FAQ для російськомовного патріота України. 

Semeniuk Oleksandr

1. Так, Україну можна любити будь-якою мовою. Що ніхто нікому ніколи не забороняв і забороняти не буде.

Так, Украіну можна любіць на любой мове. Што ніхто ніколі нікому не забараняў і забараняць не будзе.

2. Бути російськомовним патріотом України ТАКТИЧНО можна, СТРАТЕГІЧНО - ні!

Чому? А тому, що мова - це комунікативний фундамент (підмурок) суспільства зі своїми сталими виразами і асоціативним рядом, своїми багатостолітніми культурними і ментальними образами.

Якщо будувати російськомовну Україну, то вийде просто трішечки інша Росія. Мцирі вже було написано і Розкольніков вже зарубав свою бабцю, і Тарас Бульба теж написаний і переписаний, щоб у фіналі славити царя. Вот ето вот всьо вже було і сформувало своє культурне поле. На якому в тому числі виріс і дворовий хуліганський культ блатняка і фєні, де відсидіти трьоху за хуліганку, чи віджатий у лоха мафон, було найвищою мірою крутизни. Відділити мух від котлет, коли мухи потрапили у м'ясорубку, не можливо навіть в принципі. Тому вслід за Пушкіним для одиниць, ОБОВ'ЯЗКОВО йде Міша Круг для сотень тисяч чи мільйонів.

Не можна на бутовому підмурку 80 см глибиною побудувати башту-хмарочос на 18 поверхів, от взагалі не можна. Від слова зовсім.Навіть якщо ви використаєте найсучасніші фантастично надлегкі матеріали, то ця будова просто ляже на бік від вітру, або "попливе" разом з весняними струмками.

Тому можна тут і зараз бути російськомовним патріотом і захищати Україну, можна боротися з корупцією, можна бути радником міністра оборони чи президента, або навіть і цілим міністром. Але практично всі докладені зусилля будуть спробою побудови замку на піску, бо штучна пуповина не обірвана і через наступних 25 років прийде новий путін з "новими" ідеями про АДІН НАРОТ, і вся ця хамська і підла маса знову попре на Україну, котра "пачємута вийоживаєтся і нє хочєт признать ачєвідних вєщєй".

Быць расейскамоўным патрыётам Украіны ТАКТЫЧНА можна, СТРАТЭГІЧНА - не! Чаму? А таму, што мова — гэта камунікатыўная аснова (падмурак) грамадства са сваімі ўстойлівымі выразамі і асацыяцыйным шэрагам, шматвяковымі культурнымі і ментальнымі вобразамі.

Калі будаваць расейскамоўную Украіну, то гэта будзе проста крыху іншая Расія. Мцыры ўжо напісаны і Раскольнікаў ужо засек сваю бабулю, і Тарас Бульба таксама напісаны і перапісаны, каб ў фінале славіць цара. Вось гэта вось усё ўжо было і сфармавала сваё культурнае поле. На якім у тым ліку вырас і дваравы хуліганскі культ блатняка і фені, дзе адседзець трохі за хуліганку ці адціснуты ў лоха мафон, было найвышэйшай мерай крутасці. Аддзяліць мух ад катлет, калі мухі трапілі ў мясарубку, у прынцыпе немагчыма. Таму ўслед за Пушкіным для адзінак АБАВЯЗКОВА ідзе Міша Круг для сотняў тысяч ці мільёнаў. Немагчыма на бутавым падмурку глыбінёй 80 см пабудаваць вежу-хмарачос на 18 паверхаў, зусім немагчыма. Ад слова зусім. Нават калі вы скарыстаеце самыя сучасныя фантастычна звышлёгкія матэрыялы, гэтая канструкцыя проста ляжа на бок ад ветру ці «паплыве» разам з вясновымі ручаямі. 

Таму можна тут і цяпер быць расейскамоўным патрыётам і абараняць Украіну, можна змагацца з карупцыяй, можна быць дарадцам міністра абароны ці прэзідэнта, ці нават і цэлым міністрам. Але практычна ўсе намаганні будуць спробай пабудаваць замак на пяску, бо штучная пупавіна не адарвана і цераз наступных 25 гадоў прыйдзе новы пуцін з «новымі» ўяўленнямі пра АДЗІН НАРОТ, і ўся гэта хамскае і подлая маса зноў папрэцца на Ўкраіну, якая «чамусці выёжваецца і не жадае прызнаваць ачэвідных вешчэй».

3. Чи являється гарна українська ознакою справжнього патріотизму? Ні, не являється. Українська не є індульгенцією, а швидше навпаки, накладає певні зобов'язання, принаймні для справжніх патріотів, а не їх імітаторів. І не треба на цьому спекулювати, коли умисно ставиться вибір: україномовний дурень і відвертий хабарник чи російськомовний чесний професіонал. Такий категоричний розподіл вигідний обом крайнім сторонам. І україномовний покидьок і російськомовний рубаха-парєнь тут і зараз можуть щось корисне зробити для України, але з огляду на стратегічну перспективу розвитку шкода від їх діянь, волею чи неволею, у майбутньому може бути співставна.

