Мавлонодан ҳикоялар

Дарё бўйида учрашиб қолган сичқонча ва қурбақа қисқа вақт ичида дўстлашиб кетишди. Ҳар доим белгиланган вақтда, келишилган жойда кўришиб, дардлашишарди. Бир куни суҳбат асносида сичқонча дедики:

– Қурбақа, иним, ҳар куни кўришяпмиз. Лекин учрашув вақтини аниқ билмаганимиз учун бир-биримизни кутиб қоляпмиз. Баъзан келганимда сувда ўйнаётган бўласан, чақирганим билан эшитмайсан.

Сичқонча қурбақага қаттиқ меҳр қўйган, у билан тез-тез суҳбатлашишни хоҳларди. Биргалашиб ечим топишлари керак эди. Cичқонча ҳолатини бундай изоҳлади:

– Мен фақат қуруқликда яшай оламан, сувга тушишимнинг имкони йўқ. Сен эса ҳам сувда, ҳам қуруқликда бемалол юрасан. Истаган пайтимда сени кўришим учун бирор чора қилмасанг, бўлмайди.

Бу ёлворишлардан қурбақа қаттиқ таъсирланди. Аммо хаёлига ҳеч нарса келмади. Бир пайт:

– Ечимини топдим, чамамда! – деди сичқонча кўзлари порлаганча. – Бизга ип керак, бир учини менинг оёғимга, иккинчисини сеникига боғлаймиз. Бир-биримизни кўришни ҳоҳлаганимизда ипни тортамиз. Мен тортганимда сен сувдан чиқиб келасан.

Қурбақага бу фикр ёқмаса ҳам, дўстини ранжитмаслик учун сукут сақлади. Сичқонча дарҳол ип топиб келиб, олдин қурбақанинг, кейин ўзининг оёғига боғлади. Шундан кейин исталган вақтда кўришадиган бўлишди. Афсуски, бир куни ёмон ҳодиса рўй берди. Пайтини топган қарға сичқончани чангаллаганча осмонга кўтарилди. Табиийки, қурбақа ҳам сувдан чиқиб, уларга қўшилиб уча бошлади. Пастдагиларни ҳайратга солиб, парвоз қилаётган қурбақа нотўғри иш қилганини ўша онда пайқади. Пушаймон чекканча: “Ўзимга ўхшамаган, сувда яшамайдиган жонзот билан дўстлашишнинг оқибати – шу!” деб борарди.

Турк тилидан Маҳфуза Шарипова таржимаси