بررسی "دارک نایتز: دث متال" جلد 1

یک ادامه پر سر و صدا که جنون را تماما به سطحی فراتر از انتظار می رساند.

"دارک نایتز: متال" اثری یکتا از DC، به سادگی یکی از خلاقانه ترین و رک و پوست کنده از رویدادهای نامتعادل در دوران اخیر DC بود. حال داستان در "دارک نایتز: دث متال" ادامه پیدا می کند و به نظر می رسد که "متال" صرفا یک دست گرمی برای یک ماجراجویی پرنبرد و خلاقانه بوده است. نویسندگی اسکات اسنایدر، طراحی گرگ کاپولو و جاناتان گِلَپیون، رنگ آمیزی اف. سی. او. پلاسنسیا و صفحه نگاری تام ناپولیتانو دست به دست هم داده اند تا شماره آغازین که رویدادهای DC را به سطحی غیرممکن می رساند، ارائه دهند. آن ها دارند نهایت لذت را از دنیای دیوانه واری که ساخته اند، می برند و شما هم قرار است با غرق شدن در آن، به همان اندازه لذت ببرید.

اسنایدر به وضوح با فرضیه های راک - مانند زمانی که "بتمنی که می خندد" یک عنوان برای نوعی انرژی که بر پایه یک گروه راک نمادین می باشد، ارائه می کند - در حال لذت بردن است. درواقع حال و هوای مجوعه است که بیشتر به چشم می آید، از سخنرانی های پرشور، طولانی و نامفهوم گروهبان راک گرفته تا یک بتمن کاملا احساسی که از میانه راه تصویرهایی را می بیند.

غافل گیری هایی از همان ابتدا وجود دارند که سوال های مهمی را ایجاد می کنند. با اینکه در انتهای این شماره به جواب همه سوال ها نمی رسیم، اما اسنایدر با تقسیم کردن همه چیز به بخش های قابل درک، کاری استثنایی انجام داده است. این حرکت بسیار مهم است، به خصوص زمانی که موجودهایی هستی ساز و دو نوع از انرژی های تماما قدرتمند به عنوان پایه و اساس داستان معرفی شده اند.

کاپولو و پلاسنسیا داستانی پر پیچ و خم را به زیبایی در طول این شماره به تصویر می کشند و دیدن همه این طراحی های خلاقانه شخصیت ها در این دنیای غیرواقعی بسیار جذاب است. البته بحث تنها در مورد عنوان شب های تیره نیست‌؛ اما در عین حال مقدار زیادی از آن نیز وجود دارد که شامل بتمنی می شود که خودش را داخل دایناسور روباتی اش آپلود کرده است.

البته در این شماره بتمن اصلی را خیلی نمی بینیم ولی وقتی ظاهر می شود، تاثیر بسیاری می گذارد. طراحی او شگفت انگیز است و تنها زمانی بهتر می شود که او پس از به دست گرفتن یکی از قدرتمند ترین سلاح های هستی، سوار یک موتور اسکلتی می شود! اگر این ها جذاب به نظر می رسند، دیدن اینکه چطور از آب درآمده اند حتی جذاب تر است. موقعيت های مختلف و مشابه بسیاری نیز در این شماره وجود دارند.

واندروومن دارای اهمیتی حیاتی، هم برای داستان کلی و هم برای این شماره خاص می باشد. طرفداران این شخصیت ممکن است کمی ذهنیت خود را در سکانسی خاص که روایت داستان را به صورت حلقه ای درمی آورد، و در عین حال زاویه دیدی را ارائه می کند که مخاطب را به طرز عجیبی گیج می کند، از دست بدهند.

اگر توقع داشتید که اسنایدر و کاپولو دست به ریسک بزنند، آن ها به یقین این انتظار شما را برآورده کرده اند. با اینکه شاهد مقدار زیادی توضیحات حول روابط جهان های موازی برای روان تر کردن داستان هستیم و مطالب نیز نسبتاً سنگین اند، اما موضوعات به صورتی کارا ارائه شده اند تا خواننده نیازی به خواندن "دارک نایتز: متال" و سری کوتاه "برزخ به پا خواسته" برای ورود به این سری را نداشته باشد. با اینکه این ها کمک کننده اند اما طرفداران جدید می توانند بدون مشکل خیلی زیادی سوار بر داستان شوند.

ورود به چنین داستانی حماسی با قلمرویی وسیع کمی ترسناک است ولی کسانی که احتیاط را کنار گذاشته اند، پاداششان سوار شدن بر قطاری پر هیجان است که ذوق و انرژی سازندگانش را به خوبی به نمایش می گذارد. این اشتیاق در تک تک صفحه ها وجود دارد و اگر این تنها شروع ماجراست، پس بی صبرانه مشتاق این هستیم که ببینیم در ادامه چه چیزی انتظار ما را می کشد.

مترجم: آرین اصغری

ارائه شده از رسانه ی یونایتد کامیکس