Network+ - episode 13
@livingG0Dhttps://t.me/livingG0D
https://t.me/linuxnetch
---
جلسه سیزدهم آموزش نتورک پلاس (Network+)
در جلسات قبل، با مفاهیم پایهای شبکه، امنیت، مدیریت تجهیزات، طراحی شبکه، شبکههای سازمانی، SDN، 5G، مجازیسازی و Edge Computing آشنا شدیم. در این جلسه، به بررسی امنیت شبکههای ابری، تهدیدات سایبری در محیطهای Cloud و روشهای دفاعی نوین میپردازیم.
---
۱. امنیت شبکههای ابری چیست و چرا اهمیت دارد؟
با گسترش استفاده از رایانش ابری، بسیاری از سازمانها اطلاعات و سرویسهای خود را به Cloud منتقل کردهاند. این امر علاوه بر مزایای انعطافپذیری، مقیاسپذیری و کاهش هزینهها، چالشهای امنیتی جدیدی را نیز به همراه دارد.
مهمترین تهدیدات امنیتی در محیطهای ابری شامل موارد زیر هستند:
دسترسی غیرمجاز: اگر امنیت احراز هویت و کنترل دسترسی بهدرستی مدیریت نشود، مهاجمان میتوانند به دادههای حساس دسترسی پیدا کنند.
نشت دادهها: اطلاعات ذخیرهشده در محیطهای ابری ممکن است در صورت پیکربندی نادرست، بهصورت عمومی در دسترس قرار گیرند.
حملات DoS و DDoS: مهاجمان میتوانند با ارسال حجم بالایی از درخواستها، سرویسهای ابری را از کار بیندازند.
نفوذ به APIهای ناامن: بسیاری از خدمات ابری از API برای ارتباط بین سرویسها استفاده میکنند. APIهای ضعیف میتوانند یک نقطه ورود برای مهاجمان باشند.
نقص در رمزنگاری دادهها: اگر دادههای حساس در محیط ابری بهدرستی رمزگذاری نشوند، در معرض سرقت و دستکاری قرار خواهند گرفت.
---
۲. راهکارهای افزایش امنیت در محیطهای ابری
برای محافظت از اطلاعات و سرویسهای ابری، سازمانها باید از مجموعهای از روشهای امنیتی استفاده کنند:
احراز هویت چندمرحلهای (MFA): استفاده از رمز عبور بهتنهایی کافی نیست. اضافه کردن یک مرحله دیگر مانند تأیید هویت از طریق پیامک یا اپلیکیشنهای امنیتی، خطر نفوذ را کاهش میدهد.
رمزنگاری دادهها: اطلاعات حساس باید در هنگام ذخیرهسازی و انتقال، با استفاده از الگوریتمهای قوی رمزگذاری شوند تا در صورت رهگیری، غیرقابل خواندن باشند.
مدیریت دسترسی کاربران: تنظیم دقیق سطح دسترسی برای کاربران باعث میشود که هر فرد فقط به دادههایی که نیاز دارد، دسترسی داشته باشد.
استفاده از فایروالهای ابری (Cloud Firewall): این فایروالها بهطور خاص برای محافظت از محیطهای ابری طراحی شدهاند و مانع از ورود ترافیک مخرب به سرورها میشوند.
نظارت بر ترافیک و لاگهای امنیتی: استفاده از سیستمهای SIEM (Security Information and Event Management) برای شناسایی رفتارهای مشکوک و تحلیل تهدیدات در زمان واقعی.
بکاپگیری منظم از دادهها: نگهداری نسخههای پشتیبان از اطلاعات حیاتی در مکانهای امن برای بازیابی سریع در صورت بروز حملات سایبری.
---
۳. انواع مدلهای امنیتی در رایانش ابری
امنیت در محیطهای ابری به دو بخش اصلی تقسیم میشود:
امنیت ارائهدهنده سرویس ابری (CSP - Cloud Service Provider): مسئول حفاظت از زیرساختهای فیزیکی، سرورها و ارتباطات شبکهای. شرکتهایی مانند AWS، Google Cloud و Microsoft Azure مسئول امنیت زیرساخت ابری خود هستند.
