Rodzinne tabu tematem dnia

⚡ KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻

Rodzinne tabu tematem dnia


Zaloguj się poprzez serwisy społecznościowe :



















Nie masz konta? Dołącz i zyskaj!

Utwórz konto


Tygodnik Wprost

Wydanie : 23/2001 (967)




Nie masz konta? Sprawdź co zyskasz!
Zobacz ofertę dla Ciebie

Utwórz konto

Zaloguj



Dziękujemy, że jesteś z nami.
Tylko prawda jest ciekawa, piszemy o niej wprost.



Czytaj lub pobierz

pdf
epub
mobi



Platformy prasy cyfrowej:

eGazety.pl
eprasa.pl
e-Kiosk
Nexto.pl



Dodano: 10 czerwca 2001 / Zmieniono: 10 czerwca 2001 0 3 669 68 1




Literatura polska miała i ma tematy, o których woli milczeć. Jednym z nich jest życie ludzi, którzy wybrali powołanie. Księża są obrzędową scenerią naszego bytowania. Rzadko jednak zadajemy sobie pytanie: co o nich wiemy? Toteż wydana ostatnio i nagrodzona przez Fundację Kultury "Furta" Jana Tulika jest lekturą wyjątkową, wprowadza nas bowiem w sposób odważny i wnikliwy w przeżycia człowieka, który postanowił zostać księdzem. Niegdyś - w czasach niewoli, wojen, powstań - tematem tabu był model polskiej rodziny, opisywanej w naszej literaturze jako wzór patriotyzmu, jako niezłomna barykada moralności nie do pokonania przez wrogów. Nie godziło się odsłaniać w sztuce mrocznych tajemnic, upadków, nienawiści, ciężaru więzów rodzinnych, które miały być tylko święte. Na początku XX wieku Stanisław Brzozowski w "Legendzie Młodej Polski" wydrwił ten mdły i fikcyjny model, nazywając "Rodzinę Połanieckich" Sienkiewicza "Milusińskimi", zdolnymi do czynów haniebnych. Nie licząca się z żadnymi tematami tabu Gabriela Zapolska z pasją odsłoniła w swych powieściach i sztukach zakłamanie i wszystkie siedem grzechów głównych niby porządnych, polskich domów. Po dziesięcioleciach młodziutki Witold Gombrowicz wyśmiał w "Ferdydurke" dwudziestowieczną rodzinę Młodziaków, szczebioczącą głupio modne komunały o postępie i nowoczesności. Potem nastała literacka moda na ponure, pełne uraz i kompleksów obrazy rodzin nieszczęśliwych. Dawny heroizm zamienił się w modne cierpienia, leczone u psychoanalityków. Tematem tabu jest również życie księży. Prawie nic nie wiemy o zastępach młodzików decydujących się pójść do seminarium duchownego, a jeszcze mniej o tych, którzy odważą się zapukać do klasztornej furty. Jacy to są ludzie, jak toczy się ich los? Jakie przeżywają szczęście i jakie dramaty? W literaturze francuskiej istnieli w wieku XX wielcy pisarze katoliccy, tacy jak Fran˜ois Mauriac i Georges Bernanos, którzy stworzyli poruszające powieści o życiu księży niepewnych swej misji, a nawet niekiedy wiary, księży cierpiących i walczących o dotrzymanie wierności Bogu. W naszej literaturze ksiądz bywa najczęściej elementem obrazków rodzajowych. A przecież życie wybierających powołanie musi być trudne, gdyż wciąż ociera się o rzeczy pryncypialne, ostateczne. Czy żaden z nich nie doświadcza wątpliwości, rozczarowania, lęku albo wręcz marzenia o ucieczce? Czy bycie księdzem bądź zakonnikiem nie wystawia człowieka na ciężkie próby? Pisarze rzadko mają odwagę sięgnąć w te tajemnicze obszary. Najwięcej mogliby wyjawić sami powołani, ale nawet kapłani piszący wiersze cofają się przed szczerością zbyt głęboką lub bolesną. Dramatyczne próby moralne księży pokazał w naszej literaturze najpełniej Jarosław Iwaszkiewicz w "Matce Joannie od Aniołów", "Młynie nad Utratą" i "Kościele w Skaryszewie". Walka z szatanem prowadzi tu do strasznych absurdów. Księża zdolni są nawet do zbrodni, by innego człowieka uchronić od grzechu. Ksiądz Suryn ocala w ten sposób opętaną Matkę Joannę. Spowiednik z "Kościoła w Skaryszewie" decyduje się w czasie okupacji na zabicie politycznego zdrajcy, by zdjąć ciężar tego czynu z chłopaka, któremu partyzanci wydali taki rozkaz. Ksiądz w "Młynie nad Utratą" jest równie bliski samobójstwa jak dziewczyna, którą ratuje, krzycząc: "Skoro kochasz, to żyj!". Książka Jana Tulika jest bliska temu właśnie nurtowi dramatycznemu, który powołanie kapłańskie rozumiał jako wielkie wyzwanie przeciwko wszechobecnemu złu. Bohater książki swoje sprawy z Bogiem i ludźmi doprowadza do krańcowych sprzeczności: powołanie odczuwa raz jako szczęście, kiedy indziej jako skazanie, jako ofiarę, jako lęk Izaaka ofiarowanego Panu przez Abrahama. Jego dobroć wciąż bywa mniejsza od tkwiącego w nim okrucieństwa. W swej rodzinie nigdy nie czuł się kochany, więc nie nauczył się kochać. Najpierw chciał zostać księdzem dla kariery. Myślał o zaszczytach. Przestraszył się siebie i wtedy postanowił zostać zakonnikiem, znaleźć świętość i wyrzeczenie. Gdy za klasztorną furtą poznał swoją małość i ciężar zakonnego życia, zrezygnował z marzenia o doskonałości. Był z tych, którzy daremnie szukają sensu i celu w życiu. Minął się z powołaniem, dobrem i świętością, chociaż ich właśnie tak bardzo pragnął.





