Utska

🔞 ALL INFORMATION CLICK HERE 👈🏻👈🏻👈🏻

Utska
We can't tell if you're a human or a bot.


StayPoland
Towns & Cities
All Poland Towns


Would you like to visit Ustka? Browse the catalog of Poland tours


StayPoland.com uses cookies to improve user experience. By using our site you consent to all cookies in accordance with our Cookie Policy.




Read more











Show details

Hide details

Situated on the Baltic Sea, the town of Ustka is one of Poland’s best known bathing resorts. Year in year out, the town becomes increasingly more popular with tourists both from Poland and from abroad, with thousands visiting every year. It should come as no surprise then that over the past few years the town has won a string of prestigious local awards for the best summer resort in the country.
The town boasts two beautiful beaches divided by the river Slupia. Being situated closer to the centre, the eastern beach enjoys far greater popularity among visitors than the western beach, which leads into the Navy Training Centre. Much more developed and surrounded by bars, restaurants, a concert hall, and the 19th century waterfront promenade, Ustka’s eastern beach has also been a cause of considerable expense for the town authorities as the beach is being gradually worn away by the sea.
Ustka takes pride in a long railway history, with the first passenger train to leave the town departing on 1st October 1878. The construction of the railway helped the town to start capitalising on tourism, and now since the collapse of the Ustka Shipyard the local authorities have been looking on tourism as the main source of income for the town.
Another thing to see is the unfinished pier, the construction of which was started by the Germans at the beginning of World War II, a fact which attracts legends and myths related to Nazi Germany. Worthy of a visit is the lighthouse from 1871, the Main Post Office from 1875, and a church from 1882, while an unmissable event is the International Contest of Fireworks organised annually in July.
With over 17,000 inhabitants, the town of Ustka is located in northwestern Poland, in the Voivodship of Pomerania. Its proximity of the sea, its infrastructure and the effort by its authorities to revitalise the Old Town make Ustka a paradise for tourists, even those who are difficult to please.
The first written records of Ustka date from 1337. For over five hundred years Ustka officially belonged to the city of Slupsk . The establishment of the railway in 1878 led to an influx of visitors and as a consequence the number of inhabitants gradually increased too. This situation resulted in the rapid development of the service sector in the region. A fast growing holiday resort, Ustka was granted a town charter in 1935. Very early on, the town became Germanised by settlers invited by the Slavonic Dukes of Pomerania. It belonged to the Kingdom of Prussia, the German Empire, the Weimar Republic and Nazi Germany respectively. In 1945, as a result of the Potsdam Conference, the town was ceded to Poland. A popular destination for sun lovers and holidaymakers, Ustka is now one of the most famous tourist landmarks in Poland.
eTravel S.A.
Aleje Jerozolimskie 142B, 02-305 Warsaw, Poland
+48 22 482 01 99
travel@staypoland.com


Copyright 2020 | All Rights Reserved | Polityka prywatności | Realizacja: MaxWebStudio.pl / Visit360.pl
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie. Zgoda Polityka prywatności
Tourist Information Center
ul. Marynarki Polskiej 71
76-270 Ustka
phone no. 59 8147 170
e-mail: biuro@lot.ustka.pl
The Tourist Information Center in Ustka is located on the main street of the city.
There is also a luggage storage room, bicycle rental and a mini bicycle workshop at the CIT. More >>
The website administrator is Promotion Department of the Ustka City Hall .
promocja@um.ustka.pl

Zmiana liczby ludności w Ustce od 1818 r. w tys. osób [7]
Widok z latarni od strony portu (lipiec 2010)
Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych . Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji . Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.
Widok z mola w stronę latarni i portu

↑ https://bdl.stat.gov.pl/BDL/dane/teryt/tablica# .

↑ Ustka – atrakcje turystyczne , ustka.travel [dostęp 2021-04-28] ( pol. ) .

↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2015 r. , Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 22 lipca 2015 , ISSN 1505-5507 .

↑ Gerard Labuda. Historia Pomorza: Do roku 1815. Pomorze Zachodnie w latach 1648–1815, Tom 2, Część 3.

↑ Granica morska PRL, 1945-1950, 1979 s. 160.

↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2014 r.) , Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 8 czerwca 2015 , ISSN 1734-6118 .

↑ Dzieje Ustki praca zbiorowa, Polskie Towarzystwo Historyczne w Słupsku 1985 r.

