Romantycy

🔞 KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻

Romantycy


Deliver to


Russian Federation








Don't Change







Change Address



Currently unavailable. We don't know when or if this item will be back in stock.
Unable to add item to List. Please try again.
Sorry, there was a problem. There was an error retrieving your Wish Lists. Please try again.
Sorry, there was a problem. List unavailable.
There was a problem loading your book clubs. Please try again.
Bring your club to Amazon Book Clubs, start a new book club and invite your friends to join, or find a club that’s right for you for free.
Listen Playing... Paused You're listening to a sample of the Audible audio edition. Learn more
Romantycy (Polish Edition) Paperback – January 1, 1979
Polish Edition
by
Konstanty Paustowski
(Author),


Konstantin Paustovsky
(Author),


Jerzy Jedrzejewicz
(Translator)


&
0
more
Sorry, there was a problem loading this page. Try again.
Romantycy (Polish Edition) by Konstanty Paustowski (Konstantin Paustovsky). Translation by Jerzy Jedrzejewicz. 1979 paperback published by Ksiazka i Wiedza. Text in Polish.

ASIN
‏
:
‎
B06W2JCG16 Publisher
‏
:
‎
Ksiazka i Wiedza (January 1, 1979) Language
‏
:
‎
Polish Paperback
‏
:
‎
276 pages Item Weight
‏
:
‎
9 ounces
Brief content visible, double tap to read full content.
Full content visible, double tap to read brief content.
Help others learn more about this product by uploading a video!
Your recently viewed items and featured recommendations

Conditions of Use Privacy Notice Interest-Based Ads © 1996-2022, Amazon.com, Inc. or its affiliates

Download the free Kindle app and start reading Kindle books instantly on your smartphone, tablet, or computer - no Kindle device required . Learn more
Read instantly on your browser with Kindle Cloud Reader .
Using your mobile phone camera - scan the code below and download the Kindle app.

Customer Reviews, including Product Star Ratings help customers to learn more about the product and decide whether it is the right product for them.


To calculate the overall star rating and percentage breakdown by star, we don’t use a simple average. Instead, our system considers things like how recent a review is and if the reviewer bought the item on Amazon. It also analyzed reviews to verify trustworthiness.









Odegraj swoją rolę! Weź udział w otwartym konkursie na dźwięk dla całości ludzkiej wiedzy – dźwiękowe logo wszystkich projektów Wikimedia.




Weź udział









przedkładanie uczucia, intuicji i wiary nad rozum, sprzeciw wobec oświeceniowego racjonalizmu ,
protesty wobec klasycyzmu i harmonii,
indywidualizm ,
bunt przeciw kanonom i konwencjom,
tajemniczość, fantastyka, pochwała wyobraźni jako mocy twórczej człowieka,
fascynacja żywiołowością natury,
protest przeciwko dyktaturze i autorytaryzmowi oraz feudalnemu porządkowi społecznemu, a także nastającemu kapitalizmowi
umiłowanie wolności (walka narodowowyzwoleńcza)
czerpanie z folkloru
fascynacja kulturą średniowieczną

 Osobny artykuł: Muzyka romantyczna .

↑ John J. Morrow John J. , Romanticism and political thought in the early 19th century , [w:] Stedman S. Jones , Gareth i G. Claeys , Gregory (red.), The Cambridge History of Nineteenth-Century Political Thought , Cambridge, Anglia: Cambridge University Press , 2011, s. 39–76, DOI : 10.1017/CHOL9780521430562 , ISBN 978-0-511-97358-1 [dostęp 2017-09-10] ( ang. ) .

↑ Enrico Fubini Historia estetyki muzycznej , tłum. Zbigniew Skowron, Kraków Musica Iagellonica 1997, s. 279.

↑ Danuta Gwizdalanka Historia muzyki 2 , Kraków PWM 2006, s. 214.

↑ Józef Magnuszewski, Historia literatury czeskiej, Ossolineum, Wrocław 1973.

↑ Jacek Baluch, Piotr Gierowski: Czesko-polski słownik terminów literackich . Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 327. ISBN 978-83-233-4066-9 .

↑ romantyzm , [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2016-01-16] .

↑ http://www.stur.sk .