Wprost - Facebook
Wprost - Twitter

Wprost - YouTube





© ℗ 1998-2022
Agencja Wydawniczo-Reklamowa „Wprost” Sp. z o.o. Wszelkie prawa zastrzeżone.


Agencja Wydawniczo-Reklamowa „Wprost” na podstawie art. 25 ust. 1 pkt. 1 b ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku
o prawie autorskim i prawach pokrewnych wyraźnie zastrzega, że dalsze rozpowszechnianie artykułów
zamieszczonych na portalu www.wprost.pl jest zabronione.


Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM
oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych
App Store
i Google Play .

Mity rodzinne dotyczą aspektów związanych z żalem, wstydem czy winą. Trwają, bo chronią i organizują strukturę rodzinną, podtrzymując pokoleniowe sekrety.
Fairlie, A., & Frisancho, D. (1998). Teoría de las interacciones familiares. Revista de investigación en psicología, 1(2), 41-74. Graton, A., & Mailliez, M. (2019). A theory of guilt appeals: A review showing the importance of investigating cognitive processes as mediators between emotion and behavior. Behavioral Sciences , 9 (12), 117. Ortega Delgado, X., Libreros Cardona, A. M., Castillo Garzón, J. D., Collazos Zuñiga, J. F., Pinzón González, K. J., López Gómez, L. E., … & Ospina Botero, M. (2014). Mitos familiares sobre la adolescencia. https://ridum.umanizales.edu.co/xmlui/bitstream/handle/20.500.12746/1392/131_Ortega_Delgado_%20Ximena_2012.pdf?sequence=1 &isAllowed=y#:~:text=Inicialmente%20el%20t%C3%A9rmino%20de%20%E2%80%9Cmito,la%20familia%20con%20los%20dem%C3%A1s. Ubaidi, B. A. A. (2017). Cost of growing up in dysfunctional family. Journal of Family Medicine and Disease Prevention , 3 (3), 1-6.
Albert Einstein i jego sekret uczenia się
Co robić, gdy ktoś krzyczy na Ciebie w gniewie?
Nastoletnie romanse - dlaczego to ważne, aby je zrozumieć?
Układ odpornościowy - emocje, które go osłabiają
Rodzina Kochasz swojego zwierzaka bardziej niż kogokolwiek innego na świecie?
Rodzina Jak uwolnić się emocjonalnie od rodziców
Rodzina Sposób, w jaki rodzice kształtują osobowość dzieci
Rodzina Jakie są autorytarne matki?
Rodzina Dzieci, które nie odwiedzają rodziców: coraz bardziej powszechna rzeczywistość
Rodzina Pozytywne rodzicielstwo i jego korzyści
Rodzina Zespół dziecka przesiedlonego - gdy pojawia się rodzeństwo
Ostatnia aktualizacja: 25 października, 2020
Mity rodzinne to przekonania i fałszywe nadzieje dzielone przez wszystkich członków rodziny . Powiązane są z historią pokoleniową i połączeniami w ich ramach. Interpretuje się je jako “prawdy” – definiują zachowanie indywidualne i zbiorowe grupy, określają też role poszczególnych osób.
Najczęściej mity rodzinne należą od przedświadomości, czyli poruszają się po granicy między świadomym i nieświadomym. Oznacza to więc, że rodzina wie o istnieniu takich przekonań, ale nie ma pewności co do ich zakresu ani powodu, dla którego uważa je za słuszne.
