Na szybko rozebrał ją wzrokiem

🛑 KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻

Na szybko rozebrał ją wzrokiem
bozena255 Obserwuj Dokumenty 550 Odsłony 22 349 Obserwuję 35 Rozmiar dokumentów 648.7 MB Ilość pobrań 15 631
Made in Warsaw · Copyright 2016 · All rights reserved - webshark.pl Regulamin Polityka Prywatności Kontakt
Akceptuję regulamin Zarejestruj się
PENNY JORDAN
Na jedną noc
Harleąuin
Toronto • Nowy Jork • Londyn
Amsterdam • Ateny • Budapeszt • Hamburg
Madryt • Mediolan • ParyŜ • Sydney
Sztokholm • Tokio • Warszawa
ROZDZIAŁ PIERWSZY
Diana, nieprzytomna z rozpaczy, odsunęła się na
bok, kiedy pierwsze grudy ziemi uderzyły o trumnę.
Przepełniona głębokim bólem spojrzała w ciemne
wnętrze grobu. W trumnie leŜała jej najbliŜsza
przyjaciółka. Przez osiemnaście długich miesięcy
walczyły razem przeciwko wrogiej chorobie niszczącej
ciało Leslie i niespełna tydzień temu tę walkę przegrały.
Nawet teraz Diana nie mogła do końca w to
uwierzyć. Ona i Leslie studiowały razem na uniwer-
sytecie, w tym samym czasie ukończyły studia i podjęły
pierwszą pracę. Później nie widziały się przez kilka lat
i spotkały ponownie, gdy wyszła pierwsza ksiąŜka
Leslie. Diana pracowała w tym czasie w programie
telewizyjnym, do którego zaproszono jej przyjaciółkę.
Z zadowoleniem przekonały się, Ŝe nadal mają
podobne poglądy i takie samo poczucie humoru.
PoniewaŜ Leslie mogła się juŜ utrzymać z pisania,
postanowiła przenieść się do Londynu, a ta decyzja
spowodowała z kolei, Ŝe wspólnie kupiły mieszkanie.
W Ŝyciu Leslie nie było wówczas Ŝadnego męŜczyzny,
wciąŜ dochodziła do siebie po zerwaniu dwuletniego
romansu z kochankiem, który okazał się zazdrosny o
jej literacki sukces. Jeśli zaś chodzi o jej własne Ŝycie
osobiste... Diana westchnęła.
Na samym początku pracy w telewizji, kiedy
wszystko było jeszcze dla niej wspaniałe i zaczarowane,
Diana zakochała się w jednym z producentów. Zupełnie
przypadkowo, od jednej z jego wcześniejszych ofiar,
dowiedziała się, Ŝe on dla sportu podrywa i uwodzi
6 NA JEDNĄ NOC
wszystkie młode i naiwne kobiety, które przychodzą
tam do pracy, a później przechwala się swoimi
podbojami przed kolegami w barze, kiedy moŜe im juŜ
opowiedzieć intymne szczegóły.
Diana miała szczęście, poniewaŜ dowiedziała się o
tym, zanim stała się jedną z jego ofiar, ale od tej
chwili nie ufała męŜczyznom pracującym w środkach
masowego przekazu. Zniechęcała kaŜdego, który
próbował się do niej zbliŜyć.
Diana i Leslie zgadzały się co do tego, Ŝe naleŜy się
raczej skoncentrować na karierze zawodowej i trakto-
wać męŜczyzn z takim samym lekcewaŜeniem, z jakim
oni traktują kobiety. śadna z nich nie spodziewała się,
Ŝe po prostu nie będą miały czasu na Ŝycie towarzyskie.
Pierwsze objawy śmiertelnej choroby wystąpiły u Leslie
po kilku tygodniach wspólnego mieszkania.
Diana z początku się nie wtrącała, ale Leslie nikła w
oczach i Diana uznała za swój obowiązek poroz-
mawiać z przyjaciółką o jej gwałtownym chudnięciu.
