Suka lubi dominować
🛑 KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻
Suka lubi dominować
Bearded collie - brodaty owczarek szkocki
Durch Ihre @Erwähnung werden Personen dieser Diskussion hinzugefügt und per E-Mail darüber informiert.
Es wird geprüft, ob die erwähnten Personen Zugriff haben…
Die zugewiesene Person wird benachrichtigt und ist dafür verantwortlich, die Aufgabe als erledigt zu markieren.
Sie sind nicht berechtigt, Kommentare hinzuzufügen.
Długość życia: 8-12 lat
Pies wzrost: 66-72 cm
Pies waga: 45-60 kg
Suka wzrost: 64-70 cm
Suka waga: 35-50 kg
Czarny Terier Rosyjski jest młodą rasą. Po II Wojnie Światowej w ZSRR w Wyspecjalizowanym Ośrodku Hodowli Psów Służbowych postanowiono wyhodować uniwersalnego psa służbowego. Miał być to pies duży, silny, wytrzymały, odporny na surowy klimat Rosji,ale także chętny do współpracy z człowiekiem. Miał spełniać funkcję psa obronnego,patrolowego oraz wartowniczego. W hodowli zwracano uwagę głównie na cechy charakteru psa a wygląd stawiano na dalszy plan.
Do wyhodowania czarnego teriera użyto wielu ras ale podstawą były 4 rasy :sznaucer olbrzymi ,rottweiler , airedale terier i nowofundland.
W 1981 roku Czarny terier rosyjski został uznany za rasę przez Ministerstwo Rolnictwa ZSRR. W 1984 roku standard rasy został zatwierdzony przez FCI /Międzynarodową Federację Kynologiczną/.
Czarny terier jest psem dosyć zdrowym jeśli zapewnimy mu odpowiednie warunki życia tzn.odpowiednie żywienie i pielęgnację, szczepienia itp. Trzeba pamiętać, że czernysz ma duże wymagania żywieniowe, szczególnie do 2 roku życia.
Czarny terier jest psem inteligentnym, który łatwo poddaje się szkoleniu. Pamiętajmy jak sobie szczeniaka wychowamy takiego będziemy mieli psa.
Czarny terier nie linieje co jest dużym plusem. Jednak wymaga szczotkowania 2 razy w tygodniu. Dosyć częstych kąpieli i strzyżenia. Jeśli chcemy psa tylko dla siebie i nie chcemy zajmować jego obfitą szatą to można psa strzyc 2-3 razy w roku bardzo krótko.
Jeżeli jednak chcemy aby nasz pies wyglądał jak czarny terier i chcemy go wystawiać, to strzyżemy go co 2-3 miesiące, kąpiele raz na
miesiąc a nawet częściej dobrymi szamponami plus odżywka. Ważnym elementem pielęgnacji jest usuwanie palcami włosów z przewodu słuchowego psa.
Rosjanom udało się wyhodować psa wszechstronnego , który może być towarzyszem zabaw dla dzieci jak i wspaniałym obrońcą, do tego jest imponujący i piękny.
Czernysz jest psem dużym, silnym i wspaniałym, pewnym siebie o zrównoważonym charakterze. Jest mało szczekliwy o średnim temperamencie. Dlatego nadaje się do małych mieszkań. W swoim rodzinnym kraju - Rosji jest przede wszystkim trzymany w małych mieszkaniach w wielkich blokowiskach. Trzeba jednak pamiętać aby zapewnić mu minimum ruchu. Najlepiej 3 spacery dziennie- 2 krótkie i jeden dłuższy np.godzinny. Wtedy nasz pupil będzie miłym /misiem/ nie sprawiającym kłopotu. W Polsce najczęściej jest trzymany jako obrońca, stróż i towarzysz rodziny przy domkach jednorodzinnych. Trzeba jednak pamiętać że czarny terier potrzebuje bliskiego kontaktu z właścicielem.
