Słodkie przebudzenie z Blue Angel

🛑 KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻

Słodkie przebudzenie z Blue Angel
It looks like you were misusing this feature by going too fast. You’ve been temporarily blocked from using it.


Słodkie przebudzenie na poniedziałkowe popołudnie 👌. Historia powstania tiramisu ( wł. przebudzić się, ocknąć się, poderwij mnie ), bo o nim mowa, jak to często bywa nie jest jednoznaczna. Do stolicy tiramisu pretenduje kilka miast, m.in. Wenecja, skąd pochodzi przepyszny serek mascarpone😋, Treviso, Florencja czy Siena. W każdym z tych miejsc przepis jest nieco inny i każdy uważa swoją recepturę za oryginalną, jedyną i najlepszą. Co ciekawe, tiramisu to stosunkowo młody deser. Pierwsze wzmianki na jego temat pojawiły się w książkach kucharskich dopiero w latach 70. XX wieku. Poniżej zamieszczam przepis, według którego przygotowałam swoje tiramisu 😋😃 

240g cukru drobnego
1/2 szklanki wody

250ml espresso 60ml amaretto 90g cukru

Składanie ciasta:
2 opakowania podłużnych biszkoptów
kakao

Krem. Wodę z cukrem zagotowujemy do momentu, gdy osiągniemy konsystencję syropu . Odstawiamy go do lekkiego przestygnięcia. W tym czasie ubijamy żółtka, a następnie stopniowo i powoli dolewamy do nich przestudzony syrop. Całość ubijamy na puszystą masę. Na koniec dodajemy mascarpone, po czym wszystko dokładnie mieszamy. Poncz kawowy. Espresso z cukrem zagotowujemy, a następnie studzimy. Następnie dodajemy amaretto i wszystko dokładnie mieszamy. Składanie ciastka. Na dnie naczynia układamy jedną warstwę nasączonych (ponczem kawowym) biszkoptów. Następnie układamy warstwę kremu. Ponownie układamy nasączone biszkopty i krem. Przygotowane ciasto wkładamy do lodówki na około 3-4 godziny. Przed podaniem ciastko tiramisu dekorujemy kakao.
Porady: ✔ dokładnie ubite żółtka;
✔ odpowiednio nasączone biszkopty, tzn. delikatnie nasączone przez kilka sekund;
✔ sposób podania- tiramisu najlepiej smakuje dobrze schłodzone, posypane kakao.


Potrzebujecie czasem małego tortu? Służę pomocą i proponuję 16cm tort z musem czekoladowym. 😋❤🍫 Składniki: Ciasto: 3 jajka o rozm...
Niedawno, a konkretnie 30. lipca obchodziliśmy Międzynarodowy Dzień Sernika. Moje dzieci bardzo dbają o to, by mi zorganizować czas😂, więc ...
Choć dzisiaj powinnam wrzucić rogale świętomarcińskie, to proponuję coś zupełnie innego, a to ze względu na dzisiejszego Solenizanta. 💗...
Cake popsy to bardzo fajny i ładni prezentujący się dodatek czy to na urodzinowym słodkim stole, czy po prostu na przyjęciu. Można je dek...
Z całą pewnością znane są Wam bajaderki. Dziś w połączeniu z patyczkiem od lizaka, nazywane cake pops i rozsławione przez Bakarellę, któr...
Byłam przekonana, że Jasio zażyczy sobie tort z McQueenem, bo ostatnio był na tapecie, 😉 ale nic z tych rzeczy. Jasio zapałał miłością do s...
  Czasami chcielibyśmy mieć naturalny, efektowny tort, niekoniecznie dekorowany kwiatami z kremu czy masy cukrowej, które powodują, że tort...
💕💕💕 LOVE IS IN THE AIR... 💕💕💕 Delikatna zmiana tematyczna- tort na zaręczyny. 😉😊 Bardzo dobra okazja do świętowania, zwłaszcz...
  Podobnie częste jak Psi Patrol są motywy związane z jednorożcami. Nie wiem jak Was, ale mnie to wcale nie dziwi. Jednorożce są piękne, u...
    Doskonałe połączenie smaków w jednym kawałku. Połączenie powodujące rozkosz podniebienia. Czego chcieć więcej? 😉 Spróbujcie, a na pe...
Copyright © 2016

