Mocne poczucie bliskości

⚡ KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻

Mocne poczucie bliskości
Rodzicielstwo bliskości – rodzicielstwo bez kar i nagród, oparte na relacji – to coś więcej niż metoda wychowawcza. Niestety, narosło wokół niego wiele mitów. Czym jest naprawdę?
Wokół rodzicielstwa bliskości narosło sporo mitów. Najczęściej biorą się one z rozumienia takiego rodzicielstwa jako jeszcze jednej metody wychowawczej . Rodzicielstwo bliskości to nie kolejny sposób na wychowanie dziecka. Nie znajdziecie w nim gotowych recept, ani trików. Znajdziecie natomiast dużo wiedzy o rozwoju dziecka oraz o budowaniu relacji z drugim człowiekiem (także z innym dorosłym) . 
Czasami może się wydawać, że rodzicielstwo bliskości stawia więcej pytań niż daje odpowiedzi . I o to chodzi! Bo jest to myślenie o rodzicielstwie oparte o ciekawość drugiego człowieka, zainteresowanie jego perspektywą. Polega ono na budowaniu relacji i doświadczeniu, zamiast na dopasowywaniu gotowych sztamp do naszego różnorodnego, nieszablonowego nieraz życia i indywidualnego doświadczenia.
Będąc świadomymi rodzicami , nierzadko spotykamy się z brakiem zrozumienia ze strony otoczenia. W społeczeństwie nastawionym na skuteczność poddaje się w wątpliwość nasze działania, które często nie przynoszą natychmiastowych rezultatów (np. dziecko nie przestaje natychmiast płakać, biegać, nie idzie grzecznie spać itd.). 
Wsłuchaj się naprawdę w głos swojego dziecka
Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli
Jakby tego było mało, oprócz społecznej presji borykamy się z naszymi własnymi przekonaniami, dotyczącymi rodzicielstwa. Bywa, że taki wewnętrzny krytyk staje się naszym najgorszym wrogiem, powodując wyniszczającą frustrację i stres rodzicielski.
Przyjrzyjmy się, o co naprawdę chodzi w rodzicielstwie bliskości. Rozbrajając mity, zyskamy nie tylko mocne argumenty w ewentualnych dyskusjach z otoczeniem, ale przede wszystkim wewnętrzne poczucie rodzicielskiej sprawczości i że to, co robimy, jest dobre.
Rodzice niekiedy spotykają się z opinią, że nie stosując kar ani nagród, będąc blisko, tuląc, nosząc, wychowują dzieci bezstresowo . Ten pogląd jest problematyczny z wielu powodów, a najważniejszy jest jednocześnie najprostszy: bezstresowe wychowanie nie istnieje, bo stres jest częścią życia . Rodzicielstwo w kontakcie, bliskości, przebywanie w relacji z dzieckiem nie chroni go przed stresem, a pokazuje mu jak sobie ze stresem radzić – m.in. dlatego, że uczy dziecko samoregulacji, kontaktu z własnymi emocjami i dobrej, adekwatnej komunikacji.
Warto tutaj przytoczyć słowa Gabora Mate, kanadyjskiego lekarza, specjalisty od traumy i stresu: „Poczucie bezpieczeństwa nie polega na nieistnieniu zagrożenia, ale na istnieniu bliskich więzi” [1]. Również Shai Orr, izraelski terapeuta, autor książki Cud rodzicielstwa , wydanej w Wydawnictwie Natuli, który – jak sam mówi – myśli bardzo podobnie do Mate, uważa, że trauma jest uniwersalnym doświadczeniem społeczeństw [2]. Zaś nasza rodzicielska odpowiedzialność nie polega na unikaniu tych trudnych wydarzeń, ale na zapewnianiu dziecku wsparcia, aby pomóc mu wrócić do stanu równowagi po przebytym stresie , co zresztą wydaje się zadaniem trudniejszym niż „szklany klosz”.
Mit ten wynika z mylenia rodzicielstwa bliskości z tzw. bezstresowym wychowaniem (które, jak wspomniano wyżej, nie istnieje). Brak NIE w życiu rodziny nie tylko byłby bardzo szkodliwy zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci, ale jednocześnie wytrąciłby z ręki nam, rodzicom, bardzo istotne narzędzie świadomego rodzicielstwa: odpowiedzialność. Skoro bowiem na wszystko się zgadzam, afirmuję każde zachowanie mojego dziecka, to nie staję w roli odpowiedzialnego przewodnika. Nie biorę na siebie trudów wyjaśniania dziecku świata.