Długość życia: 10-14 lat
Pies wzrost: 26-28 cm
Pies waga: 4-6 kg
Suka wzrost: 23-25 cm
Suka waga: 3,5-5 kg
Coton de Tulear - Królewski pies z Madagaskaru
Jest typowym przedstawicielem IX grupy - psów do towarzystwa. Zalicza się do mało znanej rasy, ale zdobył już wiele ludzkich serc, dzięki swojej przyjacielskiej naturze. Dzięki swemu urokowi, któremu nie można się oprzeć, zwraca na siebie uwagę, w parku, na spacerze, na wystawie.
Nazwa tego pieska jest wielce egzotyczna, tak samo zresztą jak nazwa wyspy Madagaskar, z której pochodzi.
Przeszłość Coton de Tulear jest owiana tajemnicą, a o jego historii krążą legendy. Jak zyskał swoją nazwę - "Coton de Tulear"? Głównym dowodem było to, ze coton pojawił się w okolicach plantacji bawełny, a jego kolor oraz struktura sierści podobna jest do kłaczka bawełnianego. Tak możemy objaśnić pierwszy człon nazwy tej rasy. Ale z jakiego powodu "de Tulear"? Na to jest już jednoznaczna odpowiedź. Bawełniane plantacje, w okolicach których najczęściej był widywany ten piesek, znajdowały się niedaleko miasta Toliara (fran.Tulear)
Przybycie na Madagaskar
Prawdy, jak ten sympatyczny piesek dostał się na wyspę nie dowiemy się juz nigdy. Pierwsza legenda sięga XV-XVI wieku. W tym właśnie czasie w kierunku zachodnich Indii płynęła łódź, a nad oceanem , niedaleko Madagaskaru rozszalała się burza. Łódź rozbiła się. Na statku była para tych białych piesków, które dopłynęły do wyspy w okolicach miasta Toliara (Tulear). Druga legenda mówi, że Coton de Tulear był na pokładzie statku portugalskiego kapitana Diego Diase, który odkrył Madagaskar podczas swej żeglugi do Indii w roku 1500. Ostatnia legenda głosi, że cotonik był psem hiszpańskiego dworu królewskiego na przełomie XVII-XVIII wieku. W tym przypadku podejrzewani są europejscy kupcy, którzy mogli przywieźć cotona na wyspę jako gatunek biszona, a później wywozili go z wyspy jako artykuł handlowy.
Historia
Za fakt możemy przyjąć to, że coton jest bardzo blisko spokrewniony z biszonami z obszarów śródziemnomorskich. W niektórych książkach twierdzono, ze coton mógł powstać ze skrzyżowania z wymienionym juz biszonem, dalej z papillonem, maltańczykiem i bedlington terierem Jest to jedynie teoria, ale bedlington terrier mógł być przodkiem cotona ze względu na linie grzbietu, która u cotona jest również lekko wysklepiona. Długa sierść może pochodzić od maltańczyka, a zabarwienia sierści niektórych cotonów mogłyby odpowiadać papillonom.
Niektóre źródła podają, że Coton de Tulear był znany pierwotnie jako Coton de Reunion lub Coton de Tenerife.
Z postępem czasu z wolno żyjącego dzikusa coton stał się domowym pieskiem i pieszczochem. W latach 50-tych hodowcy z Madagaskaru zaczęli wyłapywać i krzyżować celowo tylko małe pieski, aby osiągnąć idealnych potomków. Wiele z tych piesków dostało się do Francji, gdzie francuscy hodowcy pracowali nad nimi dalej i uszlachetniali. Kilku francuskich hodowców udało się na Madagaskar w celu przywiezienia jeszcze kilku egzemplarzy, ale byli przerażeni odmiennością madagarskiego cotona i uszlachetnionego juz cotona europejskiego.
Charakter Cotona
Nie wiadomo i nie jest ważne jak coton dostał się na wyspę, ale ważne jest to jak udało mu się przeżyć w tej dzikiej przyrodzie. Było to możliwe tylko dzięki jego cechom charakteru - wytrwałości, chytrości, przebiegłości, skoczności oraz zdolności do szybkiego biegu. Także kiedy pomyślimy o jego ojczyźnie, stwierdzimy, że z pewnością musiał wiele przejść, aby nauczyć się żyć - z jednej strony w pięknej, a z drugiej w okrutnej madagaskarskiej rzeczywistości.
