Калі ж ужо наступіць дзень "Х" (план - Перамога!) і што яшчэ павінна адбыцца?

Калі ж ужо наступіць дзень "Х" (план - Перамога!) і што яшчэ павінна адбыцца?

Спачатку гэтае пытанне я хацела задаць, офісу Святлане Ціханоўская, і ўсім абраным лідарам. Але зразумела ў гэтым няма сэнсу, таму што дзень "Х" (план - Перамога!) ён ужо больш чым два гады ўсё плануецца, абмяркоўваецца, і столькі ж будуць яшчэ давацца старту. Калі ён ужо павінен быў быць гатовы, і зроблены нечакана 24 лютага як мінімум. Ён нам патрэбны быў яшчэ ўчора... Таму я задаю гэтае ж пытанне ўсім, толькі ў іншай фармулёўцы. Хто гатовы да дня" Х" хто гатовы рабіць гэтую саму Перамогу? Хто гатовы нягледзячы на ўсе страхі і рызыкі зноўку давяраць адзін аднаму і аб'ядноўвацца ў Беларусі. Хто гатовы вярнуцца дадому і калі спатрэбіцца змагацца за свой дом, а не бегчы праз пераслед у Беларусі.

Напісанне сваіх думак я адкладвала на потым, чакала кагосьці моманту, чакала таго самага плана "Перамогі" але ня даўняя навіна, з'явілася маёй кропкай, калі мне надакучыла чакаць не зразумела чаго. 

Палітвязень Сцяпан Латыпаў у знак пратэсту супраць ціску з боку адміністрацыі Івацэвіцкай калоніі, дзе ён адбывае 8,5-гадовы тэрмін, праглынуў лязо і парэзаў вену на руцэ. Гэта не проста знак пратэсту, гэта яго крык аб дапамозе, аб тым што ён больш не можа жыць так у такіх умова. І яму надакучыла што над ім здзекавацца, і што яго даводзіць адміністрацыя калоніі ды суіцыду, крык аб дапамозе да нас да беларусаў. Сцяпан ён, просты чалавек такі ж як мы з вамі, у лістах вы пішаце палітвязням падтрымліваючы, вы гутарыце, што вы Героі. Мы адказваем што мы простыя людзі якіх паланілі за палітычныя погляды, за перакананні, за тое што хацелі вярнуць нашы галасы, за тое што хацелі дапамагаць такім жа людзям, якая з'явілася да свабоды ў душы. Не нас, не іншых людзей не хто рыхтаваў што будуць катаваць. Чаму я пішу так, чаму я пішу гэта сёння, а не адразу калі даведалася навіна. Проста ўчора навіна са Сцяпанам мяне вярнула туды на Валадарку ў той дзень. Я не ведаю калі быў талі на Валадарцы яшчэ Сцяпан, калі адбывалася гэтая гісторыя с адным хлопцам зняволеным.

