Pracowanica oddaje się szefowi
🛑 KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻
Pracowanica oddaje się szefowi
eGospodarka.pl
› Firma › Porady dla pracodawcy › 3 postawy pracodawcy, którymi dobija swoją firmę
Szef szefowi nierówny. Każdy pracodawca jest człowiekiem z osobistym zbiorem przekonań, doświadczeń i zachowań. Każdy inaczej podchodzi do swojej firmy i zatrudnionych w niej pracowników. Trudno jest znaleźć uniwersalny przepis na szefa idealnego. Dla każdego pracownika ważne będą inne cechy przełożonego. Również z perspektywy firmy jedne przymioty liczą się bardziej niż inne. Będzie to zależało m.in. od jej rozmiaru, branży, rynku na którym działa i partnerów z którymi współpracuje. Jednak istnieje pewna uniwersalna prawda, która sprawdzi się niezależnie od tych zmiennych. Pracodawcy oceniani jako dobrzy, prezentują pewną bardzo konkretną postawę.
w artykułach eGospodarka.pl
w poradach
we wzorach dokumentów
w ofertach pracy
w przetargach
w ofertach nieruchomości
w bazie adresowej firm
w katalogu WWW
w grupach dyskusyjnych
Szef tyran © Kaspars Grinvalds - Fotolia.com
fot. Kaspars Grinvalds - Fotolia.com
Nakazowym stylem zarządzania nie da się wydobyć z pracowników ich mocnych stron ani zaangażować ich w wykonywane zadania.
Dobry szef nie kradnie sukcesów pracowników
Szef w oczach Polaków. Jak go oceniają? Jak się dogadują?
Coaching narzędziowy z nowymi pracownikami
Zarządzanie pracownikami niczym coaching
8 cech szefa, których nie cierpią pracownicy
Niewłaściwy pracodawca? Oto 5 sygnałów
50 proc. pracowników źle ocenia zarządzanie i kulturę organizacyjną w IT
O czym warto pamiętać w Dzień Szefa (i nie tylko)?
Poinformuj mnie o nowych komentarzach
SzkołaZawodowaWarszawaUl.Gintrowskiego38 / 2018-10-16 07:00:42
No bo pracownik to nie robot, swoje kaprysy posiada.
[ odpowiedz ] [ cytuj ]
Jaki system wynagradzania pomoże zatrzymać kluczowych pracowników?
Ustawa o szczególnym wsparciu podmiotów poszkodowanych w związku z sytuacją ekologiczną na rzece Odrze uchwalona przez Sejm
Zatrudnienie Ukraińca. Jakie obowiązki pracodawcy po 183 dniach pobytu pracownika w Polsce?
W 2023 składki ZUS dla firm z rekordową podwyżką
Reklama natywna - 5 najważniejszych zalet
Przelew zagraniczny - jaką opcję wybrać?
Waloryzacja emerytury 2022 - ile wypłaci ZUS?
Punkty karne 2022. Nowy taryfikator
ZUS wyjaśnia: Zasiłek chorobowy i macierzyński w 2022 r.
Nota korygująca i faktura korygująca - kto i kiedy wystawia. Co powinna zawierać?
Wystawienie faktury za usługi ciągłe (abonamentowe)
Jak wypełnić listę płac pracowników w 2016 r.?
Czy przełożony bez porozumienia ze mną może zmienić mi godziny pracy? Pracuję w szkole na ranna zmianę w związku z tym iż pensja jest mała ...
Witam parę dni temu w moim zakładzie zastępczyni kierownika super-marketu bardzo do niskie przy klientach oraz przy pracownikach zwróciła mi ...
Polska gospodarka hamuje. Jakie prognozy na zimę?
Estoński CIT w Polsce - zmiany od 2023 r.
Nowy taryfikator mandatów podniesie ceny OC od września?
GUS: mieszkania i budynki niemieszkalne w I poł. 2022 r.
Wynagrodzenia w usługach dla biznesu w 2021 roku
Inflacja podbija ceny mieszkań na świecie
Wakacje last minute. Jak nie dać się oszukać?