Odwróciła głowę od okropnej jamy grobu, a ostry
wiatr rozwiał jej złotorude włosy.
Początkowo Diana myślała, Ŝe Leslie nękają jakieś
problemy gastryczne, ale prawda okazała się duŜo
gorsza niŜ jej przypuszczenia.
Pewnej nocy obudziło ją rozpaczliwe łkanie Leslie i
Diana poszła do jej pokoju. Leslie usiłowała najpierw
twierdzić, Ŝe nic jej nie jest, lecz w końcu opowiedziała
przyjaciółce wszystko.
Ód jakiegoś czasu kiepsko się czuła, była zmęczona
i apatyczna, przypisywała to jednak zerwaniu romansu
i cięŜkiej pracy. Poszła do lekarza, sądząc, iŜ zapisze
jej jakieś wzmacniające lekarstwo, tymczasem lekarz
skierował ją do szpitala na badania, których wyniki
były jednoznaczne - miała białaczkę.
Rozmawiały długo w noc. Leslie otwarcie mówiła o
planach na krótką resztę Ŝycia. Nie miała Ŝadnej
NA JEDNĄ NOC 7
rodziny, ciotka i wuj, którzy ją wychowali, zginęli w
wypadku samolotowym, kiedy Leslie studiowała.
Postanowiła znaleźć prywatne hospicjum, w którym
miałaby dobrą opiekę, lecz na to nie zgodziła się Diana.
Były przyjaciółkami i nadal nimi pozostaną. Diana
zaopiekuje się Leslie. Wszystko okazało się trudniejsze,
niŜ przypuszczały. Wiele razy lekarze chcieli zatrzymać
Leslie w szpitalu, ale Diana, wiedząc, jaki to byłby
stres dla Leslie, odmawiała. Zabierała Leslie do domu
i sama ją pielęgnowała. Na ostatnie, bolesne tygodnie
Diana wzięła zwolnienie z pracy.
Poczuła w oczach łzy, pierwsze łzy od śmierci
przyjaciółki. Ból i gniew były ponad zwykły płacz,
śmierć Leslie wydawała się niezrozumiała, niesprawied-
liwa, nielogiczna. Leslie była taka młoda, tyle mogła
jeszcze zrobić w Ŝyciu.
Diana zadrŜała od silniejszego podmuchu kwiet-
niowego wiatru. Po długiej i nieprzyjemnej zimie
ziemia zaczynała budzić się do wiosennego Ŝycia. Jak
na ironię Leslie umarła właśnie teraz, kiedy powstawało
nowe Ŝycie. Diania przypomniała sobie, jak bardzo
Leslie lubiła się przyglądać rosnącym cebulkom, ich
kiełkom z uporem przebijającym się do światła.
Miniona zima była wyjątkowo mroźna, z częstymi
opadami śniegu i Leslie musiała długo czekać na
pierwsze przebiśniegi i krokusy.
Ktoś dotknął jej ramienia i Diana obróciła się do
tyłu. Pastor spoglądał na nią ze współczuciem. Podczas
tych ostatnich kilku miesięcy regularnie odwiedzał
Leslie. śadna z nich nie była' głęboko wierząca, lecz
Diana widziała, Ŝe odwiedziny pastora podnosiły
Leslie na duchu.
A teraz odeszła na zawsze, pochowana głęboko w
cmentarnej ziemi w północnej części Londynu.
- Za zimno jest, Ŝeby tu stać. MoŜe wstąpi pani do
nas na filiŜankę herbaty.
8 NA JEDNĄ NOC
Na cmentarzu było tylko ich dwoje, tak Ŝyczyła
sobie Leslie. Kto miałby przyjść? NajwyŜej znajomi z
kręgów wydawniczych.
Diana zamierzała odmówić, w końcu kiwnęła głową.
