Paisley wreszcie idzie na całość

🛑 KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻

Paisley wreszcie idzie na całość
W tym projekcie linki pomiędzy różnymi wersjami językowymi znajdują się na górze strony, naprzeciw jej tytułu. Przejdź do góry .
KOOPERATYWA JAKO SPRAWA WYZWOLENIA LUDU PRACUJĄCEGO [3]
Zasada ekonomiczna kooperatywy spożywców.
Korzyści jakie daje kooperatywa spożywców.
Związek i instytucje kooperatyw spożywczych.
2. Kasy pomocy wzajemnej i ubezpieczenia.
5. Znaczenie społeczne instytucyj ludowych.
Wytwórczość kooperatyw spożywczych.
2. Warunki rozwoju produkcji kooperatywnej.
3. Warunki pracy w zakładach kooperatywnych.
4. Kto jest właścicielem fabryk kooperatywnych?
5. Czy istnieje wyzysk w fabrykach kooperatywnych?
Stowarzyszenia ludowe spółdziałające z kooperatywą spożywczą.
2. Stowarzyszenia wytwórcze robotników przemysłowych.
4. Poszczególne wizerunki kooperatyzmu wiejskiego.
Piekarnie kooperatywne wiejskie we Francji.
Kooperatywa wiejska „Słońce“ w Gandawie.
Kooperatywa wiejska socjalistyczna w Luxemburgu.
Kooperatywa wiejska „Sprawiedliwość“ w Waremme. (Belgia).
Znaczenie spółdzielczości dla demokracji [45] .
Kooperatywa spożywcza oddaje w ręce ludu handel krajowy.
Kooperatywa spożywcza oddaje w ręce ludu produkcję i bogactwo krajowe.
Kooperatywa spożywcza oddaje w ręce ludu oświatę i zdrowie.
Kooperatywa spożywcza uczy samorządu i wolności.
I. O stowarzyszeniu wogóle. (Czem jest stowarzyszenie).
5. Stowarzyszenia wzajemnego kredytu.
6. Stowarzyszenia pomocy wzajemnej ludowe i szkolne.
ZASADA RESPUBLIKI KOOPERATYWNEJ [48] .
LISTY W SPRAWIE ZWOŁANIA PIERWSZYCH ZJAZDÓW SPÓŁDZIELCÓW. [49]

↑ (Przyp. wyd.). Przedruk dziełka: Edward Abramowski. Ideje Społeczne Kooperatyzmu. Biblioteczka „Społem“. Warszawa 1907 r. str 61. Jest to odbicie książkowe pięciu artykułów umieszczonych „Społem“ 1907 r. w NNr. ze stycznia i lutego (Porówn. Bibljografję). Z notatki na egzemplarzu własnym E. Abramowskiego wynika, że książka ukazała się z druku 28. III 1907 r. Wydanie obecne jest z kolei trzeciem.

↑ Menger. „Nowa nauka o państwie“, tłum. polskie, str. 263—5.

↑ (Przyp. wyd.). Przedruk dziełka: Edward Abramowski. Kooperatywa jako sprawa wyzwolenia ludu pracującego. Warszawa 1912, str. i 8 nlb. Autor, jak to wynika z „Wstępu“, traktował pracę swoją jako tom 2-gi książki: Socjalizm a Państwo, wydanej w r. 1904 (przedrukowana w t. II Pism). Umieszczenie jej w innym tomie wraz z innemi pismami poświęconemi kooperacji tłumaczy się pokrewieństwem treści i koniecznościami klasyfikacji. Wydanie obecne jest 4 z rzędu odbicie książkowe pracy. Pierwotnie była ona drukowana w formie artykułów w „Społem w latach 1907 i 1912 — w innym nieco porządku (porówn. Bibljografję pism E. Abramowskiego w tomie niniejszym). Przedruku dokonywamy bez żadnych zmian. W przypisach zamieszczamy niezbędne wyjaśnienia i dopełnienia, oraz niektóre nowsze cyfry statystyczne na podstawie materjałów znajdujących się w Związku Polskich Stowarzyszeń Spożywców.