Wpisz nazwę miasta, dla którego chcesz znaleźć urząd skarbowy lub izbę skarbową.
Wpisz nazwę miasta, dla którego chcesz znaleźć jednostkę ZUS.
Wpisz nazwę miasta, dla którego chcesz znaleźć urząd pracy.
Wpisz nazwę miasta, dla którego chcesz znaleźć bank.
Bezpłatne wzory dokumentów i formularzy.
Wyszukaj i pobierz za darmo:
E-booki w prezencie!
Więcej informacji ›
Tagi:
nowa praca
Jak wrócić na rynek pracy z luką w CV?
© 2008-2018 infoPraca. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Regulamin
Polityka prywatności
Pliki Cookies
Zaczynasz nową pracę? Oczywiście musisz pokazać się z jak najlepszej strony. Chcesz przecież, by szef był zachwycony i chciał przedłużyć ci okres próbny. Pamiętaj jednak, że opinia, jaką sobie wyrobisz na początku pracy, przylgnie do ciebie na długo i będzie ją bardzo trudno zmienić. Pokaż się zatem z jak najlepszej strony, ale nie popełnij błędów, które sprawią, że twoja praca, stanie się dla ciebie koszmarem. Jakie Twoje zachowania sprawią, że twój szef i koledzy mogą w przyszłości zacząć cię wykorzystywać na tyle, że Twoja praca szybko cię wypali?
Zachowanie równowagi pomiędzy życiem prywatnym a zawodowym jest niezwykle ważne dla naszego samopoczucia i zdrowia psychicznego. Oznacza to, że musisz mieć czas na to, by wypoczywać, mieć czas dla rodziny i na swoje hobby. Jeśli zaczniesz codziennie, od samego początku zostawać po godzinach, przyzwyczaisz wszystkich do tego, że:
b) zawsze można oczekiwać, że zostaniesz w pracy dłużej
c) jesteś osobą, na którą można zrzucić każde spotkanie i zadanie, które wymaga pozostania w pracy
Oczywiście nie oznacza to, że musisz bezwzględnie pilnować czasu pracy. Jeśli jest coś ultra ważnego do zrobienia, wykaż się odpowiedzialnością i zaangażowaniem. Nie mów jednak przełożonemu, że to zawsze „żaden problem” i nie przyzwyczajaj go do takiej sytuacji. Dbaj o to, by mieć również czas dla siebie i pokaż innym, że poza pracą masz też swoje życie.
Kolejny raport, spotkanie z klientem czy analiza? Inicjatywa i otwartość na nowe zadania jest bardzo ceniona w każdym środowisku pracy. Musisz jednak nauczyć się dbać o swoje priorytety i przyjmować tyle zadań ile jesteś w stanie wykonać dobrze, zgodnie z oczekiwaniami i w zadanym terminie, bez konieczności zabierania pracy do domu. Wiesz co robi się z koniem, który dobrze ciągnie wóz? Dokłada się mu kolejnego bagażu. Zgadzaj się na nowe zadania, ale jeśli wiesz, że nie zdążysz zrobić tego co już masz na „tapecie”, wytłumacz to szefowi i albo nie przyjmuj nowej odpowiedzialności, albo przesuń (za jego zgodą) priorytety. W przeciwnym razie staniesz się osobą, na którą zawsze można zrzucić najpilniejsze sprawy. A kiedy w końcu padniesz pod ich ciężarem, zamiast współczucia i zmniejszenia obowiązków, szef okaże ci rozczarowanie, bo przecież „przez pół roku sobie radziłeś, a teraz chyba spadło ci zaangażowanie”.
