Kobieta w okowach
🔞 KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻
Kobieta w okowach
Archives
2018 (2)
November (1)
July (1)
2017 (8)
October (1)
July (1)
June (2)
April (2)
March (1)
January (1)
2016 (7)
November (2)
September (1)
August (2)
April (2)
2014 (2)
May (2)
2013 (9)
September (2)
July (2)
May (2)
April (1)
February (2)
2012 (22)
December (2)
November (3)
October (2)
September (5)
July (1)
May (1)
April (1)
March (2)
February (3)
January (2)
2011 (70)
December (4)
November (7)
October (8)
September (3)
August (3)
July (5)
June (4)
May (9)
April (6)
March (6)
February (8)
January (7)
2010 (9)
December (3)
November (5)
October (1)
© 2022 - Queen Anne Boleyn is proudly powered by WordPress
Wordpress Templates In collaboration with CrazyLeaf Design Blog
Anna Boleyn została ścięta 19 maja 1536 r. na podstawie fałszywych oskarżeń o cudzłóstwo, kazirodztwo, czary oraz zdradę stanu. Specjalnie sprowadzony kat z Calais zakończył życie byłej królowej (przed smiercią bowiem straciła tytuł) jednym płynnym uderzeniem miecza.
Towarzyszące Annie podczas egzekucji dwórki zajęły się jej ciałem : jedna wzięła głowę owiniętą w białe płótno, pozostałe trzy ciało owinięte w prześcieradło. Tak przygotowane ciało Anny Boleyn damy zaniosły do pobliskiej kaplicy Św. Piotra w Okowach znajdującej się na terenie Tower of London. Tam, według zwyczaju, zdjęto ubranie królowej i ułożono ciało w skrzyni na strzały (Henryk VIII nawet nie zadbał o godne miejsce pochówku swojej drugiej żony). Anna Boleyn została pochowana bez honorów, w bezimiennym grobie w kaplicy Św. Piotra.
Dokładnie 340 lat po egzekucji Anny Boleyn, Królowa Wiktoria wydała pozwolenie na prace na terenie kaplicy Św. Piotra z zastrzeżeniem że wszystkie znalezione szczątki mają być traktowane z szacunkiem. Przypomnę, że w kaplicy św. Piotra zostało pochowanych mnóstwo ludzi, m.in. Jan Fisher, Tomasz More, Anna Boleyn, Jerzy Boleyn, Katarzyna Howard, Jane Boleyn, Jane Grey czy Hrabina Salisbury. Ogólnie na terenie kaplicy zostało pochowanych około tysiąca osób.
Podczas prac odnleziono ciało kobiety, przypuszczano wtedy że jest to Anna Boleyn. Szczątki zbadał doktor Mouat , który skrupulatnie zanotował wszystkie szczegóły.
Dr Mouat opisał szczątki jako te należące do kobiety która :
- była szczupła a jej ciało było idealnie proporcjonalne
Szkic Hansa Holbeina przedstawiający Annę Boleyn
Dr Mouat opisał, że wszystkie kości należały do tej samej osoby , a znaleziono je w miejscu w którym pochowano Annę Boleyn. Co prawda brat Anny, Jerzy, został pochowany obok niej, ale ciała wtedy nie znaleziono – różne są przyczyny – osunięcie gruntu, lub byc może Jerzy leżał tam gdzie akurat nie przeprowadzano prac remontowych. Według opisu doktora, kobieta miała owalną twarz, duże oczy, oraz kwadratowy pełny podbródek. Kobieta była szczupła i niewysoka , miała około 152-160 cm wzrostu. Palce na dłoniach były delikatne i długie, stopy były również długie i wąskie.
Alison Weir w swojej książce ‘The Lady in the Tower’ pisze, że odnalezione szczątki nie mogły należeć do Anny Boleyn głównie ze względu na kwadratowy, pełny podbródek który nie odpowiada opisom Anny Boleyn, oraz oczywiście datę narodzin Anny, którą Weir datuje na 1501 rok . Jeżeli Anna urodziła się w 1501 to w chwili śmierci miała 35 lat, jednak podawana jest druga data 1507 rok, i według niej Anna Boleyn miała 28 lat gdy umarła. Dzisiaj historycy są podzieleni co do daty narodzin drugiej żony Henryka VIII, ale dla tych którzy są przekonani o roku 1507, znaleziony szkielet jak najbardziej mógł należeć do Anny. Weir jest przekonana że szczątki należały do bratowej Anny, Lady Jane Boleyn, która urodziła się około 1505 roku, a więc w chwili śmierci w 1542 r. miała 37 lat.
