MAFIA Park Jimin
🌼🌼🌼
#fanfic
#MAFIA_Park_Jimin
#47qism
Sevgi
Kinodagi qichqiriqlarni eshitgancha ko'zimni ochdim. Malum bo'lishicha film hali ham davom etayotgan edi va biz hammamiz uxlab qolganmiz. Tashqarida quyosh botishiga oz qoldi. Jinning boshi Namjoonning tizzasida, Jungkook va Taehyung bir biriga suyangancha, Yoongi esa divanning oxirida toshdek uxlardi. Ularning hammasi shu yerda va Hoseok o'z xonasida bo'lsa, men kimning yelkasida uxlayotgan edim?
Ortimga o'girilib, boshini orqaga qaytarib uxlayotgan Jiminni ko'rdim
Farishtalar shunday ko'rinishga ega bo'ladimi? Men uni ko'rib juda hayratta qoldim. U hatto odammidi? Qilgan ishimga ko'zim tushguncha shunday shirin vaqt o'tkazdim.
Uning yelkasidan suv oqardi
"Jin ursin", deb pichirladim men salfetka qidirib atrofga qarab
Birortasini topa olmay, ko'ylagini kuchli artishdan oldin Taehyungning yerda yotgan gucci kurtkasini oldim.
Jimin qo'lida ishqalanishni his qildi. Ko'zini ochib, Jena kurtka bilan yelkalarini silayotganini ko'rdi
"Nima qilyapsan?"
Menga qarab turganini ko'rib darhol to'xtadim.
U ko'ylagiga qaytib, keyin menga qaradi. Hali ham nam bor edi. Men hayotimda hech qachon bunday noqulaylikni his qilmaganman. Men uning kulishdan o'zini to'xtatishga urinayotganini ko'rdim.
"Namjun, uyg'on. Meni xonamga olib bor" deb Namjunning yelkasiga qoqib qo'ydim. Men bu yerdan tezroq ketmoqchi edim. Xarakatlarimdan uyat meni o'ldirardi.
Namjoon bir dyuym ham qimirlamadi.
"Men shu yerdaman", dedi Jimin yonimdan.
"Xo'sh?"
"Namjunni nega uyg'otyapsan?", u
"Menimcha, boshqa ishing bor deb o'yladim", dedim.
O'rnidan turib ko'zlarini qisib qo'ydi. Keyingi narsa meni hayratta qoldirdi, u meni kelinlik uslubida ko'tarib oldi
"Nima qilyapsiz?"
"Sizni xonangizga olib ketayapman"
"Menga nogironlar aravachasini olib keling, men o'zim boshqara olamam", dedim.
Birinchi qavatdagi bir xonaning eshigini oyog'i bilan itarib, meni ichkariga olishdan oldin gapimga quloq solmadi. Ichkariga kirganimizdan keyin chiroqlar yondi. Bu chiroyli gulli xona edi. Ko'rinib turibdiki, ular uni bezashga harakat qilishgan. Bundan tashqari, bir nechta sharlar ham bor edi. Bu ham syurpriz bo'lib tuyuldi, lekin ular meni ajablantirmasdan oldin buni ko'rdim.
U meni karavotga yotqizib oldinga egildi. U yana bir yostiqni ushlab, jarohatlangan oyog'im ostiga qo'ydi.
Menga bir qarab, so'ng eshik tomon yo'l oldi. Lekin men uni to'xtatish uchun qo'lini ushlab oldim. Menga shu daqiqada javoblar kerak edi.
"To'xtang"
"Senga biror narsa kerakmi?"
"Jimin nega bunday qilyapsan?"
"Nima qilyapman?"
"Bu...Bir lahza menga qaramaysiz, keyin menga yordam berasiz. Ikki xil harakat.."
U hech narsa demadi, lekin ketmoqchi bo'ldi.
"Nega meni bunchalik yomon ko'rasiz?", deb so'radim. Orqaga o'girilib ketayotib to'xtadi.
"Nima uchun seni yomon ko'raman deb o'ylaysan?", - deb so'radi u yaqinlashib.
