Kobieta torturuje swojego partnera
⚡ KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻
Kobieta torturuje swojego partnera
Obrazy Zdjęcia Ilustracje Grafiki wektorowe Wideo
Para. Kobieta jest smutna i jest pociesna przez swojego partnera 4K – Stockowy materiał wideo ...
© 2022 iStockphoto LP. Logo iStock jest znakiem towarowym firmy iStockphoto LP. Przeglądaj miliony zbiorów zdjęć, ilustracji i klipów wideo w najwyższej jakości.
Para. Kobieta jest smutna i jest pociesna przez swojego partnera 4K
Home Blog Jak kobieta może dbać o swojego partnera w związku?
By Redakcja
22 września, 2020 28 września, 2020
Popular
Recent
Ostatnie wpisy
Ile znaczy wiara w otaczający świat?
Czy obecne pokolenie jest słabe?
Zasady diety dla sportowca
Jaka sukienka z pewnością zapewni Ci zachwyt innych?
Jak bezpieczenie korzystać z sauny?
Kategorie
Blog (153)
internet (11)
moda (6)
Samochody (2)
Copyright © All rights reserved.
Theme: Eximious Magazine by Unfoldwp
Blog ogólnotematyczny | Artykuły na każdy temat
Kobiety potrafią zrobić bardzo dużo, aby zdobyć wymarzonego mężczyznę. Gdy to się już jednak stanie i związek wkracza w fazę stabilizacji, bardzo często zapominają one o tym, by odpowiednio dbać o swojego partnera. Aby związek był satysfakcjonujący i dawał spełnienie, trzeba stale troszczyć się o dobre relacje z partnerem.
Jest niezmiernie ważne, aby kobieta poświęcała swojemu partnerowi odpowiednią ilość uwagi. Z biegiem czasu dość często rozmowy stają się coraz krótsze i powierzchowne. Gdy partnerzy rozmawiają już tylko o sprawach codziennych i organizacyjnych, to znak, że dzieje się źle.
Każda kobieta powinna być na bieżąco w sprawach swojego partnera. Powinna wiedzieć, nad czym aktualnie pracuje, co go cieszy, martwi, o czym marzy. Każdy mężczyzna potrzebuje wsparcia i uwagi, bo komu jak nie żonie ma opowiedzieć, co wydarzyło się w pracy, z kim się spotkał i co planuje w najbliższym czasie.
Każda kobieta, która wchodzi w poważny związek powinna swojego partnera traktować priorytetowo. To właśnie on powinien być na pierwszym miejscu.
Gdy decyduje ona, jak spędzi czas wolny w pierwszej kolejności powinna uwzględniać zdanie i potrzeby partnera, a dopiero później spotykać się z rodzicami czy koleżankami. Gdy partner naprawdę potrzebuje swojej kobiety, ta powinna zrezygnować z mniej ważnych zajęć, takich jak zakupy czy wizyta u kosmetyczki.
Kochający się partnerzy uwielbiają spędzać ze sobą czas i robią to naprawdę często. Oczywiście ważna jest nie tylko ilość spędzanego czasu, ale także jego jakość. Mądra kobieta dba, więc o to, aby wspólnie spędzany czas był różnorodny.
Można razem udać się na spacer, na basen, na zakupy, ale można też razem popracować albo wspólnie udzielać się w jednym stowarzyszeniu. Bycie razem nie wyklucza oczywiście prowadzenia szerokiego życia towarzyskiego. Partnerzy mogą razem podejmować gości, ale mogą także każde z osoba utrzymywać kontakty z innymi osobami.
Wiele kobiet z biegiem lat zapomina o tym, by dbać o swoją atrakcyjność fizyczną i intelektualną. Bardzo często popadają one w pułapkę myślenia, że przecież partner jest już zdobyty i kocha swoją kobietę taką, jaka ona jest. To niestety błędne myślenie.
Kobiety powinny szczególnie dbać o swój wygląd, bo jak wiadomo z wiekiem powoli tracą na urodzie. Warto więc regularnie chodzić do fryzjera, robić paznokcie, uzupełniać garderobę i dbać o utrzymanie właściwej wagi ciała.
Musisz się zalogować , aby móc dodać komentarz.
Blog ogólnotematyczny na którym znajdziesz wiele ciekawych informacji.
Redakcja Portalu informuje, że nie odpowiada za treści zamieszczone w prezentowanych artykułach oraz komentarzach nadsyłanych przez czytelników.