Ці з’яўляецца добрая ўкраінская прыкметай сапраўднага патрыятызму? Не, не з'яўляецца. Украінская - гэта не індульгенцыя, а хутчэй наадварот, накладае пэўныя абавязкі, прынамсі, для сапраўдных патрыётаў, а не іх імітатараў. І не трэба на гэтым спекуляваць, калі наўмысна ставіць выбар: украінскамоўны дурань і адкрыты хабарнік ці рускамоўны сумленны прафесіянал. Такі катэгарычны падзел выгадны абедзвюм крайнасцям. І ўкраінскамоўны паскуднік, і рускамоўны душа-хлопец тут і цяпер могуць зрабіць штосьці карыснае для Украіны, але з улікам стратэгічнай перспектывы развіцця шкода ад іх дзеянняў, воляй-няволяй, ў будучыні можа быць супастаўная.

4. Так, Росія використовує свою мову і культуру, як елемент гібридної війни проти своїх сусідів. Робить це планомірно і тривалий час при всіх режимах правління. Не ми цю війну розпочали, але в наших силах покласти їй край.

Так, Расія выкарыстоўвае сваю мову і культуру як элемент гібрыднай вайны супраць сваіх суседзяў. Робіць гэта сістэматычна і доўга пры ўсіх рэжымах праўлення. Не мы гэтую вайну пачалі, але ў нашых сілах пакласці ёй канец.

5. Так, українську знищували СОТНЯМИ років і до більшовиків, під час більшовиків і після більшовиків. З періодами послаблень, але центральна лінія дотримувалася невідступно. Інструменти, методи та виконавці різноманітні, але всі вони направлені на НЕДОПУЩЕННЯ формування окремого від імперського понятійного апарату, на основі котрого закріплюються у свідомості норми поведінки. Менталітет, одним словом.

Так, украінскую знішчалі СОТНЯМІ гадоў да бальшавікоў, пры бальшавіках і пасля бальшавікоў. З перыядамі паслаблення, але цэнтральная лінія прытрымлівалася неадступна. Інструменты, метады і выканаўцы разнастайныя, але ўсе яны скіраваны на НЕДАПУШЧЭННЕ фармавання асобнага ад імперскага паняткавага апарату, на аснове якога замацоўваюцца ў свядомасці нормы паводзін. Менталітэт, адным словам.

6. Чи можна бути російськомовним українським патріотом і українофобом одночасно? Так, можна, як показує практика. Просто людина є патріотом якоїсь своєї України, а точніші - іншої Росії , України без українських українців. Чи має право на існування така Україна? З точки зору таких патріотів так. З точки зору російських шовіністів також. Головне щоб центр прийняття рішень був в Москві. З точки ж зору самих патріотичних українців таке неможливо - "Здобудемо українську державу, або загинемо у борні". Тут профанація державності не може бути компромісом.

Ці можна быць расейскамоўным украінскім патрыётам і ўкраінафобам адначасова? Так, магчыма, як паказвае практыка. Проста чалавек ёсць патрыёт нейкай сваёй Украіны, дакладней, іншай Расеі, Украіны без украінскіх украінцаў. Ці мае права на існаванне такая Украіна? З пункту гледжання такіх патрыётаў так. З гледзішча расейскіх шавіністаў таксама. Галоўнае, каб цэнтр прыняцця рашэнняў быў у Маскве. З пункту гледжаньня найбольш патрыятычных украінцаў, гэта немагчыма — «Украінскую дзяржаву здабудзем, або загінем у баі». Тут прафанацыя дзяржаўнасці не можа быць кампрамісам.

7. Так, україномовні патріоти України можуть бути не бандерівцями. Одні з них вважають Бандеру демагогом, а більше симпатизують Шухевичу, як справжньому бійцю. Інші не сприймають того терору, що розв'язала бандерівська ОУН проти "старих" ОУНівців та інших військових і політичних конкурентів. Таких, наприклад, як Тарас Бульба-Боровець, котрий раніше за бандерівців створив УПА (інша назва - Поліська січ) та не бажав підпорядковуватись бандерівцям. Дружина Бульби-Боровця загинула від рук бандерівської СБ, між іншим. Але навіть такі "несимпатики" Бандери можуть виступати за надання його імені вулицям, площам, літакам, летовищам, так як російсько-радянська пропагандистська машина фактично перетворила ім'я Бандери на символ боротьби українського народу за свою самостійність. Тому простіше сказати, що хай буде Бандера, а не вдаватися у складні роз'яснення усієї патріотичної кухні тих часів і вводити нові не відомі широкому загалу прізвища.