Słodka spiżarnia
, Blogger

If playback doesn't begin shortly, try restarting your device.
Videos you watch may be added to the TV's watch history and influence TV recommendations. To avoid this, cancel and sign in to YouTube on your computer.
An error occurred while retrieving sharing information. Please try again later.
0:02 / 0:52 • Watch full video Live



Belle Logan Blue Angel

Home
Belle Logan Blue Angel



Logan Belle
Blue Angel
„Taniec rodzi ciepło, które jest rodzicem lubieżności. Oto, panie, praprzyczyna niewierności”...

Logan Belle

Blue Angel

„Taniec rodzi ciepło, które jest rodzicem lubieżności. Oto, panie, praprzyczyna niewierności”. Henry Fielding „Kochanie, jestem wolna”. Lady Gaga

Rozdział 1

W taksówce ciągle powtarzał jej, że to niespodzianka. – Nie lubię niespodzianek – powiedziała Mallory, wchodząc za nim do ciemnego nieoznaczonego budynku zaraz przy Bowery. – To twoje urodziny! Co by to były za urodziny bez niespodzianki? – Puścił oko do Mallory, a ona nie mogła się oprzeć i uśmiechnęła się do niego. Cały problem z Alekiem tkwił właśnie w tym: niezależnie od tego, jak bardzo ją irytował, kochała go zbyt mocno, żeby się złościć. Poza tym: dlaczego miałaby mieć zły nastrój? Po trzech latach związku na odległość, kiedy ona kończyła prawo, w końcu zamieszkali razem. Miała dobrą pracę w średniej wielkości firmie. Owszem, dzisiaj były jej urodziny – dwudzieste piąte. Z tej

okazji Alec zabierał ją na wieczór we dwoje w mieście, które było dla niej zupełnie nowe. Tyle że to ciemne miejsce nie wyglądało na romantyczną restaurację. W drzwiach przywitała ich kobieta z notatnikiem. Miała idealnie piękną twarz, a na szyi wytatuowanego motylka. Za nią wisiała aksamitna kotara, przez którą Mallory nie mogła dostrzec, co się znajduje w pomieszczeniu. – Alec Martin i Mallory Dale. Jesteśmy na liście – powiedział Alec, biorąc Mallory za rękę. Kiedy weszli do środka, Mallory zdała sobie sprawę, że są w jakimś barze ze sceną, miejscami do siedzenia i… karłami. Zauważyła dwóch. Dostrzegła też kobietę o nagich piersiach, która miała na sobie pas do pończoch, czarne pończochy ze szwem i czerwone szpilki. Był tam też mężczyzna przebrany za kowboja, z biczem w dłoni. – Co to ma być? – zapytała Mallory. – Blue Angel. Klub burleski – odpowiedział

Alec, uśmiechając się, jakby właśnie pokazał jej diament. Burleska – temat artykułu, który Alec pisał dla magazynu „Gruff” poświęconego popkulturze, dla którego pracował. I ostatni pretekst do tego, by móc obłapiać kobiety wzrokiem. – Spędzamy moje urodziny na zbieraniu materiałów do twojego artykułu? Alec poprowadził ją do stolika najbliżej sceny. Sala była pełna, ale stolik miał karteczkę z rezerwacją. Teraz była już pewna, że to dzięki magazynowi. Właścicielem „Gruff” był bogaty dzieciak Billy Barton. Alec poznał go dzięki wyjątkowo szerokim kontaktom klubu absolwentów Uniwersytetu Pensylwanii. W przeciwieństwie do Aleca i innych ich znajomych Billy potrafił otworzyć każde drzwi, pociągnąć za każdy sznurek i zarezerwować każdy stolik. – Nie – powiedział Alec. – Robimy coś fajnego i interesującego z okazji twoich urodzin. Zupełnym

