Рэвалюцыя 1905-1907 гг. Реферат. История.
💣 👉🏻👉🏻👉🏻 ВСЯ ИНФОРМАЦИЯ ДОСТУПНА ЗДЕСЬ ЖМИТЕ 👈🏻👈🏻👈🏻
Вы можете узнать стоимость помощи в написании студенческой работы.
Помощь в написании работы, которую точно примут!
Похожие работы на - Рэвалюцыя 1905-1907 гг
Скачать Скачать документ
Информация о работе Информация о работе
Скачать Скачать документ
Информация о работе Информация о работе
Скачать Скачать документ
Информация о работе Информация о работе
Скачать Скачать документ
Информация о работе Информация о работе
Скачать Скачать документ
Информация о работе Информация о работе
Скачать Скачать документ
Информация о работе Информация о работе
Нужна качественная работа без плагиата?
Не нашел материал для своей работы?
Поможем написать качественную работу Без плагиата!
На пачатку XX ст. Расія апынулася
перад непазбежнасцю рэвалюцыі. Заходняя Еўропа да гэтага часу ўжо прайшла фазу
буржуазных рэвалюцый. У Расіі ж з сярэдзіны XIX ст. нарасталі супярэчнасці
паміж хуткім ростам капіталізму і перажыткамі прыгонніцтва, якія стваралі
аб'ектыўныя перадумовы для моцнага рэвалюцыйна-вызваленчага руху. Асаблівасці
палітычнага і эканамічнага развіцця краіны, жыццёвыя інтарэсы шырокіх працоўных
мас патрабавалі глыбокіх рэформ, ліквідацыі ўсіх феадальнапрыгонніцкіх перажыткаў.
Апошняя спроба царызму выйсці з
крызісу з дапамоган маленькай пераможнай вайны" з Японіяй (1904 - 1905)
закончылася ваенным паражэннем і падзеннем прэстыжу ўрада і рэжыму наогул. Не
выкарысталі і ліберальна-рэфармісцкую альтэрнатыву: лібералы баяліся народа, а
пераканаць цара ў неабходнасці перамен не змаглі.
Рэвалюцыя 1905 -1907 гг. была
буржуазнай паводле свайго характару, дэмакратычнай па рухаючых сілах - у ёй
прынялі ўдзел самыя шырокія пласты працоўных мас. А пралетарыят адыгрывау
найболып актыўную кіруючую ролю.
Падзеі Крывавай нядзелі ў Пецярбургу
ў студзені 1905 г. ускалыхнулі ўсю краіну і сталі пачаткам першай рускай
рэвалюцыі. Забастоўкі салідарнасці 11 - 15 студзеня 1905 г. ахапілі Мінск, Магілёў, Гомель, Гродна, Смаргонь - усяго каля 30 гарадоў і мястэчак Беларусі.
У адказ на паўстанне на браняносцы
"Пацёмкін" пачаліся хваляванні ў арміі: выступілі вайскоўцы асобных
часцей Магілёўскага, Тродзенскага і Брэст-Літоўскага гарнізонаў, Бабруйскага
дысцыплінарнага батальёна. У многіх гарадах РСДРП стварала свае
ваенна-рэвалюцыйныя арганізацыі.
Пад націскам рэвалюцыі цар прыняў
рашэнне склікаць закана-даўчую, "булыгінскую", як яе называлі, думу.
6 жніўня 1905 г. Мікалай II падпісаў маніфест аб скліканні Думы, чым спрабаваў
аслабіць размах рэвалюцыйнага руху і схіліць на свой бок ліберальную буржуазію.
Аднак гэта ўступка не магла задаволіць шырокія масы народа, тым болып што яны
былі пазбаўлены выбарчых правоў у гэту Думу.
Лібералы Беларусі, як і ва ўсёй
краіне, падтрымалі ідэю склікання Думы, паколькі бачылі ў ёй адзіны сродак
спыніць рэвалюцыю. Ліберальныя памешчыкі і яўрэйская буржуазія пачалі
рыхтавацца да выбараў, праводзіць сходы. Прадстаўнікі пануючых класаў незалежна
ад нацыянальнасці выказалі гатоўнасць супрацоўнічаць з са-мадзяржаўем на
платформе Думы.