Ekspertem, który bardzo mocno przybliżał rodzicom ideę mądrego przewodnictwa i mówienia NIE, był duński pedagog i terapeuta Jesper Juul. Znamienne są słowa z jego książki “Nie” z miłości: „Tylko wtedy możemy mówić szczere TAK do innych i do siebie, kiedy jesteśmy w stanie także szczerze powiedzieć NIE” [3].
Czy dzieci na pewno są niegrzeczne? Seria książek dla dzieci 2-5 roku życia i rodziców o tym, że w każdym zachowaniu dziecka jest ważna jego potrzeba.
Odpowiedzialne NIE jest przemyślane pod kątem korzyści dla relacji. Płynie z dobrej woli i szacunku dla potrzeb, emocji i przestrzeni drugiego człowieka , a nie z konieczności stawiania dzieciom granic czy z chęci dominacji lub kontroli.
Ten mit jest głęboko zakorzeniony w naszych lękach i obawach. W rzeczywistości można potraktować go jako najogólniejsze ze wszystkich pytań: Jak żyć?
Nauczyliśmy się mierzyć naszą rzeczywistość miarą skuteczności. To chroni nas przed owym głębokim lękiem egzystencjalnym. Jeśli moje działanie przynosi oczekiwany skutek, to znaczy, że jestem w stanie kontrolować rzeczywistość. W rodzicielstwie opartym na relacji natychmiastowa skuteczność naszych działań nie stanowi jednak priorytetu.
To budzi słuszne obawy, podszyte wewnętrznym stresotwórczym przekonaniem, że jeśli nie potrafię uciszyć, uspokoić dziecka, to co ze mnie za rodzic? Taka myśl budzi do działania wiele bardziej dostępnych wzorców, które wynieśliśmy z własnego dzieciństwa (jak kary, nagrody czy krzyk).
Warto podkreślić, że zachowanie dziecka nie jest tylko i wyłącznie rezultatem naszej rodzicielskiej skuteczności . Może wynikać także z gotowości, czyli momentu rozwojowego dziecka (np. trzylatek nie posprząta pokoju ani się sam nie uspokoi), czy z jego autonomicznej decyzji (dziecko ma prawo czegoś chcieć lub nie chcieć).
Wiele badań pokazuje, że rodzicielstwo bliskości, stwarzając dziecku warunki do współpracy, przynosi długofalowe i głębokie skutki, które będą rzutować na jego dorosłe życie [4]. Naszym rodzicielskim zadaniem przestaje być skuteczność , a jego efektem – pożądane zachowanie dziecka. W zamian za to w centrum zainteresowań stawiamy perspektywę dziecka, zainteresowanie jego potrzebami oraz naszą wspólną relację.
Siostra, która bije młodszego brata, może okazać się głodna, a chłopczyk, zniecierpliwiony podczas wycieczki, być może jest zmęczony lub senny. Są to bardzo konkretne potrzeby, które łatwiej nam dostrzec, przyjmując w rodzicielstwie postawę ciekawości wobec drugiego człowieka. Dzięki temu dzieci uczą się same rozpoznawać swoje potrzeby i mądrze zarządzać sobą – a taka samoświadomość procentuje w dorosłym życiu.
Na tej kanwie rodzi się pole do zrozumienia i współpracy.
Książki, które wspierają w ciąży, porodzie i przy karmieniu piersią.
Krystyna Dyrda, Czytelniczka Natuli, trafnie ostatnio spytała: Czy rodzicielstwo bliskości nie powinno zaczynać się od bliskości rodzica do siebie? W Natuli jesteśmy przekonani, że tak właśnie jest!
W rodzicielstwie bliskości dziecko jest ważne. Co więcej, nie potrafi ono samo zrealizować swoich potrzeb, więc wymaga świadomych opiekunów, którzy dadzą mu to, czego oczekuje: pożywienie, ciepło, bliskość i empatię. Ale rodzic także jest ważny! I to z kilku powodów.
Rodzice, bardziej niż dzieci, mają wpływ na świadome wprowadzanie zmian w systemie rodziny. To dlatego nowoczesna psychoterapia stawia w centrum zainteresowania dorosłych jej członków. Rodzice mogą:
O dzieciocentryczności pisał także Jesper Juul, podkreślając, że zaburza ona harmonijny rozwój, wprowadza zamęt w wysyłanych przez rodzica sygnałach, wywołuje frustrację i, znów, zabiera nam możliwość bycia przewodnikiem dziecka, który „pomoże mu się odnaleźć w puszczy życia” [5].