↑ Ustka w liczbach , Polska w liczbach [dostęp 2016-01-11] ( pol. ) , liczba ludności w oparciu o dane GUS.

↑ GUS – Bank Danych Lokalnych , bdl.stat.gov.pl [dostęp 2021-07-02] .

↑ Polska. Mapa polityczna 1:1 250 000. E. Romer i J. Wąsowicz, przed 1939.

↑ Słownik współczesnych nazw geograficznych Pomorza Zachodniego z nazwami przejściowymi z lat 1945–1948 . Tadeusz Białecki (red.). Szczecin: Książnica Pomorska w Szczecinie, 2002, s. 228. ISBN 83-87879-34-7 .

↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. ( M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262 , s. 7).

↑ Skocz do: a b c d Źródło: Dzieje Ustki – praca zbiorowa, Polskie Towarzystwo Historyczne w Słupsku 1985 r.

↑ Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa „Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945”, Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3 , s. 686.

↑ Źródło: Wojewódzkie Archiwum Państwowe w Słupsku. Sprawozdanie z działalności Zarządu Miejskiego w Ustce za okres 1945-1950.

↑ Wybrali najlepszą przestrzeń publiczną. Wygrała kontrowersyjna inwestycja .

↑ Tomasz Częścik Feralna kładka w usteckim porcie znów działa .

↑ Jedna z głównych atrakcji w Ustce zamknięta przez upały .

↑ Uchwała Nr 67/2007 w sprawie: konsultacji o nadanie statusu miasta .

↑ Jacek J. Cegła Jacek J. , Ustka to wioska , „gp24.pl” [dostęp 2017-04-27] ( pol. ) .

↑ Np. Dz.U. z 1975 r. nr 16, poz. 91 i Dz.U. z 1998 r. nr 96, poz. 603 .

↑ Interia.pl/PAP: Ustka jest miastem 2007.10.09 .

↑ GP24.pl: Prawa miejskie potwierdzone 2007.10.06 .

↑ (§ 6. Statut Uzdrowiska Ustka) Uchwała Nr XXXV/282/2009 Rady Miasta Ustka z dnia 28 maja 2009 r. (Dz. Urz. Woj. Pomorskiego z 2009 r. Nr 102, poz. 2020).

↑ (Załącznik tekstowy nr 1 do Statutu Uzdrowiska Ustka) Uchwała Nr XXXV/282/2009 Rady Miasta Ustka z dnia 28 maja 2009 r. (Dz. Urz. Woj. Pomorskiego z 2009 r. Nr 102, poz. 2020).

↑ (§ 5. Statut Uzdrowiska Ustka) Uchwała Nr XXXV/282/2009 Rady Miasta Ustka z dnia 28 maja 2009 r. (Dz. Urz. Woj. Pomorskiego z 2009 r. Nr 102, poz. 2020).

↑ Skocz do: a b Uchwała Nr XXXV/303/2013 Rady Miasta Ustka z dnia 28 maja 2013 r. ws. wykazu kąpielisk.

↑ Bathing water quality – data viewer ( ang. ) . European Environment Agency. [dostęp 2013-06-14].

↑ Praca w sezonie letnim 2013 . Słupskie Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe. [dostęp 2013-06-14].

↑ Źródło: Dzieje Ustki – praca zbiorowa, Polskie Towarzystwo Historyczne w Słupsku 1985 r. „Stolper Wochenblat” 1858 oraz „Intelligenz-Blatt” 1868.

↑ Źródło: Dzieje Ustki – praca zbiorowa, Polskie Towarzystwo Historyczne w Słupsku 1985 r. Z. Szopkowski, „Małe porty” s. 151, 360.

↑ Źródło „Stolper Wochenblatt” 1868, nr 154.

↑ Źródło: https://web.archive.org/web/20070927203736/http://www.ustka.pl/i/bip/pliki/210_uchwala_Plan_Rozwoju_Lokalnego.pdf .

↑ Bogumiła B. Rzeczkowska Bogumiła B. , W czwartek rusza darmowa komunikacja w Ustce. Sprawdź rozkład jazdy , „gp24.pl” [dostęp 2018-07-25] ( pol. ) .

↑ Zarządzenie nr 56/10 Wojewody Pomorskiego z dnia 4 marca 2010 r. (Dz. Urz. Woj. Pomorskiego z 2010 r. Nr 35, poz. 594).

↑ Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 października 2002 r. ( Dz.U. z 2002 r. nr 180, poz. 1508 ).

