O Μύθος των Μεταδοτικών Ασθενειών Καταρρίπτεται - Μέρος 1: Τα πειράματα της ισπανικής γρίπης του Rosenau (1918)
Εδώ είναι κάτι που δεν θα διαβάσετε ποτέ στις συστημικές ειδήσεις. Κατά τη διάρκεια της ισπανικής γρίπης του 1918, η οποία θεωρείται ο πιο μεταδοτικός "ιός" όλων των εποχών, ερευνητές της Υπηρεσίας Δημόσιας Υγείας και του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ προσπάθησαν να προσδιορίσουν τι προκάλεσε τη γρίπη και πόσο μεταδοτική ήταν πραγματικά. Ωστόσο, τα αποτελέσματα των πειραμάτων τους απέδειξαν ότι η γρίπη δεν είναι καθόλου μεταδοτική. Ακολουθεί μια σύντομη επισκόπηση των όσων έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια των μελετών:
"Ίσως οι πιο ενδιαφέρουσες επιδημιολογικές μελέτες που διεξήχθησαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας του 1918-1919 ήταν τα πειράματα σε ανθρώπους που διεξήχθησαν από την Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας και το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ υπό την επίβλεψη του Milton Rosenau στο Gallops Island, το σταθμό καραντίνας στο λιμάνι της Βοστώνης, και στο Angel Island, το αντίστοιχο στο Σαν Φρανσίσκο. Το πείραμα ξεκίνησε με 100 εθελοντές του Πολεμικού Ναυτικού που δεν είχαν ιστορικό γρίπης. Ο Rosenau ήταν ο πρώτος που ανέφερε τα πειράματα που διεξήχθησαν στο Gallops Island τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 1918.69 Οι πρώτοι εθελοντές του έλαβαν αρχικά ένα στέλεχος και στη συνέχεια διάφορα στελέχη του βακίλου του Pfeiffer με ψεκασμό και μπατονέτα στη μύτη και τον λαιμό τους και στη συνέχεια στα μάτια τους. Όταν η διαδικασία αυτή απέτυχε να προκαλέσει ασθένεια, άλλοι εμβολιάστηκαν με μείγματα άλλων οργανισμών που απομονώθηκαν από το λαιμό και τη μύτη ασθενών με γρίπη. Στη συνέχεια, ορισμένοι εθελοντές έλαβαν ενέσεις αίματος από ασθενείς με γρίπη. Τέλος, 13 από τους εθελοντές μεταφέρθηκαν σε θάλαμο γρίπης και εκτέθηκαν σε 10 ασθενείς με γρίπη ο καθένας. Κάθε εθελοντής έπρεπε να δώσει το χέρι σε κάθε ασθενή, να μιλήσει μαζί του από κοντά και να του επιτρέψει να βήξει απευθείας στο πρόσωπό του. Κανένας από τους εθελοντές σε αυτά τα πειράματα δεν εμφάνισε γρίπη. Ο Rosenau ήταν σαφώς προβληματισμένος και προειδοποίησε να μην εξάγονται συμπεράσματα από τα αρνητικά αποτελέσματα. Έκλεισε το άρθρο του στο JAMA με μια χαρακτηριστική αναγνώριση: "Μπήκαμε στο ξέσπασμα της επιδημίας με την ιδέα ότι γνωρίζαμε την αιτία της νόσου και ήμασταν αρκετά σίγουροι ότι γνωρίζαμε πώς μεταδίδεται από άτομο σε άτομο. Ίσως, αν μάθαμε κάτι, αυτό είναι ότι δεν είμαστε αρκετά σίγουροι για το τι γνωρίζουμε για την ασθένεια".[ 69 ] (σελ. 313)
Η έρευνα που διεξήχθη στο Angel Island και η οποία συνεχίστηκε στις αρχές του 1919 στη Βοστώνη διεύρυνε την έρευνα αυτή με τον εμβολιασμό με τον στρεπτόκοκκο Mathers και με τη συμπερίληψη της αναζήτησης παραγόντων που περνούσαν από φίλτρο, αλλά παρήγαγε παρόμοια αρνητικά αποτελέσματα. [ 70 ] -[ 72 ] Φαινόταν ότι αυτό που αναγνωριζόταν ως μία από τις πιο μεταδοτικές μεταδοτικές ασθένειες δεν μπορούσε να μεταδοθεί υπό πειραματικές συνθήκες".
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2862332/#!po=60.7527
Οι μελέτες στο Gallops και στο Angel Island, που έλαβαν χώρα σε διαφορετικές ακτές σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, έδειξαν ότι όσο κι αν προσπάθησαν οι ερευνητές, δεν μπορούσαν να μεταδώσουν τη "θανατηφόρα" ισπανική γρίπη από άρρωστους σε υγιείς ανθρώπους. Εργάστηκαν πολύ σκληρά για να μολύνουν τους εθελοντές με πολλούς τρόπους και προσπάθησαν να λάβουν υπόψη τους τυχόν παράγοντες που ενδεχομένως παρεμπόδιζαν τη μετάδοση. Δυστυχώς, δεν κατάφεραν καθόλου να μεταδώσουν τον "ιό" σε κάθε περίπτωση.