Балышавікі, як вядома, праводзілі
палітыку адкрытага байкоту, меншавікі — тактыку паўбайкоту (г. зн. яго
правядзенне на апошняй стадыі выбараў, а да гэтага - вылучэнне рэвалюцыйных
дэпутатаў). Іншыя сацыял-дэмакратычныя арганізацыі ўзялі за аснову балышавіцкую
тактыку байкоту. Падтрымаў яе і Бунд. За байкот выказаліся народніцкія партыі і
арганізацыі: эсэры, БСГ, а таксама левае крыло буржуазнай дэмакратыі.
Бунд не звязваў байкот з узброеным
паўстаннем. Пры агітацыі за Устаноўчы сход Бунд ухіліўся ад адказу на пытанне
аб тым, хто павінен яго склікаць. На практыцы ж, з аднаго боку, бундаўскія
арганізацыі вялі агітацыю за байкот Думы, а з другога - нярэдка салідарызаваліся
з яўрэйскай буржуазіяй і агітавалі за ўдзел у выбарах у імя
"агульна-яўрэйскіх інтарэсаў".
Не звязвалі байкот Думы з заклікам да
ўзброенага паўстання народніцкія партыі - эсэры, а таксама БСГ. Тым не менш
балыпавіцкая тактыка байкоту Думы з'явілася платформай, на якой складваўся блок
левых сіл.
Жыццё пацвердзіла правільнасць
балыпавіцкай тактыкі — рэвалюцыйны ўздым змёў Думу.
Як бачна, рэвалюцыя паступова
набірала сілу па меры росту выступленняў вясной і летам 1905 г. і дасягнула высокага напалу ў кастрычніку, калі ўзнялася хваля забастовак і пачалася
ўсеагульная палітычная стачка.
У кастрычніку рознымі формамі
палітычнай барацьбы былі ахоплены 24 гарады і 29 мястэчак Беларусі, у
забастоўках, дэманстрацыях удзельнічала 153 тыс. чалавек.
У Мінску дэманстрацыю 11 кастрычніка 1905 г. пачалі чыгуначнікі па ініцыятыве групы РСДРП. На наступны дзень рашэнне аб яе пад-трымцы
прынялі мясцовыя камітэты Бунда і эсэры. Стачка ахапіла ўсе прадпрыемствы,
зачыняліся магазіны, школы, гімназіі.
У Смаргоні па закліку кааліцыйнай
камісіі 17 кастрычніка 1905 г. спынілася праца на ўсіх прадпрыемствах. Мястэчка
фактычна апы-нулася ў руках забастоўшчыкаў. Такое ж становішча назіралася ў
Ашмянах, дзе забастоўка працягвалася каля тыдня. У Мазыры стачка пачалася яшчэ
13 кастрычніка і доўжылася 10 дзён. Быў створаны аб'яднаны рэвалюцыйны камітэт,
які ўзяў на сябе ўладу ў горадзе. Дзевяць дзён існавала т. зв. Мазырская
рэспубліка. Толькі пры дапа-мозе паліцыі і ўзброенай сілы выступленне ў Мазыры
было падаў-лена. Многіх яго ўдзельнікаў асудзілі і саслалі на катаржныя работы
ў Сібір.
Ва ўмовах усеагульнай палітычнай
стачкі царызм быў вымушаны лайсці на палітычныя ўступкі. 17 кастрычніка 1905 г. цар падпісаў маніфест, які абвяшчаў недатыкальнасць асобы, свабоду слова, схо-даў, саюзаў і
г. д. У маніфесце змяшчалася абяцанне склікаць Дзяржаўную думу з заканадаўчымі
правамі і дапусціць да ўдзелу ў яе рабоце працоўных. З'яўленне маніфеста
суправаджалася хваляй чарна-соценных пагромаў, якія натхняліся царскай
адміністрацыяй. Так складваўся своеасаблівы палітычны лад — канстытуцыйнае
самадзяр-жаўе, ва ўмовах якога і разгарнуўся працэс стварэння некалькіх партый
кансерватыўнага і ліберальнага адценняў, а потым прайшлі выбары ў 1 Дзяржаўную
думу. Буржуазія ў знак ухвалення маніфеста стварыла сваю партыю — "Саюз 17
кастрычніка". Левыя лібералы таксама арганізаваліся ў
канстытуцыйна-дэмакратычную партыю. Унутры БСГ узмацніўся раскол.
Буржуазна-дэмакратычнае крыло яе з ухваленнем сустрэла царскі маніфест.