↑ Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 r. ( Dz.U. z 2003 r. nr 198, poz. 1925 ).

↑ Bielsko-Biała . ComSerwis. [dostęp 2011-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-13)].

↑ Enkhuizen . ComSerwis. [dostęp 2011-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-13)].

↑ Kappeln . ComSerwis. [dostęp 2011-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-13)].

↑ Palanga . ComSerwis. [dostęp 2011-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-13)].

↑ Ustka zerwała umowę partnerską z rosyjskim miastem Pioniersk . ustka.naszemiasto.pl, 2022-02-28. [dostęp 2022-03-03].

↑ Dane według wyszukiwarki zborów , na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-15] .


Ustka ( niem. Stolpmünde , kaszub. Ùszcz) – miasto w północnej Polsce , w województwie pomorskim , w powiecie słupskim , siedziba gminy wiejskiej Ustka , na historycznym Pomorzu Zachodnim .
Ustka jest położona na Wybrzeżu Słowińskim , u ujścia rzeki Słupi do Morza Bałtyckiego . Jest miastem portowym , uzdrowiskiem z dwoma letnimi kąpieliskami morskimi.

Według danych GUS z 2020 roku, Ustka liczyła 15 199 mieszkańców.

Od 13 lipca 2003 Ustkę i Słupsk łączy porozumienie zwane Dwumiastem. Oba miasta są połączone komunikacją kolejową i autobusową.

W Lędowie koło Ustki zlokalizowane jest Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej , będące głównym ośrodkiem szkoleniowym dla potrzeb Marynarki Wojennej .

We wczesnym średniowieczu Ustka była kaszubską osadą rybacką przynależną do kasztelani słupskiej i dzieliła historyczne losy z pobliskim Słupskiem . Obecnie, klimat starej portowej osady znaleźć można jeszcze wśród rybackich domów w kwartale wytyczonym ulicami Marynarki Polskiej i Czerwonych Kosynierów. Zachował się tu jeszcze układ uliczek średniowiecznej wsi, który z uwagi na jego wartość historyczną, objęty został ochroną konserwatorską [2] .

Współcześnie to miejsce chętnie odwiedzane przez turystów, ze względu na bliskość Morza Bałtyckiego, dogodność komunikacyjną oraz liczbę noclegów, hoteli i pensjonatów , a także restauracji i tawern .

Ustka leży nad Bałtykiem na zachodniej części Wybrzeża Słowińskiego . W Ustce rzeka Słupia wpada do morza. W zachodniej części miasta do morza uchodzi także strumień Czarna .

Według danych z 1 stycznia 2015 powierzchnia miasta wynosiła 10,19 km² [3] , z czego 46% stanowią lasy, a 11% – użytki rolne . Obszar miast stanowi 0,44% powierzchni powiatu słupskiego oraz 16,4% jego ludności.

Układ miejski tworzy: 88 ulic, 2 place (Dąbrowskiego, Wolności) oraz 3 trakty ( Promenada Nadmorska, Bulwar Portowy, Trakt Solidarności). Dawne dzielnice miasta: Grabienko , Mokrzyca , Ustka-Leśniczówka.

Miasto znajduje się na północno-zachodnim krańcu województwa pomorskiego , w powiecie słupskim i graniczy z gminą wiejską Ustka .

W okresie powojennej polskiej administracji, w latach 1950–1975 należała do województwa koszalińskiego , a w latach 1975–1998 – do województwa słupskiego .

Według protokołu wizytacji biskupiej z 1665 osiedlonych w ówczesnej Ustce były 33 rodziny [4] . W październiku 1947 Ustkę zamieszkiwało 3458 Polaków i 371 Niemców [5] .

Według danych z 31 grudnia 2014 r. miasto miało 16 056 mieszkańców [6] .

Piramida wieku mieszkańców Ustki w 2014 roku [8]


Według danych GUS, Ustka w 2020 roku liczyła 15 199 mieszkańców, w tym 7257 mężczyzn (47,75%) i 7942 kobiet (52,25%). W wieku przedprodukcyjnym ogółem mieszkają 1922 osoby, w wieku produkcyjnym – 8 836, a w wieku poprodukcyjnym jest 4441 mieszkańców [9] .