↑ Kooperatywa w Mediolanie, jedno z największych stowarzyszeń spożywców we Włoszech, wynalazła nowy sposób, ułatwiający nabywanie jej udziałów 25 frankowych. Mianowicie, przed magazynem kooperatywy umieszczono przyrząd automatyczny, który za wrzuceniem monety 10 centimowej wyrzuca kartkę z pokwitowaniem na 10 centimów. Ktokolwiek bądź chce zostać członkiem kooperatywy, wrzuca od czasu do czasu 10 centimów do przyrządu i, gdy zbierze tych pokwitowań na całą sumę 25 franków, staje się posiadaczem udziału kooperatywy.

↑ Rousseau — Cooperation socialiste (kooperacja socjalistyczna).

↑ (Przyp. wyd.). Według sprawozdania za rok 1920 Państwowych Zakładów Badania Żywności, w Warszawie na 36295 analiz produktów spożywczych zakwestionowano 22322 (61,5%), w Łodzi na 29285 analiz zakwestionowano 16467 (56,31%), przyczem zafałszowania samego mleka wykryto w Warszawie w 66% badanych prób, w Łodzi w 67,95%.

↑ Cytowane u Holyoake’a w „Historji Pionierów Rochdalskich“.

↑ Zob. Cernesson — Les sociétés coopératives anglaises, rozdz. II.

↑ Almanach de la Coopération française 1904.

↑ Almanach de Coopérateurs Belges, 1902.

↑ Zob, „Coopérateurs Belges“ 1 Avril 1905.

↑ (Przyp. wyd.). W roku 1920 stowarzyszenie w Leeds liczy 92.912 członków, posiada 12.592.333 fr. kapitału w ziemiach budowlach ma 127.894.740 fr. obrotu, 15.104.695 fr. czystej nadwyżki, wydało na oświatę 96.849 fr. i na cele opieki społecznej 42.661 fr.

↑ (Przyp. wyd.). W roku 1920 stowarzyszenie w Oldham liczy 27.423 członków, sprzedało towarów za 35.812.404 fr. z czystą nadwyżką 4.500.367 fr. Na oświatę wydało w tym roku 86.700 fr. na opiekę społeczną 13.846 fr.

↑ (Przyp. wyd.). W roku 1920 stow. w Bradford liczy 23,484 członków, ma 35.409.682 fr. obrotu, 5.407.173 fr. kapitału, czysta nadwyżka wynosi 2.916.486 fr.

↑ (Przyp. wyd.). Stowarzyszenie w Lincoln liczy w 1920 roku 20,320 członków i ma 4.242.409 fr. kapitału; obrót roczny wyniósł 28.091.437 fr.

↑ Sprawozdanie sekretarza kooperatywy Duncan-Innes: Alm. de la Coop. fran. 1898.

↑ (Przyp. wyd.). W roku 1920 liczba członków doszła do 4.559.311.

↑ Zwroty od zakupów w stowarzyszeniach angielskich w roku 1920 wyniosły 25 miljonów funt. szterl.

↑ (Przyp. wyd.). Liczba stowarzyszeń, należących w roku 1920 do Hurtowni angielskiej (C. W. S.) (Związku gospodarczego) wynosi 1222, liczba członków tych stowarzyszeń 3.341.411, obroty (sprzedaż) 2.688.710.514 fr., czysta nadwyżka 12.825.531 fr. C. W. S. posiada obecnie przeszło 110 zakładów przemysłowych, w tem 9 młynów z produkcją 40.000 wagonów mąki rocznie, 8 fabryk obuwia z produkcją 3 miljonów par obuwia rocznie, 10 przędzalni i tkalni, 14 fabryk ubrań i bielizny, 23 różne fabryki artykułów spożywczych (czekolady, wyrobów cukierniczych, konserw owocowych i mięsnych, octu, margaryny i t. p.), 6 fabryk wyrobów skórzanych, 4 fabryki mebli, 4 fabryki żelazne, 3 fabryki mydła, 2 — farb i chemikalij, 3 garbarnie, 3 tartaki, po jednej fabryce: wyrobów tytuniowych, porcelany i fajansu, butelek, szczotek, wag, naczyń kuchennych, samochodów, rowerów i motocykli, 5 drukarni i zakładów litograficznych, wreszcie kopalnię węgla. Oprócz tego posiada hurtownia angielska 40 tysięcy mórg plantacyj herbaty w Azji, 10 wielkich mleczarni i 12 folwarków w Anglji o ogólnej powierzchni przeszło 30 tysięcy mórg, oraz pięć własnych okrętów.
Wytwórczość C. W. S. w roku 1920 wyniosła 851.813.884 fr.