Bajecznie rodzinny pies
A jaki jest coton dzisiaj? Jest bajecznie rodzinnym psem. Oddany swemu panu, potrafi odpłacić się za miłość. Pies ten kocha całą rodzinę, pomimo że na przewodnika stada wybierze sobie jedną osobę. Akceptuje w domu inne zwierzęta , ale uwaga - jego instynkt łowiecki przetrwał do dzisiaj. Jest bardzo czujny, czasem hałaśliwy. Przy swojej wielkości jest idealnym psem do miejskich mieszkań. Coton uwielbia zabawy z dziećmi, chociaż prawie zawsze będzie próbował zdominować nam naszą pociechę. Pod jego puszystą sierścią ukrywa się z jednej strony spokojny, umiarkowany, a z drugiej temperamentny, sportowy pies. Coton uwielbia grać z dziećmi w piłkę, uwielbia aportować, doskonały jest do mini-agility i do długich spacerów.
Antydepresyjy pies
Jak juz wyżej wspomniano coton doskonały jest do agility i canisterapii. Dzięki swojemu wspaniałemu charakterowi, we Francji, USA i Kanadzie zyskał miano "antydepresyjnego psa". Zasłużył sobie na ten tytuł ze względu na swą wielką miłość do dzieci i starszych ludzi. Dlatego często "pracuje" tam w domach dziecka i domach seniorów, odstresowując ich mieszkańców.
Wychowanie i hodowla
Przy wychowaniu cotona możemy zaniechać krzyków i własnego uporu, przy jego wielkiej inteligencji żądany efekt osiągniemy mówiąc do niego spokojnym głosem. Coton jest bardzo obrażalski i krzyk sprawi tylko to, że odwróci się do nas tyłem i zaszyje w jakimś ciemnym kącie. Wychowanie tego pieska nie sprawia poważniejszych kłopotów, jest bardzo posłuszny. Ale absolutnie nie można traktować go jak małej, pluszowej zabawki, nie można pozwalać mu na wszystko, ponieważ jest taki śliczny i niewinny, wykorzysta to bardzo szybko stając się niemiłym, dominującym, ciągle warczącym pieskiem. Cotonik uwielbia swojego właściciela i jest zawsze na jego skinienie, nie ważne czy śpi czy je, jego oczy są wiecznie wpatrzone w pana, zawsze czeka na jego nawet najmniejszy znak.
Porody u cotonów przebiegają zazwyczaj bez komplikacji, suczki są wzorowymi matkami, bardzo dbają o swoje pociechy i cierpliwie po nich sprzątają. Od czasu do czasu zdarza się ż suczka-matka stwierdzi, że jej posłanie nie jest zbyt dobrym miejscem dla niej i jej dzieci, a wtedy znajdziemy szczeniaczki w swoim łóżku.
Barwa sierści
Barwa sierści Coton de Tulear jest biała lub biała ze znaczeniami, w kolorze płowym lub szarym. U nowo narodzonych szczeniąt znaczenia są zawsze ciemniejsze i z wiekiem rozjaśniają się. Niektóre szczenięta rodzą się kolorowe i nigdy się nie rozjaśniają. W dzisiejszych czasach "trendem" zagranicznych hodowców (Francja, Belgia, Holandia) jest hodowanie cotonów tylko i wyłącznie w białym kolorze. Wiąże się to jednak z poważnym problemem - brakiem pigmentu. Białe cotony nie zawsze posiadają go w nadmiarze i trzeba pamiętać, że cotony śnieżnobiałe i cotony ze znaczeniami powinny być używane w hodowli w tym samym procencie, by nie dochodziło do ubytku pigmentu.