Але такая ж гісторыя была з іншым зняволеным. Я не ведаю той малады чалавек сядзеў за палітыку ці не, але яго пастаянна сціснулі ў карцар і без чаргі не гледзячы на тое што ў яго была клаўстрафобія. Аб чым было вядома ўсім канваірам. У чарговы раз калі яго пасадзілі а карцар. Карцар захадзіўся цераз дзве камеры ад маёй, гэты малады чалавек, моцна крычаў ад болі, стагнаў, патрабаваў што б яму паклікалі лекара. Гадзіны 4тыре замест лекара яго спрабавалі там угаманіць, не звяртаючы ні якога знімання на яго стогны і крыкі ад болю. Наша камера пачала патрабаваць што б яму выклікалі лекара, але ж нам канваір адказаў што мода вы хочацца змест яго ? Мы ўжо былі гатовыя заняць яго месца што б толькі таму чалавеку аказалі дапамогу. Калі канваіры зразумелі што справа зусім ліха, бо яго там пачала ванітаваць крыві толькі тады яму толькі выклікалі доктара "смерць". Ён на гэтай змене дзяжурыў. Малады чалавек яму прызнаўся што праглынуў лязо, што б яго не вялі больш у карцар. Доктар смерць лаяўся на гэтага чалавека нецэнзурнай лаянкай, а потым дадаў, А што я магу зрабіць ён хацеў падохнуць хай падыхае. Мы чулі як зноў усё кудысь адышлі ад карцара. А малады чалавек працягваў крычаць ад болю. Тут нервы здалі ў самых моцных ад пачуцця, што ты зачыненыя, што ты не можаш не як паўплываць на гэтую сітуацыю, што ты не можаш яму не чым дапамагчы, таму што ты ў такім жа фактычна становішчы як і ён. Мы пачалі барабаніць у тормаз з патрабаваннем зваць яму хуткую дапамогу. Якія то камеры далучыліся да нас, напэўна ў кожнай камеры барабанілі ў тормаза з адным патрабаванне выклікаць яму хуткую дапамогу., Спачатку ад канваіраў гучала фраза вы тое ж хочаце в карцар і пагрозы. Але мы разумелі што б усіх пасадзіць на Валадарцы не мае столькі карцараў, і на на іх запіс:). Да вячэры патрабаванні было напэўна выпалена.  Або яго проста забралі таму што рэзка стогны і крыкі болю спыніліся. А цяпер самі падумайце які чалавек павінен быць даведзены да адчаю, што б паўтарыць гэты ж подзвіг. Што Сцяпан ведаў гэтую гісторыю гэта 100% я зверана, таму што такія крокі зняволеных перадаюцца з вуснаў у вусны сарафанам радыё, і даходзяць да іншых месцаў зняволення. Але Сцяпан свой крык адрасаваў і абраным лідарам, і простым Беларусам. Я не ведаю што можа адбыцца яшчэ што б дзень "X "і які то план "Перамогі" нашых лідараў пачаў працаваць? Памерлых герояў не дастаткова? Што наш дом, Нашу Беларусь акупіравалі рускія акупанты і вядуць ад туды вайну в Украіне? Тое што цяпер у Беларусі больш за 1335 і не зразумела колькі ў іх яшчэ хопіць сіл, волі духу і цярпенне чакаць пакуль вызваляць і спісы новымі толькі папаўняюцца.

Як я бачу дзень "X "ды проста нам не трэба чакаць. Калі, Украіна выграе гэтую вайну, і як некаторыя думаюць дапамогуць нам выгнаць з нашых зямель рускіх акупантаў за адно і Лукашэнку. Украіна і так шмат чаго зрабіла і робіць для беларусаў, і на ўжо сапраўды беларусам не чаго не павінна. Нам Беларусам не трэба чакаць каманды або старту для таго што пачаць не толькі весці размовы і планаваць, але што тое рабіць. Мне здаецца, што кожны з нас дастаточно самастойны, і можа ўзяць адпаведнасць за сябе, за адзін аднаго і побач тых хто стаіць разам друг с другам. Перш за ўсё патрэбна перастаць у кожным што ў Беларусі, што за яе межамі бачыць КДБ. Зноў але хутчэй чым было ў 2020 годзе навучыцца давяраць адзін аднаму. Зноў аб'яднаць адзін з адным, што ў Беларусі што за яе межамі. Стаць тым велічным якімі мы былі. Для тых хто за тэрыторыі Беларусі не раз'ехацца адзін ад аднаго далёка, а наадварот аб'ядноўвацца, у чатах, гарадах. Патрабаваць прызнання, што Беларусь не тое што акупіраваная тэрыторыя, рускім акупантамі. Але і прызнання, таго што Беларусь не законна захопленая тэрыторыя, рускімі акупантамі, і тое што была парушаная мяжа, і цэласнасць Беларусі.Мы Беларусы рускіх акупантаў не клікалі на сваю зямлю, а гэта значыць, што была парушаная мяжа і цэласнасць і Незалежнасць Беларусі. А Аляксандр Лукашэнка не можа прымаць не якіх рашэнняў, і яго дагаворанасці з іншымі дзяржавамі, яго законы з 2020 года, у тым ліку папраўкі Канстытуцыі не з'яўляюцца законнымі так як ён не абраны прэзідэнт народам, а проста захапіў уладу, і з'яўляецца сам - тэрарыстам і саўдзельнікам Пуціна В.В. вайне з Украінай. Беларусь была ўцягнутая ў вайну. І таму мы можам прасіць у Еўропу, НАТА помачы ў вызваленні Беларусі. 

