LUCIFER

New_fanfic

|episode_1|

Shayton qilgan eng katta hiyla bu - Dunyoni uning yo'qligiga ishontirish edi

Osmonda sovuq shabada aylanib yurib, Seulga qaragan baland bino panjarasiga itarib yuborilgan odamning bo'ynidagi sochlarini ko'tardi. Uning ostida, ming fut balandlikda qanday g'ala-g'ovur bo'layotganidan bexabar hayot bor edi. Asosiyni yerga tegmaslikka majburlagan yagona narsa bu qo'l edi-uning yoqasiga mahkam bog'langan qo'l.

"Iltimos, yo'q, sizdan iltimos qilaman, rahm qiling"

Qo'l egasi kulib yubordi, juda oddiy kulgi- shaytonlarning o'ziga xos iflos tasviri.

"Mehribon? Ey azizim, men rahm-shafqatli bo'lish uchun yaratilgan emasman. Agar rahm-shafqatni xohlasangiz, yuqorida o'tirgan do'stimni uchratishingiz kerak edi. Men uni do'st demagan bo'lsam ham"

Shamol esa odamning so'zlarini qo'llab-quvvatlagandek tezlashdi.

Jabrlanuvchi titrab ketdi, koʻzlaridan yosh dumaladi.

"Iltimos, xo'jayin, men buni boshqa qilmayman. Men xato qildim. Men boylikka ochko'z edim va u menga shunday va'da berdi. Men sizga hamma narsani aytib beraman.

Shaytonning yuzida jilmayish paydo bo'ldi, uning qo'li ostidagi tiniq oppoq matoni biroz qo'yib yubordi. Erkak nafas oldi, ko'zlari xayolidagi vahimani aks ettirdi. Havoning salqinligiga qaramay, peshonasidan kaftlar terlab, oqqan tomchilar o'zi rahm-shafqatini kutgan odamga qo'l cho'zdi.

"Iltimos..."

"Ey Jabroil, sen meni uzoq vaqtdan beri taniding. Yolg'onchilar va xiyonatchilarni yomon ko'rishimni bilganinga ko'p bo'ldi. Sening kelajaging porloq edi, lekin o'sha ayanchli ukam bilan yonma-yon bo'lib, uni barbod qilishing kerak emasdi. Afsuski, men seni yaxshi ko'rganman. Rohatlan, vaqt do'zaxda do'stim, sen baxtlisan, men o'sha joydan dam olaman. Lekin unchalik ham omadli emas, do'stlarim senga yaxshi g'amxo'rlik qiladi "

Shu bilan u qo'yib yubordi, hatto odam so'zlarini qayta ishlamay turib, u yerga yiqildi. Uning ko'zlari shayton bilan to'qnashdi va u ular kabi jonsiz va sovuq bo'lishdan oldin bir soniya qizarib ketganini ko'rganiga qasam ichdi.

Va u shunday vafot etdi, shayton bilan yo'llarini kesib o'tishga jur'at etgan odam-do'zaxning o'zi - Lutsifer laqabli yoki uning nomi bilan atalgan- Taehyung.

Men xo'rsindim va nafasning baland ovozi bo'm-bo'sh restoranga aks-sado berdi. Ortimda turgan maunli yog'och stolga suyanish uchun kaftimni qo'ydim.

Men soatga qaradim. 12 boʻlishiga 10 daqiqa qolgan. Uyimga qaytgunimcha 10 daqiqa. Men xudoga iltijo qildim, endi hech kim bu eshikdan o'tmasin, lekin men xato qildim. Aksariyat ibodatlarimdan farqli o'laroq, bu duo Xudo o'rniga shaytonga yetib borayotgandek edi.

Qora ko'ylagining old qismini rostlagancha uzun bo'yli bir kishi kirdi. Ko'zlari menga tushmasdan oldin bo'm-bo'sh restoranni ko'zdan kechirdi va yaqinlashdi.

"1 odam uchun stol"

Men imkoniyatdan foydalanishga qaror qildim - o'z burchimni e'tiborsiz qoldirib, axloqiy jihatdan buzilgan narsalarni aytishga qaror qildim. "Kechirasiz, biz yopiqmiz"

"Tashqarida soat 12 da yopilishi ko'rsatilgan. Hozir soat 11:51," u bilagini menga qaratib, o'zining chiroyli bilagiga o'rnatilgan tajriba va nozik soatdagi vaqtni ko'rsatdi. Ko'zimni qisib, brendni o'qishga vaqt ajratdim- qiziqishim avjiga chiqdi. BVLGARI.

"Ha, lekin biz bugun erta yopamiz. Kechirasiz, lekin ketishingizni so'rashim kerak"

Erkak yaqinlashdi. "Hech bir joyda erta yopilishingiz haqida ma'lumot beruvchi manba yo'q. Hech qanday bildirishnoma, qoida yo'q"

Peshtaxtaning narigi tomoniga chiqib, qo'limni o'sha odamga ko'tarmaslikka urinar ekanman, qo'llarim musht bo'lib tugildi.