↑ (Przyp. wyd.). W roku 1920 obrót departamentu bankowego wyniósł 16.467.202.116 fr.

↑ Według danych z 1904 roku istnieją oprócz angielskiego następujące Związki zakupów hurtowych: Szkock i, z siedzibą w Glasgowie, łączy 279 stowarzyszeń spożywczych, 321 tysięcy członków, ma obrotu 170 miljonów fr. i zysku 6.740.000 fr. (w r. 1920: 272 stowarzysz, spożywców. 29.549.576 funt. szterl. obrotu. 386.886 funt. szterl. czystej nadwyżki). Niemieck i, założony w 1894 r., z siedzibą w Hamburgu, łączy przeważnie kooperatywy robotnicze socjalistyczne, w liczbie 349, mające 530.000 członków; ma 4½ miljona fr. obrotu i 250.000 fr. zysku (w r. 1920: 1291 stowarzyszeń, 2.714.109 członków, 1.351.224.382 mk. niem. obrotu). Duńsk i, założony w 1888 r., z siedzibą w Kopenhadze, łączy 951 kooperatyw, 129.000 członków; obrót roczny wynosi 31.618.000 fr., zyski roczne 1.443.000 fr. (w r. 1920: 1792 stow. spoż., 335.104 członków. 203.355.622 kor. obrotu). Szwajcarsk i, założony w 1892 roku, z siedzibą w Bazylei, obejmuje 415 stowarzyszeń, 126.000 członków; ma 7.673.000 fr. obrotu rocznego i 93.000 fr. zysku (w r. 1920: 493 stow., 362.284 członków, 172.028.668 fr. obrotu). Belgijsk i, najmłodszy, z siedzibą w Brukselli, łączy 95 kooperatyw, ma 1.733.000 fr. obrotu i 24.000 zysku (w r. 1920: 76 stow., 156.223 członków, 51.748.277 fr. obrotu). Polski związek kooperatyw, z siedzibą w Warszawie, założony w 1911 r., obejmuje 188 stowarzyszeń, 23.000 członków i wykazuje przeszło miljon rubli obrotu rocznego (w r. 1920: 1058 stow. 47.459 członków, 756.853.765 mk. polsk. obrotu).
(Przypis autora, w nawiasach dane z r. 1920 uzupełnione przez wydawców).

↑ (Przyp. wyd.). W roku 1920 stow. liczy 24.595 członków.

↑ (Przyp. wyd.). W roku 1920 — 15.133 członków.

↑ (Przyp. wyd.). W r. 1912 połączył się ze związkiem powszechnym.

↑ Cernesson — Stow. w Anglji 375—6.

↑ Sprawozdanie deputowanego z Charleroi, Alm, des Coop. Belges 1903.

↑ (Przyp. wyd.). W roku 1922 w angielskiem „Spóldzielczem Towarzystwie Ubezpieczeń“ („Co-operative Insurance Society“) wpłacone premie wyniosły ogółem 43.469.824 fr., w tem ubezpieczenia na życie 34.419.211 fr., wypłacone odszkodowania ogółem 21.582.766 fr. (17.693.047 fr. w dziale ubezpieczeń na życie). Liczba polis w dn. 31 grudnia 1922 r. wynosiła 1.097.475. z czego 943.626 polis t. zw. ubezpieczenia „ludowego“.

↑ (Przyp wyd.). Ubezpieczenia zbiorowe zaprowadziło u siebie w 1922 r. 957 stowarzyszeń, liczących około 3 miljonów członków.

↑ Zob. Cernesson. rozdz. IX.

↑ Zob. Coopérateurs Belges 1907 1 Luty.

↑ Kalendarz kooperatyw francuskich 1897.

↑ (Przyp. wyd.). W roku 1920 należało do Unji obok Hurtowni Angielskiej, Szkockiej i Irlandzkiej ogółem 1498 stowarzyszeń, w czem olbrzymia większość stow. spożywców, a tylko 105 stow. wytwórczych.