↑ Freneau Philip Morin , [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2020-11-28] .


Romantyzm (z fr. romantisme , od roman – powieść, opowieść) – szeroki nurt w kulturze, który dał nazwę epoce w historii sztuki i historii literatury trwającej od lat 90. XVIII wieku do lat 40. XIX wieku. Romantyzm rozwinął się początkowo w Europie i wyrażał się w różnych obszarach kultury, m.in. poezji , malarstwie i muzyce .

Powstał jako reakcja na zmiany społeczne i polityczne wywołane rewolucją przemysłową i rewolucją francuską z 1789 roku. Był formą buntu przeciwko ustalonym regułom społecznym, które rządziły społeczeństwami epoki Oświecenia – przeciw sztywnym zasadom życia arystokracji i mieszczaństwa , ustalonym regułom życia politycznego oraz przeciw naukowemu podejściu do natury i człowieka.
Naczelne hasło Rewolucji Francuskiej – „wolność, równość, braterstwo” stało się drogowskazem dla nowego kierunku myślenia, który zakwestionował podstawy oświeceniowego , racjonalistycznego pojmowania świata.

Według romantyków świat dzielił się na to, co widzialne (materialne) i poznawalne zmysłowo oraz na to, co niewidzialne (duchowe) – dające się poznać jedynie za pomocą środków pozarozumowych, takich jak wiara i intuicja.

Romantycy zwrócili uwagę na życie wewnętrzne człowieka – duchowość , uczucia , emocje , a również na odrębność jednostki ludzkiej, jej odmienność i indywidualność. Dominacja uczucia nad rozumem była także buntem przeciwko zastanej rzeczywistości i obowiązującym w niej normom społecznym. Metodą poznania świata stać się miał nie empiryzm , ale sztuka.
Typowy romantyczny bohater literacki to buntownik motywowany wielkimi namiętnościami, takimi jak miłość lub nienawiść. Bohater ten charakteryzuje się nieprzeciętnością, konfliktowością; samotnie buntuje się przeciw normom społecznym lub walczy w obronie ojczyzny. Najważniejszym uczuciem dla romantyka jest miłość, przeważnie nieszczęśliwa i tragiczna, zawsze jednak wszechogarniająca i potężna.

Z romantyzmem związane było także przeświadczenie o konieczności walki z tyranią, ze zniewoleniem człowieka, z uprzedzeniami społecznymi i rasowymi. Przeświadczenie to zaowocowało wieloma zrywami o charakterze rewolucyjnym lub narodowym, jakie miały miejsce niemal w całej Europie. Zrywy te to m.in. powstanie Greków przeciwko Turkom (1821), powstanie dekabrystów (1825) w Rosji, rewolucja lipcowa (1830) we Francji, powstanie listopadowe (1830–1831) w Polsce, Wiosna Ludów (1848–1849), która ogarnęła szereg europejskich krajów, powstanie styczniowe (1863–1864) w Polsce.

Nazwa epoki wywodzi się z języka niemieckiego oraz języka francuskiego , w których roman oznacza powieść lub opowiadanie. Pojęcie romantyzmu zawdzięcza się braciom Augustowi i Friedrichowi Schlegelom a rozpowszechnienie słowa w Europie ich znajomej oraz pracodawczyni, Madame de Staël , autorki utworu de l’Allemagne (1818) [1] .

Siłą napędową romantyzmu była tęsknota za rajskim światem, poszukiwanym poza nudną codziennością, poczucie beznadziei, a nawet spalenia się w poszukiwaniu ideału, głównie idealnej miłości .
W centrum romantycznego światopoglądu stał geniusz i uczucie. Idealizując sztukę, w artyście zaczęto dostrzegać twórcę niepodobnego do zwykłych ludzi, nieomal bliskiego istocie boskiej. Wzorem takiego artysty stał się dla romantyków Ludwig van Beethoven . Odwrócił on dotychczasowy porządek, gdyż komponował nie na zlecenie, ale kierując się tylko natchnieniem. Był nieszczęśliwy i bezkompromisowy. Wielokrotnie podkreślał, że nie jest tradycyjnym muzykiem-rzemieślnikiem, bo jego misją jest tworzenie arcydzieł. W lutym 1809 pisał:

Beethoven mógł stać się ideałem również dlatego, że za sztukę najbardziej romantyczną uważana była muzyka. Najsilniej oddziaływała bowiem na emocje, a uczuciowość ceniona była wówczas szczególnie.