Abyśmy byli w stanie empatycznie wsłuchać się w głos dziecka, sami potrzebujemy być nakarmieni (dosłownie i w przenośni), zauważeni i w miarę możliwości wypoczęci. 
Dbałość o siebie jest wyrazem rodzicielskiej odpowiedzialności . Jako rodzice stanowimy dla naszych dzieci emocjonalne i fizyczne wsparcie. Jeśli nie zadbamy o to, aby otoczyć samych siebie troską, nie będziemy w stanie zapewnić dobrostanu także naszym dzieciom.
Nasza uważność na własne potrzeby, traktowanie odpoczynku jako jednej z nich (a nie nagrody), empatia wobec siebie i innych, umiejętność dbania o swoje granice, a jednocześnie zachowanie ich elastyczności – aby być gotowym na odpowiadanie na potrzeby dziecka – stanowią wyraz tej dbałości. A balans pomiędzy tym, czego potrzebuję ja, a czego moje dziecko, jest być może najtrudniejszym zadaniem świadomego rodzicielstwa.
Przytulaj, głaszcz, obejmuj, bądź zawsze blisko.
Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli
Warto pamiętać, że nikt z nas nie rodzi się idealnym rodzicem. Wchodzimy w życie z bagażem naszych doświadczeń, kształtując w oparciu o nie nasze późniejsze relacje, w tym relacje z naszymi dziećmi. Rodzicielstwo bliskości bierze pod uwagę tę wielość perspektyw, rozumie trudności, z jakimi się borykamy jako dorośli, i wspiera intencjonalne zmiany, jakie wprowadzamy w swoje życie.
[1] G. Mate, G. Neufeld, Więź. Dlaczego rodzice powinni być ważniejsi od kolegów , tłum. P. Cieślak, Galaktyka, 2016.
[2] Wywiad z Shaiem Orrem, Kibuc na kozetce (rozmowę przepr. Ewa Pawlik), “Przekrój”, 2021, nr 2, s. 48-49.
[3] J. Juul, „ Nie” z miłości , tłum. D. Syska, MiND, 2011.
[4] Y. Rha Hong, J. Sun Park, Impact of attachment, temperament and parenting on human development. Department of Pediatrics, Kosin University College of Medicine, Busan, Korea, 2012.[5] J. Juul, Rodzic jako przywódca stada , tłum. D. Syska, MiND, 2017.
Filozofka, pedagożka, terapeutka. Autorka książki Noszenie dzieci (Wydawnictwo Natuli).
Od 2016 uskrzydla rodzicielskie wyzwania, tworząc przestrzeń wsparcia dla rodziców Boska Nioska.
Realizuje projekt zmiany społecznej Tata Przewija pod patronatem Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Nagrywa podcast nie tylko dla rodziców Podwójne espresso.
Niegdyś obywatelka świata: mieszkała od Sztokholmu po Tel Awiw. Teraz mieszka z rodziną w stuletnim domu w Górach Świętokrzyskich.
Sprawdź, co dobrego wydaliśmy ostatnio w Natuli.
Czytamy 1000 książek rocznie, by wybrać dla ciebie te najlepsze…
Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Wybrać właściwego psychologa – jak to zrobić?
Bloomgarden, A., & Mennuti, R. B. (2009). Psychotherapist revealed: Therapists speak about self-disclosure in psychotherapy. Psychotherapist Revealed: Therapists Speak About Self-Disclosure in Psychotherapy. https://doi.org/10.4324/9780203893852 Chung, C. Y. (1990). Psychotherapist and expansion of awareness. In Psychotherapy and Psychosomatics. https://doi.org/10.1159/000288336 Shaw, R. (2004). Psychotherapist embodiment. Counselling & Psychotherapy Journal. https://doi.org/10.1002/14651858.CD002778.pub2
Inteligencja seksualna: umiejętność, której wszyscy musimy się nauczyć
Czytanie w myślach - czy możemy poznać myśli innych ludzi?
Francis Bacon: kilka cytatów o wiedzy
Cisza - jak ważną rolę odgrywa w naszym funkcjonowaniu?
Terapie Technika pustego krzesła do budowania współczucia wobec siebie
Psychologia Kontrastowanie mentalne - sposób na uniknięcie naiwnego optymizmu
Psychologia osobowości Rozwiązywanie problemów: dlaczego zawsze robimy wszystko tak samo?