Nie chciała być sama. Nie była w stanie wrócić do
pustego mieszkania.
Załatwiła juŜ wszystkie sprawy spadkowe. Zgłosiła
się do adwokata Leslie, tak jak jej powiedziała
przyjaciółka. Wiedziała juŜ wcześniej, Ŝe jest jedyną
spadkobierczynią. Omawiały tę sprawę, Diana chciała,
aby Leslie zapisała pieniądze na badania medyczne,
lecz ta nie zgodziła się.
- Chcę, Ŝebyś ty je miała - nalegała Leslie,
a poniewaŜ kaŜda sprzeczka nadwątlała jej siły, Diana
ustąpiła. Miała się spotkać z prawnikiem, panem
Soamesem, po południu, ale teraz nie chciała nawet
o tym myśleć. Nie chciała o niczym myśleć...
Odwróciła się i poszła za pastorem, rzucając ostatnie
spojrzenie na grób i ostatnie słowo poŜegnania.
Adwokat Leslie, czy raczej obecnie jej adwokat,
pracował w bardzo starej londyńskiej firmie i został
Leslie polecony, kiedy sprzedała swoją pierwszą
ksiąŜkę.
- Staromodny, ze szlacheckimi koneksjami. - Tak
go kiedyś opisała Leslie. - Mam wraŜenie, Ŝe większość
jego klientów pochodzi ze starych, dobrych rodzin.
Okropnie angielski i bardzo, bardzo uczciwy - oto pan
Soames.
- Zechce pani usiąść, panno Johnson.
Opis Leslie doskonale oddawał cechy zaŜywnego
pana w średnim wieku, który siedział naprzeciwko
Diany.
Gabinet był umeblowany tak, jak powinien być
umeblowany staroświecki gabinet prawniczy, z trady-
cyjnym biurkiem dla wspólnika i oszklonymi półkami
NA JEDNĄ NOC 9
na ksiąŜki na całej jednej ścianie. Nawet aparat
telefoniczny miał staroświecki kształt i tradycyjny
czarny kolor. Diana podziękowała za herbatę i czekała,
podczas gdy pan Soames rozwiązał róŜowy sznureczek
i rozłoŜył papier.
- Wiem, Ŝe zna pani treść ostatniej woli panny
Smith. Jest pani jedyną spadkobierczynią. - Kwota,
jaką wymienił, wprawiła Dianę w stan osłupienia.
- I naturalnie mieszkanie, które panie dzieliły, teraz
naleŜy w całości do pani.
Pan Soames odłoŜył papiery i spojrzał na nią znad
okularów.
- Jeśli posłucha pani mojej rady, to wykorzysta
pani ten spadek na to, aby zacząć nowe Ŝycie. Na
ogół nie radzę tego moim klientom w Ŝałobie - znajome
przedmioty, znajome miejsca przynoszą pociechę,
jednak w pani przypadku...
Diana wstała gwałtownie. Rozumiała, o co chodzi
adwokatowi i po części przyznawała mu rację. Powrót
do pustego mieszkania wydawał się jej czymś
okropnym nie tylko dlatego, Ŝe nie było w nim Leslie,
lecz takŜe z tego powodu, Ŝe cała jego atmosfera
przesiąkła beznadziejną tragedią ostatnich tygodni.
Diana nie była w stanie nawet tam wejść.
PoŜegnała adwokata i wyszła z budynku, wprost w
jaskrawe wiosenne słońce. Powodowana nagłym
impulsem zatrzymała taksówkę i podała nazwę znanego
londyńskiego hotelu. Postanowiła tam spędzić noc. W
ten sposób zachowa pewną perspektywę. Lekarz
Leslie dał jej niewielką ilość proszków nasennych, ale
do tej pory nie musiała z nich korzystać. Była bardzo
zajęta załatwianiem róŜnych spraw związanych z po-
grzebem, z posegregowaniem rzeczy Leslie. Teraz
chciała spać, a cudowna anonimowość hotelowego
pokoju stanowiła dla niej wprost idealne miejsce.