Czy istnieje szansa, że szczątki które przypuszczalnie należały do Anny Boleyn, w rzeczywistości należały do innej kobiety? Oczywiście jest to możliwe ponieważ musimy wziąć pod uwagę że pochowano tam m.in. Jane Boleyn, Katarzynę Howard, Joannę Grey, Hrabinę Salidbury i kilka innych kobiet. Możliwe że szkielet należał do którejś z wymienionych osób, ale możliwe także że nalezał do Anny Boleyn.
Buy Kindle
at Amazon US
at Amazon UK
You don't have sufficient rights to participate to this chat
Shackled City - Miasto w okowach :D
Arystokrata x 1
Cleric x 3
Człowiek x 13
Gnom x 1
Kroczący z Fharlanghnem x 4
Martwy x 1
NPC x 12
Niziołek x 1
Ostatni Śmiech x 1
Ostrza Burzy x 4
Polymorph x 1
Półdrow x 1
Półelf x 2
Sklepy x 2
Szlachic x 1
Villain x 1
Wee Jas x 2
Paladyn Kościoła Św. Cuthberta, Pal 5
Arystokratka, butna i zadziorna pp z drużyny Ostrzy Burzy
Półelf, Członek grupy Kroczących z Fharlanghnem
Półelf, Członek grupy Kroczących z Fharlanghnem
PO głównego kapłana Św. Cuthberta w miejście, Clr 5
Znany i lubiany filantrop arystokrata
Wpływowy kupiec, właściciel Maavu Import
Przywódca Kroczących z Fharlanghnem
18 letni Kapłan Św. Cuthberta, lvl 2
Półelf, Członek grupy Kroczących z Fharlanghnem
Członek rodziny Vanderborren, przebiegły członek Ostrz Burzy
Czerwonowłosa kobieta w kolczastej "zbroi płytowej"
alchemik, prowadzący sklep Eliksiry Weera, Wiz 10
Dzielny członek grupy Ostrz Burzy, arystokrata
I'm sorry, but we no longer support this web browser.
Please
upgrade your browser
or install
Chrome
or
Firefox
to enjoy the full functionality of this site.
Razem z naszymi partnerami przechowujemy na urządzeniu informacje, takie jak pliki cookie, i uzyskujemy do nich dostęp, a także przetwarzamy dane osobowe, takie jak niepowtarzalne identyfikatory i standardowe informacje wysyłane przez urządzenie, w celu zapewniania spersonalizowanych reklam i treści, pomiaru reklam i treści oraz zbierania opinii odbiorców, a także rozwijania i ulepszania produktów. Za Twoją zgodą my i nasi partnerzy możemy wykorzystywać precyzyjne dane geolokalizacyjne i identyfikację przez skanowanie urządzeń. Możesz kliknąć, aby wyrazić zgodę na przetwarzanie danych przez nas i naszych partnerów zgodnie z opisem powyżej. Możesz też uzyskać dostęp do bardziej szczegółowych informacji i zmienić swoje preferencje przed wyrażeniem zgody lub odmówić jej wyrażenia. Pamiętaj, że niektóre rodzaje przetwarzania danych osobowych mogą nie wymagać Twojej zgody, ale masz prawo sprzeciwić się takiemu przetwarzaniu. Twoje preferencje będą mieć zastosowanie tylko do tej witryny. Preferencje możesz zmienić w dowolnym momencie, powracając na tę witrynę lub odwiedzając stronę zawierającą naszą politykę prywatności.
Więcej wierszy na temat:
Przyroda
Napisany: 2021-02-11
Dodano: 2021-02-11 00:23:46
Rodzaj Rymowany
Klimat Obojętny
Tematyka
Przyroda
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
© 2012 www.kobieta.pl Kopiowanie wierszy bez zgody ich autorów jest zabronione.
Zagapiłem się. Wczoraj było 10 lutego, rocznica
Zaślubin Polski z Morzem. Więc dziś daję wiersz -
sprzed 40 lat, ale być może w tym roku znów aktualny.
Środek zimy, a pełna jest plaża.
Spacerują ludzie: starzy, młodzi –
Do ostrogi*. Nieczęsto się zdarza,
By po morzu można było chodzić.
Świeci słońce. Śnieg błyszczy radośnie,
W górze pełno ptasiego narodu.
Ptaki krzyczą, plotkują o wiośnie,
Że nadejdzie i skończy czas głodu.
Pod stopami pokorne dziś morze
Snuje nici dzikich, mściwych marzeń:
„Jeszcze tydzień, dwa – i miną mrozy,
Wtedy ja wam dopiero pokażę!”