przypadkiem jest to związane z tym, o czym piszę, ale wiem, że to ci się spodoba. Poczekaj tutaj, zamówię drinki. – Poszedł do baru, zanim zdążyła zaprotestować. Mallory pomyślała, że powinna była się inaczej ubrać. Długa spódnica w pepitkę od Ann Taylor wydała jej się teraz zbyt zasadnicza. W klubie widać było sporo nóg – gołych, w kabaretkach i na obcasach. Ona miała na sobie jeszcze prosty czarny golf, więc nie była przesadnie wystrojona. Po drugiej stronie sali dwie kobiety rozmawiały i śmiały się do mężczyzny w kowbojskim kapeluszu. Mallory najpierw zwróciła uwagę na tę w sztucznym futerku w lamparcie cętki. Jak mogłaby jej nie zauważyć? Wyglądała jak modelka, była doskonale wystylizowana, a poza tym miała jasną cerę, pełne czerwone usta i czarne włosy ścięte w idealnego ostrego boba. Kobieta, jakby wyczuwając spojrzenie Mallory, odwróciła się i spojrzała na nią intensywnie niebieskimi oczami. Zaskoczona Mallory niemal od

razu odwróciła wzrok. Ale kiedy znów zerknęła w tamtą stronę, dostrzegła, że kobieta wciąż ją obserwuje, jakby spodziewała się, że Mallory również spojrzy jej w oczy. W końcu napotkały swój wzrok i Mallory poczuła dziwne łaskotanie w brzuchu. – Hej – powiedział Alec, siadając obok i przesuwając do niej butelkę piwa. – Nie jesteś zła, prawda? – Mallory sięgnęła po napój, ledwie powstrzymując się przed kolejnym spojrzeniem na ciemnowłosą kobietę. – Co? Nie wiem. Trochę. Daj spokój, Alec. Przyznaj, chcesz upiec dwie pieczenie na jednym ogniu: chcesz zdobyć materiał do artykułu, ale jako że są moje urodziny i gdzieś wyszliśmy, zdecydowałeś, że przyjdziemy tutaj. To nie ma nic wspólnego z tym, jak ja chciałabym świętować. Nie podobało jej się to, co mówi, i była zmartwiona. Nie chodziło o jej urodziny, tylko o nich. Nie miała odwagi się do tego przyznać, ale odkąd sześć miesięcy wcześniej przeprowadziła się na

Manhattan, coś w ich związku zaczęło się psuć. Alec wpadł w nowojorski wyścig szczurów w świecie mediów. Ona zaharowywała się na śmierć w firmie prawniczej i uczyła się do poprawki egzaminu adwokackiego. No i Alec często wspominał ostatnio, że miałby ochotę na trójkąt. Kiedy pierwszy raz o tym napomknął, Mallory pomyślała, że chce ją sprowokować. Ale w końcu zdała sobie sprawę, że Alec mówił poważnie. Nie bardzo wiedziała, co zrobić z tą informacją, więc upchnęła ją w myślach pod etykietką „rzeczy, którymi nie mam zamiaru się teraz przejmować”. Nie chodziło o to, że nie odpowiadał jej trójkąt z inną dziewczyną – w przeszłości zdarzały jej się małe miłostki. Spotkała kiedyś na obozie Carly Klein. Carly nosiła podkolanówki nawet w trzydziestostopniowym upale i wybijała piłkę w meczu siatkówki, jakby grała o złoty medal. Raz Mallory miała o niej nawet sen erotyczny i całymi tygodniami dręczyło ją przez to poczucie winy.

Ale to nie był obóz ani czas na miłostki z dziewczynami. Teraz była dorosła i w rzekomo dojrzałym związku. Alec wziął ją za rękę, ale zanim zdążył powiedzieć, jak bardzo się pomylił czy cokolwiek innego, co miał do przekazania, na sali zaczęła pulsować piosenka Lady Gagi Beautiful, Dirty, Rich i niebieska kurtyna nad sceną rozsunęła się. Na scenę wyszedł kowboj, którego Mallory zauważyła wcześniej, i widownia zaczęła klaskać i krzyczeć. – Drogie panie… oraz mało apetyczne stworzenia, które zdecydowałyście się tutaj przyprowadzić – zaczął. – Witajcie w Blue Angel! – Trzasnął pejczem i Mallory aż podskoczyła na krześle. Rozległo się jeszcze więcej krzyków. Wbrew sobie Mallory poczuła lekką ekscytację. Panowała tu atmosfera jak przed koncertem rockowym. Nie chciała dać Alecowi satysfakcji i się uśmiechnąć, ale po raz pierwszy, odkąd weszła do klubu, była

