Wszyscy jesteśmy rodziną!
⚡ KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻
Wszyscy jesteśmy rodziną!
Wszyscy jesteśmy jedną rodziną. O ewolucji i systematyce organizmów
Znajdujesz się w: Muzeum Ziemi > Lekcje muzealne online > Wszyscy jesteśmy jedną rodziną. O ewolucji i systematyce organizmów
Polska Akademia Nauk Muzeum Ziemi Newsletter
Aleja Na Skarpie 20/26,27 00-488 Warszawa
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie. Zgoda
Polska Akademia Nauk Muzeum Ziemi w Warszawie
Poza odświeżeniem, wzbogaceniem i ugruntowaniem wiedzy o ewolucji biologicznej, głównym zadaniem lekcji jest zapoznanie młodzieży ze współczesnymi poglądami na systematykę organizmów żywych.
Lekcja odbywa się w formie prezentacji multimedialnej, w trakcie której przedstawimy podstawowe informacje o mechanizmach ewolucji biologicznej oraz o powstawaniu nowych gatunków. Wyjaśnione zostaną zagadnienia doboru naturalnego i płciowego oraz różnych typów specjacji (powstawania nowych gatunków). Omówiona zostanie systematyka i taksonomia organizmów żywych. Rozpoczynając od klasycznego, linneuszowskiego podziału świata żywego, przejdziemy do zagadnienia wpływu naszej wiedzy o ewolucji na współczesne podejście do problemu taksonomii i systematyki. W kolejnej części prezentacji, młodzież będzie miała okazję zapoznać się z podstawami kladystyki – obecnie najbardziej rozpowszechnionej metody badania pokrewieństw i ewolucji.
Lekcja dostosowana jest do podstawy programowej i dedykowana uczniom liceum i technikum. Poszerza swoim zakresem podstawę programową z przedmiotu biologia, IX. Ewolucja, punkty: 2-7, 10, 11.
Zapisy: edukacja@mz.pan.pl, tel. 22 629 74 79 w.225
Nauczyciel zobowiązany jest do utworzenia spotkania i przesłania odpowiedniego linka logowania lub numeru ID do uczniów oraz pracownika PAN Muzeum Ziemi prowadzącego zajęcia. Zajęcia nie są nagrywane. Nauczyciel jest zobowiązany do obecności podczas zajęć i dbania o zachowanie porządku.
Partner Programów Edukacyjnych PAN Muzeum Ziemi w Warszawie
nasze serwisy
Wiara:
Kościół
Liturgia
Biblia
Papież
Ekumenizm
Religie
Do czytania:
Info
Prasa
Kultura
Nauka
Gość Niedzielny
Mały Gość
Dla ludzi:
Rodzina
Forum
Czat
Blog
Zapytaj
Spotkania
Usługi:
Reklama
Poczta
Foto Gość
Z Watykanu
Z Kościoła
Franciszek
Sylwetka
Z Domu św. Marty
Dokumenty
Encykliki
Adhortacje
Katechezy
Anioł Pański
Homilie
Przemówienia
Orędzia
Światowy Dzień Modlitw o Powołania
Światowy Dzień Chorego
Światowy Dzień Misyjny
Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy
Światowy Dzień Młodzieży
Światowy Dzień Pokoju
Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu
Wielki Post
Światowy Dzień Ubogich
Bulle
Pielgrzymki
2013
Lampedusa 2013
ŚDM Rio
Sardynia 2013
Asyż 2013
2014
Ziemia Święta 2014
Kalabria 2014
Molise 2014
Korea 2014
Albania 2014
Strasburg 2014
Turcja 2014
2015
Sri Lanka i Filipiny 2015
Neapol 2015
Sarajewo 2015
Turyn 2015
Ameryka Łacińska 2015
Kuba i USA 2015
Prato i Florencja 2015
Afryka 2015
2016
Meksyk 2016
Lesbos 2016
Armenia 2016
