Stara niemiecka kurwa

🛑 KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻

Stara niemiecka kurwa


 
Polski
 





Deutsch





български





Ελληνικά





English





Español





Français





Italiano





Polski





Русский





Slovenščina





Srpski





中文










Słownik PONS







polsko » niemiecki






I




iw




iwona to bardzo stara kurwa







bardzo [ b a r d zo] PRZYSŁ. (przed przymiotnikiem, przysłówkiem, z czasownikiem)







Iwona < D. ‑ny, l.mn. ‑ny> [i v on a ] RZ. r.ż. (imię)







kurwa < D. ‑wy, l.mn. ‑wy> [kur v a ] RZ. r.ż. wulg.







stara < D. ‑rej, l.mn. ‑re> [st a r a ] RZ. r.ż. odm. jak przym. pot.






meine Alte r.ż. [ o. Olle ] r.ż. pot.



I
.

stary [st a r ɨ ] PRZYM.






alter [ o. unbeholfener ] Mensch r.m.



II
.

stary < D. ‑rego, l.mn. ‑arzy> [st a r ɨ ] RZ. r.m. odm. jak przym. pot.






alter Knabe r.m. [ o. Junge r.m.
] pot.


ten [ten] , ta [t a ] , to [to] , te [te] ZAIM. wsk. odm. jak przym.






Zeit r.ż. ist Geld r.n. przysł.

dieser Junge r.m. ist mein Sohn r.m.

nie dość , że ..., to [ jeszcze ]...

nicht nur , dass ...,... auch [ noch ]...



III
.

to [to] PART. (w funkcji ekspresywnej)







ten [ten] , ta [t a ] , to [to] , te [te] ZAIM. wsk. odm. jak przym.





(Wybierz słówka ze słownika i przenieś je do trenera słownictwa.)

Słownik online



Słownik




Tłumaczenie tekstu




Trener słownictwa




Aplikacje





Wydawnictwo



Wydawnictwo




Kontakt




Dane firmy




Programista API w PONSie




B2B






×


Linki do dodatkowych informacji z zewnątrz



Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się lub utwórz darmowe konto, aby korzystać z tej funkcji.


Wystąpił błąd. Proszę spróbować ponownie.



Przejdź do ulubionych


Zarejestruj się / Zaloguj się


Ok



Dziękujemy! Twoja wiadomość została przekazana redakcji PONS.


Wystąpił błąd. Proszę spróbować ponownie.



×


Moja historia wyszukiwania




Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?


Darmowy Słownik internetowy PONS dostępny jest również na iOS oraz Androida!

Copyright PONS Langenscheidt GmbH, Stuttgart, © 2001 - 2022 . Wszelkie prawa zastrzeżone.

Tu możesz pozostawić uwagę o błędzie w haśle lub zaproponować poprawkę:


We are using the following form field to detect spammers. Please do leave them untouched. Otherwise your message will be regarded as spam. We are sorry for the inconvenience.


W jaki sposób przenieść tłumaczenia do Trenera słownictwa?



Uwaga: słówka z tej listy słówek są dostępne jedynie w tej przeglądarce. Po przeniesieniu ich do Trenera słownictwa będą dostępne wszędzie.




wspolczesna.pl needs to review the security of your connection before proceeding.

Did you know botnets can be used to shutdown popular websites?
Requests from malicious bots can pose as legitimate traffic. Occasionally, you may see this page while the site ensures that the connection is secure.

Performance & security by
Cloudflare



↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części ( Dz.U. z 2013 r. poz. 200 ).

↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 44–45.

↑ Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

↑ 1. Informacja ogólna. W: Plan Odnowy miejscowości Kurów na lata 2008–2015 . Urząd Gminy Kurów, 2008, s. 6.

↑ M. Pawlikowski, Sądownictwo ziemskie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej , Strzałków 2012 .

↑ O elektryfikacji Kurowa zob. Zeszyty Kurowskie 6/1995 s. 15–18.