W literaturze i malarstwie zazwyczaj wyodrębnia się następujące fazy romantyzmu:

W muzyce początek romantyzmu przypada na trzy daty: 1801 – „Sonata Fortepianowa XIV” Beethovena, 1821 – Opera „Wolny Strzelec” Webera lub 1830 – „Symfonia fantastyczna” Berlioza. Muzyka nazywana romantyczną komponowana była jednak jeszcze w XX wieku, czego przykładem była twórczość Rachmaninowa , a do dzisiaj – muzyka filmowa [ potrzebny przypis ] .

W swej pierwszej fazie romantyzm niemiecki znajdował się pod silnym wpływem myśli filozoficznej Johanna Gottlieba Fichtego , Friedricha Wilhelma Josepha Schellinga oraz Friedricha Schleiermachera . Na niwie literackiej podwaliny pod ten ruch stworzyli zaś bracia August Wilhelm oraz Friedrich Schleglowie.
Wśród ogólnych cech romantyzmu w Niemczech wymienić można:

Główni przedstawiciele niemieckiego romantyzmu literackiego skupiali się w pierwszej kolejności w ośrodkach akademickich: Jenie , Heidelbergu oraz Berlinie . Wśród nich m.in.:

W literaturze brytyjskiej romantyzm wyrasta z mocno zarysowanego preromantyzmu, którego ważnym nurtem był gotycyzm . Pierwszym dziełem tego kierunku była powieść Horace Walpole’a The Castle of Otranto ( Zamczysko w Otranto ), zaś jego najbardziej znanym przykładem The Monk ( Mnich ) Matthew Gregory’ego Lewisa . Za prekursora romantyzmu uchodzi Szkot Robert Burns . Za romantyka uważa się również czasem mistyka Williama Blake’a . W literaturze angielskiej romantyzm dzieli się na dwie fazy. Najważniejszymi autorami pierwszej fazy byli poeci jezior , William Wordsworth , Samuel Taylor Coleridge i Robert Southey . Manifestem nowego kierunku był wspólny tom Wordswortha i Coleridge’a Lyrical Ballads ( Ballady liryczne ), wydany w roku 1798, zawierający poemat Coleridge’a The Rime of the Ancient Mariner ( Rymy o starym marynarzu ). Do drugiej fazy romantyzmu zaliczają się przede wszystkim George Gordon Byron , Percy Bysshe Shelley i John Keats . Byron zasłynął jako twórca Wędrówek Childe Harolda , Dona Juana , Korsarza i Giaur . Innymi twórcami byli John Clare , Thomas Hood , Leigh Hunt , Charles Lamb , Walter Savage Landor , Felicia Hemans i Caroline Norton . Z epoki romantyzmu wyrósł również Edwin Atherstone , autor monumentalnego eposu Upadek Niniwy , osadzonego w scenerii bliskowschodniej starożytności. Czołowym krytykiem był William Hazlitt . W dziedzinie prozy historycznej wyróżniał się Walter Scott , autor powieści Waverley , Rob Roy i Ivanhoe . Największym osiągnięciem romantycznego powieściopisarstwa są Wichrowe Wzgórza Emily Brontë , odwołujące się zarówno do gotycyzmu, jak i zapoczątkowanej przez Thomasa Kyda tradycji elżbietańskiej tragedii zemsty. Do klasyki należy też Frankenstein Mary Shelley . Romantyczne tradycje kontynuował w epoce wiktoriańskiej Alfred Tennyson . Do romantyzmu nawiązywali również Prerafaelici . Z brytyjskiego preromantyzmu i romantyzmu właściwego wywodzą się trzy prądy obecne w literaturze europejskiej omawianej epoki: wspomniany gotycyzm, bajronizm i walterskotyzm. Romantyzm angielski bardzo mocno oddziaływał na ówczesną twórczość w innych krajach, w tym w Polsce. Naśladowano zwłaszcza Byrona. Podjęto byronowski model nowego gatunku – poematu dygresyjnego, jak również powieści poetyckiej. Wpływy Byrona można odnaleźć w literaturze polskiej w dziele największych romantyków, Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego. Konrad Wallenrod zawdzięcza wiele byronowskiemu Korsarzowi, a Beniowski Słowackiego Don Juanowi .