Pielęgnacja sierści
Sierść cotona potrzebuje oczywiście prawidłowej pielęgnacji - czesania oraz szczotkowania i kąpieli. Głownie po spacerach w lesie czy po łąkach, kiedy do sierści poprzyczepiają się kawałki patyczków, listki, trawa. Kiedy pies zabrudzi się na spacerze wystarczy go wyszczotkować, postępując tak jak przy czesaniu psów długowłosych. Cotona kąpiemy w razie potrzeby nawet raz w tygodniu w szamponie dla białych, długowłosych piesków, potem kładziemy balsam. na koniec pozostaje nam godzinne lub dwugodzinne suszenie psa, w zależności od ilości włosa.
Coton de Tulear jest rasą, która nie gubi włosa, dlatego trzeba pamiętać o regularnym wyczesywaniu włosa martwego, który przyczynia się do tworzenia kołtunów.
W wieku 8-12 miesięcy coton zmienia włos na "dorosły" i w tym czasie trzeba poświecić czesaniu więcej czasu niż zwykle.
Dane ogólne Długość życia: 10-12 lat
Pies wzrost: 39-41 cm
Pies waga: 12-15 kg
Suka wzrost: 38-39 cm
Suka waga: 12-15 kg
Opis rasy
Cocker spaniel angielski, to niewielki, zgrabny, radosny pies myśliwski, o pięknej głowie z długimi uszami i wyrazistymi oczami. Stworzony został do pomocy myśliwemu w wypłaszaniu z zarośli ptactwa i drobnej zwierzyny , oraz aportowania postrzałków z wody.
Dziś jest to przede wszystkim uroczy pies wystawowy i do towarzystwa, lecz nie wolno zapominać o jego wrodzonej pasji łowieckiej......
Cocker z natury jest wesoły, łagodny i niehałaśliwy. Doskonale znosi podróże. Jest czysty, bardzo inteligentny i nadzwyczaj szybko się uczy.
W mieszkaniu zajmuje mało miejsca, nie bywa uciążliwy; zaszyje się w kąt, tak, że jego obecność jest mało odczuwalna; jednak gdy tylko go przywołamy, momentalnie jest przy nas, radośnie merdając ogonkiem, co jest dla tej rasy charakterystyczne i szczególnie ważne np. przy ringowej prezentacji na wystawie.
Obecnie hodowcy coraz częściej zaprzestają kopiowania ogonków u cockerowych szczeniąt, a cocker z długim ogonkiem zyskał jeszcze na urodzie.......
Cocker spaniel może być idealnym kompanem do zabaw dla starszych dzieci, pod warunkiem, że jego opiekun od początku będzie z nim postępował konsekwentnie i poświęcał mu dziennie około 1,5 godziny na spacery i wykonywanie ćwiczeń, np aportowania różnych przedmiotów, co spaniele wręcz uwielbiają..... Ich pasją jest pływanie, dlatego podczas naszych wypraw za miasto i na urlopie, należy zapewnić cockerowi możliwość swobodnego korzystania z kąpieli w czystej wodzie .
Na spacerach cocker z wielkim upodobaniem buszuje w zaroślach,jest wulkanem energii, pełen inwencji i temperamentu .
Po powrocie z polowania, lub spaceru, dużo czasu poświęca swojej toalecie,wyciągając zębami z sierści grudki błota, czy śniegowe kulki, oraz przyczepione do włosów kawałki gałązek i liście.....
Jego efektowna szata - z długimi frędzlami na uszach, łapach , pod brzuchem i na ogonie, - wymaga starannej pielęgnacji- czesania i szczotkowania - co najmniej 2-3 razy w tygodniu , oraz okresowego fachowego strzyżenia i trymowania (około 5 razy w ciągu roku , a u psów wystawowych- jeszcze częściej.
Chyba żadna rasa nie posiada tyle różnorodnych kolorystycznych odmian, co cocker spaniel angielski. Pod względem umaszczenia cocker spaniele dzielą się na 2 grupy :
1/ cockery "jedno maściste " : czarne, złote, czarne-podpalane , czekoladowe, czekoladowe -podpalane i sobolowe (w różnych wariantach nasycenia koloru)
2/ cockery " kolorowe " , czyli łaciate i przesiane , o bardzo szerokiej gamie kolorystycznej, gdzie na białym tle są kolorowe łaty lub przesianie.