↑ Zob. Stefan Rodak: Maszerują Chłopskie Bataliony , s. 60.

↑ Stefan Rodak: Maszerują. s. 403–410 oraz Stefan Rodak; Marszem podziemnym. s. 219–224.

↑ Plan Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Lubelskiego . Samorząd Województwa Lubelskiego, 2015, s. 59.

↑ This Day In History 14 Iyar/May 10 , Hamodia [dostęp 2020-12-22] ( ang. ) .

↑ Szymon S. Rudnicki Szymon S. , Żydzi w parlamencie II Rzeczypospolitej , Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2015, s. 133, ISBN 978-83-7666-363-0 , ISBN 978-83-7666-412-5 .

↑ Zobacz stronę Żydowskiego Instytutu Historycznego poświęconą Kurowowi https://web.archive.org/web/20120705002836/http://www.jewishinstitute.org.pl/pl/gminy/miasto/425.html .

↑ Małgorzata Szlachetka: Sprawiedliwi wśród Narodów Świata. Ratowali, chociaż groziła za to śmierć ( pol. ) . W: Kurier Lubelski [on-line]. 2017-11-17. [dostęp 2018-01-06].

↑ Upamiętnienie społeczności żydowskiej w Kurowie ( pol. ) . W: lublin.onet.pl [on-line]. 2017-09-13. [dostęp 2018-01-06].


Dawne miasta na obszarze obecnego województwa lubelskiego
Kurów uzyskał lokację miejską przed 1442 rokiem, zdegradowany w 1869 roku [2] .

Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 874 , jej północnym skrajem biegną mający przebieg wspólny droga ekspresowa S12 i droga ekspresowa S17 (część trasy europejskiej E372 ).

Historycznie położony jest w Małopolsce (początkowo w ziemi sandomierskiej , a następnie w ziemi lubelskiej ). Kurów położony był w 2. połowie XVI wieku w powiecie lubelskim, w województwie lubelskim [3] .

Według danych z 1 stycznia 2008 sołectwo Kurów liczyło 2804 mieszkańców [4] , 31 grudnia 2015 roku 2795 osób (zameldowania stałe i czasowe). [ potrzebny przypis ]

Początki Kurowa sięgają XII wieku. Bywa on identyfikowany z wymienionym w „ Kronice ” Galla Anonima castrum Galli , co w tłumaczeniu na język polski bywa interpretowane jako gród Kura . Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 20 stycznia 1185 i znajduje się w dokumencie wykonanym przez księcia mazowieckiego Leszka . Mówi ona o istnieniu tutaj kościoła pod wezwaniem św. Idziego . Około 1330 został zbudowany tu gród , który został potem nadany przez króla Władysława Łokietka Kurowskim . Lokacja Kurowa na prawie magdeburskim nastąpiła 6 stycznia 1442 przez Piotra Kurowskiego . Kurów stał się miastem, którym był do 19 marca 1870 r. (w latach 1456–1465 był nawet siedzibą powiatu kurowskiego ). W XV w. i na początku XVI wieku w Kurowie orzekał sąd ziemski [5] . W 1783 w miejscowości powstała szkoła parafialna, którą założył Ignacy Potocki , a prowadził Grzegorz Piramowicz .

Po III rozbiorze Polski miasto znalazło się na terenie Nowej Galicji w zaborze austriackim , najpierw w cyrkule józefowskim , a od 1803 w cyrkule lubelskim . W latach 1809–1870 miasto Kurów i gmina dominalna Kurów były niezależne od siebie. Od 1809 do 1815 Kurów należał do powiatu Kazimierz Dolny , departamentu lubelskiego , Księstwa Warszawskiego . Potem należał do obwodu lubelskiego w województwie lubelskim , Królestwie Polskim . Po likwidacji Królestwa Polskiego znalazł się w guberni lubelskiej .