Do Francji romantyzm zawitał w początkach XIX wieku. Rozwijał się w czasach restauracji i za monarchii lipcowej . Był reakcją i ruchem protestu przeciw skostniałym formom klasycyzmu , szczególnie długo i silnie oddziałującego we Francji. Francuski romantyzm wywodzi się z ducha Rousseau i preromantyków , którzy wysuwali na pierwszy plan uczucie i stawiali je w opozycji do rozumu. Pojawił się rozległy ruch w kulturze, w którym jednostka emancypuje się od ograniczeń ancien régime’u ( absolutyzmu ) i wyraża swoje wyzwolenie. Wzrost sentymentalizmu ma świadczyć, że nie ma już konieczności opierania się wyłącznie na racjach rozumu. Madame de Staël , 1766-1817 (baronessa Anne-Louise Germaine de Staël-Holstein) i Alphonse de Lamartine (1790-1869) są dobrymi przykładami twórców poszukujących nieskończonego w każdej, najdrobniejszej nawet emocji, osoby traktowanej jako świat sam w sobie. Człowiek staje się tym, kim kiedyś dla artysty był Bóg – to w głębinach ludzkiego, pojedynczego serca szuka się teraz prawd ostatecznych.

We Francji romantyzm trwał dłużej niż do roku 1830, jednak do tego czasu miał inną dynamikę niż w późniejszym okresie: początkowo dominował indywidualizm. Bohater romantyczny miał naturę arystokratyczną i gardził tłumem. Odczuwał niesmak w stosunku do życia, ale czcił przodków i dawne czasy. Marzył o samotności i przeżywał głębokie, skomplikowane i „niemożliwe” uczucia miłosne. Ucieleśniał wieczystą niezgodę wobec powszechnie wyznawanych ideałów; był przy tym niezdolny do czynu. Po roku 1830 wizja romantyczna zmienia charakter: więcej uwagi poświęca się społecznym uwarunkowaniom kondycji ludzkiej. Bohater romantyczny angażuje się w walkę o wyzwolenie. Jego namiętności znajdują ujście w jego działalności (wyzwolenie narodowe, walka o emancypację klas niższych, walka z niewolnictwem w koloniach). Sztandarową postacią staje się Lorenzo de Médicis – bohater Alfreda de Musset . Wielką rolę w przełamaniu dominacji ideału epoki klasycyzmu odegrał dramat Victora Hugo Hernani , który stał się powodem znamiennej walki klasyków z romantykami .

W Czechach [4] najważniejszymi twórcami romantyzmu byli pionier nowego kierunku František Ladislav Čelakovský , autor cykli Ohlas písní ruských ( Echo pieśni rosyjskich , 1829) i Ohlas písní českých ( Echo pieśni czeskich , 1839), Karel Hynek Mácha [5] , autor poematu Máj ( Maj , 1836) i Karel Jaromír Erben , autor zbioru mistrzowskich ballad Kytice z pověstí národních , w skrócie Kytice ( Bukiet (z opowieści ludowych) 1853), który w literaturze czeskiej odgrywa taką samą rolę jak Ballady i romanse Adama Mickiewicza w Polsce. Pomniejsi twórcy to satyryk Karel Havlíček Borovský , autor antytotalitarnego w wymowie poematu Křest svatého Vladimíra ( Chrzest świętego Włodzimierza wyd. 1877), Josef Václav Frič , autor cyklu Písně z bašty ( Wiersze z lochu , 1862, wyd. pośmiertnie), Václav Bolemír Nebeský , autor poematu Protichůdci ( Antypodzi , 1844) i Václav Šolc , autor cyklu Prvosenky ( Pierwiosnki , 1868). Romantykiem był też Josef Kajetán Tyl autor dramatu (śpiewogry) Fidlovačka z której pochodzi pieśń Kde domov můj , która stała się hymnem Republiki Czeskiej . Za przedstawicielkę romantyzmu uznaje się też Boženę Němcovą , autorkę opowiadania Babička ( Babunia ), która zapoczątkowała nowoczesną czeską prozę, jakkolwiek bywa ona zaliczana do prekursorów realizmu. Z romantyzmu wywodzi się generacja Majowców , odwołujących się bezpośrednio do twórczości Karela Hynka Máchy. Należeli do niej między innymi Jan Neruda , Vítězslav Hálek , Karolína Světlá , Jakub Arbes .