Για μια πιο εμπεριστατωμένη ματιά στο τι συνέβη στο νησί Gallops, παρέχω την πλήρη έκθεση του Milton Rosenau με μια περίληψη στο τέλος:
"Τα πειράματα που περιγράφονται εδώ πραγματοποιήθηκαν σε ένα νησί στο λιμάνι της Βοστώνης, σε εθελοντές που αποκτήθηκαν από το Πολεμικό Ναυτικό. Το έργο διεξήχθη από μια ομάδα αξιωματικών που είχαν αποσπαστεί για τον σκοπό αυτό, από το Ναυτικό των ΗΠΑ και την Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας των ΗΠΑ, αποτελούμενη από τον Δρ G. W. McCoy, διευθυντή της Υγειονομικής Βιβλιοθήκης, τον Δρ Joseph Goldberger, τον Δρ Leake και τον Δρ Lake, όλοι από την πλευρά της Υπηρεσίας Δημόσιας Υγείας των ΗΠΑ- και συνεργαζόμενη με τους εν λόγω αξιωματικούς ιατρούς, ήταν μια ομάδα που επίσης είχε αποσπαστεί για τον σκοπό αυτό από την πλευρά του Ναυτικού των ΗΠΑ, αποτελούμενη από τον Δρ J. J. Keegan, τον Δρ De Wayne Richey και εμένα.
Η ίδια η εργασία διεξήχθη στο νησί Gallops, το οποίο είναι ο σταθμός καραντίνας του λιμανιού της Βοστώνης και είναι ιδιαίτερα κατάλληλο για επιχειρήσεις αυτού του είδους, εξυπηρετώντας επαρκώς τους σκοπούς της απομόνωσης, της παρατήρησης και της συντήρησης της μεγάλης ομάδας των εθελοντών και του προσωπικού που είναι απαραίτητο για τη φροντίδα τους.
Οι εθελοντές ήταν όλοι στην πιο ευαίσθητη ηλικία, κυρίως μεταξύ 18 και 25 ετών, μόνο λίγοι από αυτούς ήταν γύρω στα 30 έτη- και όλοι ήταν σε καλή φυσική κατάσταση. Κανένας από αυτούς τους εθελοντές, 100 συνολικά σε αριθμό, δεν είχε "γρίπη"- δηλαδή, από τα πιο προσεκτικά ιστορικά που μπορέσαμε να αποσπάσουμε, δεν έδωσαν καμία αναφορά σε κάποια εμπύρετη κρίση οποιουδήποτε είδους κατά τη διάρκεια του χειμώνα, εκτός από μερικούς που επιλέχθηκαν σκόπιμα, ως έχοντες μια τυπική κρίση γρίπης, προκειμένου να εξεταστούν ζητήματα ανοσίας και για τον σκοπό του ελέγχου.
Τώρα, προχωρήσαμε μάλλον προσεκτικά στην αρχή, χορηγώντας μια καθαρή καλλιέργεια του βακίλου της γρίπης, του βακίλου του Pfeiffer, σε μάλλον μέτρια ποσότητα, στα ρουθούνια μερικών από αυτούς τους εθελοντές. Αυτά τα πρώτα πειράματα δεν θα σταματήσω να τα αναφέρω, αλλά θα περάσω αμέσως σε αυτό που μπορώ να ονομάσω Πείραμα 1.
Καθώς οι προκαταρκτικές δοκιμές αποδείχθηκαν αρνητικές, γίναμε πιο τολμηροί, και επιλέγοντας δεκαεννέα από τους εθελοντές μας, δώσαμε στον καθένα από αυτούς μια πολύ μεγάλη ποσότητα μείγματος δεκατριών διαφορετικών στελεχών του βακίλου Pfeiffer, μερικά από τα οποία είχαν ληφθεί πρόσφατα από πνεύμονες κατά τη νεκροψία- άλλα ήταν υποκαλλιέργειες διαφορετικής ηλικίας, και καθένα από τα δεκατρία είχε, φυσικά, διαφορετικό ιστορικό. Τα εναιωρήματα αυτών των οργανισμών ψεκάζονταν με ψεκαστήρα στη μύτη και στα μάτια και πίσω στο λαιμό, ενώ οι εθελοντές ανέπνεαν. Χρησιμοποιήσαμε μερικά δισεκατομμύρια αυτών των οργανισμών, σύμφωνα με τις εκτιμώμενες μετρήσεις μας, σε κάθε έναν από τους εθελοντές, αλλά κανένας από αυτούς ΔΕΝ αρρώστησε.