10 NA JEDNĄ NOC
W hotelowym westybulu kręciło się mnóstwo ludzi.
Kiedy Diana odbierała klucz, recepcjonista powiedział
jej, Ŝe odbywa się u nich jakaś konferencja. Być moŜe
z tego powodu nikt nie zwrócił uwagi na to, Ŝe nie ma
Ŝadnego bagaŜu, a chłopiec hotelowy szybko ją
zaprowadził do eleganckiego pokoju, podobno ostat-
niego, jaki mieli wolny.
Wreszcie została sama, zasunęła zasłony i otworzyła
podręczny minibarek. Na widok przerzedzonych
zapasów pomyślała, Ŝe obsługa hotelowa musi być
bardzo zajęta, skoro nie uzupełniono braków po
poprzednim mieszkańcu hotelu. Na podręcznym stoliku
stała nawet pusta szklanka. Diana zignorowała to
wszystko, nalała sobie duŜą porcję ginu z tonikiem i
poszła do łazienki.
Kiedy indziej z przyjemnością skorzystałaby z próbek
rozmaitych luksusowych kosmetyków, teraz jednak
marzyła wyłącznie o długiej, gorącej kąpieli i o śnie.
Połknęła jedną tabletkę nasenną, popijając ginem.
Łączenie środków nasennych z alkoholem nie było
rozsądne, lecz Diana nie miała zamiaru pamiętać w tej
chwili o rozsądku. LeŜała w wannie tak długo, aŜ
poczuła, Ŝe alkohol i lekarstwo zaczynają działać.
Wyszła, włoŜyła na siebie wiszący w łazience frotowy
szlafrok i przeszła do pokoju. Zasunięte zasłony
nadawały pokojowi tajemniczy wygląd. Diana połoŜyła
się na łóŜku i zamknęła oczy, pozwalając, aby sen
przyniósł jej zapomnienie.
Marcus Simons skrzywił się, kiedy spojrzał na
zegarek. Konferencja przeciągnęła się dłuŜej niŜ
przewidywał, a potem miał jeszcze spotkanie, które
łączyło się z późnym obiadem. Teraz była juŜ pierwsza
w nocy i padał ze zmęczenia.
Londyn za kaŜdym razem miał na niego taki wpływ.
To dziwne, w czasach gdy pracował w City,
NA JEDNĄ NOC 11
uwaŜał Londyn za miasto korzystnie wpływające na
jego energię. Teraz marzył wyłącznie o powrocie na
fermę.
Dziesięć lat temu, kiedy odziedziczył fermę po wuju,
nie miał zamiaru na niej pracować. Sandra takŜe nie
chciała mieszkać na wsi. Sugerowała mu, Ŝeby sprzedał
fermę, a gdy odmówił, zerwała zaręczyny. Wtedy
boleśnie to odczuł, dziś wiedział dostatecznie duŜo o
świecie i o Ŝyciu, aby rozumieć, Ŝe naprawdę był to
dla niego szczęśliwy zbieg okoliczności. Od czasów
Sandry miewał inne kobiety, ale nigdy nie angaŜował
się powaŜnie. Jego siostra Ann nieustannie miała o to
do niego pretensje. Chciała, aby się ustatkował i oŜenił
- w tym celu wciąŜ poznawała go ze swymi znajomymi.
Marcus Simons nie wyglądał jak farmer. Był
wysokim męŜczyzną z bujną, czarną czupryną i przenik-
liwymi szarymi oczami, jego popielaty garnitur
pochodził od najlepszego krawca, a sam Marcus
zachowywał się na tyle chłodno i z. dystansem, iŜ nie
miało się wątpliwości, Ŝe jest człowiekiem sukcesu.