ciekawa, co się wydarzy. Doświadczenia Mallory z tego typu miejscami nie napawały jej optymizmem. Raz, jeszcze na studiach, poszła do klubu ze striptizem w Filadelfii, a potem, niechętnie, kiedy przyjechała pierwszy raz do Nowego Jorku. Obydwie wizyty były okropne. Tancerki wyglądały na nieszczęśliwe, a ona od samego patrzenia czuła się jak perwers, chociaż w zasadzie nie dało się tam robić niczego innego. A najpodlej się czuła, dając im napiwki. Za każdym razem jej znajomi śmiali się z niej i sugerowali, by się rozluźniła. Ale, na miłość boską, na studiach zrobiła specjalizację z praw kobiet. Nie mogła wejść do klubu i nagle stać się kimś innym. Przerażało ją, że nie będzie wiedziała, gdzie patrzeć i co zrobić z rękami, że będzie jej przykro z powodu tancerki i zawstydzi ją sam fakt, że się tu znalazła. Nic dziwnego, że kiedy na scenę wyszła pierwsza dziewczyna, Mallory była zdenerwowana. Tłum był głośny i nie szczędził oklasków, a Mallory

zdała sobie sprawę, że jest jedyną osobą, która nie wydaje z siebie żadnego dźwięku. Alec krzyczał i klaskał wyjątkowo głośno. Spojrzał na nią przelotnie i puścił do niej oko. Mallory odwróciła się do sceny. Z głośników popłynęła piosenka Diamonds Are a Girl’s Best Friend i reflektory oświetliły tancerkę w cukierkowym kostiumie. Blondynka miała na sobie zaskakująco dużo ciuchów – pończochy, różowe platformy z lakierowanej skóry, biały gorset, długie białe rękawiczki i wachlarze z różowych piór w obu rękach. Machała nimi tak, że czasem zakrywały jej twarz i niemal całe ciało. Gdy przysłaniały tylko ciało, uśmiechała się przebiegle do widowni. Kiedy wycie i krzyki osiągnęły apogeum, odrzuciła wachlarze na bok, stanęła w lekkim rozkroku i zaczęła zdejmować jedną rękawiczkę. Tłum zawył, jakby właśnie pokazała piersi. Czy kobiety rozbierały się tutaj do naga? Mallory nie wiedziała, czego się spodziewać.

Blondynka powoli ściągała z siebie kostium – najpierw rękawiczki, buty, a później odwróciła się tyłem do widowni i zaczęła rozpinać zamek z tyłu gorsetu tak powoli, że Mallory nie mogła się doczekać, kiedy go zdejmie. Gdy tancerka w końcu się odwróciła, rękami zakrywając piersi, Mallory zdała sobie sprawę, że wstrzymała oddech. Kobieta odsunęła ręce, przyjmując pozę jak Madonna w teledysku do piosenki Vogue. Miała małe, zadarte i idealnie okrągłe piersi, a do sutków przyczepione były dwa cekinowe kwiatki. Kiedy tańczyła, mając na sobie oprócz nich tylko czerwone figi, Mallory poczuła jednocześnie ulgę i zawód – kobieta nie miała zamiaru rozbierać się do końca. Tłum oszalał i Mallory dołączyła do niego – zaczęła klaskać i gwizdać. Tancerka odpowiadała publiczności i wykorzystywała jej entuzjazm. Podchodziła do brzegu sceny, powoli się pochylała i pokazywała pośladki, figlarnie je ściskając. Jeszcze raz podniosła się wrzawa, chociaż Mallory wydawało

się, że głośniej już być nie mogło. Na scenę wrócił kowboj. – Jeszcze raz brawa dla Poppy LaRue – powiedział, chociaż wcale nie musiał prosić, bo w pomieszczeniu dalej wrzało od oklasków. – Co sądzisz? – zapytał Alec, zaciskając rękę na jej nodze. – Jest… Podoba mi się – odpowiedziała Mallory. – Wiedziałem, że tak będzie – pochylił się i pocałował ją w policzek. Podczas gdy kowboj na scenie prowadził krótki, zaskakująco bystry i pełen zadziornych komentarzy politycznych i kulturalnych monolog, Billy Barton wślizgnął się na krzesło obok Aleca. Miał na sobie lawendową koszulę i fioletowe szelki. Był przystojny i bogaty, więc ubieranie się w stylu Scotta Disicka w Z kamerą u Kardashianów uchodziło mu na sucho. – Coś mnie ominęło? – zapytał nieco za głośno.

