acid tank

مخزن اسید

مخزن اسید مجهز به مخازن قابل انبساط هستند تا نوسانات حجم بخار ناشی از تغییرات دما و فشار هوا را در خود جای دهند. اگرچه گاهی اوقات از مخازن فضای به طور مستقل استفاده می شود، اما معمولاً به فضاهای یک یا چند مخزن اسید ثابت متصل می شوند. دو نوع متداول مخازن فضای بخار متغیر، مخازن سقف بالابر و مخازن دیافراگمی انعطاف پذیر هستند. مخازن سقف بالابر دارای سقف تلسکوپی هستند که به طور آزاد در اطراف دیواره اصلی مخزن اسید قرار می گیرد. فضای بین سقف و دیوار یا توسط یک مهر و موم مرطوب، که یک فرورفتگی پر از مایع است، یا یک مهر و موم خشک، که از یک پارچه روکش انعطاف پذیر استفاده می کند، بسته می شود.

مخازن دیافراگمی انعطاف پذیر از غشاهای انعطاف پذیر برای ارائه حجم قابل انبساط استفاده می کنند. آنها ممکن است واحدهای گازگیر جداگانه یا واحدهای یکپارچه نصب شده در بالای مخازن سقف ثابت باشند. تلفات مخزن اسید در هنگام پر شدن مخزن اسید توسط مایع جابجا می شود، رخ می دهد. از دست دادن بخار تنها زمانی رخ می دهد که ظرفیت ذخیره بخار مخزن اسید بیش از حد باشد.

کاربرد مخزن اسید

مخزن اسید طبیعی مایع سازی تخصصی است که برای ذخیره سازی گاز طبیعی مایع استفاده می شود. مخازن ذخیره را می توان در زمین، بالای زمین یا در حامل های یافت. ویژگی مشترک مخازن ذخیره توانایی ذخیره در دمای بسیار پایین 162- درجه سانتیگراد است. مخازن ذخیره دارای محفظه های دوتایی هستند که درون آن حاوی و محفظه بیرونی حاوی مواد عایق است. متداول ترین نوع مخزن اسید محفظه کامل است. مخزن اسید تقریباً 55 متر (180 فوت) ارتفاع و 75 متر قطر دارند.

در مخزن اسید آزاد نشود، فشار و دمای داخل مخزن همچنان افزایش می یابد. یک کرایوژن است و در دمای بسیار پایین در حالت مایع نگهداری می شود. دمای داخل مخزن در صورتی که فشار با خروج گاز از مخزن اسید ثابت بماند، ثابت می ماند. این به عنوان خنک کننده خودکار شناخته می شود.

بزرگترین مخزن اسید جهان (تحویل در سال 2000) از نوع محفظه کامل 180 میلیون لیتری برای شرکت گاز اوزاکا، با مسئولیت محدود است.

مخزن اسید پلی پروپیلن

مخزن اسید پلی پروپیلن در محیط های مدرن به طور فزاینده ای محبوب می شوند. در مقایسه با فولاد و آلومینیوم، پلی پروپیلن در معرض خوردگی یا زنگ زدگی نیست. پلی پروپیلن با وزن بسیار کمتر از بتن، نسبت مقاومت به وزن قابل قبولی دارد. این امر آن را به گزینه ای عالی مقرون به صرفه برای نصب و نگهداری طولانی مدت مخزن اسید پلی پروپیلن تبدیل می کند. مخازن پلی پروپیلن معمولاً برای انواع تنظیمات تجاری استفاده می شود و به راحتی می توان برای مخزن اسید پلی پروپیلن آشامیدنی روکش کرد.

مخازن پلی پروپیلن را می توان هم روی زمین و هم در زیر زمین نصب کرد. نصب زیرزمینی اجازه می دهد تا مقدار زیادی مخزن پلی پروپیلن شود، بدون اینکه بر قابلیت استفاده از سطح زمین تأثیر بگذارد. این مخازن را می توان با استفاده از یک نقطه دسترسی به سبک منهول برای بازرسی به طور کامل پوشاند.

سازگاری شیمیایی مخزن پلی پروپیلن

همانطور که از نام آن پیداست، سازگاری شیمیایی مخزن پلی پروپیلن شبیه یک بالش استاندارد هستند. این مخازن می توانند از مواد مختلفی برای سازگاری شیمیایی مخزن پلی پروپیلن آشامیدنی، فاضلاب، طوفان، آب خاکستری و غیره ساخته شوند. طراحی انعطاف پذیر آنها به مخزن اجازه می دهد تا برای حمل و نقل ساده فرو بریزد، با مدل های کوچکتر که می توانند در کوله پشتی قرار بگیرند. سازگاری شیمیایی مخزن پلی پروپیلن که معمولاً برای مزارع، مهدکودک درختان، آتش نشانی و پایگاه های نظامی استفاده می شوند، می توانند از 25 گالن تا 210000 گالن قابل توجه باشند.