Strona główna » II wojna światowa » Tortury na Pawiaku. Niemcy nieludzko pastwili się nad 100 tysiącami Polaków
Dołącz do nas
facebook
instagram
youtube
Napisy „Pawiak pomścimy” pojawiały się na ulicach Warszawy aż do wybuchu powstania . I nic dziwnego. Opowieści o brutalnych torturach i krwawych zabawach, jakie kosztem więźniów urządzało sobie Gestapo, do dziś jeżą włosy na głowie…
Pierwsi Polacy aresztowani przez Niemców trafili na Pawiak 2 października 1939 roku. Kilka miesięcy później więzienie do swojej wyłącznej dyspozycji dostało Gestapo.
Do 21 sierpnia 1944 roku, kiedy katownia została zniszczona, przewinęło się przez nią około stu tysięcy osób . Wielu z tych, którzy ocaleli, nigdy już nie otrząsnęło się z horroru, jaki przeżyli za kratami.
„Więzień Pawiaka nie miał żadnych praw. Sprawy podejrzanych o udział w ruchu oporu oddane zostały całkowicie w ręce nazistowskich służb. Drzwi celi mogły otworzyć się w dowolnym momencie, by grupa esesmanów wyprowadziła skazanego na egzekucję” – opisuje Andrzej Fedorowicz w swojej najnowszej książce Słynne ucieczki Polaków 2 . Ale czy to był najgorsze?
O tym, co działo się za murami niemieckiej katowni, krążyły w Warszawie mrożące krew w żyłach opowieści. Powtarzano doniesienia o biciu, torturach, terrorze psychicznym osadzonych i fizycznym znęcaniu się. Oprawcy nie mieli litości dla nikogo – nie oszczędzali nawet kobiet w ciąży.
Ale to, co
wydostawało się na zewnątrz, stanowiło zaledwie ułamek potworności, jakie
spotykały więźniów za murami. Robert Hasselbusch wylicza:
Najpospolitszym sposobem torturowania więźniów, zarówno mężczyzn, jak i kobiet, było bicie po całym ciele, między innymi pejczami, nahajkami z drutem w środku, gumowymi pałkami czy stalowymi prętami.
Nie zważając na wiek bądź stan zdrowia przesłuchiwanego hitlerowscy oprawcy stosowali także inne wymyślne, okrutne metody tortur, np. topienie poprzez wlewanie dużej ilości wody do nosa, duszenie uszkodzoną maską przeciwgazową, drażnienie prądem elektrycznym czy przypalanie ciała rozpalonym żelazem bądź papierosami.
Prawdziwą grozę budzą zwłaszcza bezpośrednie relacje tych, którym udało się przeżyć.
Anna Czuperska-Śliwicka, która na Pawiak trafiła pod koniec 1940 roku i po ciężkim śledztwie została lekarzem na oddziale kobiecym (tzw. Serbii), po latach wspominała, jak wyglądały kobiety wracające na Pawiak z siedziby Gestapo:
Twarze opuchnięte, poznaczone czerwonymi pręgami, pełne ran szarpanych i krwiaków, wybite zęby, włosy posklejane skrzepłą krwią, podarta i skrwawiona odzież – wszystko to mówiło dostatecznie o ich męczarniach.
Więźniowie wymieniali między sobą rady odnośnie tego, jak przeżyć brutalne przesłuchania. Andrzej Fedorowicz w książce Słynne ucieczki Polaków 2 przywołuje opowieść Teofili Ull, aresztowanej przez Gestapo we wrześniu 1941 roku, jednej z trzech kobiet, którym udało się uciec z katowni.
Początkowo
zamierzała przyznać się, że należała do podziemnej organizacji, nie wymieniając
jej nazwy, ani nie zdradzając żadnych nazwisk. Odwiodła ją od tego Stanisława
Weinz, starsza kąpielowa nadzorująca łaźnię w Serbii:
Jeśli powiesz, że należałaś do organizacji, gestapo ci nie odpuści. Będą cię katować dopóki nie powiesz wszystkiego, co wiesz, a jak nie powiesz zabiją. Wymyśl jakąś historyjkę skąd wzięłaś tę torbę i za żadne skarby nie przyznawaj się do udziału w konspiracji .
Wielkie historie co kilka dni w twojej skrzynce! Wpisz swój adres e-mail, by otrzymywać newsletter. Najlepsze artykuły, żadnego spamu.