Στη συνέχεια προχωρήσαμε στη μεταφορά του ιού που λάβαμε από τα κρούσματα της νόσου- δηλαδή, συλλέξαμε το υλικό και τις βλεννώδεις εκκρίσεις του στόματος και της μύτης και του λαιμού και των βρόγχων από τα κρούσματα της νόσου και το μεταφέραμε στους εθελοντές μας. Το υλικό αυτό το λαμβάναμε πάντα με τον ίδιο τρόπο: Ο ασθενής με πυρετό, στο κρεβάτι του, έχει μπροστά του μια μεγάλη, ρηχή διάταξη που μοιάζει με δίσκο, και ξεπλένουμε το ένα ρουθούνι με κάποιο αποστειρωμένο διάλυμα αλατιού, χρησιμοποιώντας ίσως 5 κ.ε., το οποίο αφήνουμε να τρέξει μέσα σε αυτόν τον δίσκο- και αυτό το ρουθούνι φυσάει δυνατά μέσα στον δίσκο. Αυτό επαναλαμβάνεται με το άλλο ρουθούνι. Στη συνέχεια ο ασθενής κάνει γαργάρες με λίγο από το διάλυμα. Στη συνέχεια λαμβάνουμε λίγη βρογχική βλέννα μέσω του βήχα, και στη συνέχεια σκουπίζουμε τη βλεννογόνο επιφάνεια κάθε ρινικού κόγχου και επίσης τη βλεννογόνο μεμβράνη του λαιμού. Τοποθετούμε αυτές τις μπατονέτες με το υλικό σε μια φιάλη με γυάλινα σφαιρίδια και προσθέτουμε όλο το υλικό που λαμβάνουμε στο δίσκο. Αυτό είναι το υλικό που μεταφέρουμε στους εθελοντές μας. Σε αυτό το συγκεκριμένο πείραμα, στο οποίο χρησιμοποιήσαμε δέκα εθελοντές, καθένας από αυτούς έλαβε μια σχετικά μικρή ποσότητα από αυτό, περίπου 1 κ.εκ. ψεκάστηκε σε κάθε ρουθούνι και στο λαιμό, ενώ ενέπνεε, και στο μάτι. Κανείς από αυτούς δεν αρρώστησε. Κάποιο από το ίδιο υλικό διηθήθηκε και ενστάλαξε σε άλλους εθελοντές, αλλά δεν έδωσε κανένα αποτέλεσμα.
Τώρα, μπορώ να αναφέρω σε αυτό το σημείο ότι οι δότες ήταν όλοι ασθενείς με γρίπη σε νοσοκομεία της Βοστώνης- άλλοτε στο Ναυτικό Νοσοκομείο των ΗΠΑ στο Τσέλσι, άλλοτε στο Νοσοκομείο Peter Bent Brigham, όπου είχαμε πρόσβαση σε κατάλληλα περιστατικά. Είχαμε πάντα κατά νου το γεγονός ότι ΔΕΝ έχουμε κανένα κριτήριο για τη γρίπη- γι' αυτό θα ήθελα να τονίσω το γεγονός ότι ποτέ δεν παίρναμε ένα μεμονωμένο περιστατικό πυρετού, αλλά επιλέγαμε τους δότες μας από μια ξεχωριστή εστία ή εστία της νόσου, μερικές φορές μια επιδημία σε ένα σχολείο με 100 περιστατικά, από τα οποία επιλέγαμε τέσσερα ή πέντε τυπικά περιστατικά, προκειμένου να αποφύγουμε λάθη στη διάγνωση της γρίπης.
Τώρα, σκεπτόμενοι ότι ίσως η αποτυχία αναπαραγωγής της νόσου στα πειράματα που περιέγραψα οφειλόταν στο γεγονός ότι λαμβάναμε το υλικό από τα νοσοκομεία της Βοστώνης και στη συνέχεια το μεταφέραμε στον κόλπο του Gallops Island, πράγμα που απαιτούσε μερικές φορές τέσσερις ώρες προτού οι εθελοντές μας λάβουν το υλικό, και πιστεύοντας ότι ο ιός ήταν ίσως πολύ εύθραυστος και δεν μπορούσε να αντέξει αυτή την έκθεση, σχεδιάσαμε ένα άλλο πείραμα, στο οποίο λάβαμε μια μεγάλη ποσότητα υλικού και, με ειδικές ρυθμίσεις, το κατεβάσαμε εσπευσμένα στο νησί Gallops- έτσι ώστε το διάστημα μεταξύ της λήψης του υλικού από τους δωρητές και της χορήγησής του στους εθελοντές μας ήταν μόνο μία ώρα και σαράντα λεπτά, συνολικά. Κάθε ένας από αυτούς τους εθελοντές σε αυτό το πείραμα, δέκα στον αριθμό, έλαβε 6 κ.εκ. από το μικτό υλικό που περιέγραψα. Το έλαβαν σε κάθε ρουθούνι- το έλαβαν στο λαιμό και στο μάτι- και όταν σκεφτείτε ότι χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 6 κ.ε., θα καταλάβετε ότι ένα μέρος του καταπίεσαν. Κανείς τους δεν αρρώστησε.
Στη συνέχεια, σκεπτόμενοι ότι ίσως δεν ήταν μόνο ο χρόνος που προκαλούσε τις αποτυχίες μας, αλλά και το αλατούχο διάλυμα -γιατί είναι πιθανό το αλατούχο διάλυμα να είναι εχθρικό για τον ιό -- σχεδιάσαμε ένα άλλο πείραμα για να εξαλείψουμε τόσο τον παράγοντα του χρόνου όσο και το αλατούχο διάλυμα, καθώς και όλες τις άλλες εξωτερικές επιδράσεις. Σε αυτό το πείραμα είχαμε μικρές μπατονέτες στην άκρη ραβδίων και μεταφέραμε το υλικό απευθείας από μύτη σε μύτη και από λαιμό σε λαιμό, χρησιμοποιώντας ένα σωληνάριο West για την καλλιέργεια του λαιμού, έτσι ώστε να λαμβάνουμε το υλικό όχι μόνο από τις αμυγδαλές αλλά και από τον οπίσθιο ρινοφάρυγγα.