РСДРП з недаверам паставілася да
гэтага дакумента. Па яе ініцыятыве ў шэрагу гарадоў прайшлі мітынгі пратэстаў.
У Мінску 18 кастрычніка 1905 г. губернатар Курлоў загадаў адкрыць агонь па
ўдзельніках мітынгу на плошчы Віленскага вакзала (цяпер - Пры-вакзальная
плошча). У выніку болып за 80 чалавек былі забіты, некалькі соцень паранены.
3 курлоўскім расстрэлам звязана адна
з найболып вядомых акцый эсэраў — губернатар Курлоў быў асуджаны іх партыяй да
пакарання смерцю за ўчынены па яго загаду расстрэл. Спробу прывесці прысуд у
выкананне зрабілі ў студзені 1906 г. Іван Пуліхаў і Аляксандра Ізмайловіч.
Замах не ўдаўся, Пуліхаў быў пакараны смерцю, а Ізмайловіч саслана на катаргу.
Крывавая сутычка ў гэты дзень
адбылася ў Смаргоні (паранена 10 дэманстрантаў), расстрэлы мелі месца таксама ў
Віцебску, По-лацку. На наступны дзень пасля курлоўскага расстрэлу, 19
кастрычніка 1905 г., выйшлі на дэманстрацыю з чырвонымі сцягамі працоўныя Оршы.
Падзеі рэвалюцыі, а таксама наступных
гадоў яшчэ болып выкрылі рэакцыйную сутнасць самадзяржаўя, адсутнасць у яго
здольнасці да рэфарміравання. Гэта разбурыла веру ў цара-заступніка (а такія
ілюзіі ў асяроддзі працоўных мас, перш-наперш рабочага класа і сялянства,
існавалі), садзейнічала росту ідэйнай сталасці ўсяго дэмакратычнага лагера,
набыццю палітычнага вопыту партыямі і рухамі.
Рэвалюцыя аказала глыбокі ўплыў на
жыццё Расіі. Па сутнасці, з абвяшчэннем Маніфеста 17 кастрычніка, скліканнем
Дзяржаўнай думы, стварэннем палітычных партый і г. д. пачаўся працэс
пераўт-варэння самадзяржаўя ў канстытуцыйную манархію, рух да парла-ментарызму.
Падаўленне і паслярэвалюцыйная рэакцыя затармазілі гэты працэс, першая
сусветная вайна практычна прыпыніла яго. 1 ўсё ж, нягледзячы на паражэнне
рэвалюцыі і наступленне рэакцыі, поўнага вяртання да мінулага не магло быць.
Дзейнасць III Дзяржаўнай думы,
ажыццяўленне аграрнай рэформы з'явіліся другім (пасля рэформ 60 -70-х гадоў XIX
ст.) крокам пераўт-варэння Расіі ў буржуазную манархію.
На шляху канстытуцыйнага будаўніцтва
ў Расіі важнейшымі вехамі сталі: Маніфест 17 кастрычніка 1905 г. аб стварэнні заканадаўчага органа — Дзяржаўнай думы, асноўныя законы, прынятыя 23 красавіка 1906 г., якія вызначылі двухпалатную парламентарную сістэму і захавалі вельмі шырокія правы для
імператарскай улады (без імператарскага зацвярджэння ні адзін закон не мог
набыць сілу). Паступова складвалася і выбарчая сістэма.
Пасля разгону 1 і II Дзяржаўных дум,
дзейнасць якіх працякала ва ўмовах рэвалюцыі, Мікалай II зацвердзіў новы
выбарчы закон (3 чэрвеня 1907 г.), які быў у поўнай меры арыентаваны на
памеш-чыкаў і буйную буржуазію. Выбаршчыкі, як і раней, былі падзелены на 4
курыі: землеўладальніцкую (памешчыкі), гарадскую (буржуазія), сялянскую і
рабочую. Новы закон рэзка павялічваў колькасць выбаршчыкаў ад курыі
землеўладальнікаў. У цэлым па Расіі яны атрымалі 50 % месцаў у Думе, у заходніх
губернях — 48,5 %. Такім чынам царызм абмяжоўваў магчымасці польскіх
памешчыкаў, супрацьпаставіўшы ім праваслаўных беларускіх сялян, якія былі
запісаны як "рускія".