↑ (Przyp. wyd.). W roku 1920 liczba członków dochodzi do 4.559.311

↑ Mowa Hansa Müllera, sekretarza Związku kooperatyw szwajcarskich na kongresie kooperatywnym angielskim w Paisley 1905 roku.

↑ (Przyp. wyd.). W roku 1920 wytwórczość przeszło stu fabryk Hurtowni Angielskiej wynosi 851.813.833 fr.

↑ (Przyp. wyd.). Używamy dziś terminu: Umowa zbiorowa pracy albo najmu.

↑ Np. prawo fabryczne rosyjskie, przystosowane do przeciętnych warunków pracy w państwie, w wielu sprawach dawało mniej robotnikom polskim, niż to, co oni już posiadali jako zwyczaje ustalone w naszym przemyśle.

↑ Zob, Miesięcznik Mouvement Socialiste. (Ruch socjalistyczny) 1905, październik, Paryż; organ Syndykatów robotn. francuskich.

↑ Syndykat znaczy to samo co Związek.

↑ Zob. E. Pouget: Les bases du Syndicalisme; Le syndicat. (Podstawy Syndykalizmu. Syndykat).

↑ A. Labriola — Le Syndicalisme et reformisme en Italie. (Syndykalizm i reformatorstwo we Włoszech).

↑ (Przyp. wyd.). Dziś nazywamy podobne organizacje „Spółdzielniami pracy“.

↑ A. Boudet, Mouvement Socialiste 1905, kwiecień.

↑ De Rocluigny — Syndicats agricoles et leur oeuvres. (Syndykaty rolne i ich czyny).

↑ (Przyp. wyd.). Artykuł powyższy ukazał się w jednodniówce: Idee Współdzielczości. Warszawa, 1906. Wyd. Tow. Koop. str. 32, zawierającej prace: E. Abramowskiego, J. Dmochowskiego, J. Szyca, W. Szukiewicza i słowo wstępne A. Mędreckiego. Artykuł podpisany: E. Abramowski. Na egzemplarzu własnym Abramowski porobił następujące adnotacje, które prawdopodobnie odpowiadały zamiarowi włączenia pojedyńczych rozdzialików do pracy Kooperatywa jako sprawa wyzwolenia ludu pracującego. Mianowicie przy pierwszym rozdzialiku: Do I rozdz., przy drugim — Do IV r., przy trzecim — Do III, 4, przy czwartym — Do VI, 2 i koniec VI, 3.

↑ (Przyp. Wyd.) — Praca bez tytułu znaleziona w rękopisach autora. Tytuł dopisaliśmy, kierując się treścią pracy. Jest to prawdopodobnie pierwotna redakcja z r. 1906 części drugiej zamierzonego studjum „Socjalizm a państwo“. Została częściowo zużytkowana w powyżej drukowanych pracach spółdzielczych. Ze względu na inny układ treści, odmienność sformułowań drukujemy ją jako całość, opuszczając jedynie rozdziały identyczne z powyżej opublikowanemi. W związku z pracą „Stowarzyszenia i ich rola“ znajdują się jeszcze fragmenty: Zasada respubliki kooperatywnej i O znaczeniu Stowarzysze ń, mające charakter programów, wytykających zadania kooperacji (drukujemy je łącznie). Istnieje jeszcze większy fragment „O istocie państwa“, prawdopodobnie należący do tej samej pracy (przygotowany do przedruku w tomie III Pism). Wszystko to wskazuje, że zamierzona przez Abramowskiego Cz. II pracy „Socjalizm a państwo“ nie została w całości napisana.

↑ (Przyp. wyd.). Fragment bez tytułu, pochodzący prawdopodobnie z lat 1905—6.

↑ (Przyp. wyd.). Jeden z „programów społecznych”, jakie Abramowski napisał. Prawdopodobna data napisania 1905—6.

↑ (Przyp. wyd.). Przedrukowane według rękopisu Abramowskiego. Teksty dwóch listów programowych z r. 1905 w sprawie zwołania Zjazdów organizacyjnych kooperatyw spożywczych i spółek rolnych.






Tę stronę ostatnio edytowano 10 sie 2019, 18:17.
Tekst udostępniany na licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach , z możliwością obowiązywania dodatkowych ograniczeń.
Zobacz szczegółowe informacje o warunkach korzystania .