W czasie powstania listopadowego Kurów stał się areną jego wydarzeń. 3 marca 1831 pod miejscowością stoczono bitwę , którą wygrali Polacy pod dowództwem generała Józefa Dwernickiego . Zasłużył się w niej porucznik Eustachy Ostaszewski , który poległ i jest pochowany w Kurowie. 12 września tegoż roku, kiedy powstanie chyliło się już ku upadkowi, dwa szwadrony jazdy polskiej opanowały miasto, biorąc dwustu żołnierzy rosyjskich w niewolę. Kurów znalazł się ponownie na kartach historii podczas powstania styczniowego . 24 stycznia 1863 pod miastem stoczono zwycięską bitwę , później był tu organizowany obóz powstańczy. W związku z tymi wydarzeniami, w 1870 Kurów utracił prawa miejskie . Burmistrza zastąpił wójt , a sąd grodzki został przekształcony w sąd gminny .

Na przełomie XIX i XX wieku Kurów był największym ośrodkiem bednarstwa na Lubelszczyźnie. Podczas rewolucji 1905-1907 miały miejsce manifestacje socjalistyczne. W 1910 roku (oficjalnie w 1912) założono Ochotniczą Straż Pożarną. Między 1 a 3 sierpnia 1915 pod Kurowem armia niemiecko - austriacka toczyła ciężkie walki z wojskami rosyjskimi. Pamiątką po tych wydarzeniach jest zabytkowy cmentarz wojenny w Olesinie .

Kurów został zelektryfikowany w 1926 z inicjatywy niemieckiego osadnika i młynarza Ulrycha. Kolejne rozbudowy i przebudowy sieci energetycznej następowały w latach 1933, 1946 i 1958–1962 [6] .

W styczniu 1935 roku, przez Kurów biegł odcinek XIV Rajdu Monte Carlo . 8 i 10 września 1939 nastąpiły tragiczne w skutkach bombardowania Kurowa przez lotnictwo niemieckie. Było wiele ofiar wśród ludności cywilnej i wojska. W wyniku pożaru spalona została zabudowa centrum. 15 września 1939 do miejscowości wkroczyły wojska niemieckie. 6 marca 1944 Niemcy w publicznej egzekucji rozstrzelali 42 i powiesili 6 osób [7] . 23 czerwca 1944 doszło w Kurowie do potyczki dowodzonych przez Stefana Rodaka żołnierzy Okręgu Lublin Batalionów Chłopskich , AK i AL z wojskami niemieckimi, wjeżdżającymi do miejscowości od strony Puław. W jej wyniku kilku żołnierzy niemieckich zostało rannych i zabitych, zaś Polacy bez strat własnych zdobyli niemiecki transporter opancerzony [8] . W 1970 roku z miejscowości wyruszał pierwszy etap XXVII edycji kolarskiego Tour de Pologne .

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego .

Przez wiele lat miejscowość była znanym ośrodkiem futrzarskim . W latach 90. XX wieku w granice Kurowa został włączony Józefów . Kurów jest obecnie rekomendowany przez Sejmik Województwa Lubelskiego do przywrócenia praw miejskich [9] .

Pierwsza wzmianka o Żydach mieszkających w Kurowie pochodzi z 1548. Utworzyli gminę w XVII w. Mieli swoją synagogę przy ulicy Nowej i dwa cmentarze – starszy przy ulicy Nowej i nowszy przy ulicy Blich. W 1656 wielu żydowskich mieszkańców miasta zostało zabitych przez wojska Stefana Czarnieckiego . W 1765 w Kurowie żyło 904 Żydów, zaś w 1921 aż 2230, co stanowiło 56,8% ogółu mieszkańców.

