Oh no! Here comes truble.
دیالوگها و سناریوها و داستانهایی هم که توی داستان گفته میشن واقعا قابلتأمل و زیبا و عمیقن و بازیگریها و کارگردانی و فیلمبرداری و موسیقیهای خوبش اون رو به یه سریال واقعا خوشساخت تبدیل کردن.
کمدی و غم سریال، هردو خیلی ظریف و بجا و قابللمس استفاده شدن و شما همزمان با غمگین بودن میتونید بخندید و به یییونگ فحش بدید و همزمان دلتون بخواد بغل و بوجموجیش کنید.
شخصیتپردازی کاراکترهای فرعیش هم واقعا دلنشینن... خوشگلم هستن.😔
دوست دارم شما هم این سریال رو ببینین و شاهد باشین که چطور یییونگ به ظاهر ارواح و بازماندهها رو تسلی میده اما درواقع با هر دردسر، این قلب خودشه که نهایتا التیام پیدا میکنه و دردهاش رو میپذیره.
و در این راه تنها نیست.
گوانگیان قند عسلم همراهشه پششننششن
گوانگیانی که دانشجوی خرخون و مودب پزشکیه ولی به طرز عجیبی در طی یک رابطهی انمی تو فرندز (شما بخونید لاورز) با یییونگ کلهخر و علاف که حتی دبیرستان رو هم تموم نکرده به دلایلی، یک رابطهی فرندشیپ خیلی پرتنش و بامزه رو میسازه.😂😔
رابطههای دوستی، خانوادگی یا حتی دشمنیای که به خوبی بهشون پرداخته شده، واسه من به شخصه، اونقدری هیجان و اشتیاق ایجاد میکردن که همراهشون داستانها و معماها رو دنبال کنم و کنجکاو باشم که ته هر قضیه چی میشه در نهایت.
قضایای این سریال یکم افسانهای طورن که بد نیست یسری اطلاعات خیلی معمولی دربارهی این داستانای چینی بدونین. مثل شایستگی خرج کردن یا ارواحی که از کینهها یا حسرتها یا ترس بوجود میان.
اما با این وجود داستان کاملا قابل فهمه...👌
در نهایت...
امیدوارم این سریال رو ببینین و دوستش داشته باشین... و اگه دیدین، یادتون باشه که اپیزودهای چهار و پنج، اپیزودهای موردعلاقهی من بودن. عرها زدم توی این دو قسمت...🥺