Zdrowe i chore dziecko
Leczenie chorób jest bardzo ważne, najważniejsze jednak jest zapobieganie im i stworzenie dziecku warunków, w których może rozwijać się zdrowo pod względem fizycznym, duchowym i społecznym. Dzieci potrzebują przede wszystkim miłości, a także: wychowania pełnego uczucia, zdrowego żywienia, wystarczającej ilości snu, dużo ruchu na świeżym powietrzu i hartowania ciała. Zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO): zdrowie to dobra kondycja fizyczna, psychiczna i społeczna, a nie tylko brak objawów choroby oraz dieta Vitalia.
Żadne dziecko nie ustrzeże się choroby
W okresie ciąży i karmienia matka przekazuje dziecku część swego zdrowia. Przeciwciała, które organizm matki wytworzył jako reakcje na przebyte przez nią choroby, przedostają się przez łożysko i mleko matki do organizmu dziecka, dzięki czemu nabywa ono odporność.
Działanie ochronne tych przeciwciał utrzymuje się niestety tylko przez kilka miesięcy. Później dziecko musi rozpocząć tworzenie swego własnego systemu ochronnego, własnych przeciwciał. Po upływie około pół roku dzieci zaczynają we wzmożony sposób poznawać otoczenie i „pojmować” je, spotykają wówczas czynniki wywołujące choroby (bakterie i wirusy). Ponieważ ich system immunologiczny nie jest jeszcze dostatecznie sprawny, niemowlęta i małe dzieci są częściej chore niż dzieci starsze czy dorośli. Tylko kontakt z czynnikami wywołującymi chorobę powoduje wytworzenie w organizmie dziecka przeciwciał, które chronią je przed kolejną infekcją albo na całe życie - jak w przypadku odry i świnki - albo na jakiś czas - jak w przypadku przeziębień czy biegunki. Dziecko musi więc przebyć choroby, aby osiągnąć równowagę zdrowotną. Pod względem statystycznym, dziecko w pierwszych sześciu latach życia styka się z 200-300 różnymi wirusami, które mogą wywołać infekcje górnych dróg oddechowych, katar, kaszel czy zapalenie gardła. W wieku przedszkolnym jest to 12 infekcji rocznie, dzieci w wieku szkolnym chorują około 6-8 razy do roku, a młodzież około 5 razy w roku. Sezonem, w którym występuje najwięcej zachorowań, jest zimna pora roku - od jesieni do wiosny.
Wirusy znajdują się wszędzie i nic nie pomoże zabranie dziecka z przedszkola w obawie przed zarażeniem. Możesz ochronić dziecko tylko karmiąc je piersią, hartując i poddając szczepieniom.
Jak czuje się chore dziecko
Dorośli wiedzą, że gnębiący je katar mija i dysponują całym arsenałem środków zmniejszających dolegliwości. Dzieci odczuwają chorobę jako groźną ingerencję w rytm dnia codziennego, tym większą, im są młodsze. Są bezradne i nie rozumieją, dlaczego odczuwają ból i dlaczego mama podaje im gorzkie lekarstwo albo owija łydki zimnymi ściereczkami. Wizyta lekarza czy pobyt w szpitalu powodują jeszcze większą niepewność.
Wiele dzieci powraca w okresie choroby do poprzedniej fazy rozwojowej: dzieci odzwyczajone od butelki chcą jej z powrotem, dzieci, które utrzymywały się w czystości, robią siusiu w majtki. Nie powinnaś przywiązywać zbytniej wagi do tych zjawisk - kiedy dziecko wyzdrowieje, wszystko wróci do normy.
Miłość jest najlepszym lekarstwem
Kiedy dziecko jest chore, potrzebuje więcej miłości, czułości i zainteresowania niż zwykle, aby móc poradzić sobie z doświadczeniem choroby. Jednocześnie potrzebuje fachowej pomocy i pielęgnacji, aby osiągnąć pełne zdrowie. Stąd wynika najważniejsza zasada dotycząca pielęgnacji chorych dzieci: współczucie owszem, ale nie wspólne cierpienie - Twoje własne dziecko może przeszkodzić Ci w zachowaniu trzeźwości umysłu i w efektywym działaniu. Nie wpadaj w panikę. Jeśli wierzysz w szybkie wyzdrowienie dziecka, Twoje pozytywne nastawienie odziałuje korzystnie na chorego malca. Możesz spokojnie rozpieszczać chore dziecko bardziej niż zwykle - ale nie bez umiaru. Wiele dzieci przyzwyczaja się, że w czasie choroby stają się centrum zainteresowania całej rodziny - i wcale nie chcą wyzdrowieć!