Я раней думала аб выражэнні, што ва ўсіх на слыху, "без свабоднай Украіны, Беларусь не можа быць вольная." Вось толькі важна паняць усім краінам якія падтрымліваюць зараз Украіну, што б там скачалася вайна, то акупантаў трэба выганяць не толькі з Украіны але і з Беларусі. Таму, што пакуль расійскія акупанты застаюцца ў Беларусі, пакуль Лукашэнка займае не законна пасаду прэзідэнта, і яўляецца марыянеткай у руках у Пуціна і Крамля, заўсёды будзе існаваць пагроза што рускіх акупанты вернуцца, ужо на зволеныя тэрыторыі - Украіны. І талі працяг зацяжной вайны в Украіне будзе не вядома колькі часу. Так што, пакуль Беларусы не пачнуць гнаць рускіх акупантаў а заадно і Лукашэнка А.Г. не зразумела колькі будзе вайна. І не зразумела колькі будзе яшчэ пакутаваць беларускі і ўкраінскі народ. Калі ж нам не дапаможа не хто, то мы дастаточно самі можам пастаяць адзін за аднаго і плячом плячом да пляча, але толькі калі мы аб'яднаемся тут, і там хто застаўся ў Беларусі. Прыехаўшы з розных канцоў зямлі спачатку ў адзін горад, у пэўны дзень і гадзіну, у адзін край, у адну мяжу вярталіся Дадому. І патрэбна што б Беларусы, у Беларусі шлі партызанскімі сцежкамі не чым сябе не выдаючы да гэтай жа мяжы. Вы скажаце ў іх ёсць там русня, танкі і зброю а мы з голымі рукамі. Можна прыгатаваць падарункі, гэта як адзін варыянт. Як другі варыянт тут пан або прапаў. Ісці менавіта без зброі з голымі рукамі, не думаю што Лукашэнка ці Пуцін будуць страляць па бяззбройных людзям, якія вяртаюцца да сябе, дадому. Калі ж усё ж і пачнуць убіваць то такой наш лёс. Але ўсе гэта атрымае шчыры рэзананс сярод сусветнай грамадскасці. І тады ўсе поймуць, што не толькі 24лютага пачалася пэўна маштабная вайна в Украіне. Ў Беларусі яна пачалася раней, калі пачаліся вучэнні. У гэты момант, гэта стаў ужо не тое што зацяжны пратэст: супраць фальсіфікацыі выбараў, супраць гвалту беларускага народа, - гэта пачалася вайна. І здача рускім акупантам Беларусь Лішэнкам А.Г. І талі магчыма нашы дзеці будуць жыць у Свабоднай краіне.

Калі ж нас не пазабіваюць адразу, талі пры добрым зыходзе ісці да адной з рэзідэнцый Лукашэнкі займаць кожны сантыметр яе і не сыходзіць пакуль не будуць выкананыя ўсе патрабаванні, і бараніць яе, і стаяць адзін за аднаго. Патрабаванні да Лукашэнкі ўсе ранейшыя: свабода ўсіх палітвязняў, вывад войска расійскіх акупантаў з Беларусі, Зыход яго з пасады з Прэзідэнта. Патрабаванні да Пуціна: спыніць вайну в Украіне, вывад сваіх войск з Украіны і Беларусі, вярнуць Украіне АКУПІРАВАНЫЯ землі ў тым ліку і Крым і больш не калі не разгойдваць войны. Расія хай сама разбіраецца ці патрэбны ім такі прэзідэнт.  Але гэта гісторыя з добрым канцом. 

Сама ж я разумею, што пайсці дадому зараз, гэта паказаць усім сабе і сябрам і ўсяму сусвету, Беларусы гэта народ які заслугоўваюць быць Свабодным і Незалежным. І нам вельмі важна, што б у патрэбны момант у нашай арміі нарэшце выраслі яйкі і яна прыняла бок народа. Які гатовы вярнуцца і змагацца. І народа які ўнутры Беларусі гатовы змагацца за сваю Свабоду і Незалежнасць не толькі ад Лукашэнкі А.Г але і ад Крамля змагацца. Да побач іншага зыходу я не бачу. Да і не вядома колькі яшчэ будуць падвяргацца рэпрэсіям у Беларусі - Беларусы. І колькі яшчэ будзе ахвяр, колькі яшчэ будзе зроблена адчайных крокаў, перш чым мы іх зможам вызваліць або іх вызваляць. І Дзякуй Украіне, дзякуй усім краінам якія прынаймаюць Беларусаў, і даюць свой ачаг, Савою цеплыню і працу, але ў нас есць свой дом і свая Радзіма, якую патрэбна вызваляць як ад рэжыму Лукашэнкі так і ад Рускіх захопнікаў в главе Пуціна В.В. А потым пусць Расійскі народ сам разбіраецца ці патрэбен лі ім такі Прызідэнт.