ŚDM Kraków 2016
Asyż 2016
Gruzja Azerbejdżan 2016
Wśród ofiar trzęsienia ziemi 2016
Szwecja 2016
2017
Mediolan 2017
Carpi Mirandola 2017
Egipt 2017
Fatima 2017
Genua 2017
Bozzolo i Barbiana 2017
Kolumbia 2017
Cesena i Bolonia 2017
Birma i Bangladesz 2017
Benedykt XVI
Sylwetka
Dokumenty
Encykliki
Adhortacje
Listy
Katechezy
Anioł Pański
Homilie
Przemówienia
Orędzia
Pielgrzymki
Zagraniczne
Jan Paweł II
Pontyfikat
Dokumenty
Encykliki
Adhortacje
Konstytucje
Orędzia
Listy
Homilie i rozważania
Galerie
Mirosław Rzepka /Foto Gość
Komunia świętych wskazuje, że wszyscy jesteśmy zanurzeni w życiu Boga i żyjemy w Jego miłości. Wszyscy, żyjący i zmarli jesteśmy w komunii
Copyright © Instytut Gość Media , wszelkie prawa zastrzeżone
Aby zmienić wielkość tekstu na stronie, przytrzymaj ctrl (na komputerach MAC - cmd ) i wciśnij klawisz " + " aż do uzyskania pożądanego efektu.
Aby zmniejszyć - użyj klawisza " - ". By wrócić do stanu początkowego, przytrzymaj ctrl (na MAC - cmd ) i wciśnij " 0 ".
Umarłych grzebać i modlić się za żywych i umarłych. Ostatnia katecheza papieża Franciszka dotycząca uczynków miłosierdzia, 30 listopada 2016 r.
Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!
Wraz z dzisiejszą katechezą kończymy dziś cykl poświęcony miłosierdziu. Chociaż katechezy się kończą, to miłosierdzie powinno trwać dalej! Dziękujemy Panu Bogu za to wszystko i zachowujemy w sercu jako pociechę i pokrzepienie.
Ostatni uczynek miłosierdzia względem duszy wymaga, by modlić się za żywych i umarłych. Możemy do niego również dołączyć ostatni uczynek miłosierdzia względem ciała, który zachęca do grzebania umarłych. Ten ostatni postulat może wydawać się dziwny. Ale dzieło to jest niestety aktualne w niektórych częściach świata, gdzie ludzie żyją w obliczu klęski wojny wraz z bombardowaniami siejącymi dzień i noc strach oraz niewinne ofiary. Odnośnie tej kwestii Biblia przytacza piękny przykład: starego Tobiasza, który z narażeniem własnego życia chował zmarłych, pomimo zakazu króla (por.Tb 1,17-19; 2,2-4). Także i dzisiaj są ludzie, którzy narażają swoje życie, by pogrzebać nieszczęsne ofiary wojny. Zatem ten uczynek miłosierdzia wobec ciała nie jest daleki od naszej codziennej egzystencji. Każe nam myśleć o tym, co wydarzyło się w Wielki Piątek, kiedy Maryja Panna wraz z Janem i kilkoma kobietami stały pod krzyżem Jezusa. Po Jego śmierci przyszedł Józef z Arymatei, człowiek zamożny, członek Sanhedrynu, który stał się jednak uczniem Jezusa i ofiarował Jemu nowy grób, wykuty w skale. Osobiście udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa: był to prawdziwy uczynek miłosierdzia dokonany z wielką odwagą (por. Mt 27,57-60)! Dla chrześcijan pochówek jest aktem pobożności, ale także aktem wielkiej wiary. Składamy w grobie ciała naszych bliskich z nadzieją na ich zmartwychwstanie (por.1 Kor 15,1- 34). Jest to obrzęd, który nadal jest bardzo silny i odczuwany w naszym ludzie, szczególnie w bieżącym miesiącu listopadzie, poświęconym szczególnie pamięci i modlitwie w intencji zmarłych.