"Qarang, janob, agar biz yopiqmiz desam, biz yopiqmiz. Men uchun bunday yozuv taxtasini osib qo'yishim shart emas. Agar siz yetarlicha mehribon bo'lsangiz, ishni to'g'irlashingiz mumkin. Agar ketsangiz, minnatdor boʻlardim"

"Men.. qilaman". Erkak eng yaqin stolga o'tirib, plitkali poldan stulni tortib oldi. "Lekin mening ketishimning yagona yo'li -men xohlagan narsam bilan oziqlanganimdan keyin". Men odamga qarshi chiqishga urindim. "Meni tingla, quturgan tovuq, seni olib ketish uchun kimnidir chaqirishingdan oldin, o'z oyoqlaring bilan ket."

"Og'zaki tajovuz, beparvolik, kasbiy nojo'ya xatti-harakatlar, mijozga tahdid qilish, ruhiy zarar", u menga qo'lini ko'tarishdan oldin barmoqlari bilan hisobladi.

"Beshta jinoyat uchun sizni qamoqxonaga tashlashim mumkin edi. Endi menga achchiq pishloqli ramyeon olib kelsangiz yaxshi bo'ladimi yoki umringiz davomida yomon pishirilgan ramyeonni yomon hidli kamerada yeyish bilan o'tkazasizmi?"

Gapirmoqchi bo'lib og'zimni ochdim, lekin orqadan bo'g'iq va xirillagan ovoz meni to'xtatdi. "Oh, mijozimiz bor. Nana sevgilim nima qilyapsan, odamning buyurtmasini ol"

Men odamning jilmayib, menga qaraganini, keyin esa orqa eshikdan chiqqan bobomga qaradim, u chap oyog'ida oqsoqlanib, qo'li tayoqchasini mahkam ushlagancha turardi

"Miss Nana bu yerda nima istayotganimni biladi. Bitta pishloqli ramyeon, bitta tteokbokki, bitta mollyuskali guvec va 2 ta kartoshkali krep"

Ko'zlarim ochilib ketdi. "Men siz faqat pishloqli ramyeonni xohlaysiz deb o'ylagandim", deb pichirladim, odamning yuzida ko'zlarim bn teshik ocharkanman.

"Vaqt o'tgan sayin ochligimni angladim"

"Voy yigit ishtahangiz bor, lekin yaxshi. Yigitlar to'g'ri ovqatlansinlar"- dedi bobom uzoqdan. Oldimdagining tirjayib qo'yishiga sabab bo'lib. "Bundan tashqari, Nana bu yerda ajoyib oshpaz. Yakshanba kunlari uning pishiriqlari, issiq guruch pishiriqlari kabi sotiladi", deb bobo o'zining achinarli haziliga kuldi va men shunchaki ko'zimni yumdim.

-Endi, esa Nana-ssi, meni kutishga majburlama.

Men oʻzimni bosishga urindim va oshxona tomon yo'l oldim. Orqa tomondan zaif "ovqatimga tupurma" degan ovoz eshitildi va men oshxona eshigini qarsillatib ochgancha tezroq yurdim. Kerakli ingredientlarni olishdan va pishirishdan oldin qo'lqop va fartuk kiydim.

Tashqaridagi chol mening bobom edi. Onamning otasi. Men bilgan o'z oilam. Ko'rinishidan, onam biron bir baxtsiz hodisada vafot etgan va otam haqida hech qachon tilga olinmagan-u shunchaki onamdan foydalanib, uni tashlab ketgan harom odam deb o'ylashga majbur qildi.

So'nggi 20 yil davomida men Seulda bu kichik, ammo mashhur restoranni boshqargan bobom bilan birga yashaganman. Men ovqat pishirishni aynan undan olganman. Men ramyeonni aralashtirib, bir vaqtning o'zida güveç uchun bulyonni tayyorladim.

Hammasi tugagach, men yaqinlashganimda telefonini qo'yib, kutib turgan mijozning oldiga patnisdagi narsalarni qoʻydim. Bir og'iz so'z aytmasdan, men uning ko'zini o'zimga qaratdim

"Nima", dedim, u bosh chayqadi. "Hech narsa"

Taehyung qizni bobosiga qo'shilish uchun peshtaxta tomon ketayotganini ko'rib ovqatlandi. Uning ko'zlari bu joyni ko'zdan kechirdi, u yerda hech qachon boshqa odamlar turar joyida his etmaydigan bir tuygʻu his qildi. U chol bilan indamay bahslashayotgan qizga, ortiga qaradi.

U hamma narsani eshitib, o'ziga o'zi jilmayib qo'ydi. Iblis bo'lish tuyg'u va kuchlarning kuchayishini anglatardi.

"U yopilishidan 10 daqiqa oldin keldi... Men ovqat pishirishim kerak... bu to'g'ri emas..."

Kichik odamlar. Ular uchun hamma narsa pul bilan bog'liq. U ramyeonga kimchi tugab qolganini payqadi

"Kechirasiz"

Unga qarab, ikkalasining ham boshi aylandi. "Kimchi olsam bo'ladimi?"