بتن

بتن سنگین ترین گزینه مواد برای مخزن اسید است، با این حال، یکی از متنوع ترین آنها نیز می باشد. بتن در سرتاسر جهان عرضه می شود و آن را به گزینه ای مقرون به صرفه و در دسترس برای اکثر سازه ها تبدیل می کند. علاوه بر این، از آنجایی که بتن رسانای ضعیفی برای گرما است، به تنظیم دمای آب در آب و هوای گرم کمک می کند.

مخازن بتنی را می توان بسته به پروژه به شکل های بی شماری قالب بندی کرد و معمولاً با نگهداری مناسب تا 50 سال دوام می آورد. با این حال، پس از شروع تخریب، بتن مستعد ترک خوردگی است و فرآیند تعمیر نسبتاً پیچیده ای دارد. این مخازن سیستم های محبوب ذخیره سازی دائمی برای آب آشامیدنی، آب طوفان یا فاضلاب هستند.

مخزن ذخیره اسید سولفوریک

مخزن ذخیره اسید سولفوریک از جنس استنلس استیل به دلیل ایمنی و دوام در انبارهای تجاری و مسکونی محبوب هستند. فولاد ضد زنگ می تواند طیف گسترده ای از دماها را تحمل کند، زنگ نمی زند و در نور UV تخریب نمی شود. معمولاً به دلیل قیمت گذاری برای پروژه های با اندازه متوسط ​​کوچک استفاده می شود، مخزن ذخیره اسید سولفوریک معمولاً برای تولید آب آشامیدنی و نوشیدنی استفاده می شود.

به عنوان بزرگترین گزینه مخزن ذخیره اسید سولفوریک پیچ شده را می توان برای نگهداری میلیون ها گالن آب ساخت. اگرچه می تواند در معرض خوردگی باشد، اما گزینه های تصفیه برای جلوگیری از این امر و افزایش طول عمر تا 40 سال وجود دارد. این مخازن عظیم قادر به ذخیره ایمن آب آشامیدنی هستند و برای راه حل های ذخیره سازی دائمی در مقیاس بزرگ بهترین مناسب هستند. این پروژه ها می تواند شامل ذخیره سازی آب شرب شهری، حفاظت از آتش، ذخیره سازی فاضلاب یا ذخیره سازی نفت خام باشد.

تاریخچه اسید سولفوریک

کشف اسید سولفوریک را به جابر بن حیان (جبر) کیمیاگر قرن هشتم نسبت می دهند. بعداً توسط پزشک و کیمیاگر قرن نهم، ابن زکریای رازی (راسس)، که این ماده را با تقطیر خشک مواد معدنی، از جمله هپتا هیدرات سولفات آهن (II) و مس (FeSO 4 • 7H 2 O) به دست آورد، مورد مطالعه قرار گرفت. II) پنتا هیدرات سولفات (CuSO 4 • 5H 2O). هنگامی که این ترکیبات حرارت داده می شوند، به ترتیب به اکسید آهن (II) و اکسید مس (II) تجزیه می شوند و آب و تری اکسید گوگرد تولید می کنند. ترکیب آب با تری اکسید گوگرد محلول رقیق اسید سولفوریک تولید کرد. این روش از طریق ترجمه رساله ها و کتاب های عربی و فارسی توسط کیمیاگران اروپایی، از جمله آلبرتوس مگنوس آلمانی قرن سیزدهم، در اروپا رایج شد .

اسید سولفوریک برای کیمیاگران اروپایی قرون وسطی با نام‌های روغن ویتریول ، روح ویتریول یا به سادگی ویتریول و نام‌های دیگر شناخته می‌شد. کلمه ویتریول از کلمه لاتین vitreus (به معنی شیشه) برای ظاهر شیشه ای نمک های سولفات گرفته شده است که نام ویتریول را نیز یدک می کشند. نمک هایی که به این نام داده شدند شامل سولفات مس (II) (ویتریول آبی یا گاهی اوقات ویتریول رومی )، سولفات روی (ویتریول سفید)، سولفات آهن (II) (ویتریول سبز)، سولفات آهن (III) (ویتریول مریخ)، و سولفات کبالت (II) (ویتریول قرمز).

پلی اتیلن

مخازن پلی اتیلن به دلیل مقرون به صرفه بودن و دوام خود مشهور هستند. مخازن پلی اتیلن بدون هیچ گونه پوشش داخلی یا درز ساخته می شوند و در طولانی مدت نگهداری مخزن پلی اتیلن را آسان تر می کنند. همچنین در برابر خوردگی یا زنگ زدگی کاملاً مقاوم هستند. در حالی که گزینه های مخزن پلی اتیلن را می توان با مشخصات بسیار بزرگتر ساخت، مخازن پلی اتیلن عموما حداکثر 50000 گالن دارند. با این حال، برای پروژه های بزرگتر، چندین مخزن پلی اتیلن را می توان با هم جفت کرد.