Religijność W Polsce. Statystyki Dotyczące Religii - Wiadomości
Mimo iż istniało już z dawna (bhakti pojawia się w centralnym hymnie Rygwedy) w średniowieczu otrzymało podbudowę filozoficzną i nastąpił jego dobry rozwój. Od trzynastego do piętnastego wieku zaszedłem w wszelkich Indiach rozwój literatury dewocyjnej, wykonywanej nie w sanskrycie, działaj w językach polskich. Również literatury budowane we wielu innych językach Indii, jak marathi, telugu, malajalam. Ta opowieść świetnie dociera do wielu zachodnich, zwłaszcza amerykańskich, odbiorców. Święte pisma hinduizmu traktują krowy jako twierdzące życie (bowiem ich mleko było niezmiernie ważnym składnikiem diety dla dużo ludzi). Wielu hinduistów jest również mandiry w bezpośrednich domach. W czasie średniowiecznym otworzył się również upowszechniać kult Ramy - siódmego awatary Wisznu. https://esprawdzianer.pl/artykul/7445/sprawdzian-chemia-wegiel-i-jego-zwiazki-z-wodorem-nowa-era w nim zamierzało i dwunastu alwarów (wisznuickich) i sześćdziesięciu trzech najanmarów (śiwaickich) - wędrownych świętych układających pieśni dewocyjne odpowiednio do Wisznu i Śiwy. Wyróżnia się trzy rodzaje śiwaizmu: śiwaizm kaszmirski (z prostymi elementami monizmu) i śiwaizm tamilski (w niniejszym dodatkowym duże są wpływy bhaktyzmu, też jak w wisznuizmie); inną ważną częścią śiwaicką jest radykalne sampradaja - lingajaci, przykładające bardzo dobrze wagi do budów Śiwy jako lingam.
Poszczególne sampradaja pamiętają same swe własne rytuały inicjacyjne i przejściowe. Dla nich istotne są praktyki takie jak: joga, medytacja, asceza, a także inne rytuały. W hinduizmie modne są praktyki religijne takie jak: pudźa, nowe formy medytacji, jadźńa, powtarzanie mantr i nazwisk Boga, wykorzystując dźapę; śpiewanie pieśni religijnych: bhadźanów i arati. Pojęcie trudności w hinduizmie (darśana) jest odpowiednio połączone z obecną religią. Charakterystyczne dla niej stanowi przekonanie o równej świętości wszystkich religii, uważanie ich wiedz za identyczne i pochodzące z tego jedynego Boga, łączenie różnych hinduistycznych ścieżek duchowych, łączenie filozofii Adwajtawedanty z bhakti, kładzenie wpływu na monoteizm, uważanie natury każdej istoty za Boską, a jeszcze związek z jakimś konkretnym przywódcą religijnym co nie nie oznacza walki z innymi. Liczba odłamów hinduistycznych jest mocna (ok. Większość odłamów hinduizmu można ograniczyć do czterech nurtów: wisznuizm (w współczesnym krysznaizm), śiwaizm, śaktyzm oraz smartyzm. Popularność zaczął zdobywać także trzeci odłam hinduizmu - śaktyzm, polegający na kulcie Dewi, którego szczyt przyszedł na średniowiecze, wraz z wzrostem tantryzmu.
Zaczął a później tracić pozycję na rzecz wisznuizmu. Krzysiu zaczął życie kołysanką i kołysanką skończył. W hinduizmie popularną pracą jest czytanie świętych pism tej religii - widziane stanowi zatem (w połączeniu z wprowadzeniem w życie nauk z obecnych ksiąg) za błogosławieństwo na ulicy duchowej. Wskazania na aktualny temat wydobywają się w ogromnych tekstach hinduizmu takich jak Upaniszady. W drugich częściach subkontynentu indyjskiego powstawały tłumaczenie ważnych tekstów hinduistycznych (takich jak Ramajana) na języki lokalne. W dwudziestym wieku za sprawą przywódców religijnych i stylów hinduistycznych takich jak Ramakryszna (i połączona z nim organizacja Ramakrishna Math), Światowy Uniwersytet Duchowy Brahma Kumaris, Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny, Maharishi Mahesh Yogi, Swaminarajan, Towarzystwo Teozoficzne, Swami Wiwekananda, Sathya Sai Baba, Paramahansa Jogananda czy Osho zaczęła być diaspora hinduistyczna - a poza Azją jego wyznawcy zaczęli się rozprzestrzeniać na światy Zachodu: do Europy, Ameryki i Afryki. Przykładem może stanowić gaudija wisznuizm założony przez Ćajtanję Mahaprabhu wewnątrz Brahma sampradaji. Bhakti było typowe np. dla Ramanudźy co bardzo wpłynęło na wisznuizm.
Właściwe dla śaktyzmu jest same znaczenie dla pani. Świętymi pismami śaktyzmu są tantry. Razem ze wielkimi pismami hinduizmu obowiązkiem kobiety jest przedstawienie i warta mężowi, a człowieka uwaga i ochrona żony. Jednym z zakresów społecznych hinduizmu są warny, często mylone z kastami. W drugiej połówce pierwszego milenium ery chrześcijańskiej zaczęła się „kontrreformacja” hinduizmu ze części braminów (po rozpowszechnieniu się w Indiach buddyzmu, który stawał się główną religią). Uczyły się później, po Śankarze (pod koniec pierwszego milenium a na wstępie drugiego) mniej ortodoksyjne ruchy religijne - mianowicie ruch bhakti, wypowiadający się za oddaniem Bogu i pełnym poddaniem się jego sprzyja, zainspirowany Bhagawadgitą. Niektórzy z nich (np. Aurangzeb) siłą nawracali hinduistów na islam, i inni (np. Akbar) nie przeszkadzali w sprawy religijne poddanych, a nawet starali się o dialog międzyreligijny. Kwitła wówczas literatura hinduistyczna i uważały się praktyki religijne i sztuka hinduistyczna. Religia hinduistyczna zakazuje spożywania wołowiny i stała większość hinduistów tego uważa. Hinduizm zakazuje małżeństw między członkami różnych warn i widzi je zbyt degenerację społeczną. Hinduizm zakazuje krzywdzenia wszelkich istot czujących. W trakcie swego rozwoju hinduizm wypracował charakterystyczne dla siebie normy pożycia społecznego oraz zasady kształtujące społeczność wyznawców i w prywatne relacje między wiernymi (a zarówno w układ do innowierców).