Twój kolega okazuje się arogancki a ty siedzisz cicho, bo nie chcesz by inni pracownicy pomyśleli, że jesteś niemiły, nie znasz się na żartach i generalnie nie da się ciebie lubić? Pozwalasz koleżance na to, by korzystała z twojego sprzętu (nawet jeśli czasem go niszczy), zawsze składasz się na prezenty w biurze, nawet jeśli nie masz na to ochoty? Brak asertywności wobec współpracowników – dyktowany strachem przed odrzuceniem lub chęcią bycia lubianym przez wszystkich – może doprowadzić do tego, że twoi współpracownicy po prostu stracą do ciebie szacunek. Jeśli dopiero zaczynasz pracę i chcesz by inni cię polubili – bądź miły, rozmawiaj, częściej pytaj innych niż mów o sobie (ludzie to uwielbiają), ale nie pozwól, by twoje osobiste granice zostały przekroczone. Jeśli ktoś zachowuje się w sposób, który ci nie odpowiada – reaguj. W przeciwnym razie, kiedy po pół roku wybuchniesz i powiesz wreszcie koleżance, by nie zaglądała do twojego komputera kiedy cię nie ma, ona pomyśli „a co ją nagle ugryzło?”.
„Trzeba to śmierdzące jajo komuś oddać. Jak myślisz, kto może spotkać się z tym klientem i nie narzekać?, „Dajmy to Krzyśkowi, on zawsze bierze każdego klienta” – takie myślenie pojawia się u przełożonego wtedy, kiedy bez szemrania zgadzasz się na każde zadanie i jednocześnie nie zaznaczasz tego, że chcesz wykonywać zadania ambitniejsze lub mieć takie same obowiązki i przywileje jak koledzy. To, że nie boisz się wyzwań, to bardzo pozytywna cecha, którą doceni wielu pracodawców. Uważaj jednak, by nie stać się w pracy osobą, która przez to, że na wszystko się zgadza staje się pracownikiem, na którego zrzuca się wszystko, czego inni nie chcą robić. Bardzo często taka osoba zaczyna otrzymywać zadania poniżej jej kompetencji lub takie, które w ogóle nie powinny należeć do jej obowiązków. Bądź asertywny. Przyjmuj nudne lub trudne zadania, ale raz na czas zwróć uwagę na to, że chcesz też robić inne rzeczy.
Odbierasz telefony w weekend i po 22.00? Na służbowe maile odpisujesz również po pracy? Jeśli zaczniesz tak robić, szybko twój szef zacznie tego oczekiwać. Po prostu go do tego przyzwyczaisz. W efekcie, jeśli kiedyś zdarzy ci się leżeć z gorączką w łóżku lub spędzać urlop na Balearach, szef nadal będzie uważał, że masz odpowiedzieć na maila w 15 minut.
Przyzwyczajenie kogoś do określonego zachowania jest niezwykle łatwe. Bardzo szybko zaczynamy tego „standardowego” zachowania oczekiwać a kiedy ktoś zachowuje się niezgodnie z tym, do czego nas przyzwyczaił, czujemy rozczarowanie, złość i mamy wrażenie, że „coś mu się stało i się zmienił”. Nie przyzwyczajaj zatem swoich przełożonych i kolegów do czegoś, czego nie jesteś w stanie robić stale i czego w swojej pracy nie chcesz.
Jakie jeszcze błędy – waszym zdaniem – można popełnić na początku pracy?
InfoPraca.pl – skutecznie łączymy kandydatów i pracodawców.
Tagi:
pracodawca
Szef
© 2008-2018 infoPraca. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Regulamin
Polityka prywatności
Pliki Cookies
Czy podzielilibyście się ze swoim szefem tym, co macie najcenniejszego? Własnym zdrowiem i ciałem? Zrobiła tak 47-letnia Debbie Stevens, która swojej szefowej oddała nerkę. Jeśli myślicie, że dzięki temu miała u szefa fory to się mylicie – została zwolniona.
Debbie nie oddała nerki bezpośrednio swojej szefowej. Okazało się, że między kobietami nie ma zgodności białkowej i przeszczep nie jest możliwy. Podwładna zdecydowała się jednak oddać nerkę innej potrzebującej osobie po to, by jej przełożona przesunęła się wyżej na liście osób oczekujących na nerkę. Jaki był efekt tego działania? Otóż w trzy tygodni po operacji zaczęły się problemy z pracodawczynią. Najpierw Debbie po tym jak poczuła się źle(rekonwalescencja po operacji nie była jeszcze pełna) i poszła do domu, dostała telefon od swojej szefowej, w którym jasno wyjaśniono jej, że nie może sobie przychodzić do pracy i wychodzić z niej kiedy chce. Inni pracownicy mogliby bowiem pomyśleć, że jest traktowana z faworyzacją. Kilka dni później, Debbie dostała wypowiedzenie z pracy.