– Nie wiem. Co sądzisz, Mal? Ominęło go coś? Mallory przewróciła oczami. – Panie i panowie, proszę o oklaski dla wspaniałej, olśniewającej i niebezpiecznej… Bette Noir! – Stali bywalcy klubu zaczęli skandować imię tancerki. Kurtyna wciąż była opuszczona, ale z głośników popłynęła I Put a Spell on You w wykonaniu Marilyna Mansona. Przy pierwszych niskich, upiornych dźwiękach kurtyna rozsunęła się, odkrywając dwa drewniane krzesła i mały stoliczek z kryształową kulą. Na jednym z krzeseł siedziała kobieta, a jej twarz zasłaniał czarny kapelusz wiedźmy. Kobieta powoli się podniosła. Okrywała ją powłóczysta czarna suknia. Kołysała się i patrzyła wprost na widownię, prowokująca i zadziorna. Mallory zauważyła, że to była właśnie ona – oszałamiająca kobieta w płaszczu w lamparcie cętki. Mallory doskonale znała tę piosenkę – słyszała ją dawno temu w filmie Davida Lyncha i bardzo jej

się spodobała. Od tamtego czasu minęły lata, ale Mallory pamiętała, jak zaskakująco wcześnie rozbrzmiewało wyjątkowe crescendo. Gdy nadeszło, tancerka ściągnęła czarną suknię, pokazując idealne ciało ubrane w stanik ze spiczastymi miseczkami, czarne skąpe majtki, pas do pończoch i szpilki z lakierowanej skóry na bardzo wysokich obcasach. W ręce miała małą błyszczącą różdżkę. Tym razem, kiedy spojrzała na widownię, skupiła wzrok na Mallory. Mallory przemknęło przez myśl, że coś jej się przywidziało, ale tancerka wskazała na nią różdżką i zaprosiła na scenę. Odwróciła wzrok, udając, że nie widzi, ale tłum zaczął ją zachęcać, a wtórował mu kowboj. Przeklęty Billy Barton i jego miejsca w pierwszym rzędzie! Spojrzała na Aleca, ale on śmiał się i zachęcał ją ruchem ręki, żeby wyszła na scenę. Nie do końca zarejestrowała, w jaki sposób się tam znalazła. Ale usiadła na jednym z drewnianych

krzeseł naprzeciw kryształowej kuli, a Bette Noir tańczyła dookoła niej. I wtedy Bette siadła tyłem do Mallory i wskazała, żeby ta rozpięła jej stanik. Mallory trzęsły się ręce, ale udało jej się rozpiąć metalowe haftki. Opuszkami palców musnęła bladą skórę tancerki, niemal tak delikatną, jak jasną. Kiedy Bette odwróciła się do niej przodem, wypinając nagie piersi, Mallory miała wrażenie, że jest jedynym widzem. Nie słyszała ani tłumu, ani muzyki. Nie wiedziała nawet, czy Bette w ogóle do niej mówi, ale miała wrażenie, że tak. I że mówiła jej, aby zdjęła golf. Jedynym powodem, dla którego Mallory to zrobiła, było to, że nie chciała zepsuć całego przedstawienia. Wahała się może przez dwadzieścia sekund, a później, zdenerwowana, powoli zdjęła golf. Bette nie uśmiechnęła się, nawet nie zatrzepotała sztucznymi rzęsami. Spokojnie wzięła golf z rąk Mallory, podeszła do brzegu sceny i rzuciła ciuch na krzesło, które zajmowała dziewczyna. Dopiero teraz Mallory usłyszała, że tłum szalał, jakby