Psychologia osobowości Uparci ludzie - charakterystyka zachowania
Psychologia osobowości Niepatologiczny narcyzm i zbroja emocjonalna
Psychologia edukacji i rozwoju Pasywne zaniedbanie emocjonalne w dzieciństwie: dorastanie w poczuciu niewidzialności
Terapie Intencja paradoksalna - w jaki sposób można ją wykorzystać?
Psychologia Lęk - co sprawia, że staje się zaburzeniem psychicznym?
Ostatnia aktualizacja: 28 grudnia, 2018
Psychologia jest nauką badającą jednostkę z jej wszystkimi zachowaniami i doświadczeniami. Zapewne dostrzegasz, że to szerokie pole, które wymaga bardzo specjalistycznego szkolenia. Właśnie dlatego, niezależnie od specjalizacji, dobry psycholog musi posiadać pewne podstawowe cechy i umiejętności.
Zgodnie z etyką lekarską, jako profesjonalny psycholog, zawsze musisz mieć pełen szacunek do pacjenta, być odpowiedzialnym, uczciwym, szczerym, ostrożnym i kompetentnym człowiekiem. Musisz także zagwarantować, że Twoje sesje są obiektywne i oparte o wiedzę naukową. Ale tak naprawdę dobry psycholog musi umieć jeszcze więcej.
Ważne jest, aby dobry psycholog wiedział, jak postawić się w sytuacji pacjenta. Musi znać strategie i narzędzia mentalne, aby zrozumieć obawy i potrzeby tej osoby oraz specyfikę jej sytuacji. Dopiero gdy osiągnie taki poziom zrozumienia, będzie wiedzieć, jak poradzić sobie z problemem pacjenta i jak mu pomóc.
Wielu ludzi uważa, że ​​empatia jest mistyczną cechą. Ale psycholodzy tak głęboko pojęli ludzki umysł, że są w stanie dopasować swoje idee tak, by zrozumieć swoich pacjentów.
Oznacza to, że potrafią zrozumieć każdy inny sposób myślenia , bez względu na to, jak różni się od ich podejścia. To pomaga im przywiązywać taką samą wagę do idei innych ludzi jak do swoich własnych.
Dobry psycholog nie może trzymać się uprzedzeń , stereotypów czy z góry przyjętych poglądów i przekonań. Oznacza to, że musi być otwarty na nowe koncepcje , rzeczy, które są dla niego inne lub nieznane.
Ta cecha doskonale przydaje się każdemu, kto chce żyć pełnią życia, ale w przypadku psychologa jest absolutnie niezbędna. Nigdy nie wiadomo, kto przyjdzie do Twojego biura. Dlatego zawsze musisz być otwarty na poznanie tej osoby: jej esencjonalną część, kulturę, zainteresowania i przekonania.
Aby osiągnąć ten poziom tolerancji, psycholog musi już wcześniej wyjść ze swojej strefy komfortu. Jak wiesz, strefa komfortu to miejsce, w którym czujesz się bezpiecznie i pewnie, ponieważ otaczają Cię znajome rzeczy. Ważne jest, aby kwestionować, odkrywać i zagłębiać się w różne rzeczy. Trzeba także zaakceptować fakt, że wszystkie rzeczy wokół nas mogą być prawdziwym źródłem inspiracji.
Bezpieczeństwo w sensie cechy psychologa jest bardzo podobne do otwartości i oznacza, że ​​ dobry psycholog jest pewny siebie i swoich zawodowych umiejętności . Jeśli nie wydajesz się pewny siebie, trudno będzie Ci przekazać to uczucie osobie, która przyszła do Ciebie po pomoc.
To nie znaczy, że trzeba być pretensjonalnym, nazbyt bezpośrednim lub całkowicie niewrażliwym. Oznacza to wyjaśnienie kroków, które pacjent musi podjąć w jasny, zwięzły i pewny sposób . Pacjentowi może zaszkodzić wahanie się psychologa, jego niejasne czy sprzeczne wiadomości lub poczucie, że jest postrzegany jako gorszy.
Aby być bardzo otwartym, dobry psycholog musi wykonać bardzo ważną metodę, jaką jest introspekcja . Oznacza to patrzenie wgłąb siebie, analizowanie i rozumienie. Tylko dzięki lepszemu poznaniu siebie można zarządzać swoimi stanami mentalnymi.
Dostępność jest gdzieś pomiędzy komfortem a zrozumieniem. Ważne jest, aby pacjent czuł się swobodnie w towarzystwie swojego psychologa. Wtedy będzie mógł opowiedzieć mu o swojej sytuacji, problemach, intencjach i najgłębszych tajemnicach .