Chociaż mity rodzinne definiowane są jako fałszywe przekonania, stoją za nimi wstydliwe fakty. Zasadniczo, przekładają się one na sekretne czy niewypowiedziane reguły, którymi kieruje się rodzina.
“ Rodzina jest jak klatka; jedne ptaki desperacko próbują się do niej dostać, inne tak samo desperacko próbują się z niej wydostać ”.
Jedną z cech mitów rodzinnych jest ich udział w przydziale ról w obrębie wspólnoty. Przekonania te określają, kto jest “ czarną owcą “, a kto “wzorem do naśladowania” itd. Najczęściej próba redefinicji tych łatek spotyka się z silnym oporem, a czasem nawet przekształca się w temat tabu.
Mity te występują zwykle w trzech typach: mity o harmonii, mity o przeprosinach i zadośćuczynieniu oraz mity o wybawieniu.
Takie przekonania dotyczą rodzin, które chcą uchodzić za doskonałe. Tworzą serie zachowań, by przekonać otoczenie o panującej wśród członków wspólnoty równowadze , jedności i braterstwu. Tak, jakby nie istniały żadne problemy.
Zasadniczo, ten typ rodziny przejmuje się tym, co myślą inni. Chce przykryć poczucie winy , a koncepcja doskonałej harmonii stanowi środek chroniący ją przed osądami. W rodzinach takich pojawia się często znudzenie i depresja oraz nierozwiązane napięcia.
Mity o przeprosinach i zadośćuczynieniu są nieco bardziej złożone, gdyż sięgają głębiej. W tym przypadku, na jedną osobę zrzuca się odpowiedzialność za nieszczęścia i problemy w rodzinie. Może to być zarówno żyjący, jak i zmarły jej członek. Czasami wini się kogoś spoza kręgu rodzinnego, kto ma z nim powiązania.
Typowym przykładem jest “ kozioł ofiarny ” – osoba obwiniana za wszystkie problemy. Zwalnia to innych od odpowiedzialności. W tym przypadku działa mechanizm zbiorowej projekcji.
W przypadku mitów o wybawieniu, członkowie rodziny tworzą figurę “mitycznego wybawcy”. Od osoby tej oczekuje się bowiem ratunku – rozwiązywania problemów czy trudności. Wybawca ten ma w założeniach dostarczać to, czego brakuje.
Figura mitycznego wydawcy może dotyczyć członka rodziny lub osoby z zewnątrz. Często przypisuje się tę rolę psychologowi, jeśli prowadzona jest psychoterapia .
Im bardziej patologiczne są relacje rodzinne , tym częściej pojawiają się tego rodzaju mity. To jednak błędna droga i sposób na uniknięcie problemów, które powinno się identyfikować i rozwiązywać.
Każdego dnia poświęcaj czas swojej rodzinie. Pamiętaj, że posiadanie rodziny to jedno z największych błogosławieństw. Rodzina to najcenniejszy skar...
Ostatnia aktualizacja: 25 października, 2020
Piękno umysłu Opiniotwórczy i hobbistyczny blog na tematy związane z psychologią, filozofią i sztuką. © 2012 – 2022 . Wszelkie prawa zastrzeżone. Zawartość niniejszej witryny służy jedynie celom informacyjnym. W żadnym wypadku treści opublikowanych na tych stronach nie można traktować jako alternatywy dla zaleceń lekarzy. Z tego powodu zalecamy Ci abyś w razie potrzeby skontaktował się ze specjalistą.