Taksówka zatrzymała się przed hotelem. Marcus
wręczył opłatę wraz z pokaźnym napiwkiem i wszedł
do środka. Przeszedł przez westybul do recepcji i
poprosił o klucz do pokoju. Recepcjonistka uśmiech-
nęła się do niego z uznaniem. Był dla niej uosobieniem
prawdziwego męŜczyzny.
DuŜy hotelowy westybul był o tej porze prawie
pusty. Marcus skierował się w stronę baru, a potem
zmienił zamiar, kiedy zobaczył, Ŝe jedyne dwie osoby
w barze to barman i kobieta strategicznie usytuowana
na wysokim stołku przy kontuarze. Uśmiechnęła się
do niego, co rozzłościło Marcusa. Czy wyglądał na
męŜczyznę, który musi płacić za miłość? Wzruszył
ramionami. Taka hotelowa prostytutka przypuszczalnie
traktowała wszystkich męŜczyzn jednakowo jako
potencjalnych klientów.
12 NA JEDNĄ NOC
Z jakiegoś powodu ten krótki wypad do Londynu na
konferencję rolniczą zakłócił spokój jego myśli.
Sprowokował zbyt wiele wspomnień. Londyn przy-
pominał mu o świecie, jaki dzielił z Sandrą. Był
wówczas młody, młody i zakochany. Teraz, dobrze po
trzydziestce, na tyle poznał Ŝycie, aby wiedzieć, Ŝe
miłość nie ma nic wspólnego z przyjemnością seksualną.
Od dawna nie spał juŜ z kobietą, być moŜe od zbyt
dawna, pomyślał ponuro, gdy przypomniał sobie swoją
instynktowną reakcję na podniecającą kobiecość Ŝony
swego gospodarza przy obiedzie.
Miał za sobą długą, cięŜką zimę, kiedy nie było
czasu na Ŝadne dodatkowe zajęcia, ale dziś, w obecności
uroczej kobiety w jedwabnej sukni opinającej piersi i
bioclra, pachnącej egzotycznymi perfumami, odczuł
gwałtowną potrzebę kobiecego ciepła w łóŜku.
JednakŜe nie kobiety, której musiałby zapłacić,
pomyślał z obrzydzeniem, czekając na windę. W Lon-
dynie miał wiele znajomych kobiet, które chętnie
poszłyby z nim do łóŜka, ale niestety Ŝadna z nich nie
przebywała akurat w tym hotelu.
Dawno temu postanowił nie zadawać się z Ŝonami i
przyjaciółkami swych znajomych. Jeden z dłuŜszych
romansów przeŜył z atrakcyjną rozwódką, która jednak
chciała po raz drugi wyjść za mąŜ, wobec czego
rozstali się po przyjacielsku. Chciwość Sandry sprawiła,
Ŝe bął się jakiegokolwiek powaŜniejszego zaangaŜo-
wania, a ferma zabierała tyle czasu, Ŝe nie miał kiedy
szukać Ŝony.
Winda stanęła i Marcus wysiadł. Poszedł wzdłuŜ
słabo oświetlonego korytarza rozglądając się po
numerach pokoi. Kiedy doszedł do swojego i włoŜył
klucz w drzwi, okazało się, Ŝe nie są zamknięte.
Widok zaciągniętych zasłon zbił go na chwilę z tropu.
Nie pamiętał, aby je zasłaniał, ale pomyślał, Ŝe
prawdopodobnie zrobiła to pokojówka, gdy przyszła
NA JEDNĄ NOC 13
pościelić łóŜko. Ręką wymacał na ścianie wyłącznik i
nacisnął. JaskrawoŜółte światło zalało pokój.
Ktoś leŜał na jego łóŜku! PrzymruŜonymi oczami
przyjrzał się postaci owiniętej we frotowy szlafrok.
Jedyne, co mógł zobaczyć, to rząd jasnoróŜowych
paznokci u nóg i chmurę bursztynowych włosów.