Przed 1939 polscy kartografowie używali nazwy Uście [10] .
Przez kilka miesięcy po przejęciu miasta przez administrację polską w 1945 roku równolegle funkcjonowało kilka nazw miasta: Nowy Słupsk , Nowe Słupie , Postomin , Postomino , Słupioujście , Słupie , Ujście i Uszcz [11] . Ostatecznie rozporządzeniem w 1946 roku ustalona została nazwa Ustka [12] .

Z umowy słupskich radnych ze Święcami (Jaśko ze Sławna oraz Jaśko z Darłowa) z 2 lutego 1337 pochodzi informacja o istnieniu warowni w miejscu ujścia Słupi . Warownia w Ustce jest grodziskiem „quondam castrum”, w umowie jest to miejsce określone jako:

Podobnie jak mieszkańcy innych wsi miejskich, ustczanie byli poddanymi Słupska. Z tego tytułu składać musieli przysięgę poddańczą, tzw. przysięgę ustecką, oraz płacić podatki na rzecz miasta, dbać o stan portu i nabrzeży, naprawiać je, udzielać pomocy przy rozładunku i załadunku statków oraz przy wejściu statków do portu. Obowiązywał ich także przymus młynny (młyn miejski w Zamełowie ). Mieszkańcy Ustki wyróżniali się nie tylko obowiązkiem świadczenia wszelkich prac i usług związanych z portem, ale także płaceniem podatku szosowego, a nie czynszu, lub odrabianiem pańszczyzny. Aż do wojny trzydziestoletniej samodzielni ekonomicznie ustczanie, głównie szyprowie , karczmarze i wójtowie, przyjmowali obywatelstwo miasta Słupska i korzystali z przywilejów wynikających z posiadania praw miejskich. Rada miejska Słupska ustanawiała statuty, regulaminy i taryfy portowe, mianowała wójta, decydowała o wszelkich pracach związanych z funkcjonowaniem portu, określała rodzaje i wysokość podatków płaconych przez ustczan, sprawowała patronat nad kościołem i szkołą. Rada miejska, jako sąd wyższy, była instancją odwoławczą od wyroków sądu niższego. Wójt Ustki był jednocześnie wójtem portowym.Sprawował on władzę wykonawczą na terenie Ustki w odniesieniu do jej stałych mieszkańców, przebywających okresowo gości (kupców) oraz spraw wynikających z bieżącego funkcjonowania portu.

Od 1329 do końca 1342 Ustka i Słupsk w drodze zastawu były w posiadaniu zakonu krzyżackiego . Był to okres trudny, bo gdy zawisła groźba przejęcia ziemi przez zakon w wieczyste posiadanie, gdyż książę Bogusław V nie był w stanie spłacić w terminie, do 1 stycznia 1343 r., należnej kwoty 3334 grzywien, sumę tę wpłaciło społeczeństwo. Pieniądze te pozwoliły Słupskowi i mieszkańcom ziemi słupskiej wykupić się z rąk Krzyżaków. Od 1368 Ustka leżała w granicach księstwa słupskiego , dawnego lenna Korony Królestwa Polskiego , następnie w granicach gryfickiego księstwa pomorskiego ze stolicą w Szczecinie .

Od XIII wieku na tereny te napływali niemieccy kolonizatorzy. Liczba ludności coraz szybciej wzrasta. Kościół w Ustce, która już teraz ma inną nazwę – Stolpmünde , jest budowany wraz z kościołem w Grabnie (1356). Zbudowany z drewna kościół pod wezwaniem św. Mikołaja stał na podwyższeniu, prawdopodobnie w środku starego grodziska słowiańskiego. Filialna świątynia kościoła w Grabnie była wykorzystywana jako znak nawigacyjny; dzienny i nocny.

Poważniejszą inwestycją była, rozpoczęta (według Andersona) około połowy XIV w., rozbudowa portu. Zbudowano wówczas pierwsze trwałe urządzenia portowe w postaci mol o długości ok. 55 m, wykonanych z kaszyc , wzmocnionych palami, oraz drewnianych umocnień brzegowych kanału portowego długości: lewy, zachodni brzeg – 280 m, prawy, wschodni – 320 m. Przedłużeniem umocnień były mola. Następny etap rozbudowy portu, połączony z kapitalnym remontem dotychczasowych urządzeń, miał miejsce w XV w. Przedłużono wówczas mola do ok. 100 m, wzmocniono wschodni brzeg kanału portowego palową ścianą o długości 170 m oraz wymieniono wszystkie zużyte lub uszkodzone elementy dotychczasowych konstrukcji.