Jak widać chęć pomocy szefowi może obrócić się przeciwko nam. Zatem należy uważać i pomagać wtedy, kiedy nic przy tym nie tracimy. Debbie wprawdzie uratowała życie człowiekowi i patrząc na sytuacje pod tym kątem , jest z siebie zadowolona, ale prawdopodobnie, gdyby nie sytuacja chorej szefowej, na oddanie nerki by się nie zdobyła.
A tak swoją drogą, czy zastanawia Was dlaczego szefowa Debbie tak się zachowała? Jeśli się nie domyślacie, to spróbujcie pożyczyć pieniądze swoim dobrym znajomym – szybko zobaczycie jak wdzięczność za przysługę zamieni się w niechęć do spędzania z wami czasu. Psychologicznie, wdzięczność za oddanie nerki mogła być po prostu dla szefowej Debbie zbyt trudna do udźwignięcia – wolała więc ona pozbyć się sprzed oczu pracownika, który o konieczności wdzięczności jej przypominał.
InfoPraca.pl – skutecznie łączymy kandydatów i pracodawców.
Facebook
Instagram
Newsletter
Alicja czuje się w firmie coraz gorzej.
Udostępnij
Tweetnij
Przypnij
Skomentuj
Udostępnij
Tweetnij
Przypnij
Skomentuj
Zbyt piękna, żeby pracować. Z powodu urody podobno nikt nie chce jej zatrudnić
Były pracownik
(Ocena: 5)
07.12.2021 18:19
Zgłoś
będą robić wszystko byś sama zrezygnowała Takie to w Polsce buraki ja pracowałem od pierwszego dnia a reszta się chowała i stwierdzili że nie pasuję do nich .Polska to kur,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,wy nie warto tu pracować tu jeszcze PRL nalepiej być leserem w pracy wtedy msz szacunek
gość
(Ocena: 1)
04.11.2020 21:03
Zgłoś
Zanim zaczniesz się skarżyć i gwiazdorzyć, najpierw zastanów się, czy swoim zachowaniem sama nie wywołujesz tej niechęci. Jeśli nie, to upewnij się, czy nie jesteś przewrażliwiona. Jeśli to też odpada, to zaciśnij zęby i popracuj tam dłużej niż miesiąc. Niechęć do plotek i pogaduszek nie oznacza złego traktowania...
gość
(Ocena: 5)
04.11.2020 18:05
Zgłoś
Nie musisz skarżyć. Wbrew pozorom przyda tu się nowomowa ze szkoleń o asertywności. Przy najbliższej okazji użyj tzw. "komunikatu ja", czyli powiedz, że ty się czujesz, jakby oni cię nie znosili, że być może to jest nieprawda, ale tak to właśnie odczuwasz. W ten sposób nie wyjdziesz na skarżypytę. W zależności od sytuacji możesz też zebrać się na odwagę i porozmawiać w ten sposób z kolegami. Nie, że przestańcie mnie dręczyć, tylko że ty się czujesz tutaj tak i tak i nie wiesz, co z tym zrobić, bo to przecież nie twoja wina. Może oni sobie z tego w ogóle nie zdają sprawy.
gość
(Ocena: 5)
04.11.2020 12:38
Zgłoś
Skarzenie tylko pogorszy sprawe. A moze tak wykonaj pierwszy krok? Np zaproponuj jakies wspolne wyjscie? Na firmowym czacie mozesz rozeslac do wszystkich, albo na zywo. Pewnie sie nie zgodza, ale jesli szef zobaczy ze proponujesz i wszysci ci odmawiaja to moze sam sie domysli, i cos z tym sproboje zrobic
Tatiana
(Ocena: 5)
04.11.2020 10:03
Zgłoś
Musisz to ignorować, w końcu oni się do Ciebie przekonają, a jak nie to albo będziesz musiała znosić ich zachowanie jeszcze przez długi czas skoro ta praca jest dla ciebie ważna albo zrezygnuj jak już znajdziesz inna.