W 1815 Szemu’el z Kurowa pochodzący z Prudnika został przewodniczącym własnego dworu chasydzkiego w Kurowie, który przyjmował tysiące młodych chasydów z okolic. Wśród jego najbardziej znanych naśladowców jest Jechezkel Taub z Kazimierza Dolnego , założyciel chasydyzmu kuzmirskiego. Po jego śmierci w 1820 jego najstarszy syn, Dowid, odmówił zastąpienia go na stanowisku prezesa dworu w Kurowie, przez co większość jego zwolenników wyjechała do Symchego Binema [10] .

Na początku okresu międzywojennego dochodziło do ekscesów antyżydowskich. W październiku 1920 roku miejscowa policja zmusiła kupców żydowskich do otwarcia sklepów w sobotnie święta żydowskie [11] .

Okupacja niemiecka podczas II wojny światowej przyniosła brutalny koniec historii kurowskich Żydów. We wrześniu 1939 roku społeczność żydowska Kurowa liczyła 2571 mieszkańców (55 proc. populacji). Pierwsza wywózka Żydów z Kurowa nastąpiła 8 kwietnia 1942 roku. Osoby starsze i niedołężne Niemcy zamordowali na miejscu, a duża grupa – głównie kobiety i dzieci – została wywieziona do niemieckiego obozu zagłady w Sobiborze . 13 listopada 1942 roku miała miejsce druga wywózka, a w grudniu tego samego roku Niemcy zmordowali na miejscowym kirkucie ostatnich ocalałych z poprzednich deportacji. W sierpniu 1942 Niemcy utworzyli w Kurowie getto -obóz pracy, w którym uwięzili także pewną liczbę Żydów z Lublina i Wąwolnicy [12] .

Wojnę przeżyli nieliczni żydowscy mieszkańcy Kurowa. Stało się to głównie dzięki ofiarności i pomocy miejscowych Polaków, którzy z narażeniem życia ukrywali lub wspomagali swoich żydowskich sąsiadów, znajomych lub osoby zupełnie im obce. W listopadzie 2017 w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim odbyła się uroczystość nadania medali „Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata” dziesięciu rodzinom z Lubelszczyzny, pośród których znaleźli się potomkowie ratujących z Kurowa i jego okolic [13] .

12 września 2017 na lokalnym kirkucie, z inicjatywy lokalnych władz samorządowych, odsłonięto pomnik – symboliczny mur z tablicami upamiętniającymi społeczność żydowską w Kurowie oraz mieszkańców tego miasta, którzy ratowali Żydów w czasie wojny [14] .

W miejscowości znajdują się upadłe Zakłady Futrzarskie „Kurów 1” . Do 2005 r. funkcjonowała także tu spółdzielnia mleczarska.

Pod Kurowem staliśmy parę godzin na szosie, gdyż zginął czyjś kufer, po który furman jeździł konno do karczmy.

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).

Zobacz kategorię wiadomości w serwisie Wikinews na temat Kurów


Górna Droga
Góry Olesińskie
Łopieńskie
Mała Dęba
Mała Kłoda
Pożarnica


Baranów (do 1870)
Bobrowniki (do 1870)
Józefów (do 1870)
Kazimierz (Dolny) (do 1870 i od 1927)
Końskowola (do 1870)
Kurów (do 1870)
Markuszów (do 1870)
Nałęczów (od 1963)
Opole (do 1870)
Puławy (Nowa Aleksandria) (od 1906)
Wąwolnica (do 1870)


Baranów (nad Wieprzem) (do 1877 i od 1933)
Celejów (do 1954)
Drzewce (do 1929)
Garbów
Godów (do 1954)
Gołąb (1870–1954)
Irena (1870–1939 → )
Iwanowskie Sioło (do 1870)
Janowiec (do 1973)
Józefów (do 1877)
Kamień (do 1954)
Karczmiska (do 1954)
Kazimierz (1870–1927)
Kazimierz Dolny (od 1973)
Końskowola (od 1870)
Kowala (do 1874)
Kurów
Markuszów (1870–1954)
Nałęczów (od 1929)
Nowa Aleksandria (do 1919)
Opole (do 1954)
Puławy (1919–33 i od 1973)
Rogów (1874–?)
Rybitwy (1877–1954)
Szczekarków (do 1954)
Wąwolnica (od 1929)
Wola Czołnowska (1877–1933)
Wronów (do 1874)
Zastów (do 1874)
Żyrzyn


