schools

🆔 https://t.me/joinchat/AAAAADvwyDaV3PIldL3C8A 🆑کانال سخنرانی ها

✔️این مدارس لاکچری و آن مدارس کپری !!!!!

✍️محمد باقر تاج الدین

✅نظام آموزش و پرورش کشور که قرار بود با آموزش های صحیح و اصولی راه را بر بروز هرگونه شکاف طبقاتی و بی عدالتی ها در جامعه ببندد و به دانش آموزان بیاموزد که وجود هر گونه بی عدالتی و نابرابری در جامعه منشأ بسیاری از مشکلات و گرفتاری های دیگر است اکنون خود به روندی برای گسترده تر شدن شکاف طبقاتی و بی عدالتی در جامعه تبدیل شده است تا آن جا که در حال حاضر شاهد سربرآوردن مدارس لاکچری در کلان شهرها و برخی شهرهای دیگر هستیم. مدارس لاکچری بارزترین نماد و نمود بی عدالتی و فاصله طبقاتی در نظام آموزشی کشور و جامعه محسوب می شوند و نشان می دهند که عده ای قلیل با ثروت های بی حد و اندازه که بعضا حاصل رانت خواری و ویژه خواری نیز هستند می توانند فرزندان خود را به این مدارس با شهریه های گران قیمت و سرسام آور و با بهترین و به روزترین امکانات بفرستند. در برخی از این مدارس شهریه ها تا 100 میلیون تومان و حتی بیشتر نیز پرداخت می شود و گویی این مبلغ برای ثروتمندان پول چندانی نیست و به راحتی می توانند آن را پرداخت کنند. از سوی دیگر، امکانات این مدارس نیز بسیار وسیع و گسترده است تا جایی که دارای سالن های غذاخوری، ورزش، بازی و سرگرمی، استخر، استودیوهای نمایش فیلم، اتاق های مجهز رایانه(کامپیوتر)، اردوهای مسافرتی پر زرق و برق هستند. حتی در مواردی شنیده ها حکایت از مسافرت های خارج از کشور برای دانش آموزان این مدارس نیز می رود و این دیگر جای تأمل بسیار دارد!!!!

✅و اما مدارس کپری در مناطق محروم کشور مانند مناطقی از استان های سیستان و بلوچستان، کرمان، هرمزگان، خراسان جنوبی و برخی مناطق دیگر که با دیدن این مدارس دل هر انسان دردمندی را به درد می آورد و این پرسش را پیش می کشد که چگونه است که در کشوری برخی دانش آموزان خانواده های متمول و ثروتمند می توانند به مدارس گران قیمت بروند و در مقابل دانش آموزان خانواده های فقیر و محروم به مدارس کپری با بدترین شرایط و بدون هر گونه امکانات اولیه و ضروری بروند؟ و آیا این وضعیت نماد مسلم بی عدالتی و فاصله طبقاتی در کشور نیست؟ و چگونه است که از پسِ این سالیان نسبتا طولانی هنوز نتوانستیم این فاصله را کاهش دهیم؟ پس امکانات و بودجه های کشور در چه راه هایی مصرف می شود که هنوز شاهد وجود چنین مدارسی هستیم؟ و مهم تر این که حقوق انسانی این دانش آموزان چه می شود؟ مدارس کپری عمدتا در میان انبوهی از خاک و خل، زیر نور شدید آفتاب، بدون کم ترین امکانات و در گرما و سرما و با میز و صندلی های کهنه و فرسوده و صد البته با دانش آموزانی از خانواده های فقیر و محروم و مطرود که توان خرید نوشت افزار و ملزومات اصلی را هم ندارند شکل گرفته اند!!!

✅بنا به گفته مسئولان آموزش و پرورش کشور حدود 30 درصد از مدارس کشور کپری و فرسوده هستند و این درصد کمی نیست. بر این میزان باید مدارس غیر استاندارد را نیز بیافراییم که رقم قابل توجهی را تشکیل می دهند. چرا راه دوری برویم در همین تهران هنوز مدارسی هستند که کاملا فرسوده و کهنه بوده و بدتر این که در برخی کلاس ها تعداد 35 تا 50 نفر از دانش آموزان در کنار هم با وضعیت نامناسبی نشسته اند و معلم کلاس هم به هیچ وجه وقت و توان اداره چنین کلاس هایی را ندارد.

✅مقایسه مدارس لاکچری و کپری به خوبی نشان از تفاوت و فاصله طبقاتی لجام گسیخته در نظام آموزشی کشور داشته و حکایت گر قصه درد آور و دل آزار بی عدالتی در جامعه است که نه تنها رو به کاهش نگذاشته است بلکه در مواردی حتی روند افزایشی هم داشته است. چنین مقایسه ای گویا مقایسه صفر و صد است چرا که در مدارس لاکچری صد درصد امکانات و خدمات آموزشی و حتی بسیار فراتر از آن ارائه می شود و در مدارس کپری حتی خدمات آموزشی اولیه نیز ارائه نمی شود و دانش آموزان این مدارس با نبودها و کمبودهای آموزشی و ورزشی دست و پنجه نرم می کنند. دانش آموزان مدارس لاکچری ضمن این که در خانه های خود از انبوهی از امکانات گوناگون برخوردارند در مدارس نیز از امکانات فراوان آموزشی و ورزشی و تفریحی بهره می برند و تازه انواع غذاهای لاکچری نیز می خورند اما در مقابل دانش آموزان مدارس کپری ضمن این که در خانواده های کاملا فقیر و محروم با کم ترین امکانات روزگار می گذرانند و از سوء تغذیه رنج می برند در مدارس هم همین فقر و محرومیت را تجربه می کنند و گویی هیچ راه رهایی ای از این وضعیت فروبسته و ناگشوده ندارند!!!!! 

✅به راستی به درد و رنج این دانش آموزان چه وقت باید رسیدگی شود تا این کودکان و نوجوانان شریف و رنج دیده نیز کمی از درد و رنج شان کاسته شود و نور امیدی در دل شان روشن گردد و طعم شیرین عدالت و برابری را بچشند؟؟!!! اگر اینان جزیی از شهروندان این آب و خاک محسوب می شوند که مسلما چنین است پس چرا حقوق تحصیلی و آموزشی ایشان که جزیی از حقوق شهروندی شان است به درستی ادا نمی شود؟!!! و در نهایت این که این صداهای خاموش جامعه چه وقت و چگونه باید شنیده شوند؟!!!