* Ostroga – boczny pomost sopockiego mola.
Bardzo mi się podoba, tym bardziej że morze jest mi
bliskie :)
Witaj Michale.:)
Uwrażliwiasz, na ćwierćnutę i na puls.
Piękny wiersz,:)
Pozdrawiam.:)
Dobrze,że nam przypomniałeś. Ja tez pamiętałam o tej
rocznicy. Z mediów/Serdecznie pozdrawiam.
Witaj,
czytam kolejne wersy zo 'obojętnym' temacie i znowu
wytykam to - narażając na gniew - chyba nie
Posejdona...
Uśmiech i pozdrowienia /+/.
Zmaganie Polski o dostęp do morzu to długa historia i
warto cieszyć się, że jest jak teraz.
ładny wiersz ...
https://www.youtube.com/watch?v=OwDRcInAslY
Super. Bardzo mi się podoba. Gratuluję i pozdrawiam :)
ładna zima i przypomnienie tak ważnej
rocznicy...pozdrawiam.
Obrazowo (widzę zamarznięte morze jak po szwedziej
stronie)
Miło było wraz z wierszem przejść się po morzu. Miłego
dnia:)
Ja nawet byłem w Pucku No może nie w samym ale
przejeżdżałem zimno wiatr przeszywa a jednak dusza
rośnie
Też myślałam o Rocznicy, przed zaśnięciem.
Przedwczoraj pamiętałam. Wczoraj, pod nawałem spraw
dziwnych, uleciało aż do nocy.
Kiedyś w Rewie spotkałam Pana, który mówił, że rok w
rok przyjeżdża do Pucka na Rocznicę.
Nie zagapiłeś się.
Mnie rozmiękczyłeś po całości - wspaniałym wierszem
sprzed lat i pamięcią.
..
Ładny wiersz, obrazowy,
dzięki za wyjaśnienie,
bo znam inne znaczenie ostrogi,
gdy narośl kostna jest na stopie, dobrej nocy życzę.
Razem z naszymi partnerami przechowujemy na urządzeniu informacje, takie jak pliki cookie, i uzyskujemy do nich dostęp, a także przetwarzamy dane osobowe, takie jak niepowtarzalne identyfikatory i standardowe informacje wysyłane przez urządzenie, w celu zapewniania spersonalizowanych reklam i treści, pomiaru reklam i treści oraz zbierania opinii odbiorców, a także rozwijania i ulepszania produktów. Za Twoją zgodą my i nasi partnerzy możemy wykorzystywać precyzyjne dane geolokalizacyjne i identyfikację przez skanowanie urządzeń. Możesz kliknąć, aby wyrazić zgodę na przetwarzanie danych przez nas i naszych partnerów zgodnie z opisem powyżej. Możesz też uzyskać dostęp do bardziej szczegółowych informacji i zmienić swoje preferencje przed wyrażeniem zgody lub odmówić jej wyrażenia. Pamiętaj, że niektóre rodzaje przetwarzania danych osobowych mogą nie wymagać Twojej zgody, ale masz prawo sprzeciwić się takiemu przetwarzaniu. Twoje preferencje będą mieć zastosowanie tylko do tej witryny. Preferencje możesz zmienić w dowolnym momencie, powracając na tę witrynę lub odwiedzając stronę zawierającą naszą politykę prywatności.
Więcej wierszy na temat:
Miłość
Napisany: 2011-03-05
Dodano: 2011-03-05 16:13:34
Rodzaj Wolny
Klimat Melancholijny
Tematyka
Miłość
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
© 2012 www.kobieta.pl Kopiowanie wierszy bez zgody ich autorów jest zabronione.
Perłowy świt rozlał się porankiem. Na
wprost jak
opal na morzu, odbijała się gwiazda
zaranna.
Słońce rozpraszało już białe mgły,
zaczynała
lśnić woda. Długie szmaragdowe fale
zdobione
białymi pióropuszami piany zwijały się
i piętrzyły, by rozbić swe szyki na miękkim
piasku i z cichym sykiem zakończyć swój
żywot,
skacząc w zawrotnym tempie. Przy odpływie
odsłaniał
się większy kawałek plaży, morze pieniąc
się
lśniło srebrem. Słychać było muzykę i
śmiech
fal liżących pieszczotliwie biały
piasek,
pokrywający łagodne zbocze schodzące
do szafirowych wód morza. W oddali
płynący
statek wyglądał jak szalupa elfów z
bajki.