ktoś z powrotem włączył dźwięk w telewizorze. Stała na scenie w spódnicy od Ann Taylor i staniku Victoria’s Secret i czuła, jak wali jej serce. Zastanawiała się, jak długo jeszcze będzie musiała tu zostać, ale jednocześnie nie chciała schodzić. Czuła, jak tętni w niej życie – wszystko wydawało się głośniejsze, jaśniejsze i lepsze niż tam, na dole. Kręciło jej się w głowie z wrażenia i żeby się uspokoić, zaczęła szukać wzrokiem Aleca. Widziała, że patrzył tylko na nią. Wzięła głęboki oddech i stała prosto, kiedy Bette tańczyła dookoła niej, ubrana tylko w ozdobne majtki i niewiarygodnie wysokie szpilki, wciąż trzymając w ręku różdżkę. Poruszała się z pełną świadomością, w idealnie wyreżyserowany sposób. I wtedy opadła kurtyna. Poppy LaRue wyjrzała zza kotary. Nie mogła uwierzyć, że Bette wyciągnęła na scenę brunetkę z publiczności. Sama ledwie się uspokoiła po swoim występie – było czystym sadyzmem ze strony Agnes,

żeby kazać jej otworzyć show, kiedy ona dopiero drugi raz w życiu była na scenie. Pomyślała, że powinna jej to powiedzieć, ale Agnes była zbyt zajęta ruganiem Bette za wyciągnięcie widza na scenę. – Coś ty sobie myślała? To nie jest cyrk! – huczała Agnes ze swoim twardym polskim akcentem. Agnieszka Wieczorek, była balerina z Warszawy, a obecnie właścicielka Blue Angel, nie lubiła, kiedy ktoś łamał zasady. – Oczywiście, że jest – odpowiedziała Bette, spokojnie zapalając papierosa. – A po co innego ci ludzie tu przychodzą? – Minęła Agnes bez słowa i weszła do garderoby, z trzaskiem zamykając za sobą drzwi. Komu innemu niż Bette Noir coś takiego mogło ujść płazem? – Muszę zabrać stamtąd swoje buty – powiedziała Poppy. Agnes mruknęła coś po polsku i machnęła ręką w stronę zamkniętych drzwi z wyrazem obrzydzenia

na twarzy. Poppy odczekała, aż Agnes zniknie z pola widzenia, i zapukała lekko w drzwi garderoby. – Odwal się – powiedziała Bette. – To ja, Poppy – Bette milczała, więc Poppy pomyślała, że może wejść. Kiedy pół roku wcześniej dołączyła do zespołu Blue Angel, nie odważyłaby się wejść za Bette do pokoju, gdy ta była zdenerwowana. W końcu zbliżyła się do niej na tyle, że mogła czuć się swobodnie. Miała nadzieję na więcej. Nigdy wcześniej nie była z kobietą, ale wiedziała, że Bette gustowała tylko w paniach, i jeżeli warunkiem znalezienia się pod opieką starszej koleżanki był seks, Poppy nie miała nic przeciwko. – Nie wydaje mi się, żeby Agnes była na ciebie naprawdę zła – powiedziała Poppy. Zatrzymała się przed lustrem i nie mogła się powstrzymać, żeby nie spojrzeć na siebie z aprobatą. Niedawno ścięła platynowe włosy w boba sięgającego linii brody, podobnego do fryzury Bette. Obie miały jasną skórę i niebieskie oczy, ale Bette była brunetką,

a Poppy była o kilka centymetrów wyższa. Zawsze lubiła swój wzrost (miała prawie metr osiemdziesiąt), ale odkąd poznała Bette, żałowała, że nie jest nieco niższa. Wszystko w Bette wydawało jej się idealnie pasujące do burleski, wyjątkowe. Mimo różnicy wzrostu Poppy lubiła myśleć, że dzięki podobnym fryzurom wyglądały jak pozytyw i negatyw. Coraz częściej wyobrażała sobie, jak byłoby w łóżku z Bette, jej ładniejszą bliźniaczką. – Niezbyt mnie to obchodzi – powiedziała Bette, spoglądając znad iPhone’a i rzucając Poppy niepokojące kocie spojrzenie. – Nie jestem tutaj, żeby do końca życia zarabiać po sto pięćdzi
Cały fiut w jej gardle
Dojrzała pawg kręci tyłkiem
Szczupła niunia ruchana przez dojrzałego grubasa