Dzisiejsze spaniele, hodowane w przemyślanych skojarzeniach, nie przejawiają w swoim zachowaniu nieuzasadnionej agresji, co niestety zdarza się jeszcze u tych, niewiadomego pochodzenia, rozmnażanych bez kontroli, tzw. " po rodowodowych", lub " bez papierów ", kupowanych na wszelkiego rodzaju targowiskach i u przygodnych " pseudo hodowców ".
Dlatego bezpieczniejszym zawsze będzie zakup szczenięcia z udokumentowanym pochodzeniem , ze sprawdzonej hodowli.
Nie jest to rasa , którą można trzymać w kojcu, a wręcz karygodne jest trzymanie cockera na łańcuchu " przy budzie ".
Na ogół cocker cieszy się dobrym zdrowiem, jednak , jak każda rasa, ma i on " słabsze punkty " , którymi są oczy i uszy, wymagające u tej rasy szczególnej pielęgnacji.
Relacje cockera z innymi psami i domowymi zwierzakami zazwyczaj są bardzo dobre.
Dane ogólne Długość życia: 12-13 lat
Pies wzrost: 48-51 cm
Pies waga: 32-39 kg
Suka wzrost: 43-48 cm
Suka waga: 25-32 kg
HISTORIA
Clumber Spaniel jest rasą, której początki datuje się na rok 1300. Słowo "spaniel" pochodzi od łacińskiego słowa "Hispania" oznaczającego Hiszpanię. Podczas, gdy Sussex Spaniel, Cocker Spaniel i Field Spaniel mają wiele cech wspólnych, Clumber różni się od nich znacząco.
Clumber Spaniel powstał jako efekt krzyżowań Alpine Spaniela z Bassetem i Bernardynem. W wyniku takich krzyżowań otrzymano długie masywne ciało, ciężką głowę, białą sierść ze znaczeniami.
Niestety bardzo mało wiadomo o początkach powstania tej rasy. Wielu sądzi, że jest to czysta rasa angielska, inni wierzą , że jest to rasa francuska. Zwolennicy tej teorii twierdzą, że niejaki książę de Noailles podczas Rewolucji Francuskiej poszukiwał schronienia dla swojej hodowli spanieli właśnie w Anglii.
Inna teoria mówi, że książę z Newcastle trzymał je w swojej posiadłości o nazwie Clumber Park w Nottinghamshire. W jednym z obszernych korytarzy posiadłości Clumber Park widnieje obraz namalowany w 1788 przez Francisa Wheatley'a " Powrót z polowania" ukazujący księcia z Newcastle z 4 Clumberami. Clumbery na tym obrazie są bardzo małe, jeśli porównamy je z obecnym typem przedstawicieli tej rasy.
Przez wiele lat hodowle Clumber Spanieli były prowadzone przez szlacheckie rody zamieszkujące sąsiednie ziemie w pobliżu Clumber Parku. Tak było do połowy XIX wieku.
Później Clumbery wyszły z rąk angielskiej arystokracji. Pierwsza Wojna Światowa przyczyniła się do zmniejszenia populacji Clumberów w znaczący sposób. W owym czasie było to nie lada wyzwaniem dla hodowców by odbudować hodowle Clumberów na podstawie osobników, które pozostały po wojnie.
Clumber Spaniel był ulubionym psem myśliwskim brytyjskiej rodziny królewskiej i arystokracji. Edward VII i George V kochali tę rasę za jej zdolności do pracy podczas polowań. Książę Albert, małżonek królowej Wiktorii zaczął hodować Clumbery. Przelał miłość do tej rasy na swojego syna Edwarda VII. Edward nadał swojej hodowli przydomek "Of Sandringham" po tym jak w 1861 zakupił posiadłość o takiej nazwie. Królowa Wiktoria
również kochała Clumbery za ich miły wygląd i dobry temperament. George V kontynuował pracę ojca, która stała się z czasem bezcenną wartością dla rasy. Królewski kennel hodował piękne psy pracujące o wspaniałym typie i jakości, które również sprawdzały się na ringach wystawowych. Król cenił swoje psy tak wysoko, że mogły nawet podgryzać rosnące wokół Sandringham rododendrony. Niestety syn George'a V Edward VIII nie podzielał pasji ojca. Jak tylko usłyszał o śmierci ojca, rozkazał wszystkie Clumbery zabić. Nie wiadomo do końca czy tak się stało. Czy psy zostały zabite, sprzedane czy może przeszmuglowane przez handlarzy poza Anglię. Druga Wojna Światowa znowu przyniosła zniszczenie dla hodowli Clumber Spanieli. Po wojnie jednak większość hodowli w Anglii zaczęła odbudowę tego co
zostało utracone.