Baranów (1954–72)
Bochotnica (1954–72)
Borowa (1954–58)
Braciejowice (1954 → )
Bronowice ( ← 1955–58)
Celejów (1954–72)
Chruślina (1954 → )
Chrząchów (1954–58)
Dęba (1954–59)
Dobre (1954 → )
Drzewce (1954–59)
Garbów (1954–72)
Głusko (1954 → )
Godów (1954 → )
Gołąb (1954–72)
Góra Puławska ( ← 1955–72)
Gródek (1954–58)
Idalin (1954 → )
Janowiec ( ← 1955–72)
Józefów n/Wisłą (1954 → )
Kaliszany (1954 → )
Kamień (1954 → )
Karczmiska (1954 → )
Klementowice (1954–72)
Kluczkowice (1954 → )
Kłoda (1954–59)
Komaszyce Stare (1954 → )
Końskowola (1954–72)
Kowala (1954 → )
Kraczewice (1954 → )
Kurów (1954–72)
Leśce (1954–57)
Łaziska (1954 → )
Łubki (1954 → )
Markuszów (1954–72)
Nałęczów (1954–56)
Niezabitów (1954 → )
Niezdów (1954 → )
Opole Lubelskie (1954 → )
Osiny (1954–59)
Piotrowice (1954–72)
Poniatowa (1954 → )
Pożóg (1954–59)
Prawno (1954 → )
Rogów (1954 → )
Rzeczyca (1954–59)
Sadurki (1954–68)
Skoków (1954 → )
Skrudki (1954–61)
Słotwiny (1954 → )
Spławy (1954 → )
Śniadówka (1954–58)
Trzcianki ( ← 1955–58)
Wandalin (1954 → )
Wąwolnica (1954–72)
Wilków (1954 → )
Wola Przybysławska (1954–59)
Wronów (1954 → )
Wrzelowiec (1954 → )
Wrzelów (1954 → )
Zagłoba (1954 → )
Zagóźdź (1954–58)
Zagrody (1954 → )
Zagrody (1954–59)
Zarzecze ( ← 1955–68)
Żyrzyn (1954–72)


Adamów (1539–1870)
Aleksandrów Łódzki (1822–1870, od 1924)
Andrzejewo (1528–1870)
Annopol (1761–1870, od 1996)
Babiak (1815–1870)
Bakałarzewo (1570–1870)
Balwierzyszki (1520–1870)
Baranów (1544–1870)
Bełchatów (1737–1870, od 1925)
Bełżyce (1417–1870, od 1958)
Będków (1453–1870)
Biała Rawska (1498–1510, 1521–1870, od 1925)
Białaczów (1456–1870)
Białobrzegi (1540–1870, od 1958)
Bielawy (1403–1870)
Bielsk (1373–1870)
Bieżuń (1406–1674, 1767–1870, od 1994)
Biskupice (1450–1870)
Bobrowniki (1403–1870)
Bobrowniki (1485–1870)
Bodzanów (1351–1870, 2023)
Bodzentyn (1355–1870, od 1994)
Bogoria (1616–1870)
Bolesławiec (1266–1870)
Bolimów (1370–1870, od 2022)
Brdów (1436–1870)
Brok (1501–1870, od 1922)
Brudzew (1458–1870)
Burzenin (1378–1870)
Busko-Zdrój (1287–1870, od 1916)
Bychawa (1537–1870, od 1958)
Cegłów (1621–1870, od 2022)
Chocz (1382–1870, od 2015)
Piekna kobieta w bieliznie
Wspaniala czekoladka
Masażystka erotyczna