Zdecydowanie woli ciepłe lody
🔞 KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻
Zdecydowanie woli ciepłe lody
studio reportażu i dokumentu polskiego radia
Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie
Informacje naukowe
Informacje technologiczne
Odkrycia
Wideo
Informacje przyrodnicze
audycje
playlista
zespół
konkursy
ramówka
częstotliwości
kontakt
83. rocznica sowieckiej agresji na Polskę. "Moskwa była współodpowiedzialna za wybuch wojny"
"Sporo wielkich słów, mało konkretów". Prof. Grosse o orędziu o stanie UE
audycje
koncerty
playlista
zespół
konkursy
patronaty
ramówka
częstotliwości
kontakt
Bajka muzyczna "Król Maciuś I" – najmłodsi mają głos
Joanna Szczepkowska: Przygotowuję się do "Ballad" jak pianista do grania Chopina
audycje
playlista
koncert w trójce
konkursy
zespół
ramówka
częstotliwości
kontakt
"Irena". Muzyczny dramat o odwadze i poświęceniu
Polskie społeczeństwo wypalone zawodowo? Jak temu zaradzić?
audycje
playlista
koncerty
zespół
konkursy
patronaty
ramówka
jak nas słuchać
kontakt
Cyberbezpieczeństwo. Jak znaleźć pracę w tej branży?
Ofelia z drugą płytą "8". "Muzyka to piękna podróż"
felietony
audycje
zespół
ramówka
częstotliwości
kontakt
newsletter
Sejm przyjął uchwałę ws. reparacji. Poseł PiS: w takich sprawach powinna panować jedność
Senator PSL: chcę, by Polska otrzymała reparacje, ale trzeba spełnić pewne warunki
Newsy
Muzyka
Kultura
Lifestyle i Nauka
Sport
Blog muzyczny
Informacje naukowe
Informacje technologiczne
Odkrycia
Wideo
Informacje przyrodnicze
Ostatnia aktualizacja:
30.07.2010 10:00
Hiszpańscy uczeni stworzyli rozwiązanie, umożliwiające kondensację pary wodnej w lód w temperaturze pokojowej.
Zobacz więcej na temat:
Hiszpania
Ostatnia aktualizacja:
22.12.2008 12:42
Poznaj tajemnice lodowych przepraw.
Zobacz więcej na temat:
Bałtyk
Finlandia
Kanada
podróże
Szwecja
rozwiń
zwiń
Ostatnia aktualizacja:
27.09.2009 08:51
NASA opublikowała najnowsze zdjęcia Czerwonej Planety.
Zobacz więcej na temat:
grenlandia
NASA
rozwiń
zwiń
Ostatnia aktualizacja:
15.10.2009 11:23
Lód na Arktyce może stopnieć niemal do zera w ciągu dziesięciu lat - twierdzi brytyjski naukowiec.
Zobacz więcej na temat:
NAUKA
ekologia
grenlandia
globalne ocieplenie
rozwiń
zwiń
Wiadomości
Świat
Regionalne
Gospodarka
Sport
Historia
Nauka
Kultura
Styl życia
Kanały internetowe
Serwisy historyczne
Studio reportażu i dokumentu polskiego radia
Euranet plus
Redakcja katolicka
Redakcja ekumeniczna
Teatr polskiego radia
Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie
NOSPR
Orkiestra Amadeus
Chór polskiego radia
Polskie Radio S.A.
Agencja Reklamy
Agencja Muzyczna
Agencja Promocji
Studia Nagraniowe
Zamówienia publiczne
Zasady kampanii społecznych
Centrum Edukacji Medialnej
Szkolenia Polskiego Radia
Akademia Radiowa
Informacyjna Agencja Radiowa
Dla mediów
Sklep
Bilety
Polityka prywatności
Dane osobowe
Szukaj
Logowanie
Skontaktuj się z nami
Używamy cookies w celu gromadzenia danych statystycznych, emisji reklam oraz prawidłowego funkcjonowania niektórych elementów serwisu. Pliki te mogą być także umieszczane na Państwa urządzeniach przez współpracujące z nami firmy zewnętrzne. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Dowiedz się więcej o celu ich używania i zmianie ustawień cookie w przeglądarce.