Autor:

Paula Leśniewska
|

Marzec 5, 2021







Wydanie:



Kategorie:
Z dnia na dzień

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy Anuluj pisanie odpowiedzi








Internowanie „czerwonych” Hiszpanów

  Sierpień 22, 2022




Powstanie – rozdział wciąż otwarty

  Sierpień 22, 2022




Nierozliczona rzeź na Woli

  Sierpień 16, 2022




Czekaj, trwa ładowanie!
To może potrwać sekundę lub dwie.


Strona internetowa tygodnikprzeglad.pl korzysta z plików cookie w celu gromadzenia informacji związanych z korzystaniem z serwisu. Szczegółowe informacje znajdziesz w polityce prywatności. Akceptuj Czytaj więcej
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the ...

Wpis nie został wysłany - sprawdź swój adres email!

Email check failed, please try again

Sorry, your blog cannot share posts by email.
Sam obszar seksualności to już tabu w polskim społeczeństwie, a tym bardziej jeżeli to seksualność patologiczna. Bardzo często wykorzystywanie seksualnego w rodzinie ukrywa się ze względu na bliskość relacji. Dziecko, które doświadcza przemocy po prostu się wstydzi. Natomiast sprawca nie ma żadnego interesu, żeby się ujawnić – boi się kary, społecznego osądu. Osoby z najbliższego otoczenia krzywdzonego dziecka milczą, bo czują, że zawiodły albo wstydzą się, że coś takiego ma miejsce w ich życiu, chcą zapomnieć. W takiej sytuacji żadna osoba w rodzinie nie ma motywacji do ujawnienia przestępstwa, dlatego panuje zmowa milczenia.
Nawet 80 proc. osób, które doświadczyły przemocy seksualnej zostało skrzywdzone przez bliskiego, często kogoś z rodziny. Trudność mówienia o pedofilii w rodzinie polega na tym, że krzywdę wyrządza osoba najbliższa. To może potęgować wstyd i trudność w mówieniu o tym, co się stało. Dorośli sprawcy przemocy seksualnej mają oczywistą przewagę nad dziećmi. Działa siła autorytetu. A osoby wokół krzywdzonego dziecka milczą na temat przemocy, również dlatego, że nie wiedzą do kogo i jak zwrócić się o pomoc. System nie zachęca, aby zgłaszać takie przypadki. Wciąż brakuje wyspecjalizowanych placówek zajmujących się pomocą ofiarom przemocy seksualnej. A przecież wiele dzieci ma problem z uświadomieniem sobie, że dzieje się coś złego. To powinna być wiedza powszechna, tymczasem obserwujemy wyraźne braki w edukacji, również seksualnej.
Wśród wielu polityków prawicy panuje powszechne przekonanie, że w „porządnej” polskiej rodzinie nie może wydarzyć się coś tak złego jak gwałt na dziecku. Temat seksualności to dla nich tabu, o takich rzeczach w ogóle się nie rozmawia, a przez to mamy do czynienia z takim a nie innym orzecznictwem w kwestii reagowania na krzywdę dzieci i kobiet. Prokuratura nie wszczyna postępowań, urzędnicy orientują się, że dzieje się coś złego, kiedy już nie można zareagować. Celem państwa powinno być dbanie o dobrostan i bezpieczeństwo każdej osoby. Niestety w Polsce rodzina stała się przede wszystkim celem politycznym.
Kiedy mówimy o zachowaniach pedofilnych w rodzinie, musimy pamiętać, że wykorzystywanie dzieci samo w sobie jest ogromnym tabu. Rodzina traktowana jest w Polsce jak świętość, debata o krzywdzeniu w niej najmłodszych uderza w społeczne poczucie bezpieczeństwa, narusza nasze wyobrażenia o świecie. Dodajmy do tego, że mówienie o przemocy seksualnej wobec dzieci w oczywisty sposób dotyka tematu ich seksualności i podmiotowości, o których  większość Polaków nie potrafi rozmawiać, siłą rzeczy łatwiej więc o utrzymanie tabu. Jeżeli w mediach pojawia się wątek wykorzystania dziecka, to jest on przedstawiany jako sensacja, której towarzyszy bardzo silna społeczna chęć ukarania sprawcy, a nie pomocy ofierze. Brakuje dobrych rozwiązań systemowych. Te, które mamy teraz nie działają, nie ma efektywnej pomocy dla osób dotkniętych przemocą seksualną. Brakuje wsparcia psychologicznego dla dzieci, które często nie wiedzą, że dzieje się coś złego, a później latami leczą – lub ukrywają – traumę. Podstawą do tego, aby coś zmienić jest wprowadzenie obowiązkowej i rzetelnej edukacji seksualnej, dofinansowanie ośrodków wsparcia psychologicznego i opieki socjalnej i (koniecznie!) resocjalizacja sprawców przemocy seksualnej
Fundacja Oratio Recta
ul. Inżynierska 3 lok. 7
03-410 Warszawa
Nr konta:
72 1090 2851 0000 0001 2023 9821
Redaktor naczelny:
Jerzy Domański
j.domanski@tygodnikprzeglad.pl
Sekretariat :
i.strupiechowska@tygodnikprzeglad.pl
Kolportaż :
kolportaz@tygodnikprzeglad.pl
Wydawnictwa książkowe :
sklep@tygodnikprzeglad.pl
Reklama :
a.banaszek@tygodnikprzeglad.pl
Kontakt do redakcji :
redakcja@tygodnikprzeglad.pl
(22) 635 84 10
Wszelkie prawa zastrzeżone. Rozpowszechnianie artykułów opublikowanych w PRZEGLĄDZIE bez zgody wydawcy jest zabronione. Przedruki po uzyskaniu zgody wydawcy.
© 2020 Copyright Fundacja Oratio Recta . Wszelkie prawa zastrzeżone.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.