Porady
Clumber Spaniel jest wspaniałym psem myśliwskim posiadaczem najlepszego "nosa" a poprzez masywne ciało eksponuje wielkie zdolności do pracy. Jest łatwy w ułożeniu i niezwykle inteligentny.
Psy te mają naturalną zdolność do aportowania, są psami wodnymi i uwielbiają polowania, pływanie. Pracują bardzo dobrze w niskim poszyciu i są niezwykle cichymi w czasie pracy , co daje im możliwość podejścia do zwierzyny bardzo blisko.
Clumbery są eleganckimi, lojalnymi, dostojnymi psami. Inteligentne i niezależne. Wyrażają swoją determinację do pracy oraz instynkt łowiecki.
Clumbery są psami domowymi i powinny być trzymane w mieszkaniu lub w domu,
ale nie w kojcu. Niektóre z nich mogą okazać się psami zbyt energicznymi, inne limfatycznymi. Clumbery są czasami ostrożne w stosunku do obcych, wykazują rezerwę, ale nigdy nie są wrogo usposobione czy nieśmiałe.
Ukazują się jako psy z wielka chęcią do zabaw i łagodną naturą. Clumbery zachowują się dobrze wobec każdego włączając w to inne zwierzęta. Są świetnymi opiekunami dla dzieci. Nigdy nie są nieprzyjacielskie i nigdy nie pokazują oznak agresji, a przynajmniej nie powinny!!!! Uwielbiają nosić rzeczy w pysku. Wiele Clumberów potrafi machać ogonem (nieprzyciętym) tak bardzo, że uderza nim w obie strony brzucha, kręcąc przy tym energicznie całym tułowiem.
Clumbery nie są niemiłe i nieszczere. One po prostu są czasami nieugięte i nieustępliwe powodując, że niektórzy myślą o nich jako o psach głuchych, może nawet głupich. Przeciwnie, one są tak bardzo inteligentne, że dadzą nam do zrozumienia, że nie będą tolerować złego traktowania i nadużyć w stosunku do siebie. Clumbery potrzebują dobrej, miłej, ale zdecydowanej i stanowczej ręki.
Średnia życia Clumber Spaniela waha się pomiędzy 10-12 lat, jednakże w ostatnich 20 latach Clumbery rzadko dożywały 15-16 lat. Złe odżywianie, błędy hodowlane powodowały między innymi otyłość, miały zły wpływ na rozwój układu ruchowego, w rezultacie powodując obniżenie średniej długości życia tych psów.
Dane ogólne Długość życia: 8-12 lat
Pies wzrost: 48-56 cm
Pies waga: 25-32 kg
Suka wzrost: 46-51 cm
Suka waga: 23-28 kg
HISTORIA
Chow-chow pochodzi z Chin. Trafił tam prawdopodobnie z Tybetu, podczas najazdów mongolskich w starożytnych Chinach był bardzo popularny. Pierwsze wzmianki o psach z niebieskim językiem pojawiły się w XI w p.n.e. Cesarz chiński T"ang [VII w p.n.e] posiadał w swoim pałacu 2000 chowów, które wykorzystywał podczas polowań. Pełniły one rolę płochaczy i gończych. Mnisi chińscy natomiast czcili je i wykorzystywali do pilnowania świątyń. Do dzisiaj są to psy dobrze stróżujące, ale nie hałaśliwe. Zimą w północnych Chinach można je było
Słuchaj się, mała kurwo!
Okularnica wydymana na biurku
Grupowe zaliczanie pokojówki