Romantyzm w historii literatury polskiej rozpoczął się wraz z wydaniem tomu poetyckiego Ballady i romanse (1822) Adama Mickiewicza. Przypadał na lata 1822–1863 [6] , jego czołowymi przedstawicielami byli Adam Mickiewicz , Juliusz Słowacki , Cyprian Kamil Norwid , Zygmunt Krasiński , Józef Ignacy Kraszewski .

W Portugalii pierwsze oznaki romantyzmu można odnaleźć w napisanych pod koniec XVIII wieku sonetach Manuela Marii Barbosa du Bocage , twórcy zasadniczo wiernego klasycyzmowi. Najważniejszym poetą romantycznym jest jednak Almeida Garrett , autor między innymi poematu Camões (1825) i zbiorku Folhas Caídas ( Opadłe liście ). Motywy romantyczne pojawiły się w twórczości takich poetów jak Alexandre Herculano , Cesário Verde i António Nobre pod koniec wieku XIX.

Jakkolwiek w okresie romantyzmu literatura rosyjska była jeszcze stosunkowo młoda, jako że rozwijała się dopiero od około stulecia, nie tylko wydała przynajmniej dwóch wybitnych autorów, ale zdołała dorównać do głównych literatur zachodnioeuropejskich. Autorami tymi byli Aleksander Puszkin i Michaił Lermontow . Pierwszy z nich zasłynął jako wszechstronny twórca dużej liczby wierszy lirycznych, poematów, jak Jeździec miedziany i Domek w Kołomnie oraz opowiadań ( Córka kapitana , Dama pikowa ). Najważniejszym dziełem Puszkina jest powieść wierszem Eugeniusz Oniegin , tłumaczona na wiele języków, w tym kilkakrotnie na język polski. Lermontow jest znany przede wszystkim jako autor powieści Bohater naszych czasów i poematów Demon i Mcyri ( Laik klasztorny ). Do najbardziej znanych wierszy Lermontowa należą Wychodzę sam jeden – przede mną w step droga i Żagiel .

Najważniejszymi twórcami słowackiego romantyzmu byli Ľudovít Štúr , kodyfikator słowackiej normy językowej i autor poematu Matúš z Trenčína ( Mateusz z Trenczyna [7] ) oraz Andrej Sládkovič , autor poematu miłosnego Marína ( Maryna , 1844). Cenionym poetą jest też Janko Kráľ , autor między innymi wiersza Orol ( Orzeł ) i ballady Zakliata panna vo Váhu a divný Janko ( Zaczarowana dziewczyna z Wagu i dziwny Janko ).

Najważniejszym przedstawicielem słoweńskiego romantyzmu i jedynym jego twórcą znanym na świecie jest France Prešeren , autor między innymi cykli Sonetni venec ( Wieniec sonetów ) i Sonetje nesreče ( Sonety nieszczęścia ). Poeta ten napisał również poemat Krst pri Savici ( Chrzest nad Sawicą ), który pełni rolę narodowego eposu Słoweńców. Utwór jest ułożony oktawą , a wstęp do niego tercyną . Po uzyskaniu przez Słowenię niepodległości wiersz Prešerena Zdravljíca ( Toast ) stał się jej hymnem państwowym . Oprócz sonetów Prešeren pisał również gazele , co jest przejawem orientalizmu. Zasługą Prešerena jest stworzenie nowoczesnego słoweńskiego języka poetyckiego i wypracowanie repertuaru wersyfikacyjnego.

W czasach romantyzmu do głosu
Rżnięcie w tyłek z latynoską amatorką
Pani pielęgniarka jest napalona na jego kutaska
Na twarzy grymas i sperma