Χρησιμοποιήσαμε δεκαεννέα εθελοντές για αυτό το πείραμα, και ήταν κατά τη διάρκεια της επιδημίας, όταν είχαμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε ανάμεσα σε πολλούς δότες. Μερικοί από τους δότες ήταν την πρώτη ημέρα της νόσου. Άλλοι ήταν τη δεύτερη ή την τρίτη ημέρα της νόσου. Κανένας από αυτούς τους εθελοντές που έλαβαν το υλικό που μεταφέρθηκε έτσι απευθείας από τα κρούσματα ΔΕΝ αρρώστησε με οποιονδήποτε τρόπο. Όταν λέω ότι κανένας από αυτούς δεν αρρώστησε με οποιονδήποτε τρόπο, εννοώ ότι αφού έλαβαν το υλικό απομονώθηκαν στη συνέχεια στο νησί Gallops. Η θερμοκρασία τους λαμβανόταν τρεις φορές την ημέρα και εξετάζονταν προσεκτικά, φυσικά, και υπό συνεχή ιατρική παρακολούθηση κρατούνταν για μια ολόκληρη εβδομάδα πριν αφεθούν ελεύθεροι και ίσως χρησιμοποιηθούν ξανά για κάποιο άλλο πείραμα. Όλοι οι εθελοντές έλαβαν τουλάχιστον δύο, και ορισμένοι από αυτούς τρεις "ενέσεις", όπως το εξέφρασαν.
Το επόμενο πείραμά μας συνίστατο σε ενέσεις αίματος. Πήραμε πέντε δότες, πέντε περιπτώσεις γρίπης στο εμπύρετο στάδιο, μερικές από αυτές πάλι αρκετά νωρίς στην ασθένεια. Πήραμε 20 κ.ο.κ. από τη φλέβα του βραχίονα του καθενός, φτιάχνοντας συνολικά 100 κ.ο.κ., τα οποία αναμείχθηκαν και κατεργάστηκαν με 1% κιτρικό νάτριο. Δέκα c.c. του κιτρικού ολικού αίματος εγχύθηκαν σε καθέναν από τους δέκα εθελοντές. Κανένας από αυτούς ΔΕΝ αρρώστησε με οποιονδήποτε τρόπο. Στη συνέχεια συλλέξαμε πολύ βλεννώδες υλικό από το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα και το φιλτράραμε μέσω φίλτρων Mandler. Ενώ τα φίλτρα αυτά συγκρατούν τα βακτήρια συνηθισμένου μεγέθους, επιτρέπουν τη διέλευση "υπερμικροσκοπικών" οργανισμών. Αυτό το διήθημα εγχύθηκε σε δέκα εθελοντές, ο καθένας από τους οποίους έλαβε 3,5 κ.εκ. υποδόρια, και κανένας από αυτούς δεν αρρώστησε με οποιονδήποτε τρόπο.
Το επόμενο πείραμα σχεδιάστηκε για να μιμηθεί ο φυσικός τρόπος με τον οποίο εξαπλώνεται η γρίπη, τουλάχιστον ο τρόπος με τον οποίο πιστεύουμε ότι η γρίπη εξαπλώνεται, και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι εξαπλώνεται, μέσω της ανθρώπινης επαφής. Το πείραμα αυτό συνίστατο στη μεταφορά δέκα εθελοντών μας από το νησί Gallops στο Ναυτικό Νοσοκομείο των ΗΠΑ στο Chelsea, σε έναν θάλαμο με τριάντα κρεβάτια, όλα γεμάτα με γρίπη.
Είχαμε προηγουμένως επιλέξει δέκα από αυτούς τους ασθενείς ως δότες- και τώρα, αν με ακολουθήσετε με έναν από τους εθελοντές μας σε αυτόν τον θάλαμο και θυμηθείτε ότι οι άλλοι εννέα έκαναν ταυτόχρονα το ίδιο πράγμα, θα έχουμε μια εικόνα του τι ακριβώς συνέβαινε σε αυτό το πείραμα:
Ο εθελοντής οδηγήθηκε στο κρεβάτι του ασθενούς- του συστήθηκε. Κάθισε δίπλα στο κρεβάτι του ασθενούς. Έδωσαν τα χέρια, και. με οδηγίες, πλησίασε όσο πιο κοντά μπορούσε, και μίλησαν- για ζωντανά λεπτά. Στο τέλος των πέντε λεπτών, ο ασθενής εξέπνευσε όσο πιο δυνατά μπορούσε, ενώ ο εθελοντής, ρύγχος με ρύγχος (σύμφωνα με τις οδηγίες του, περίπου 2 ίντσες μεταξύ των δύο), έλαβε αυτή την εκπνοή -αναπνοή, και ταυτόχρονα ήταν εισέπνεε καθώς ο ασθενής εξέπνεε. Αυτό το επανέλαβαν πέντε φορές και το έκαναν αρκετά πιστά σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις.
Αφού το έκαναν αυτό πέντε φορές, ο ασθενής έβηξε απευθείας στο πρόσωπο του εθελοντή, πρόσωπο με πρόσωπο, πέντε διαφορετικές φορές.