Postać na łóŜku poruszyła się. Marcus oparł się o
drzwi, załoŜył ręce i czekał.
Diana miała całkowicie wysuszone gardło i piekły
ją oczy. Otworzyła je i jeszcze szybciej zamknęła pod
wpływem jaskrawego światła. BoŜe, gdzie ona jest?
Poczuła się zupełnie zdezorientowana. Ruszyła się,
przekręciła na bok i usiłowała cokolwiek sobie
przypomnieć. Znów otworzyła oczy, tym razem
wolniej, i z przeraŜeniem spotrzegła męŜczyznę, który
się jej przyglądał. Zaciskając pod szyją szlafrok usiadła
na łóŜku i wzrokiem poszukała aparatu telefonicznego.
Stał po drugiej stronie łóŜka, bliŜej obcego męŜczyzny.
Kto to jest i jak się tu dostał? Czy to jakiś wariat?
Wygląda dość normalnie, pomyślała.
- Kim pan jest i co pan robi w moim pokoju?
- zapytała wreszcie.
- Dziwne, chciałem zadać dokładnie to samo pytanie
- stwierdził sucho męŜczyzna po chwili milczenia.
Po paru minutach Diana zrozumiała, o co mu
chodzi i poczuła ulgę. To nie był Ŝaden intruz, lecz
człowiek, który pomylił pokoje. Uśmiechnęła się do
niego, nie zdając sobie sprawy z wraŜenia, jakie
wywarło na nim ciepło spojrzenia jej zaspanych złotych
oczu.
Kimkolwiek jest ta pani, trzeba przyznać, Ŝe ma
styl, pomyślał niechętnie Marcus. To na pewno nie jest
zwykła prostytutka. W jaki sposób dostała się do jego
pokoju? MoŜe ma jakieś układy z kimś z personelu, to
się zdarza. Albo pomyliła pokoje.
- To nie moŜe być pański pokój - powiedziała
14 NA JEDNA NOC
Diana. - Wprowadziłam się tu dziś po południu.
Proszę spojrzeć. - Wstała z łóŜka i wyjęła z torebki
kartę meldunkową z nazwiskiem i numerem pokoju.
Przez chwilę był prawie przekonany, ale coś mu się
przypomniało. Podszedł do szafy w ścianie, otworzył
ją i wskazał na wiszące wewnątrz ubrania.
- Jeśli to jest pani pokój, to jakim cudem nie
zauwaŜyła pani moich ubrań, kiedy się pani roz
pakowywała?
Dianie przypomniała się uŜywana szklanka i braki w
minibarku. Powinna się była wtedy domyślić, była
jednak za bardzo zdenerwowana, Ŝeby myśleć o czymś
innym poza chęcią pójścia spać. Nawet teraz czuła, Ŝe
ma cięŜką głowę i nie potrafi jasno rozumować.
- A swoją drogą gdzie są pani rzeczy?
- Nie mam ze sobą bagaŜu.
Diana poczuła, Ŝe się czerwieni, kiedy odczytała
spojrzenie jego oczu. Wielki BoŜe, bierze ją za
prostytutkę!
- To nie jest tak, jak pan myśli. Ja... postanowiłam
przenocować w hotelu pod wpływem chwilowego
impulsu. - Odwróciła od niego głowę i dodała:
- Dzisiaj... Dzisiaj straciłam kogoś, kogo bardzo
kochałam. Po... Po pogrzebie nie byłam w stanie
wrócić do naszego mieszkania, przyjechałam więc
tutaj...
Z jej twarzy, • z jej głosu wyraźnie wynikało, Ŝe
mówi prawdę, pomyślał Marcus i zdumiał się własnym
odczuciem rozczarowania. PrzecieŜ nie mógł oczekiwać,
Ŝe jest osobą wolną. Nie była nawet w jego typie.
Podobały mu się drobne, zaokrąglone brunetki, a nie
chude, długonogie stworzenia z chmarą bursztynowych
włosów i tygrysimi oczami.