Modlitwa za zmarłych jest przede wszystkim wyrazem wdzięczności z powodu świadectwa tych, którzy nas opuścili oraz za uczynione przez nich dobro. Jest ona dziękczynieniem Panu za to, że nam ich dał a także za ich miłość i przyjaźń. Kościół modli się za zmarłych szczególnie podczas Mszy św. Kapłan mówi: „Pamiętaj, Boże, o swoich sługach i służebnicach, którzy przed nami odeszli ze znakiem wiary i śpią w pokoju. Błagamy Cię, daj tym zmarłym oraz wszystkim spoczywającym w Chrystusie udział w Twojej radości, światłości i pokoju” (Kanon Rzymski). Jest to wspomnienie proste, skuteczne, pełne znaczenia, ponieważ powierza naszych bliskich miłosierdziu Bożemu. Modlimy się z chrześcijańską nadzieją, aby byli z Nim w raju, w oczekiwaniu, gdy spotkamy się razem w tej tajemnicy miłości, której nie rozumiemy, ale wiemy, że jest prawdziwa, ponieważ jest obietnicą złożoną przez Jezusa. Wszyscy zmartwychwstaniemy i wszyscy będziemy na zawsze trwać z Nim, z Jezusem.
Pamięć o wiernych zmarłych nie może sprawić, żebyśmy zapomnieli, by również modlić się za żywych, którzy wraz z nami codziennie stawiają czoła doświadczeniom życia. Konieczność tej modlitwy jest jeszcze bardziej oczywista, jeśli umieścimy ją w świetle wyznania wiary, które mówi: „Wierzę w świętych obcowanie”. Jest to tajemnica, która wyraża piękno miłosierdzia, jakie objawił nam Jezus. Komunia świętych rzeczywiście wskazuje, że wszyscy jesteśmy zanurzeni w życiu Boga i żyjemy w Jego miłości. Wszyscy, żyjący i zmarli jesteśmy w komunii, czyli zjednoczeni we wspólnocie tych, którzy przyjęli chrzest i tych którzy karmili się ciałem Chrystusa i są częścią wielkiej rodziny Bożej. Wszyscy jesteśmy jedna rodziną, zjednoczeni. I dlatego modlimy się za siebie nawzajem.
Jakże wiele jest różnych sposobów modlitwy za naszych bliźnich! Wszystkie mają swoją wartość i są przyjmowane przez Boga, jeśli wypływają z serca. Myślę zwłaszcza o matkach i ojcach, którzy błogosławią swoje dzieci rano i wieczorem – nadal istnieje ten zwyczaj w niektórych rodzinach, błogosławienie dziecka jest modlitwą. Myślę o modlitwie za chorych, kiedy do nich idziemy i modlimy się za nich. Myślę o milczącym wstawiennictwie, czasami ze łzami w wielu trudnych sytuacjach; modlić się w intencji tej trudnej sytuacji. Wczoraj przyszedł na Mszę św. w Domu Świętej Marty dobry człowiek, przedsiębiorca. Ale musiał zamknąć swoją fabrykę, bo nie dawał już rady i ten młody mężczyzna płakał, mówiąc: „Nie mam ochoty zostawić bez pracy ponad 50 rodzin. Mógłbym ogłosić upadłość przedsiębiorstwa, pójść do domu z moimi pieniędzmi, ale moje serce płacze płakałoby przez całe życie z powodu tych 50 rodzin”. Oto dobry chrześcijanin! Modli się poprzez swoje dzieła, modli się, przyszedł na Mszę św. by modlić się, aby Pan ukazał mu wyjście, nie tylko dla niego. Spotkało go niepowodzenie. Nie, nie jego ale 50 rodzin. To człowiek, który wie, jak modlić się sercem i czynami, umie modlić się za bliźniego. Jest 'w trudnej sytuacji. Nie szuka najłatwiejszej drogi wyjścia: „Niech sobie dają radę”, nie. Jest chrześcijaninem. Warto go było posłuchać. A może jest wielu innych do niego podobnych, w tym czasie, gdy tak wiele osób cierpi z powodu braku pracy. Ale myślę również o dziękczynieniu za dobrą wiadomość dotyczącą przyjaciela, krewnego, kolegi ... „Dzięki ci Panie, za tę wspaniałą rzecz!”