Μπορώ να πω ότι οι εθελοντές ήταν απόλυτα άψογοι στην εκτέλεση της τεχνικής αυτών των πειραμάτων. Το έκαναν με υψηλό ιδεαλισμό. Ήταν εμπνευσμένοι από τη σκέψη ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν άλλους. Πέρασαν το πρόγραμμα με υπέροχο πνεύμα. Αφού ο εθελοντής μας είχε αυτό το είδος επαφής με τον ασθενή, μιλώντας και κουβεντιάζοντας και σφίγγοντας το χέρι μαζί του για πέντε λεπτά, και λαμβάνοντας πέντε φορές την αναπνοή του και στη συνέχεια τον βήχα του πέντε φορές απευθείας στο πρόσωπό του, πήγε στον επόμενο ασθενή που είχαμε επιλέξει, και το επανέλαβε αυτό, και ούτω καθεξής, μέχρις ότου ο εθελοντής αυτός είχε αυτό το είδος επαφής με δέκα διαφορετικά περιστατικά γρίπης, σε διαφορετικά στάδια της νόσου, ως επί το πλείστον φρέσκα περιστατικά, κανένα από τα οποία δεν ήταν ηλικίας άνω των τριών ημερών.
Θα θυμόμαστε ότι ο καθένας από τους δέκα εθελοντές είχε αυτού του είδους τη στενή επαφή με τον καθένα από τους δέκα διαφορετικούς ασθενείς με γρίπη. Τους παρακολουθούσαν προσεκτικά επί επτά ημέρες - και κανένας από αυτούς δεν αρρώστησε με οποιονδήποτε τρόπο.
Σε εκείνο το σημείο, ήρθαν οι διακοπές, το υλικό μας εξαντλήθηκε και διακόψαμε προσωρινά τις εργασίες μας.
Στην πραγματικότητα, αισθανθήκαμε μάλλον έκπληκτοι και κάπως μπερδεμένοι, και δεν ήμασταν σίγουροι για τον επόμενο δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσουμε, και θεωρήσαμε ότι θα ήταν καλύτερα να πάρουμε μια μικρή ανάσα και να ξεκουραστούμε.
Ξεκινήσαμε μια άλλη σειρά πειραμάτων τον Φεβρουάριο που διήρκεσε μέχρι τον Μάρτιο, χρησιμοποιώντας και πάλι πενήντα εθελοντές που επιλέχθηκαν προσεκτικά από τον Ναυτικό Εκπαιδευτικό Σταθμό του Ντιρ Άιλαντ. Αυτά τα πειράματα δεν θα τα αναφέρω λεπτομερώς. Θα έπαιρναν πάρα πολύ χρόνο. Ήταν απλά σχεδιασμένα και το πρόγραμμα ήταν προσεκτικά σχεδιασμένο, αλλά ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκαν τα πράγματα έγινε πολύ συγκεχυμένος και μπερδεμένος. Θα αναφέρω δύο περιπτώσεις για να εξηγήσω τι εννοώ με αυτό- και τις αναφέρω επειδή είναι εξαιρετικά διδακτικές και πολύ ενδιαφέρουσες.
Τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο, η επιδημία ήταν σε ύφεση. Δυσκολευτήκαμε να βρούμε δότες. Δεν ήμασταν σίγουροι για τη διάγνωσή μας, καθώς δεν είχαμε κανένα κριτήριο γρίπης. Επομένως, αισθανθήκαμε πολύ τυχεροί όταν μάθαμε για ένα ξέσπασμα επιδημίας που λάμβανε χώρα στο Portsmouth Naval Prison, λίγες ώρες βόρεια της Βοστώνης. Φορτώσαμε αμέσως δύο αυτοκίνητα γεμάτα με τους εθελοντές μας και τρέξαμε στο Πόρτσμουθ και εκεί επαναλάβαμε πολλά πράγματα που περιέγραψα στην πρώτη σειρά πειραμάτων μας. Στο Πόρτσμουθ, τυπικές θήκες για τους δωρητές και μεταφορά του υλικού απευθείας στους εθελοντές μας. Μέσα σε τριάντα έξι ώρες περίπου, ο μισός από τον αριθμό που εκθέσαμε προσβλήθηκε από πυρετό και πονόλαιμο, με αιμολυτικούς στρεπτόκοκκους παρόντες και αναμφίβολα ως τον αιτιολογικό παράγοντα. Όλοι οι κλινικοί γιατροί που είδαν αυτές τις περιπτώσεις σε διαβούλευση συμφώνησαν μαζί μας ότι επρόκειτο για συνηθισμένες περιπτώσεις πονόλαιμου.
Ένα άλλο περιστατικό: Ένας από τους αξιωματικούς μας, ο Dr. L., ο οποίος είχε έρθει σε στενή επαφή με την ασθένεια από αρχές Οκτωβρίου, συνέλεξε υλικό από έξι υγιείς άνδρες στο Ναύσταθμο του Portsmouth , οι οποίοι θεωρούσαμε ότι μπορεί να βρίσκονταν στην περίοδο επώασης της νόσου -- προσπαθούσαμε να πάρουμε υλικό όσο το δυνατόν νωρίτερα, επειδή όλα τα στοιχεία φαίνεται να δείχνουν ότι η λοίμωξη είναι μεταδοτική σε πρώιμο στάδιο της νόσου. Κανένας από τους έξι άνδρες ΔΕΝ προσβλήθηκε από γρίπη, αλλά ο Dr. L. προσβλήθηκε σε τριάντα έξι ώρες από κλινική κρίση γρίπης, παρόλο που είχε ξεφύγει από όλα τα υπόλοιπα συμπτώματα της επιδημίας.
Νομίζω ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί για να μην εξάγουμε θετικά συμπεράσματα από αρνητικά αποτελέσματα αυτού του είδους. Πρέπει να ληφθούν υπόψη πολλοί παράγοντες. Οι εθελοντές μας μπορεί να μην ήταν ευπαθείς. Μπορεί να είχαν ανοσία. Είχαν εκτεθεί όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι είχαν εκτεθεί στη νόσο, παρόλο που δεν έδωσαν κλινικό ιστορικό προσβολής.