U qasam ichdiki, agar bobosi jilmayib qo'ymaganida, qiz unga eng yaqindagi narsalarni uloqtirgan bo'lardi. "Nana unga kimchi, turp ham olib kel. Bodring ham".

deb gapirarkan, e'tiborini menga qaratdi, Taehyung qiz uning oldiga uchta kichkina kosani olib kelganida bosh irg'ab qo'ydi va jahl bilan "tugating va keting" deb pichirladi.

Taehyung o'ziga o'zi jilmayib qo'ydi. Ko'p odamlar u bilan axlat kabi gaplashgani, uni kimligini bilsalar, hech qachon hurmat qilmasliklari juda qiziq edi. "Nana-ssi, nega men ovqatlanayotganimda menga qo'shilmaysan. Men yolg'iz ovqatlanishni yomon ko'raman"

-Kechirasiz,-dedim qo'llarimni belimga qo'yib.

-Bilasizmi, gaplashishimiz mumkin, sizga bir-ikki nayrang ko'rsataman,- dedi u yomon jilmayib. Bobo buni eshitib, menga qo'shilishga ishora qildi, men esa g'azab bilan mushtlarimni mahkam ushladim.

Men stulni tortib oldim va oʻtirdim , u odamning guruchni og'ziga solayotganini ko'rdim.

"Ismingiz nima?", deb so'radim.

"Kim Taehyung, garchi siz meni Lusifer, Shayton, Iblis deb bilsangiz ham," dedi u barmog'i bilan havoda uzuk yasab

"Nima!", - deb so'radim hayron bo'lib-Ismingiz Lusifermi?

"Inglizcha nomi, ha. Garchi men Taehyungni afzal ko'raman"

Men masxara qildim. "Lusifer ertalabki yulduzni yoqtiradimi?"

U shu zahotiyoq tayoqchalarini stolga urdi. "Meni u odam bilan solishtirmang. U xayoliy qahramon"

"Toshbo'ronmisan?", deb so'radim ochiqchasiga. "Siz baland bo'lganingizda odamlar sifatida kosplay olasizmi?"

Endi qoshlarini chimirish navbati edi. "Nima demoqchisiz? Men Lutsiferman - yiqilgan farishta - garchi men texnik jihatdan yiqilganim yo'q. Ular mendan jannatdan uzoqlashishimni so'rashdi va men ham shunday qildim. Aynan siz odamlar, keraksiz narsalarni qo'shib, mening surgun haqidagi hikoyamni juda achchiq qildingiz, dramatik narsalar"

"Agar siz Lutsifer bo'lsangiz, men Anjelina Joliman"

U xirilladi va stakandagi suvni ichdi. - Menga ishonmaysizmi?

"O'zini shaytondek ko'rsatishni yaxshi ko'radigan toshbo'ronli odamga nega ishonaman? Bir lahzaga ishongan bo'lardim, lekin senga qara. Bilaman, senga musht tushira olardim, sen esa yerda qiyshaygan bo'larding"

Taehyung hech qachon bunday haqoratlanmagan edi. U qotib qoldi, u bu qizni hozir do'zaxga sudrab, ko'ngli to'lgungcha qiynashi mumkin edi.

U boshini yaqinlashtirishdan oldin sekin menga qaradi, "Ko'zlarimga qarang", dedi u.

Men xuddi gipnoz qilinganday va uning ovozi majburlagandek qildim. Taehyung jilmayib qo'ydi, agar u bu ayolni qiynoqqa solmasa, unga hech bo'lmaganda nima qilish mumkinligini ko'rsatmoqchi edi.

Uning ko'zlari qisib, qorachig'i kengaygan. Keyingi soniyalarda rollar o'zgardi - uning ko'zlari qisilib, kattalashgan edi. U hozir rahm-shafqat so'rab, qichqirayotgan tartibsizlik bo'lishi kerak edi, lekin unday bo'lmadi

"Nima qilyapsan? Menga "ichki istaklaringni ayt" deb o'ylamoqchimisan?"

Taehyung tezda ko'zlarini pirpiratdi. Bu mumkin emas edi, bo'lishi mumkin emas.

- Endi, - qiz o'rnidan turdi. "Bu sizning chekingiz"

U kartasini olib, barmoqlari orasiga tutdi. Taehyung uning barmoqlari orasidan plastik sirg'alib ketganini his qildi, u ketishdan oldin uni tortib oldi.

"98 000 von, mayli. Men hozir sizni shayton ekanligingizga ishona boshlagan bo'lardim"

Taehyung qizga qarab boshi ko'tarildi.

"Bu qandaydir ochko'zlik - yetti gunohdan biri - bu erda"

Taehyung unga kartasini berishdan oldin uning ko'zlarini pirpiratganini kuzatib turdi. U hozir uning hazilini qayta ishlashga ham qodir emas edi. Uning 7 yillik yer yuzida aylanib yurganida, bu uning kuchlari birinchi marta muvaffaqiyatsizlikka uchragan.

U o'rnidan turib ketishdan oldin orqaga oʻgirilib likopchalarni koʻtargan qizning yuziga qaradi.

#Jena|@filter_youth

@jena_filter_youth

@universe_fanfics