Inną cechą, która jest związana z dostępnością, jest wspomniana na początku tej listy empatia. Empatia jest niezbędnym elementem dostępności. To właśnie sprawia, że ​​pacjenci mogą łatwo i naturalnie powiedzieć psychologowi o swoich problemach.
Aby podjąć działanie, dobry psycholog musi wiedzieć, jak interpretować, co mówi jego pacjent. Ponieważ nie można po prostu przerwać czy powycinać przepływu rozmowy, trzeba wiedzieć, jak wybrać naprawdę ważne fragmenty. Trzeba trzymać się tego, co ważne i wiedzieć, co można pominąć.
Ta umiejętność również pomaga zastosować lepsze techniki mediacji, które zapewniają pomyślną terapię. Jest to też istotna część opracowania planu leczenia i oceny wyników.
Dobra komunikacja bywa jednym z największych wyzwań w codziennej pracy psychologa . Jest to jeszcze bardziej prawdziwe w przypadku niedoświadczonych psychologów. Umiejętność odniesienia całej swojej wiedzy teoretycznej do prawdziwych przypadków nie zawsze jest łatwa do opanowania.
Dlatego dobry psycholog musi koniecznie opanować pewne rodzaje komunikacji i umiejętności społecznych . Ćwiczenie się w tej trudnej sztuce i umiejętność efektywnej interakcji z ludźmi to podstawowe cechy dobrego specjalisty.
Na przykład, dobrze jest wiedzieć, jakie pytania zadać podczas sesji , aby wychwycić, co może być główną przyczyną zaburzeń lub nerwic pacjenta. Ponadto trzeba być w stanie dobrze zorganizować czas podczas sesji i efektywnie wykorzystywać cenne minuty każdego spotkania.
Ostatnia, choć równie ważna cecha to umiejętność stworzenia spokojnego otoczenia w biurze. To już połowa sukcesu! Dobry psycholog potrafi stworzyć poczucie bliskości, dzięki czemu druga osoba może zdobyć się na spokojną i szczerą rozmowę.
Umiejętność słuchania oznacza przedstawianie zaangażowanej i otwartej postawy oraz wykazywanie zainteresowania tym, co mówi druga osoba .
Innymi słowy, trzeba być dobrym słuchaczem i dać o tym znać pacjentowi. Najlepiej pozwolić pacjentowi swobodnie mówić i mu nie przerywać. W ten sposób pacjent będzie w stanie odpowiedzieć na własne pytania, gdy wymówi je głośno.
Pozostawienie miejsca na milczenie jest również bardzo pouczające. Warto obserwować, jak pacjent przeżywa te pauzy. Jego ruchy rąk, postawa, wyrażenia: jak wygląda w chwilach ciszy? To bardzo dużo mówi o jego problemach.
Jak widać, dobry psycholog nie tylko posiada pewne umiejętności, ale również potrafi się nimi posługiwać.
Decydujesz się szukać pomocy psychologicznej, ale nie wiesz, jak wybrać właściwego psychologa. Na co zwracać uwagę, aby otrzymać wartościową pomoc?
Ostatnia aktualizacja: 28 grudnia, 2018
Piękno umysłu Opiniotwórczy i hobbistyczny blog na tematy związane z psychologią, filozofią i sztuką. © 2012 – 2022 . Wszelkie prawa zastrzeżone. Zawartość niniejszej witryny służy jedynie celom informacyjnym. W żadnym wypadku treści opublikowanych na tych stronach nie można traktować jako alternatywy dla zaleceń lekarzy. Z tego powodu zalecamy Ci abyś w razie potrzeby skontaktował się ze specjalistą.





gazetaprawna.pl



forsal.pl



INFOR.pl



INFORLEX.pl



e-DGP



Newsletter





raporty specjalne:





Skażona Odra






Rosja-Ukraina






Koronawirus















25 grudnia 2011, 11:53








Ten tekst przeczytasz w 1 minutę



Jak zdobyć kobietę? Spojrzeniem. Przedstawiasz się, podajesz jej rękę, utrzymujesz uścisk i… patrzysz głęboko w oczy. Kiedy odchodzisz, odwracasz się i znów posyłasz jej pełne tajemnicy spojrzenie. Co dalej? Ona nie będzie mogła przestać o tobie myśleć!












Źródło









Ostre Filmiki - Nina Hartley, Ostre Ruchanie
Film erotyczny z znaną gwiazdą porno z ładną pupą - Rachel Starr, Mamuśka
Porno Masturbacja