Ο Dr. McCoy, ο οποίος μαζί με τον Dr. Richey, έκαναν μια παρόμοια σειρά πειραμάτων στο Goat Island, στο Σαν Φρανσίσκο, χρησιμοποίησαν εθελοντές οι οποίοι, απ' όσο γνωρίζουμε, δεν είχαν εκτεθεί καθόλου στην επιδημία, είχαν επίσης αρνητικά αποτελέσματα, δηλαδή δεν μπόρεσαν να αναπαράγουν την ασθένεια. Ίσως υπάρχουν παράγοντες ή ένας παράγοντας στη μετάδοση της γρίπης που δεν γνωρίζουμε.
Στην πραγματικότητα, μπήκαμε στην επιδημία με την ιδέα ότι γνωρίζαμε την αιτία της νόσου και ήμασταν αρκετά σίγουροι ότι γνωρίζαμε πώς μεταδίδεται από άτομο σε άτομο. Ίσως, αν μάθαμε κάτι, αυτό είναι ότι δεν είμαστε αρκετά σίγουροι για το τι γνωρίζουμε για τη νόσο".
https://zenodo.org/record/1505669/files/article.pdf?download=1
- Κανένας από αυτούς τους εθελοντές, 100 στο σύνολο, δεν είχε "γρίπη"- εκτός από μερικούς που επιλέχθηκαν σκόπιμα προκειμένου να εξεταστούν ζητήματα ανοσίας, και με σκοπό τον έλεγχο
- Προκαταρκτικά πειράματα με τη χρήση καθαρής καλλιέργειας του βακίλου του Pfeiffer, σε μάλλον μέτρια ποσότητα που ψεκάστηκε στα ρουθούνια μερικών από τους εθελοντές, απέτυχαν να παράγουν αποτελέσματα
- Σε δεκαεννέα από τους εθελοντές χορηγήθηκε πολύ μεγάλη ποσότητα μείγματος δεκατριών διαφορετικών στελεχών του βακίλου Pfeiffer.
- Τα εναιωρήματα αυτών των οργανισμών ψεκάστηκαν με ψεκαστήρα στη μύτη και στα μάτια και πίσω στο λαιμό, ενώ οι εθελοντές ανέπνεαν
- Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, χρησιμοποίησαν μερικά δισεκατομμύρια από αυτούς τους οργανισμούς σε κάθε έναν από τους εθελοντές, αλλά κανένας από αυτούς δεν αρρώστησε.
- Συνέλεξαν το υλικό και τις βλεννώδεις εκκρίσεις του στόματος και της μύτης και του λαιμού και των βρόγχων από περιπτώσεις της νόσου και το μετέφεραν σε εθελοντές
- Σε αυτό το συγκεκριμένο πείραμα με δέκα εθελοντές, ο καθένας έλαβε μια σχετικά μικρή ποσότητα βλεννώδους έκκρισης, περίπου 1 κ.εκ. ψεκάστηκε σε κάθε ρουθούνι και στο λαιμό, ενώ ενέπνεε, και στο μάτι
- Κανένας από αυτούς τους 10 εθελοντές ΔΕΝ αρρώστησε και κάποιο από το ίδιο υλικό φιλτράστηκε και ενστάλαξε σε άλλους εθελοντές, αλλά δεν έδωσε κανένα αποτέλεσμα
- Δεν είχαν κανένα κριτήριο γρίπης αλλά επέλεγαν δότες από μια ξεχωριστή εστία ή έξαρση της νόσου, μερικές φορές μια επιδημία σε ένα σχολείο με 100 κρούσματα, από τα οποία επέλεγαν τέσσερα ή πέντε τυπικά κρούσματα προκειμένου να αποφύγουν λάθη στη διάγνωση της γρίπης
- Φοβούμενοι ότι ο χρόνος των 4 ωρών από τη συλλογή των δειγμάτων έως τη χρήση τους μπορεί να παρεμπόδιζε τη μετάδοση, τα δείγματα συλλέγονταν και χρησιμοποιούνταν εντός 1,5 ώρας
- Κάθε ένας από τους 10 εθελοντές σε αυτό το πείραμα έλαβε 6 κ.εκ. από το μικτό υλικό που περιγράφηκε προηγουμένως
- Το έλαβαν σε κάθε ρουθούνι, το έλαβαν στο λαιμό και κάποιο από αυτό καταπλάστηκε, ωστόσο κανένας από τους εθελοντές ΔΕΝ αρρώστησε.
- Φοβούμενοι το διάλυμα αλατιού στο μείγμα στη συνέχεια, το απέκλεισαν ως μεταβλητή καθώς και όλες τις άλλες εξωτερικές επιρροές
- Σε αυτό το επόμενο πείραμα είχαν μικρές μπατονέτες στην άκρη ραβδίων και μετέφεραν το υλικό απευθείας από μύτη σε μύτη και από λαιμό σε λαιμό, χρησιμοποιώντας ένα σωληνάριο West για την καλλιέργεια του λαιμού, έτσι ώστε να πάρουν το υλικό όχι μόνο από τις αμυγδαλές, αλλά και από τον οπίσθιο ρινοφάρυγγα.