Tola się
nie przyznała, ale i tak poddano ją torturom. Gestapowcy terroryzowali bowiem
więźniów nie tylko podczas „badań”, jak nazywano przesłuchania. Robili to również
dla własnej, sadystycznej satysfakcji…
Teofila Ull, której relację przywołuje w Słynnych ucieczkach Polaków 2 Andrzej Fedorowicz, najgorzej wspominała spotkania z wachmajstrem SS-Oberscharführerem Franzem Bürklem. Jeśli zauważył jakąś więźniarkę poza celą, zabierał ją na podwórze. Tam kazał nieszczęśnicy 100 razy okrążać dziedziniec. Kiedy mdlała ze zmęczenia, bił ją i kopał.
To zresztą nie wystarczało, by zaspokoić jego sadystyczne ciągoty. Bestialskie zapędy Bürkla chyba najlepiej oddaje wstrząsająca opowieść Leona Wanata:
Spędzał on na podwórze grupę więźniów celem „prowadzenia sportu”. Po wyczerpaniu całego repertuaru tortur polecał wszystkim pełzać po rozpalonym żużlu w górę. Gdy któryś z więźniów wahał się przez chwilę, wachmajstrzy poniewierali go i bili.
Próbowano pełzać na brzuchach i łokciach, aby nie palić dłoni, ale i ten sposób nie był dobry, gdyż ubranie tliło się i parzyło całe ciało. Potem następowało powrotne pełzanie w dół… i znowu do góry. Wędrówka powtarzana kilkakrotnie była niewysłowioną męczarnią. A tymczasem szał śmiechu ogarniał wachmajstrów na widok więźniów, którzy gasili rękami tlące się ubrania.
Strażnicy dla zabawy potrafili terroryzować więźniów w każdych okolicznościach – nawet w drodze do ubikacji. Jak wspominał Jerzy Giergielewicz, z boku długiego korytarza dzielącego cele od toalety stało dwóch esesmanów z psami. W ramach chorej rozrywki zmuszali oni osadzonych do skakania w stronę ubikacji w niskich przysiadach (robiąc tzw. „żabki”).
Żeby
zmniejszyć ryzyko oberwania batem bądź poszczucia psem, udający się za potrzebą
próbowali mijać oprawców. Jak mówił Giergielewicz:
Młodzi, sprawniejsi, radzili sobie z tym nie najgorzej, ale i oni dostawali potężne razy. Ale byli w naszej celi ludzie starsi, już wcześniej ciężko pobici, schorowani i ci byli zupełnie bezradni, a nawet czasem zrezygnowani, przyjmując uderzenia bata, czy kły psa, jak coś nieuchronnego , prawie bez próby samoobrony.
Nic dziwnego, że więźniowie niemal z ulgą przyjmowali wiadomość o… skazaniu ich na pobyt w obozie koncentracyjnym. Sądzili, że tam będą przynajmniej wiedzieć, co ich czeka. Na Pawiaku gorsza od tortur była bowiem tylko niepewność jutra – czy przyniesie egzekucję, uwolnienie, kolejne „badania”? Andrzej Fedorowicz w książce Słynne ucieczki Polaków 2 wylicza:
Do zakładu medycyny sądowej na ulicy Oczki trafiały potwornie zmasakrowane ciała. Co najmniej połowa mężczyzn i jedna czwarta kobiet, która zmarła w więzieniu, zginęła właśnie z powodu obrażeń zadanych przez gestapo w czasie brutalnych przesłuchań .
Jak szacują historycy spośród 100 tysięcy osób, które przeszły przez cele placówki przy ul. Dzielnej 24/26, ponad jedną trzecią zamordowano , a nawet 60 tysięcy więźniów wywieziono do obozów koncentracyjnych i miejsc odosobnienia.
Regina Domańska, pisząc: „Pawiak zajmował szczególne miejsce w systemie hitlerowskiej eksterminacji”, nazwała placówkę „ogniwem terroru i ludobójstwa”. Czytając dziś relacje ocalałych – uciekinierów i tych, którym cudem udało się wydostać na wolność – nie można odmówić jej racji.
Z hitlerowskiej katowni na Pawiaku zdołały uciec tylko trzy kobiety. Bronisława Ewa Dreżepolska, Teofila Ull i Zofia Przybytkowska 16 stycznia 1942 roku zniknęły Niemcom sprzed nosa w samym centrum Warszawy. O tym, jak im się to udało przeczytasz w nowej książce Andrzeja Fedorowicza.