Na tle bezchmurnego nieba skrzydła mew
rzucały białe błyski. Po południu, gdy
pływał
w złocistoczerwonej smudze zachodzącego
słońca, analizowała swoje postępowanie.
Kradł jej życie, a ona była całkiem
bezradna.
Wystarczyło, by gładził ją po policzku,
czule
wodził palcem po plecach, a czuła się
zafascynowana i zmysłowa. Jednocześnie
wiedziała, że ją zdominował i zniewolił.
Wpijając się wargami w jej wargi spijał
ją,
łapał każdy jej oddech. Poddawała się jego
czarowi szybując gdzieś w przestrzeni i
pozbawiając się zahamowań. Kiedy
pochylał
się nad nią pachniał morskim wiatrem.
Oplatała
go mocno ramionami, jakby się bała, że
odejdzie zanim zdąży się nim nacieszyć.
W ich ciałach była poezja, w tym co robili
i w subtelnej ciszy, która ich otaczała.
Słońce zachodziło czerwonym welonem
przesłaniając zatokę. W jego blasku
morze
płonęło jak klejnot. Wieczorem niebo
przybrało
fioletowy kolor, na brzeg zaczęły wytaczać
się grube podmuchy mgły. Zasypiając w
jego
ramionach czuła, że jest uwięziona w
okowach miłości…
Tessa50
Wzruszasz do łez...
Pozdrawiam ciepło Tesiu
Witaj,widzisz,czujesz,słyszysz,smakujesz - nie każdy
potrafi uruchomić jednocześnie wszystkie
zmysły.Bajkowo i elfowo pozdrawiam
Tesso, pięknie i bajkowo, tylko ostatnie zdanie...
wprowadza niepokój, aż serce drży...
...pięknie opisałaś te szczęśliwe chwile ,które trwają
czasem tylko do wschodu słonka....
W ogóle nie wiem co robi proza na portalu poświęconym
poezji i dlaczego na to nie reagują administratorzy?
Rywalizacja tych szmirowatych tekstów z wierszami
nawet niespecjalnie wysokich lotów jest po prostu
wysoce niesprawiedliwa. Pomijając już opisy przyrody
żywcem wzięte z " Trędowatej", tekst nie ma żadnego
sensu a świadczy tylko o wielkiej egzaltacji autorki
swoim rzekomym talentem pisarskim. Rozpoczyna się
cukierkowym( aż do mdłości) opisem wschodu
słońca.Potem ma kilka zdań na temat stanu uczuć
bohaterki a następnie przechodzi w erotyczne sceny
odbywające się w blaskach zachodzącego słońca.Czy to
znaczy, że para migdaliła się na plaży przez cały
dzień? Od świtu do nocy amant "wpijał się wargami w
wargi lirycznej bohaterki ,spijał ją odbierając
ostanie tchnienie"? Cały tekst jest szczytowo
groteskowy.Myślę,że najbardziej romantyczne nastolatki
w wieku 14-15 lat pisałyby mądrzej. Po przeczytaniu
treści nie widziałam czy mam się śmiać, czy płakać.
Określiłabym to krótko- żałosna szmira i w pełni
podpisuję się pod opinią kolegi Przetacznika
zatrzymaj i mnie w tych okowach......zanurzyłem się w
twoja prozę....
witaj, każdy następny odcinek Twojej prozy co raz
piękniejszy. ten wyjątkowy, morski temat, z pełną
namiętności, spełnioną miłością. Obraz, który można
sobie tylko wyobrazić i marzyć. pozdrawiam pięknie.
Tesso, Ty romantyczna duszo. Ilez w Tobie jest ciepla.
Przeczytalam z przyjmnoscia. Pozdrawiam Cie serdecznie
:)
Wystarczy mieć trochę romantycznej wyobraźni, by
zrozumieć autorki intencje.Jestem pod wrażeniem opisu
przyrody i miłości. Podziwiam Cię Tesso, skąd w Tobie
tyle romantyzmu? Pozdrawiam :)
ładnie - aż zatęskniłam za latem, szumem morza i
ciełymi nocami na plaży -cieplutko pozdrawiam:)
To tekst do czytania z przymkniętymi oczami,
rozmarzyłam się. Pozdrawiam.
pięknie, subtelnie i z wyczuciem chwili! Pozdrawiam!
Tesso50:) lubię Twoją prozę, łaskocze moją
wyobraźnię...Brawo!
Dobra dla kobiet, menów odstraszy taka opowieść
romantyczna :)
Zwariowana pani dogadza swej analnej dziurce
Modelka z murzynem
Laseczka dostaje fiuta w owłosioną cipkę (vintage)