- Χρησιμοποιήθηκαν δεκαεννέα εθελοντές και κανένας ΔΕΝ αρρώστησε με οποιονδήποτε τρόπο.
- Όταν ο Rosenau λέει ότι κανένας δεν αρρώστησε με οποιονδήποτε τρόπο, διευκρινίζει προσεκτικά ότι:
- Αφού έλαβαν το υλικό, οι εθελοντές απομονώθηκαν στο νησί Gallops.
- Η θερμοκρασία τους λαμβανόταν τρεις φορές την ημέρα και εξετάζονταν προσεκτικά.
- Βρίσκονταν υπό συνεχή ιατρική παρακολούθηση και κρατήθηκαν για μια ολόκληρη εβδομάδα πριν αφεθούν ελεύθεροι.
- Κάποιοι χρησιμοποιήθηκαν ξανά για άλλα πειράματα.
- Όλοι οι εθελοντές έλαβαν τουλάχιστον δύο, και ορισμένοι από αυτούς τρεις "ενέσεις", όπως το εξέφρασαν
- Το επόμενο πείραμα περιελάμβανε ενέσεις αίματος
- Πήραν πέντε δότες, πέντε περιπτώσεις γρίπης αρκετά νωρίς στην ασθένεια, και πήραν 20 κ.ε. από τη φλέβα του βραχίονα του καθενός, φτιάχνοντας συνολικά 100 κ.ε., τα οποία αναμείχθηκαν και επεξεργάστηκαν με 1 τοις εκατό, κιτρικό νάτριο
- Δέκα c.c. του κιτρικού ολικού αίματος εγχύθηκαν σε καθέναν από τους δέκα εθελοντές και κανένας από αυτούς ΔΕΝ αρρώστησε καθ' οιονδήποτε τρόπο.
- Το βλεννώδες υλικό από την ανώτερη αναπνευστική οδό συλλέχθηκε και φιλτράστηκε
- Αυτό το διήθημα εγχύθηκε σε δέκα εθελοντές, ο καθένας από τους οποίους έλαβε 3,5 κ.εκ. υποδόρια, και κανένας από τους εθελοντές δεν αρρώστησε καθ' οιονδήποτε τρόπο.
- Το επόμενο πείραμα σχεδιάστηκε για να μιμηθεί ο φυσικός τρόπος με τον οποίο η γρίπη εξαπλώνεται μέσω της ανθρώπινης επαφής
- Αυτή ήταν η διαδικασία όπως περιγράφηκε από τον Rosenau:
- Ο εθελοντής οδηγήθηκε στο κρεβάτι του ασθενούς.
- Του συστήθηκε και κάθισε δίπλα στο κρεβάτι του ασθενούς.
- Έκαναν χειραψία, και με οδηγίες, πλησίασε όσο πιο κοντά μπορούσε βολικά, και μίλησαν για πέντε λεπτά
- Στο τέλος των πέντε λεπτών, ο ασθενής εξέπνευσε όσο πιο δυνατά μπορούσε, ενώ ο εθελοντής, ρύγχος με ρύγχος (σύμφωνα με τις οδηγίες του, περίπου 2 ίντσες μεταξύ των δύο), έλαβε αυτή την εκπνοή και ταυτόχρονα εισέπνεε καθώς ο ασθενής εξέπνεε
- Το επανέλαβαν αυτό πέντε φορές, και το έκαναν αρκετά πιστά σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις
- Αφού το έκαναν αυτό πέντε φορές, ο ασθενής έβηξε απευθείας στο πρόσωπο του εθελοντή, πρόσωπο με πρόσωπο, πέντε διαφορετικές φορές
- Στη συνέχεια ο εθελοντής προχώρησε σε άλλους 9 ασθενείς σε διαφορετικά στάδια ασθένειας και η διαδικασία που περιγράφηκε παραπάνω επαναλήφθηκε στο σύνολό της με τον καθένα από αυτούς
- Και οι δέκα εθελοντές που πέρασαν χρόνο και με τους δέκα ασθενείς παρακολουθήθηκαν προσεκτικά επί επτά ημέρες - και κανένας από αυτούς δεν αρρώστησε με οποιονδήποτε τρόπο
- Μετά την ανάληψη των διαφόρων πειραμάτων που περιγράφονται παραπάνω και τα αρνητικά αποτελέσματα που προέκυψαν, ο Ροζενάου παραδέχεται ότι αισθάνθηκε μάλλον έκπληκτος και κάπως μπερδεμένος και δεν ήταν σίγουρος ως προς τον επόμενο δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει
- Σε περαιτέρω πειράματα, μετά από περίπου τριάντα έξι ώρες μετά τον εμβολιασμό, οι μισοί από τους ανθρώπους που εξέθεσαν προσβλήθηκαν από πυρετό και πονόλαιμο, με αιμολυτικούς στρεπτόκοκκους, οι οποίοι θεωρήθηκαν αναμφίβολα ο αιτιολογικός παράγοντας.
- Όλοι οι κλινικοί γιατροί που είδαν αυτές τις περιπτώσεις σε διαβούλευση συμφώνησαν με τους ερευνητές ότι επρόκειτο για συνηθισμένες περιπτώσεις πονόλαιμου.