Absolwentka Uniwersytetu Wrocławskiego, publicystka, redaktorka, autorka artykułów popularnonaukowych. Związana m.in. z magazynami „Świat Wiedzy Historia”, „Świat Wiedzy Kosmos” oraz „Sekrety Medycyny”.
Jeśli nie chcesz, nie musisz podawać swojego adresu email , nazwy ani adresu strony www. Możesz komentować całkowicie anonimowo.
Zapisz moje dane, adres e-mail i witrynę w przeglądarce aby wypełnić dane podczas pisania kolejnych komentarzy.
Niesamowite opowieści, unikalne ilustracje, niewiarygodne fakty. Codzienna dawka historii.
WielkaHistoria.pl · Copyright 2022 · All rights reserved
Niesamowite opowieści, unikalne ilustracje, niewiarygodne fakty. Codzienna dawka historii.
Historyk, specjalista od dziejów przedwojennej Polski, mitów i przekłamań. Współzałożyciel portalu WielkaHISTORIA.pl. Autor kilkuset artykułów popularnonaukowych. Współautor książek Przedwojenna Polska w liczbach , Okupowana Polska w liczbach oraz Wielka Księga Armii Krajowej . Zajmuje się również fotoedycją książek historycznych, przygotowywaniem indeksów i weryfikacją merytoryczną publikacji.
Drodzy Czytelnicy! Nasza strona (jak niemal wszystkie inne) wykorzystuje pliki cookies i podobne technologie, między innymi po to, by dostosowywać treści reklamowe do zainteresowań i preferencji użytkowników. Aby to robić, potrzebujemy Waszej zgody.
Klikając przycisk "Przejdź do serwisu" lub zamykając to okno za pomocą przycisku "x" wyrażasz zgodę na przetwarzanie przez Ingens Media Sp. z o.o. oraz naszych zaufanych partnerów, twoich danych osobowych zapisanych w plikach cookies i innych podobnych technologiach w celu marketingowym, obejmującym w szczególności wyświetlanie spersonalizowanych reklam.
Zgoda nie jest obowiązkowa. Możesz też w dowolnym momencie ją cofnąć. Szczegóły dotyczące naszej polityki prywatności, zakresu zgód, a także wycofania i niewyrażenia zgody znajdziesz w naszej polityce prywatności . Tam też znajdziesz informacje na temat zasad przetwarzania danych oraz twoich uprawnień z tym związanych.
Poprzez korzystanie z serwisu bez zmieniania ustawień prywatności w twojej przeglądarce internetowej wyrażasz zgodę na przechowywanie w Twoim urządzeniu końcowym plików cookies i innych podobnych technologii służących do dopasowywania.
To provide you with additional information about how we collect and use your personal data, we've recently updated our Privacy Policy and Terms of Service . Please review these pages now, as they apply to your continued use of our website.
Cała zawartość
Zdjęcia
tylko Editorial
Ilustracje
Filmy
Audio
tylko wektor/RAW
Niepełnosprawna emocjonalnie kobieta słuchająca swojego partnera
Poważni mężczyźni patrzący do przodu podczas pchania wózka inwalidzkiego
2738x1825px 23.2cm x 15.5cm @300dpi
3464x2309px 29.3cm x 19.5cm @300dpi
5643x3762px 47.8cm x 31.9cm @300dpi
Nielimitowana Liczba Stanowisk ( U-EL )
Sprzedaż Praw Autorskich ( SR-EL 1 )
Sprzedaż Praw Autorskich ( SR-EL 3 )
Dodaj do lightboxu
BEZPŁATNE POBRANIE
Мы принимаем все основные кредитные карты из России
Informacje o naszych zdjęciach
Regulamin
Kontakt
FAQ
Nawigacja
Polityka prywatności
Prawa wyłączności
O Nas
Dla Mediów
Zatrudnimy
Sklepik
Sprzedaj swoje zdjęcia
Forum
Media społecznościowe
Ładuj zdjęcie
API / Program Poleć nas Innym
Konkurs
Konta firmowe
Foto mapa
Bezpłatne fotografie
Nasi fotografowie
Zdjęcie Przydatne Linki
Dreamstime Facebook
Dreamstime Twitter
Dreamstime Pinterest
Dreamstime Instagram
Dreamstime Linkedin
Dreamstime YouTube
English
Deutsch
Español
Français
Italiano
Português
Nederlands
Pусский
ελληνικά
Brutalny seks i wytrysk na twarz
Seksowna brunetka palcuje sie
Łatwa zdzirka