Na pewno mówiła o kochanku. Nie wiadomo czemu
odczuł zazdrość, musiało to mieć jakiś związek z tym,
co zdarzyło się podczas obiadu. Nie chodziło
NA JEDNĄ NOC 15
mu o tę konkretną kobietę, lecz w ogóle o kobietę,
tłumaczył sobie w duchu.
- Trudno, proszę pani - powiedział cierpko - to
jest mój pokój i teraz chciałbym się połoŜyć spać.
Dianie przypomniało się, Ŝe recepcjonista mówił
coś o ostatnim wolnym pokoju, jaki wynajęła.
- Ma pani gdzie przenocować - argumentował
Marcus - a ja nie mieszkam w Londynie. Zamówię
pani taksówkę...
Miałaby spędzić sama noc w mieszkaniu? Diana
zadrŜała. Nie, nie moŜe, nie tej nocy.
- Nie, proszę... Ja...
Oczy męŜczyzny ściemniały i spojrzał na Dianę w
taki sposób, Ŝe bez trudu zrozumiała, o czym myśli.
Pragnął jej. Ten wysoki, ciemnowłosy męŜczyzna,
całkiem obcy, jej pragnął. Zazwyczaj kiedy zdarzała
się jej taka sytuacja, obracała się na pięcie i uciekała.
Przyzwyczajona była do męskiego poŜądania i w
wieku dwudziestu pięciu lat miała za sobą kilku
potencjalnych kochanków, jednakŜe, gdy się
przekonała, jak bardzo okrutni i płytcy potrafią być
męŜczyźni, nie dopuszczała ich do siebie zbyt blisko.
Dlaczego więc teraz poczuła, Ŝe cała topnieje w
środku jedynie pod wpływem wzroku obcego
męŜczyzny, który rozbierał ją i pieścił jej ciało
oczyma? Czemu odczuwała niemal palącą potrzebę,
aby oddać się temu męŜczyźnie i zatracić w fali
poŜądania?
W ramionach obcego mogłaby zapomnieć o tragedii
ostatnich tygodni, mogłaby poczuć, Ŝe Ŝycie trwa,
mogłaby się na nowo odrodzić i wiedzieć, Ŝe znowu
Ŝyje - po raz pierwszy od miesięcy. Kiedy indziej
Diana byłaby zaszokowana własnymi myślami, teraz
jednak wydawały się jej naturalne i normalne.
Marcus przyglądał się jej rozchylonym, drŜącym
wargom i widocznym pod szlafrokiem kształtom ciała.
16 NA JEDNĄ NOC
Zapragnął nagle zerwać z niej okrycie i wziąć ją w
ramiona.
- Chyba wiesz, co się stanie, jeśli nie wyjdziesz z
tego pokoju, prawda? - powiedział ochryple Marcus.
- Tak - odparła nieswoim głosem Diana, jakby
mówiła to we śnie. I juŜ nie było odwrotu. Zrobiła
krok w jego stronę i zdecydowanie rozwiązała pasek
od szlafroka, zsuwając go z siebie.
Jeszcze przez moment myślała, Ŝe jest szalona, a
potem była juŜ w jego ramionach. Dłonie Marcusa
gorączkowo przesuwały się po jej ciele, a usta wpijały
się w jej usta. Szepnął jej do ucha:
- Nie wiem, kim jesteś ani skąd się wzięłaś. To co
teraz robię, jest wbrew moim wszelkim zasadom, ale
nie jestem w stanie się powstrzymać. Wiem, Ŝe rano
będę tego wszystkiego Ŝałował, lecz w tej chwili liczy
się tylko to, co ózięk) tobie czuję.
Diana czuła dokładnie tak samo. Nie potrafiłaby mu
wyjaśnić, czym się kierowała
Klub mega domin
Cud zakonnicy
Ta laska da dupy każdemu