Трэба адзначыць: выбарчая сістэма,
што склалася пасля рэвалюцыі, прадугледжвала зніжэнне нормы прадстаўніцтва ад
нацыянальных рэгіёнаў. Для гэтага выбаршчыкі былі падзелены не толькі паводле
класавага, але і нацыянальнага прынцыпу, прычым улады ігнаравалі існаванне
беларускага этнасу. Гарадская курыя дзялілася на нацыя-нальныя аддзяленні —
"рускае", "польскае", "яўрэйскае". У Віленскай
губерні стваралася спецыяльная "руская" курыя. Пры гэтым
правас-лаўныя беларусы ўключаліся ў рускую курыю, беларусы-католікі — у
польскую. Такі падыход выключаў магчымасць нацыянальна свядомым беларусам
трапіць у Думу.
Антыдэмакратычная выбарчая сістэма
садзейнічала таму, што пераважную большасць дэпутатаў ад беларускіх губерняў у
III (1907 — 1912) і IV (1912 - 1917) Думах складалі прадстаўнікі ўрадавых
партый. Левыя партыі не былі прадстаўлены наогул, а дэпутаты з сялян
падтрымлівалі правыя партыі.
Быў прыняты шэраг законаў, якія
з'яўляліся аб'ектыўна шавіністычнымі ў адносінах да беларускага народа. Так, з 1906 г. ва ўсіх народных школах Расійскай імперыі дзеці маглі вучыцца на сваёй роднай мове, што
з'яўлялася вялікай заваёвай рэвалюцыі. Аднак гэта не закранула беларусаў і
ўкраінцаў, таму што яны лічыліся рускімі і павінны былі вучыцца на рускай мове.
Паводле спецыяльнага закону
выкладанне і вывучэнне каталіцкай веры ў школе пераводзілася з польскай на
рускую мову. Гэта падштурхнула беларусаў каталіцкай веры запісвацца ў палякі.
Існавалі і іншыя абмежаванні, напрыклад забарона выпісваць і чытаць газету
"Наша ніва" настаўнікам Віленскай навучальнай акругі, святарам,
ваенным, паліцэйскім, валасным і паштовым чынам, вучням сельс-кагаспадарчых
школ. Такая мера была накіравана супраць рэвалю-цыйнага і беларускага
нацыянальнага руху.
Пасля рэвалюцыі сілы рэакцыі
распраўляліся з працоўнымі, дзейнічалі атрады жандармерыі, чарнасоценцаў.
Закрываліся праф-саюзы, якія ўзніклі ў час рэвалюцыі. У 1907 - 1910 гг. на
Беларусі было забаронена болып за 40 буйных прафсаюзаў. Аж да канца 1909 г. на становішчы надзвычайнай і ўзмоцненай аховы знаходзіліся Мінская і Магілёўская губерні,
Гродна, Смаргонь, Віцебск і Віцебскі павет. Неабходна мець на ўвазе, што ў гады
рэакцыі, хаця і назіраўся спад рэвалюцыйнага руху, тым не менш і ў горадзе і ў
вёсцы яго ўзровень быў у два разы вышэйшы, чым у перадрэвалюцыйны перыяд.
3 прычыны разгрому зменшылася
колькасць і баявітасць усіх левых партый - эсэраў, бальшавікоў, Бунда,
меншавікоў. У сувязі з тым, што меншавікі ад рэпрэсій пакутвалі менш за іншых,
іх пазіцыя ў сацыял-дэмакратычных арганізацыях узмацнілася. 3 1909 г. сацыял-дэмакратычныя групы пачалі аднаўляцца. У 1912 г. аднавіў работу Палескі камітэт РСДРП, на які рашэннем ЦК былі ўскладзены функцыі абласной арганізацыі ў
Паўночна-Заходнім краі.
Рэвалюцыйныя падзеі паскорылі
афармленне манархічных арганізацый: таварыства "Крестьяннн" (створана
ў 1905 г.) і "Окра-ннный союз" (створаны ў 1907 г.), які быў потым пераўтвораны ў "Русское окраннное обіцество" — фактычныя
адгалінаванні "Саюза рускага народа". "Беларускае
таварыства", якое адкалолася ад тава-рыства "Крестьяннн" у 1908 г., арыентавалася на саюз з рускім са-мадзяржаўем, аднак падзяляла некаторыя ідэі кадэтаў.