Shortcuts to other sites to search off DuckDuckGo Learn More
Pielęgnowanie tabu , czyli uparte milczenie na pewien temat, to rodzaj rodzinnej lojalności za cenę nieustannego napięcia. W zdrowych relacjach rodzinnych istnieje przestrzeń do rozmowy o tematach trudnych, takich jak konflikty, choroby, problemy finansowe lub czyjaś śmierć.
Z dnia na dzień rodzice i cała nasza najbliższa rodzina zaczęła być dużo bardziej przerażona niż wszyscy bezrobotni w naszym mieście razem wzięci. Nie miałem pojęcia, dlaczego tak się stało. Ale w jednej chwili stryj Antek stał się w naszej rodzinie tematem tabu i nawet nie można było się nikogo o niego spytać.
Niegdyś - w czasach niewoli, wojen, powstań - tematem tabu był model polskiej rodziny, opisywanej w naszej literaturze jako wzór patriotyzmu, jako niezłomna barykada moralności nie do pokonania...
Images for Rodzinne tabu tematem dnia
Oct 25, 2020 Mity rodzinne i ich charakterystyka. Jedną z cech mitów rodzinnych jest ich udział w przydziale ról w obrębie wspólnoty. Przekonania te określają, kto jest "czarną owcą", a kto "wzorem do naśladowania" itd. Najczęściej próba redefinicji tych łatek spotyka się z silnym oporem, a czasem nawet przekształca się w temat tabu .
Wśród wielu polityków prawicy panuje powszechne przekonanie, że w „porząd
Niesamowita porno gwiazda
Fajna kobieta doznaje orgazmow
Zbiorowe pieprzenie z rosyjskimi cipkami