"Bilmayman. Bugun meni ko'rganingizdan unchalik hayajonlanmadingiz. Kasalxonaga hech qachon tashrif buyurmadingiz. Hech bo'lmaganda men bilan tushlik qilgan bo'lardingiz", dedim
Bu gapim uchun o'zimga tarsaki tushurishga ham tayyorman. Lekin menda nazorat yo'qdek tuyuldi. Men hammasini unga aytib yubordim, chunki uni ichimda boshqa saqlay olmadim.
"Men ... men", u nimadir demoqchi bo'ldi, lekin to'xtadi. Uning ko'zlarida yosh oqayotganini ko'rdim.
"Men o'zimni aybdor his qilyapman", dedi u.
"Nima?", - deb so'radim.
''Men o'zimni aybdor his qilyapman. Sen men uchun shundaysan. Har safar yoningda bo'lganimda seni xafa qilganimni ko'rish juda og'riqli. Buning sababi mening aqlim yo'q edi va qandaydir ahmoqona qasos olmoqchi edim"
"YO'Q, YO'Q, YO'Q Jimin" deb baqirdim. "Bu sizning aybingiz emas nega o'zingni ayblayapsiz"
"Agar men to'xtaganimda hech qachon uydan qochmagan bo'larding. Seni hech qachon tutib olishmasdi va bularning hammasi sodir bo'lmasdi", dedi u yana ko'z yoshlarini dumalab oqardi.
''O'sha kuni kasalxonada sizni ham eshitdim. Men xohlardim, lekin bu sizning aybingiz emasligini ayta olmadim. O'zingizni ayblashni bas qiling", dedim.
''Kechir Jena, o'q senga emas menga tegishi kerak edi'' dedi u o'zini sindirib.
Men uni chap qo'lim bilan o'zimga tortdim. ko'zlaridagi yoshni bosh barmog'im bilan artdim.
"Boshqa bunday demang. Qayerdadir o'qiganman birovni qutqarsang uning hayoti seniki bo'ladi. Endi sizning hayotingiz mening hayotim, nima bo'lishini men hal qilaman" dedim yoqasidan tortib.
Yigʻi hamon oqib turgancha kulib ''Iltimos bu kitobni tashlab yubor'' dedi u
Men uning koʻzlariga, soʻng yana lablariga qaradim. Uni oʻpganim maʼqul, degan qarorga kelganimda aqldan ozgan boʻlsam kerak.
Jena lablarini uniki bn birlashtirganida Jimin butunlay shokka tushdi.
Jena lablarini uning lablariga tegizganida, u lablari bilan hamohang harakat qilganda, bir lahzada lablari o'zidan uzoqlashganini his qilish uchun javob berdi: "Kechirasiz, men qilmasligim kerak edi. Sizning qiz do'sting borligini bilaman'' dedim tushunganimcha.Unda allaqachon Stella bor. Uni o'pish men uchun emas edi.
"Birinchidan Stella mening qiz do'stim emas" dedi u go'yo meni hayollarimni o'qigandek. ''Ikkinchidan, bu mening uyim, Mening mafiyam. Sen mening ruxsatimsiz o'pishni buzolmaysan "
Bu bilan u yana lablarini menga yopishtirmasdan oldin yaqinlashdi. Ko'zlarim katta bo'lib qaradim, nima bo'layotganiga ishonchim komil emas. Men uning qo'llarini yonoqlarimda his qildim. Yana ko'zlarimni yumguncha lablariga jilmayib qo'ydim.
Men hech qachon bunchalik baxtli bo'lmagan edim. O'tgan bir necha hafta ichida, bu men uchun eng baxtli narsa bo'ldi
"Jena, men seni juda sevaman", dedi u o'pishni buzib.
Ikkovimiz ham hayron bo'lib bir birimizga qaradik. Qo'lini og'ziga qisdi.
U meni sevarmidi? Shunday qilib, bu vaqt davomida his-tuyg'ularga ega bo'lgan yagona men emas edim. U ham meni yoqtirardi.
"Nima dedingiz?", deb so'radim hayron bo'lib.
"Hech narsa, nima? Biror narsa eshitdingizmi?", - deb so'radi u. Boshqa hech narsa demay o'rnidan turib eshik tomon yugurdi.
"Jimin bu erga qaytib kel" deb baqirdim lekin u allaqachon ketgan edi.
Va o'sha paytda men buni bildim. Men ham bu ahmoqni yaxshi ko'rardim.
#Jena|@filter_youth
@Universe_fanfics