودستان کوبیده می‌شود تا جایی که کلانشهرهای ایران گویی دو کشوراند کشوری در مناطق مرفه‌نشین و کشوری در حلبی آبادها.

🔹 در سطح سوم آنچه این وضعیت را ناگزیر می‌نماید مواجهه بخش کثیری از جریان اصلاح طلب با مطالبات مردمی به خصوص از آغاز به کار #دولت_دکتر_روحانی بوده است. جریان اصلاح طلب که در دهه شصت و هفتاد دال مرکزی گفتمانش «عدالت» بود امروز چنان از مردم دور شده است که نابرابری‌های اقتصادی- اجتماعی را حتی نمی‌تواند لمس کند. این امر حتی در مواجهه این جریان با اعتراضات اخیر هم آشکار است و بر عموم مردم عیان است که چند سالی است اصلاح طلبی ناخودآگاه در همدستی نهان با سایر نیروهای سیاسی، عدالت را به محاق برده است. متاسفانه اصلاح‌طلبان به مثابه‌ی تنها نیروی تحول‌خواه درون حاکمیت درک نکرده‌اند #که حمایت مردمی از آنها نه مبتنی بر عقد اخوت، بلکه به دلیل حمایت آنها از منافع مردم است و هرچه آنها از این منافع دور شوند این رابطه سست‌تر می شود. گواهی بر این ادعا، نحوه‌ی تهیه لیست برای انتخابات #مجلس و #شورای_شهر بود که شاهد تقدم رانت، سهم خواهی و منفعت طلبی بر منافع عمومی بود تا جایی که عده‌ای متکبرانه مدعی شدند اگر «چوب» را هم در لیست قرار دهند با «تکرار» رای می آورد.

ادامه بیانیه ⬇️

🔸 به راستی آنچه در گفتمان سال های اخیر اصلاح طلبی مغفول بوده است، مردم هستند؛ مردمی که #وضعیت_اقتصادی و #فشارهای_معیشتی هرروز بیشتر به تنگشان می‌آورد و اما امروز، امروز به یکباره با شکل‌گیری و گسترش اعتراضاتی مواجه شده‌ایم که نحوه‌ی سازمان دهی‌ آن- اگر بتوان واژه‌ی #سازمان‌دهی را به آن اطلاق نمود- #شعارهایش و #مطالبات پراکنده و تناقض آمیزش همگی نشان دهنده‌ی #خودجوش بودن آن هستند. در برابر این #اعتراضات دو نکته بسیار حائز اهمیت است. از طرفی نباید از بعضی وقایع، تحرکات و شعارهای خطرناک غافل شد. ما وارث انقلاب مردمی هستیم؛ رخدادی رهایی‌بخش که در نتیجه‌ی آن #رژیمی_دیکتاتور، فاسد، وابسته و ناکارآمد سرنگون شد. انقلابی که به معنای واقعی کلمه نسبت به نظام پیشین پیشرو بود، امروز باید با صراحت و #شهامت به دور از #ترس_پوپولیستی در برابر هر رویکرد ارتجاعی که سودای بازگشت به گذشته‌ای موهوم و شکست خورده تحت هر نامی را دارد ایستاد. از طرف دیگر ورای این شعار و هیاهو صدایی شنیده می شود، صدایی که اگر گوش شنوا داشته باشیم رساتر از هر صدایی است و آن #صدای_مردم است. صدای مردمی که فشار اقتصادی، #محدودیت_فرهنگی و #انسداد_سیاسی به تنگشان آورده است. تا زمانی که بحران در کشور شناخته نشود، تا زمانی که مردم و خواسته‌هایشان شنیده نشود، تا زمانی که هر اعتراضی با رویکرد امنیتی مواجه و درنتیجه تشدید شود و تا زمانی که پاسخ دانشجو، کارگر، فرودست، تحول‌خواه و حاشیه نشین؛ #سرکوب و #حبس و #حصر باشد، این بحران‌ها در مقیاس‌های دائما رو به گسترش، بازخواهند گشت. باید مسئولان نظام پس از چهل سال یکبار دیگر نسبت خود را با مردم مشخص کنند و به دور از شعارها نشان دهند در ساحت نظر و عمل، مردم در دیدگاه آنها چه جایگاهی دارند و نهایتا از این موضوع غافل نشوند که وعده‌ی الهی این است که « وَ نُريدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَي الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثينَ ».

و اما امروز باید چه کرد؟

در ارائه‌ی هرگونه راهکاری برای برون‌رفت از وضع فعلی باید آگاه باشیم که بحران در سطح افراد و اشخاص نیست. تنها بازنگری ساختاری می‌تواند مرهمی بر شکاف‌های گسترده پدید آمده در کشور باشد، هرگونه فروکاست بحران به یک یا چند فرد یا هر روایت تقلیل‌گرایانه دیگر، تنها بحران را در کوتاه مدت سرکوب می‌کند تا در فرصتی مجدد با وسعتی گسترده‌تر ظاهر شود.

بهتر است حاکمیت به جای آنکه سعی کند با ربط دادن این حرکت به خارج از کشور و سعی در سرکوب آن همانگونه که پیشتر هم این اشتباه را انجام داده و امروز وضعیت را خطیر تر از گذشته میبینیم به فکر علت شناسی بوده و سعی کند خویشتن داری و عدم آسیب زدن به اموال عمومی رو نخست از نیروهای خود شروع کند.

ما تشکل‌های امضاکننده این بیانیه تنها راه برون‌رفت از این بحران را در سلسله‌ای از بازنگری ساختاری گسترده می‌بینیم که باید در وهله‌ی نخست با حسن نیت از سوی حاکمیت آغاز گردد و در وهله‌ی دوم توسط مردم پذیرفته شود.

⭕️ پایان بیانیه

🆔 @anjoman_eslami_nit 🍀

🔻 لیست اسامی تشکل های اسلامی امضا کننده بیانیه پیرامون اعتراضات اخیر:

۱- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شهرکرد

۲- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه هرمزگان

۳- انجمن اسلامی دانشجویان ترقی خواه دانشگاه علوم پزشکی همدان

٤- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شاهرود

۵- انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام(ره) دانشگاه سیستان و بلوچستان

٦- انجمن فرهنگ و سياست دانشگاه زنجان

۷- انجمن ایران اسلامی دانشجویان دانشگاه مازندران

۸- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه اراک

٩- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه لرستان

۱۰- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز

۱۱- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی سهند تبریز

۱۲- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان

۱۳- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد

۱۴-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شاهرود

۱۵- انجمن اسلامی آرمان دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران

۱۶-انجمن اسلامی دانشجویان ترقی خواه پلی تکنیک

۱۷-انجمن اسلامی دانشجویان آزاداندیش دانشگاه علامه طباطبایی

۱۸-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه کاشان

١٩-انجمن فرهنگ و سیاست دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین

۲۰-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران

۲۱- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه گلستان

✅ ۲۲_ #انجمن_فرهنگ_و_تمدن_اسلامی 🍀 دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

۲۳.انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

۲۴-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شاهرود

۲۵ - انجمن اسلامی دانشجویان نواندیش دانشگاه فردوسی مشهد

۲۶-انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام دانشگاه یاسوج

#دانشجویان_متحد

🆔 @anjoman_eslami_nit 🍀