- Ένας γιατρός, ο οποίος συνέλεξε υλικό από 6 υγιείς άνδρες που πίστευαν ότι βρίσκονταν στα αρχικά στάδια της γρίπης, αρρώστησε ο ίδιος από γρίπη, ενώ οι 6 άνδρες παρέμειναν υγιείς
- Ο Dr. McCoy, ο οποίος μαζί με τον Dr. Richey, έκαναν μια παρόμοια σειρά πειραμάτων στο Goat Island του San Francisco, χρησιμοποίησαν εθελοντές που δεν είχαν εκτεθεί καθόλου στην επιδημία και είχαν επίσης αρνητικά αποτελέσματα και ΔΕΝ μπόρεσαν να αναπαράγουν τη νόσο
- Το τελικό συμπέρασμα του Rosenau:
==>>"Στην πραγματικότητα, μπήκαμε στην επιδημία με την ιδέα ότι γνωρίζαμε την αιτία της νόσου και ήμασταν αρκετά σίγουροι ότι γνωρίζαμε πώς μεταδίδεται από άτομο σε άτομο. Ίσως, αν μάθαμε κάτι, αυτό είναι ότι δεν είμαστε αρκετά σίγουροι για το τι γνωρίζουμε για την ασθένεια".
Τα πειράματα του Rosenau ήταν μόνο ένα από τα πολλά που επιχείρησαν και απέτυχαν να μεταδώσουν έναν "ιό" στον άνθρωπο τόσο με "φυσικό" όσο και με πειραματικό τρόπο. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, περαιτέρω πειράματα διεξήχθησαν στην ανατολική ακτή στο Angel Island, τα οποία επίσης έφεραν αρνητικά αποτελέσματα. Υπάρχουν πολλές άλλες μελέτες στις αρχές του 20ού αιώνα οι οποίες κατέληξαν στα ίδια συμπεράσματα. Μία από αυτές περιγράφεται λεπτομερώς σε αυτή την περίληψη που προέρχεται από μια μελέτη του 1921:
Μελέτες γρίπης ΙΙΙ. Προσπάθειες καλλιέργειας ιώσεων που μπορούν να διηθηθούν από περιπτώσεις γρίπης και κοινού κρυολογήματος
Sara E Branham, Ivan C Hall
The Journal of Infectious Diseases, 143-149, 1921
"Τα πειράματα αυτά ΔΕΝ προσφέρουν κανένα στοιχείο που να υποστηρίζει τη θεωρία ότι η αιτία του κοινού κρυολογήματος ή της γρίπης είναι ένας διηθητικός ιός. Κατά την προσπάθεια καλλιέργειας διηθητικών ιών από τις ρινοφαρυγγικές εκκρίσεις στα κρυολογήματα και τη γρίπη, ΔΕΝ βρέθηκε κανένα σώμα στις "καλλιέργειες" που να μην μπορεί να βρεθεί επίσης σε εκείνες από φυσιολογικά άτομα, σε ελέγχους σε όλα τα απλά μέσα που εξετάστηκαν και σε κενές πλάκες. Αναγνωρίζεται ότι τα αρνητικά πειράματα, τα οποία περιορίζονται στην προσπάθεια καλλιέργειας ενός διηθητικού ιού και δεν περιλαμβάνουν καμία προσπάθεια αναπαραγωγής της νόσου σε ζώα, δεν προσφέρουν πειστικές αποδείξεις ότι δεν εμπλέκεται ένας τέτοιος ιός. εν µπορούν να εξαχθούν συµπεράσµατα σχετικά µε τη γρίπη, λόγω των λίγων περιπτώσεων που εξετάστηκαν, καθώς και του γεγονότος ότι δεν συλλέχθηκαν δείγµατα κατά τα πρώτα στάδια της νόσου. Ωστόσο, τα ομοιόμορφα αρνητικά αποτελέσματα που προέκυψαν με ένα μεγάλο και αντιπροσωπευτικό αριθμό κρυολογημάτων δεν είναι χωρίς σημασία".
Υπάρχουν πολλές αποδείξεις κατά του μύθου της μολυσματικότητας. Οι ερευνητές έχουν επανειλημμένα προσπαθήσει και αποτύχει να μεταδώσουν αόρατους "ιούς" από άνθρωπο σε άνθρωπο. Εξαιτίας αυτών των πρώτων αποτυχημένων πειραμάτων που αναιρούσαν το μύθο της μετάδοσης της ασθένειας από άνθρωπο σε άνθρωπο, αυτού του είδους οι μελέτες με ανθρώπινα υποκείμενα θεωρήθηκαν ανήθικες και τελικά σταμάτησαν. Αντ' αυτού, οι αποδείξεις για τους "ιούς" προέρχονταν από την πειραματική δημιουργία ασθενειών μέσω αφύσικων ενέσεων αλεσμένων ζωικών ιστών αναμεμειγμένων με τοξικά χημικά/πρόσθετα στους εγκεφάλους, τα μάτια, τη μύτη, το λαιμό, τις φλέβες κ.λπ. άλλων ζώων. Δεδομένου ότι η ιολογία δεν μπορούσε να αποδείξει τη μετάδοση της ασθένειας από άνθρωπο σε άνθρωπο, αποφάσισαν να ξεγελάσουν τους αφελείς και τους αδαείς δημιουργώντας πειραματικές ασθένειες μέσω του βασανισμού ζώων. Προφανώς ο πολύ πιο "ηθικός" δρόμος.
---------------
Δικτυογραφία:
The Infectious Myth Busted Part 1: The Rosenau Spanish Flu Experiments (1918) – ViroLIEgy