Wizytacje szkół przynoszą pierwsze informacje o szkole w Ustce z 28 lipca 1590 i z 1729. W 1590 wzmiankowano też, że mieszkańcy Ustki zajmują się intensywnie także rybołówstwem.

2 listopada 1626 do portu w Ustce wkroczyły szwedzkie wojska, rozpoczęła się wojna trzydziestoletnia . Obroty portu spadły. Zmniejszyła się też liczba mieszkańców. Dodatkowo do klęsk związanych z wojną w 1644 Ustkę strawił pożar; ocalało 15 domów i kościół.

W 1648 traktat pokojowy i dodatkowe uzgodnienia w 1653 przyporządkowały wschodnią część Pomorza Zachodniego, a więc i Ustkę, pod zwierzchnictwo państwa brandenbursko-pruskiego , przekształconego w 1701 w Królestwo Prus .

W XVIII wieku nieliczne statki rozładowywane były na redzie. W 1794 Ustka liczyła około 700 mieszkańców.

Nowa wojna wywołana przez Napoleona powoduje, że Wielka Armia zajmuje Pomorze Zachodnie na przełomie 1806/07. Port w Ustce był blokowany.

W 1888 był konsekrowany nowy kościół. Budynek murowany z cegły na fundamencie z głazów granitowych. Budowa kolei (początek XX wieku) wąsko- i szerokotorowej dokonała przyspieszenia w rozwoju gospodarczym portu, jak również całego regionu. Liczba ludności Ustki w 1818 wynosiła 477, a w 1941 – 5051 osób.

Pierwsze, wcale niemałe inwestycje infrastruktury wypoczynkowej zostały podjęte przez gminę miejską w 1911. Budowle po obu stronach portu były konstrukcji drewnianej usadowione na palach. Projekt wzorował się na łazienkach w Sopocie. Od tego czasu jest nieprzerwany przyrost realizacji tych inwestycji.

W 1904 latarnia morska w Ustce emitowała światło białe przerywane. A od 1913 dodatkowo na wschodnim falochronie pracowała syrena przeciwmgłowa.

W dniu 8 stycznia 1914 roku doszło na plaży zachodniej w rejonie Ustki do katastrofy morskiej – mały i stary parowiec „Stolp” został wyrzucony podczas sztormu na brzeg.

Od września 1939 i od czerwca 1941 obowiązywały na pewien czas obostrzenia dla cywilnego ruchu statków. W czasie wojny pojawiły się plany rozbudowy portu. Szybko zaniechano prac, a jedynym niemym świadkiem tych zdarzeń jest kawałek niedokończonego mola (tzw. trzecie molo). Od 1942 w niewielkim stopniu była rozbudowywana stocznia. W latach II wojny światowej Niemcy „przechowywali” w Ustce spory duński pancernik obrony wybrzeża „Niels Juel”, który służył im jako jednostka pomocnicza. Do połowy 1944 w Ustce było ok. 230 więźniów. W 1944 dla Ustki (w szczególności ze względu na port, który dawał możliwość ucieczki przed frontem) rozpoczął się okres zgromadzeniem się dużej liczby uchodźców. Panowała szczególnie ostra zima, brakowało kwater i żywności.

9 marca 1945 miasto zostało zajęte przez oddziały pancerne 3 korpusu pancernego gwardii II Frontu Białoruskiego (po wojnie ku czci żołnierzy radzieckich postawiono pomnik na pl. Wolności) [14] . Została w mieście utworzona komendantura, która utworzyła niemiecką, pomocniczą administrację z niemieckim burmistrzem. Zaczęli zjeżdżać się polscy osiedleńcy. Pierwsza polska władza, Zarząd Miejski, rozpoczęła urzędowanie 11 maja 1945. Pierwszym burmistrzem został Wacław Jaworski, a jego zastępcą Wacław Michalski [15] . Stacja PKP wznowiła ponownie działalność na trasie Słupsk – Ustka 29 czerwca 1945 przyjazdem pociągu, którym przybyli zaproszeni do Ustki goście na pierwsze po wojnie Święto Morza . Urząd Pocztowy, uruchomiony 3 maja 1945, obejmował początkowo swym zasięgiem Ustkę i 20 okolicznych gmin. Oficjalne przekazanie władzy administracyjnej Polakom odbyło się 22 lipca 1945. Zl
Iran Sex Sitesi
Vietnamese Cam Girls
Craigslist Backpage Palm Springs