. Także i to jest modlitwą za innych. Dziękowanie Panu, gdy powodzi się dobrze. Czasami, jak mówi święty Paweł: „Nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami” (Rz 8, 26). To Duch Święty modli się w naszym wnętrzu. Otwórzmy zatem nasze serca, aby Duch Święty, znając pragnienia, które tkwią w naszej głębi, mógł je oczyścić i doprowadzić do spełnienia. Jednak dla nas i dla innych, zawsze prośmy, by wypełniła się wola Boga, tak jak czynimy to w „Ojcze nasz”, bo Jego wola jest z pewnością największym dobrem, dobrem Ojca, który nas nigdy nie opuszcza. Modlitwa to pozwolenie, aby Duch Święty w nas się modlił. I to jest w życiu piękne: modlić się dziękując, chwaląc Boga, prosząc o coś, płacząc, gdy istnieją pewne trudności, jak ów człowiek, wiele rzeczy. Ale serce jest zawsze otwarte na Ducha Świętego, aby modlił się w nas, z nami i za nas.
Kończąc te katechezy o miłosierdziu, postanówmy modlić się za siebie nawzajem, aby uczynki miłosierdzia względem ciała i względem duszy stawały się coraz bardziej stylem naszego życia. Katechezy, jak powiedziałem na początku, w tym miejscu się kończą. Przeszliśmy drogę 14 uczynków miłosierdzia, ale miłosierdzie trwa dalej i powinniśmy je wypełniać na te 14 sposobów. Dziękuję.
Wszyscy jesteśmy jedną rodziną. O ewolucji i systematyce organizmów
Znajdujesz się w: Muzeum Ziemi > Opisy lekcji muzealnych > Wszyscy jesteśmy jedną rodziną. O ewolucji i systematyce organizmów
Polska Akademia Nauk Muzeum Ziemi Newsletter
Aleja Na Skarpie 20/26,27 00-488 Warszawa
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie. Zgoda
Polska Akademia Nauk Muzeum Ziemi w Warszawie
Poza odświeżeniem, wzbogaceniem i ugruntowaniem wiedzy o ewolucji biologicznej, głównym zadaniem niniejszych zajęć jest zapoznanie młodzieży ze współczesnymi poglądami na systematykę organizmów żywych.
Zajęcia rozpoczynają się od prezentacji multimedialnej, w trakcie której zostają przedstawione podstawowe informacje o mechanizmach ewolucji biologicznej oraz o powstawaniu nowych gatunków. Zostają wyjaśnione zagadnienia doboru naturalnego, doboru płciowego oraz różnych typów specjacji (powstawania nowych gatunków). W dalszej części prezentacji zajmujemy się systematyką i taksonomią organizmów żywych. Począwszy od klasycznego, Linneuszowskiego podziału świata żywego, przechodzimy do zagadnienia wpływu naszej wiedzy o ewolucji na współczesne podejście do problemu taksonomii i systematyki, od której oczekuje się odzwierciedlania realnych pokrewieństw między organizmami. W kolejnej części prezentacji, młodzież ma okazję zapoznać się z podstawami kladystyki – obecnie najbardziej rozpowszechnionej metody badania pokrewieństw i ewolucji.
Partner Programów Edukacyjnych PAN Muzeum Ziemi w Warszawie
Rosyjskie Porno Online
Mama kocha smak napalonego kutasa
Teraz albo nigdy!