Privacy policy
O Wikiźródłach
Informacje prawne
Wersja mobilna
Dla deweloperów
Statystyki
Komunikat na temat ciasteczek











Strony dla anonimowych edytorów dowiedz się więcej

Dzisiaj, kiedy uwaga społeczeństwa jest zaprzątnięta reformami państwowemi, kiedy rozmaite stronnictwa współubiegają się o postawienie programu żądań, zabezpieczającego najlepiej prawa i wolności obywatelskie, warto jest przypomnieć sobie, że istnieje forma współżycia, stojąca poza organizacja państwową, a która zdolna jest nietylko do wykonywania wszelkich zadań społecznych, lecz zarazem zabezpiecza najlepiej i najszczerzej wolności obywatelskie. Formą tą są stowarzyszenia.
Najdalej idące konstytucje państw demokratycznych, najszerzej pojęte przedstawicielstwa ludowe nie osiągają nigdy i nigdy osiągnąć nie mogą takiego zabezpieczenia wolności człowieka, takiego poszanowania woli jednostki wobec zbiorowości, jaka charakteryzuje stowarzyszenie. W żadnej też formie organizacji państwowej nie znajdziemy takiej łatwości przystosowywania się do warunków i potrzeb życia, do [ 179 ] nowopowstających idej i ruchów jak w stowarzyszeniach. Dlatego śmiało możemy twierdzić, że wobec mnożących się ciągle zagadnień życia ludzkiego, wobec jego rosnącej zmienności, bogactwa typów i kierunków, wobec rozwoju indywidualizmu grup i jednostek, poddających się coraz trudniej pod ogólne normy, ten typ organizacji społecznej, który przedstawiają stowarzyszenia, jest typem przyszłości, dziedzicem nowożytnego Państwa. Owe skromne „ustawy“ romaitych rozmaitych kooperatyw spożywców, rolnych, kredytowych, na które przyzwyczailiśmy się patrzeć lekceważąco, traktować jako politykę zaściankową małych czynów i małych ludzi, kryją w sobie jednak zarodek nowej myśli politycznej, mogącej wyrugować w przyszłości wszelkie „konstytucje“ i „przedstawicielstwa“ państwowe, jako zbyteczny przeżytek niewoli.
Dla zrozumienia tego przyjrzyjmy się, jakie są zasady organizacji stowarzyszeń kooperatywnych. Możemy wziąć dla przykładu jakąkolwiek ustawę stowarzyszeń spożywców, pomocy wzajemnej, robotniczych lub innych, rozgałęzionych na Zachodzie Europy, wszędzie zobaczymy tę samą budowę konstytucyjną, zastosowaną tylko do rozmaitych celów.
A więc, przedewszystkiem, władza prawodawcza stowarzyszeń należy do ogółu członków, zarówno kobiet jak i mężczyzn. Tylko uchwały zgromadzenia ogólnego, przyjęte większością głosów, mają moc obowiązującą dla stowarzyszenia. Uchwały te są w ciągłej zależności od woli swych twórców i jeżeli, po pewnym czasie, okażą się niedogodne, zgromadzenie następne może je usunąć i zastąpić innemi. W tworzeniu uchwał, w ich doskonaleniu i krytyce mogą brać udział wszyscy członkowie. Prawo inicjatywy prywatnej jest tutaj nieograniczone: każde uzdolnienie i energja osobista, każda idea w czyimś umyśle wyrosła i rozwinięta, może znaleźć odpowiednie dla siebie pole twórczości i mocą przekonywania wejść w życie stowarzyszeń. Prawodawstwo, jeśli można ten termin państwowy zastosować do zrzeszeń wolnych, jest więc tutaj w ciągłej styczności i w ciągiem uzależnieniu od potrzeb i od przekonań tego ogółu, dla którego powstaje i działa.
Władza wykonawcza, t. j. zarząd i administracja stowarzyszenia jest wybierana przez zgromadzenie ogólne na czas [ 180 ] ograniczony i zostaje pod dwojaką kontrolą stowarzyszenia: pod kontrolą zgromadzenia ogólnego, któremu musi przedstawiać szczegółowe sprawozdanie ze swej działalności, oraz pod kontrolą komisji, wybranej w tym celu przez zgromadzenie. Rola zarządu jest zazwyczaj ograniczona do wykonywania i tych zadań, które stanowią stałą funkcję stowarzyszenia. O ileby zaś stowarzyszenie przekonało się, że wykonywanie to nie zgadza się z duchem jego uchwał i dążeń, może w każdej chwili poddać je surowej krytyce i zmienić skład zarządu.