Адбылося арганізацыйнае афармленне
"западнороссов". "Западнорусизм" як ідэалогія склаўся значна
раней. Гэты напрамак грамадскай думкі разглядаў беларускі народ як адну з
частак рускага народа, што адрозніваецца толькі этнаграфічнымі асаблівасцямі, а
тэрыторыю Беларусі — як частку адзінай вялікай Русі, адмаўляў правы беларускага
народа на самастойнае развіццё. У 1911 г. у Пецярбургу ўзнікла "Заходне-Рускае таварыства" (у яго склад увайшлі буйныя землеўладальнікі,
праваслаўнае духавенства, чыноўнікі). Члены таварыства арганізоўвалі лекцыі,
навуковыя канферэнцыі, палітычныя сходы.
Палітыка царскага ўрада ў адносінах
да Беларусі заставалася ранейшай і была накіравана на ўмацаванне тут
манархічных парадкаў. Рэвалюцыя 1905 - 1907 гг., заваяванне некаторых
дэмакра-тычных свабод, уздым рэвалюцыйнай барацьбы рабочага класа, абвастрэнне
класавых супярэчнасцей — усё гэта стварала пераду-мовы глыбокіх змяненняў у
беларускім нацыянальным руху. Асабліва спрыяла яго ажыўленню права на легальны
беларускі друк. Узмацнілася сувязь асветніцкіх і палітычных, легальных і
не-легальных арганізацый і форм вызваленчага руху. Гэтаму садзейнічалі газеты
"Наша доля" (з 14 верасня да 14 снежня 1906 г. выйшла 6 нумароў, потым была забаронена), "Наша ніва", "Беларус",
часопісы "Лучына", "Раніца", палітычныя, прафесійныя,
грамадска-куль-турныя аб'яднанні (Беларускі народны хаўрус, Гродзенскі
гуртокбела-рускай моладзі, Беларускі музычна-навукова-літаратурны гурток
сту-дэнтаў у Пецярбургу, выдавецкія, кааператыўна-гаспадарчыя суполкі і г. д.).
Разам з развіццём беларускага перыядычнага друку, са з'яў-леннем кніг на роднай
мове, значным ажыўленнем літаратурнага і культурнага жыцця ў
нацыянальна-вызваленчым руху ўсё болып інтэнсіўна ішоў працэс умацавання
рэвалюцыйна-дэмакратычных сіл. Рабочыя, сяляне, вясковая інтэлігенцыя,
студэнцкая моладзь, высланыя ў Сібір беларускія перасяленцы, дзеячы культуры,
пісьменнікі - усе яны з'яўляліся носьбітамі прагрэсіўных тэндэн-цый у гэтым
руху.
Пасля дзяржаўнага перавароту 3
чэрвеня 1907 г. БСГ як партыя распалася. Кіраўнікі Грамады, якім удалося
пазбегнуць арышту, сканцэнтравалі асноўную ўвагу на развіцці легальнага
нацыянальна-культурнага руху. Цэнтрам гэтага руху стала газета "Наша
ніва" (1906 - 1915). У склад рэдакцыі ўвайшлі былыя члены ЦК БСГ І.Луцкевіч,
А.Луцкевіч, В.Ластоўскі, В.Іваноўскі, А.Уласаў (быў рэдактарам). 3 1914 г. рэдактарам стаў Янка Купала.
Газета выходзіла штотыднёва ў Вільні,
друкавалася кірыліцай і лацінкай, а з канца 1912 г. толькі кірыліцай. Была разлічана пера-важна на вясковага чытача і нацыянальную інтэлігенцыю.
Галоўнае месца ў ёй адводзілася матэрыялам, якія адлюстроўвалі нацыянальны
характар беларусаў.
Газета выступіла супраць
трэцячэрвеньскага выбарчага закону і наогул супраць афіцыйнай царскай палітыкі,
накіраванай на падзел беларускага народа паводле веравызнання (на
"рускіх" і "палякаў"), выкрывала рэакцыйны характар
дзейнасці расійскіх і польскіх шавіністычных арганізацый, патрабавала выкарыстання
ў школе, царкве і касцёле беларускай мовы, пераходу іх на беларускія
нацыя-нальныя пазіцыі.
"Наша ніва" выказвалася за
ўвядзенне на Беларусі земстваў, станоўча ставілася да хутарызацыі (хаця і
разумела, што гэта не вырашыць праблем сялянскага малазямелля), арганізацыі
вытворчых, крэдытных, гандлёвых, асветніцкіх і іншых суполак. Станоўчымі былі
адносіны газеты і да дзейнасці Дзяржаўнай думы. Значнае месца (асабліва ў час
рэдактарства Я.Купалы) адводзілася сацыяльным праб-лемам.