Facebook
Instagram
Newsletter
Newsletter
Bądź zawsze na czasie
© Marquard Media Polska 2015 - 2022 Papilot.pl
Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie.
Więcej szczegółów w naszej Polityce Cookies .
Nie pokazuj więcej tego powiadomienia
Zaczęłam dopiero miesiąc temu, więc powoli się wdrażam. W firmie jest raczej dziwnie, bo wiele osób pracuje w domach, ale przynajmniej mam namiastkę prawdziwego biurowego życia. Poznaję ludzi. Albo inaczej: staram się to robić.
Problemem jest to, że oni nie chcą poznać mnie. Od razu wyrobili sobie na mój temat jakąś dziwną opinię i nasze relacje są mocno ograniczone. Większość nawet nie mówi cześć na przywitanie . O zwykłej rozmowie mogę zapomnieć.
Chyba nie mogą pogodzić się z tym, że zajęłam miejsce ich koleżanki. Została zwolniona i wskoczyłam na jej stołek.
Moje największe przewinienie? Nie jestem nią . Wszyscy pozostali są w firmie od lat, więc tworzą zgraną paczkę. Nie chcą dopuścić do niej nikogo nowego. Zupełnie tak, jak gdyby wyrzucenie tamtej było moją winą.
Jawnie okazują mi niechęć . Ignorują albo wyśmiewają za plecami. Bezpośrednia przełożona ciągle na mnie narzeka, bo niby wszystko robię źle. Później przychodzi szef i mnie chwali, więc coś tu jest nie tak.
Nie wiem, jak długo będę w stanie pracować w takich warunkach. Zastanawiam się, czy nie urządzić konfrontacji i wyjaśnić sobie wszystko. Najlepiej przy pomocy szefa, który w odróżnieniu od reszty lubi mnie i ceni.
Myślicie, że powinnam poprosić go o interwencję w tej sprawie?
„Od dzieciństwa czuję się jak marionetka w rękach innych ludzi. Wydaje mi się, że to kwestia wychowania...”.
„Mówi mi czasem rzeczy, których chyba nie powinien”.
„Wciąż słyszę, co Kaja lubiła, o czym marzyła, jakie jadła kanapki, czy jakie było jej ulubione wino. Zaczyna mnie to coraz bardziej irytować...”.
Paula chciała o nim zapomnieć i prawie jej się to udało.
Justyna sporo rozmawia ostatnio z kolegą z pracy i czuje przez to wyrzuty sumienia.
„Nie wiem, co będzie z nami dalej i czy moje małżeństwo przetrwa. Od dwóch tygodni nie zamieniliśmy ze sobą ani jednego słowa...”.
„Od kiedy zaczęliśmy być parą, moje życie dosłownie wywróciło się do góry nogami. Niestety czuję, że mam nad nim coraz mniejszą kontrolę...”.
Dla Edyty to dowód uznania. Ale też problem.
„Boję się, że gdy Artur dowie się, że nadal jestem dziewicą, zacznie uważać mnie za dziwną, czy skrzywioną...”.
Anita zastanawia się, kto powinien się tym zająć.
„Wygląda niemal jak oryginał” – twierdzi Kasia.
„Tchórzę za każdym razem, gdy znajduje dla siebie idealne mieszkanie na wynajem, czy gdy kupuję bilet w jedną stronę do Paryża...”.
„Ciągle powtarza, że wydaję pieniądze na głupoty, że w temacie finansów jestem nierozsądna i lekkomyślna jak nastolatka...”.
Alternatively you may click "Manage choices" to refuse to consent or access more detailed information and change your preferences before consenting. Please note that some processing of your personal data may not require your consent, but you have a right to object to such processing. Your preferences will not apply across the web.
Kompilacja wytrysków z lodzika i walenia
Piekna naturalna dziewczyna ruchana na kanapie
Kristina Rose wyruchana w dupę przez Jamesa Deen