Mamy więc tutaj wszystkie zasadnicze cechy konstytucji demokratycznej, w jej postaci najbardziej rozwiniętej: najwyższa władza prawodawcza, spoczywająca w rękach ogółu; prawo inicjatywy, przysługujące każdemu; bezwzględna swoboda krytyki i propagandy; władza wykonawcza, powstająca z wyborów bezpośrednich, odpowiedzialna przed ogółem za wszystkie swoje czyny i skrępowana wolą większości w reformach zasadniczych. Zaledwie niektóre kraje republikańskie, jak Szwajcarja, i niektóre ze Stanów Ameryki Północnej doszły w swej organizacji państwowej do tego stopnia rozwoju demokratycznego. I tam jednak prawa polityczne obywateli, takie np. jak prawo inicjatywy i kontroli nad władzą wykonawczą, są w znacznym stopniu ograniczone i nie dosięgają nigdy tej pełni, jaka istnieje w konstytucjach stowarzyszeń.
Z tej strony widziane stowarzyszenia przedstawiają się zatem jako nieterytorjalne rzeczpospolite, o wydoskonalonej formie demokratycznej, urzeczywistniające prawa człowieka i obywatela w tak szerokich granicach, w jakich żadna demokracja państwowa nie zdołała tego dotychczas uczynić.
Pomiędzy stowarzyszeniem a państwem, choćby najbardziej demokratycznem, zachodzi jednak różnica zasadnicza i niezmiernego znaczenia dla przyszłości społecznej. Oto ta mianowicie, że stowarzyszenie jest dobrowolnym związkiem ludzi, tworzącym się na mocy naturalnej wspólności potrzeb, państwo zaś — organizacją terytorjalną przymusow ą, prawem ziemi, które owłada człowiekiem, dlatego że na niej zamieszkał. Nie daje ono nigdy swoim obywatelom swobody uchylania się od jego praw i rozporządzeń, swobody dobrowolnego należenia lub nienależenia do jego organizacji. Prawdziwa wolność [ 181 ] jednostek staje się tutaj nieziszczalną nigdy utopją. Nawet w państwach najbardziej demokratycznych rozstrzyga tylko prosta większość przedstawicieli lub samego ludu, i mniejszościom, bardzo poważnym nawet, mogą być narzucone ustawy w najwyższym stopniu dla nich niedogodne; pomimo to, muszą one pozostać w ramach wspólnej organizacji, stosować się do rozporządzeń i ponosić wspólne ciężary.
Oprócz tego, podczas gdy stowarzyszenie ma zwykle na celu zaspokojenie jakiejś jednej kategorji potrzeb ludzkich, państwo dąży do ogarnięcia wszystkich potrzeb, całego człowieka. Reguluje nietylko warunki bezpieczeństwa i obrony, lecz także wychowanie, religję, oświatę, postępowanie prywatne i publiczne, warunki ekonomiczne, higjenę, moralność; wszystko bowiem zahacza o interesy państwowe i wszystko może zagrażać podwalinom jego istnienia. Stąd zaś wynika, że prawodawstwo państwowe musi być sztywnem, trudno zmieniającem się i trudno przystosowującem się do potrzeb życia. Skomplikowany mechanizm państwa, ogarniający sobą najbardziej różnorodne czynniki ludzkie i zagadnienia, musi rachować się poważnie z każdą zmianą. Reforma zamierzona w jednej dziedzinie musi być oceniana z rozmaitych i obcych jej punktów widzenia, i nieraz względy militarne, interesy polityki kolonjalnej, finansowe lub dyplomatyczne uniemożliwiają przeprowadzenie reformy w dziedzinie ekonomicznej, kulturalnej lub oświatowej.
Wszystko to sprawia, że nawet najbardziej demokratyczne państwo staje się coraz mniej zdolnem do rozstrzygania zmiennych, różnorodnych i przeobrażających się szybko zagadnień społecznych. Zagadnieni
Brunetka nie wstydzi się ruchanka przed kamerą
Moja stara niania
Biwakowy seks