Badacze z Centre de Investigación en Nanocicncia i Nanotecnologia (CIN2) zajmowali się zjawiskiem kondensacji pary wodnej w troposferze i stworzeniem materiałów, które mogłyby powodować sztuczną kondensację pary wodnej w temperaturze pokojowej. Wbrew pozorom to ważkie zagadnienie - miałoby duże znaczenie dla technik chłodniczych, obecnych przecież w każdym domu, a także dla urządzeń dla obiektów sportowych jak tory saneczkarskie. - Kilka dekad temu naukowcy przewidywali, że materiały o strukturze heksagonalnej podobnej do lodu naturalnego będą idealnym środkiem kondensacji pary wodnej i tworzenia lodu oraz deszczy - twierdzi dr Albert Verdaguer z CIN2. Własnie dlatego uwage badaczy przykuł fluorek baru, naturalny minerał często występujący w przyrodzie. Po badaniach mikroskopowych, zarówno mikroskopem optycznym jak i skaningowym, oraz dokładnych analizach właściwości wydawało się, że jest on złym agentem kondensacji. Jednak badania ujawniły, że uszkodzenie na powierzchni minerału zwiększa jego zdolności kondensacji wielokrotnie i może ona następować już temperaturze pokojowej. Następnym krokiem zespołu ma być stworzenie sztucznego minerału, który w postaci proszku wywoływałby kondensację od razu w postaci lodu. Jak twierdzi Verdaguer, kondensacja w postaci lodu jest bowiem bardziej wywoływana przez sam efekt powierzchniowy minerału, który do niej posłużył niż jego temperaturę. W przyszłości naukowcy z Hiszpanii planują opracowanie "inteligentnych materiałów" wywołujących kondensację sposób przez nich zamierzony.
W XVII w. jechało się zimą saniami przez zamarznięty Bałtyk do Szwecji. Dzisiaj specjalnymi trasami ciężarówki suną po lodzie na jeziorach Kanady.
Powierzchnia lodowej drogi z usuniętym miękkim śniegiem, jest bezpośrednio wyeksponowana na działanie niskich temperatur powietrza, dlatego lód na wytyczonej trasie staje się grubszy i topi się wolniej niż na pozostałej części zbiornika wodnego. Ludzie wykorzystują ten mechanizm od dawna.
W XVI-XVII w. można było zimą na saniach przejechać przez zamarznięty Bałtyk do Szwecji. Potwierdzają to źródła historyczne (m.in. dla roku 1658). Nie był to tylko jeden anormalny rok, lecz dłuższy chłodniejszy okres. Od tamtego czasu klimat się ocieplił i zamarzają jedynie częściowo północne obszary naszego morza.
Przykłady imponujących lodowych szlaków komunikacyjnych znajdziemy także w historii XX w. Tzw. Droga Życia na jeziorze Ładoga uratowała mieszkańców Leningradu w czasie II wojny światowej przed zagładą, szykowaną przez hitlerowców. Stanowiła w zimie jedyny szlak łączący miasto ze światem zewnętrznym. Natomiast pionierem budowy kanadyjskich lodowych tras był inż. John Denison, który w latach 50-70. projektował zimowe drogi z Yellowknife do zaopatrywania kopalń Port Radium, Discovery Mine, Tundra Mine i Rayrock Mine.
W dzisiejszych czasach wciąż funkcjonują okresowe drogi po lodzie na obszarach naszej planety, gdzie zimowe temperatury dochodzą do minus 40-50 stopni Celsjusza. Tam, gdzie konstrukcja stałych dróg okazuje się bardzo kosztowna albo wręcz niemożliwa. Z tego typu lodowych szlaków komunikacyjnych korzystają m.in. ciężarówki z transportami do i z kopalń diamentów Diavik i Ekati oraz De Beers Snap Lake na Terytorium Północno-Zachodnim Kanady. Jadą szosą o długości ok. 570 km, wytyczoną na powierzchni zamarzniętych arktycznych jezior. Na lodzie grubości metra trzy ciężarówki wyruszają w drogę co 20 minut. Ze względów bezpieczeństwa nie wypuszcza się w trasę pojedynczych pojazdów, natomiast prędkość jest ograniczona do 24 km/h.