امنیت مشتری (Cloud Customer): کاربران و سازمانها مسئول محافظت از دادهها، تنظیمات امنیتی، احراز هویت و کنترل دسترسیهای داخلی هستند.
بر اساس مدلهای رایانش ابری، مسئولیتهای امنیتی نیز متفاوت خواهد بود:
IaaS (Infrastructure as a Service): کاربر مسئول پیکربندی امنیتی سرورها، سیستمعامل و شبکه است.
PaaS (Platform as a Service): امنیت برنامههای کاربردی و دادههای ذخیرهشده بر عهده کاربر است.
SaaS (Software as a Service): بیشتر مسئولیتهای امنیتی بر عهده ارائهدهنده سرویس است، اما کاربران باید مراقب اطلاعات ورود و تنظیمات حریم خصوصی باشند.
---
۴. حملات سایبری رایج در محیطهای ابری
مهاجمان از روشهای مختلفی برای نفوذ به سیستمهای ابری استفاده میکنند. برخی از رایجترین تهدیدات شامل موارد زیر هستند:
حملات فیشینگ: ارسال ایمیلها یا پیامهای جعلی برای فریب کاربران و سرقت اطلاعات ورود.
بدافزارهای ابری: استفاده از بدافزارهایی که در محیطهای ابری اجرا شده و باعث سرقت اطلاعات یا ایجاد اختلال در سرویسها میشوند.
حملات Insider (تهدیدات داخلی): کارکنان یا پیمانکارانی که بهطور عمدی یا غیرعمدی باعث افشای اطلاعات محرمانه میشوند.
حملات Man-in-the-Middle (MITM): مهاجمان بین ارتباطات کاربران و سرویسهای ابری قرار گرفته و اطلاعات را رهگیری میکنند.
حملات Brute Force: تلاش برای ورود غیرمجاز به حسابهای ابری از طریق امتحان کردن ترکیبهای مختلف رمز عبور.
---
۵. آینده امنیت در محیطهای ابری
با افزایش وابستگی به رایانش ابری، روشهای امنیتی نیز در حال پیشرفت هستند. برخی از تکنولوژیهای نوین که در آینده امنیت محیطهای ابری را تقویت خواهند کرد، شامل موارد زیر هستند:
هوش مصنوعی و یادگیری ماشین: استفاده از الگوریتمهای هوش مصنوعی برای شناسایی رفتارهای مشکوک و جلوگیری از حملات در زمان واقعی.
Zero Trust Security: رویکردی که در آن هیچ دستگاه یا کاربری بهطور پیشفرض قابلاعتماد نیست و همه درخواستها باید احراز هویت شوند.
رمزنگاری کوانتومی: توسعه تکنیکهای رمزگذاری مقاوم در برابر حملات کامپیوترهای کوانتومی.
DevSecOps: ترکیب فرآیندهای امنیتی با توسعه نرمافزار برای کاهش آسیبپذیریهای امنیتی از همان مراحل ابتدایی طراحی سیستم.
شبکههای بلاکچین: استفاده از فناوری بلاکچین برای افزایش امنیت تراکنشها و احراز هویت کاربران.
---
جمعبندی جلسه سیزدهم
در این جلسه، موضوعات زیر را بررسی کردیم:
✔️ اهمیت امنیت در شبکههای ابری و چالشهای موجود
✔️ روشهای افزایش امنیت دادهها از جمله رمزنگاری، احراز هویت چندمرحلهای و فایروالهای ابری
✔️ مدلهای امنیتی در رایانش ابری و مسئولیتهای ارائهدهندگان سرویس و کاربران
✔️ انواع حملات سایبری در محیطهای Cloud از جمله فیشینگ، بدافزارها و حملات Brute Force
✔️ تکنولوژیهای آینده در امنیت ابری شامل هوش مصنوعی، Zero Trust و رمزنگاری کوانتومی
در جلسه بعد، به بررسی تکنولوژی SD-WAN،
مزایای آن در مقایسه با WAN سنتی و کاربردهای آن در شبکههای مدرن خواهیم پرداخت.
❓ سوالات خود را در بخش نظرات بپرسید! 😊