Пры рэдакцыі газеты, дзякуючы
намаганням І.Луцкевіча, ства-раўся Беларускі нацыянальны музей. "Наша
ніва" вяла шырокую работу: арганізоўвала выданне зборнікаў, альманахаў
"Маладая Бе-ларусь", выдавала "Беларускі каляндар" на 1910
- 1915 гг., сельска-гаспадарчы часопіс "Саха" і часопіс для моладзі
"Лучына".
Такім чынам, дзейнасць газеты
адыгрывала важную ролю ў справе кансалідацыі беларускай нацыі, развіцця яе мовы
і культуры і асабліва ў фарміраванні самасвядомасці беларусаў. Магчыма,
менавіта яна ўпершыню ахапіла ўвесь край паняццем "Беларусь".
Дэмакратычныя сілы дзейнічалі і ўсё
болып актыўна набіралі сілу. Беларускі нацыянальны рух з'яўляўся народніцкім. 1
хаця ён не быў шырокім, але аб'ядноўваў лепшых прадстаўнікоў беларускай
інтэлігенцыі.
1. 150 пытанняў і
адказаў з гісторыі Беларусі / Уклад. З. Санько, І. Саверчанка - Вільня:
"Наша будучыня", 2002;
2. Арлоў У., Сагановіч
Г. Дзесяць вякоў беларускай гісторыі. - Вільня: "Наша будучыня",
1999;
3. Запавет Мураўёва,
графа Віленскага. Записка о некоторыхъ вопросахъ по устройству Северо-западнаго
края // Новы Час №11(16), 2003;
4. Гісторыя
Беларусі. У 2-х ч. Ч. 1. / Я. К. Новік, Г. С. Марцуль, І. Л. Качалаў і інш. -
Мінск: "Універсітэцкае", 2000;
5. Ігнатоўскі У. М.
Кароткі нарыс гісторыі Беларусі. - Мінск: "Беларусь", 1992;
6. Иллюстрированная
хронология истории Беларуси. - Минск: "БелЭн", 1998;
7. История Беларуси
в документах и материалах / Авт.-сост. И. Н. Кузнецов, В.Г. Мазец - Минск:
"Амалфея", 2000;
8. Краіна Беларусь.
Ілюстраваная гісторыя / У. Арлоў, З. Герасімовіч. - Martin:
"Neografia", 2003;
9. Нарысы гісторыі
Беларусі. У 2-х ч. Ч. 1. М. П. Касцюк, У. Ф. Ісаенка, Г. В. Штыхаў і інш. -
Мінск: "Беларусь", 1994;
10. Таляронак С. Генерал
Міхаіл Мураўёў 7-"Вешальнік" // Беларускі гістарычны часопіс №3,
1997.
Похожие работы на - Рэвалюцыя 1905-1907 гг Реферат. История.
Дипломная работа по теме Генетика окрасов кошек британской породы
Курсовая работа по теме Технология изготовления картонной тары
Курсовая работа по теме Социокультурные параметры языкового поведения (на материале английского языка)
Практическое задание по теме Международная политика России
Контрольная Работа По Английскому 2 Четверть
Реферат по теме Софья Васильевна Ковалевская
Готовые Дипломные Работы В Казахстане
Реферат по теме Исторический опыт и перестройка
Организация Синдицированного Кредитования Курсовая
Значение Психологии Для Фельдшера Эссе
Контрольная работа по теме Постановка задачі оптимізації
Протокол К Защите Докторской Диссертации
Реферат: Понятие лакуны
Реферат: Симбирск в начале XX века
Курсовая работа по теме Юридическая лингвистика: проблемы становления новой науки
Шпаргалка: Лекции по количественной оценке информации
Курсовая работа по теме Профессиональные риски в трудовой деятельности организации (на примере компании 'Русим Точка Ру')
Реферат: Культура Нового Времени. Скачать бесплатно и без регистрации
Реферат: Вклад русских ученых в мировую этнографическую науку
Реферат На Тему Проблемы Формирования Активов Нпф
Реферат: Англия эпохи Реставрации
Реферат: Reservation Gambling Essay Research Paper Jack A
Дипломная работа: Автобиографичность творчества М. Цветаевой