Droga z Tibbitt do Contwoyto w Kanadzie przebiega w 85 proc. po lodzie zamarzniętych jezior i jest uważana za najbardziej niebezpieczną trasę świata (przy czym zdecydowanie najbardziej niebezpieczna jest ona dla jej budowniczych). Pierwszy raz uruchomiono ją w aktualnym przebiegu zimą 1982 r. Każdego roku powstaje ona w styczniu, a czynna jest wyłącznie w lutym i marcu przez ok. 67 dni. Przedsiębiorstwo Nuna Logistics przygotowuje i konserwuje szosę oraz zarządza trzema stacjami postojowymi na trasie. Drugą długą kanadyjską zimową drogą na lodzie jest Tuktoyaktuk Winter Road z Inuvik do Tuktoyaktuk.
O niebezpiecznych wyprawach po lodowych trasach kraju klonowego liścia opowiada dokument National Geographic „Podróże pełne ryzyka: Droga po lodzie” („Perilous Journeys: Cracking The Ice Road”) oraz amerykańska seria kanału History zatytułowana „Ice Road Truckers”.
Zimowe drogi po lodzie funkcjonują także na Alasce (Prudhoe Bay), w Rosji (Pevek-Kupol), Estonii (otwierane przy grubości lodu min. 22 cm, czynne wyłącznie w dzień, z głębi lądu do wysepek na zachodnim wybrzeżu: Vormsi, Hiiumaa i Saaremaa), Finlandii (w poprzek jeziora Pielinen, czynna przy lodzie grubości min. 40 cm), Norwegii (na rzece Tana) i Szwecji ( w północnej części kraju oraz na jeziorze Hjälmaren).
Obejrzyj filmy: 1. Kanadyjskie drogi na lodzie
2. Testowa jazda po kanadyjskiej lodowej drodze (fragm. dokumentu „Ice Road Truckers”)
Tuż pod powierzchnią Marsa mogą znajdować się duże zbiorniki wody. Dowodzą tego najnowsze zdjęcia czerwonej planety opublikowane przez NASA.
Na fotografiach nadesłanych przez Marsjański Orbiter Rozpoznawczy (MRO), który okrąża Marsa, widać białą substancję pojawiającą się po uderzeniu meteorytu. Substancja z czasem zanikła. Naukowcy twierdzą, że była to woda, która zwyczajnie wyparowała, a właśnie tak powinien zachowywać się marsjański lód. Poza tym analiza chemiczna wskazuje, że białe obłoczki to właśnie woda - i to bardzo czysta.
Amerykańscy naukowcy piszą w tygodniku Science, że jest to kolejny dowód na istnienie znacznych ilości wody na Marsie. Szacuje się, że jest jej tyle, ile w pokrywie lodowej na Grenlandii; przede wszystkim w okolicach marsjańskich biegunów. Astronomowie przypuszczają też, że całkiem niedawno, w ciągu ostatnich dziesięciu tysięcy lat, klimat Marsa był znacznie bardziej wilgotny niż dziś. Teraz dzięki obserwacji kolejnych uderzeń meteorytów w powierzchnię Marsa chcą dokładniej określić miejsca, w których jest woda.
Lód na Arktyce może stopnieć niemal do zera w ciągu najbliższych dziesięciu lat - twierdzi brytyjski naukowiec.
To jedna z najbardziej pesymistycznych prognoz dotyczących przyszłości arktycznej pokrywy lodowej, jednak profesor Peter Wadhams z Uniwersytetu Cambridge podkreśla, że sporządził ją na postawie najnowszych, wiarygodnych danych.
Arktycznego lodu co roku przybywa zimą, latem jest go mniej. To naturalne, cykliczne zjawisko, ale naukowcy informują, że w ostatecznym rozrachunku, pokrywa lodowa już od wielu lat staje jest coraz mniejsza. Polarnicy zastanawiają się, kiedy przyjdzie takie lato, gdy lód zniknie całkowicie. Profesor Wadhams uważa,
Ona mu ssie głęboko a on ją rucha ostro
Idealna lalunia ruchana w dupę
Lodzik dla ukochanego chłopaka