Так, украінскамоўныя патрыёты Украіны могуць быць не бандэраўцамі. Адны з іх лічаць Бандэру дэмагогам, а больш сімпатызуюць Шухевічу як сапраўднаму змагару. Іншыя не прымаюць таго тэрору, развязанага бандэраўскай АУН супраць «старых» АУНаўцаў і іншых ваенных і палітычных канкурэнтаў. Такіх, напрыклад, як Тарас Бульба-Баравец, які раней за бандэраўцаў стварыў УПА (іншая назва - Палеская Сеч) і не хацеў падпарадкоўвацца бандэраўцам. Ад рук бандэраўцаў, між іншым, загінула жонка Бульбы-Бараўца. Але нават такі «несімпатыкі» Бандэры могуць выступаць за тое, каб яго імем называлі вуліцы, плошчы, самалёты, аэрапорты, бо расейска-савецкая прапагандысцкая машына фактычна ператварыла імя Бандэры ў сімвал барацьбы ўкраінскага народа за сваю незалежнасць. Таму прасцей сказаць, што няхай будзе Бандэра, а не ўдавацца ў складаныя тлумачэнні ўсёй патрыятычнай кухні тых часоў і ўводзіць новыя невядомыя шырокай публіцы прозвішчы.

8. Так, одним із основних теоретиків українського націоналізму був етнічний росіянин Дмитро Донцов, уроджений в Херсонській губернії Російської імперії. Праці свої писав українською, оскільки безгуздість такого формулювання "російськомовний патріот України" тоді була більш очевидною ніж зараз. І це лиш доводить, що основою як націоналізму, так і патріотизму не може бути національне походження. Любов до народу та повага до його цінностей має перевагу над етнічним корінням. Дана формула діє і у зворотному напрямку - етнічні українці можуть зрадити свій рід і стати українофобами. Чому є безліч прикладів, як у давній, так і сучасній історії.

Так, адным з асноўных тэарэтыкаў украінскага нацыяналізму быў этнічны рускі Дзмітрый Данцоў, які нарадзіўся ў Херсонскай губерні Расійскай імперыі. Свае творы ён пісаў па-ўкраінску, бо абсурднасць такой фармулёўкі «рускамоўны патрыёт Украіны» тады была больш відавочнай, чым цяпер. І гэта толькі даказвае, што аснова як нацыяналізму, так і патрыятызму не можа быць нацыянальнага паходжання. Любоў да народа і павага да яго каштоўнасцяў пераважае перад этнічнымі каранямі. Гэтая формула працуе і ў адваротным кірунку — этнічныя ўкраінцы могуць здрадзіць сваёй сям’і і стаць украінафобамі. Чаму ёсць шмат прыкладаў як ў старажытнай, так і ў сучаснай гісторыі.

9. Так, Шевченко писав свій щоденник російською, приблизно так само, як і тисячі російських патріотів того часу робили те ж саме тільки французькою. Причини того достеменно не відомі і можуть бути чимось від банального комплексу меншовартості, до тренування письмових навичок мови імперії, що ніколи не жалувала своїх неросійськомовних підданих. Для розуміння ваги Шевченка цілком достатньо його творчості, за котру він і терпів гоніння, а копирсання в особистому житті поета не зменшить його ваги в культурному фундаменті українців. Візьміть до уваги, що тоді госдєп ще не запустив свої щупальця у "ніжні" стосунки двох "братніх" народів. І якби Шевченко хотів писати вірші не українською, то нічого йому не закривало шлях Гоголя - оспівувати потішну УкрАіну і вихваляти царя. Прочитайте для розуміння: Стоїть в селі Суботові домовина України...

Так, Шаўчэнка пісаў свой дзённік па-руску, прыкладна так, як і тысячы тагачасных рускіх патрыётаў толькі па-французску. Прычыны гэтага дакладна невядомыя і могуць быць што заўгодна: ад банальнага комплексу непаўнавартаснасці да трэніроўкі пісьмовых навыкаў мовы імперыі, якая ніколі не шкадавала сваіх нерускамоўных падданых. Для разумення вагі Шаўчэнкі цалкам дастаткова яго творчасці, за якую ён пацярпеў ад пераследу, а капанне ў асабістым жыцці паэта не зменшыць яго вагі ў культурным падмурку ўкраінцаў. Улічыце, што на той момант дзярждэп яшчэ не запусціў свае шчупальцы ў «пяшчотныя» адносіны паміж двума «брацкімі» народамі. І калі б Шаўчэнка хацеў пісаць вершы не па-ўкраінску, дык нішто б не зачыняла шляху Гогаля — славіць пацешную Украіну і ўсхваляць цара. Прачытайце для разумення: У вёсцы Суботавы дамавіна Ўкраіны…

10. Так, більшість великих міст України наразі російськомовні. Але це не тому, що ця мова має якісь хоч найменші переваги, а тому, що Україна значною своєю площею була примусово інкорпорована в Російську імперію (СРСР лиш тимчасова зміна ідеології цієї імперії) протягом тривалого часу, коли і формувалися ці конгломерації. Абсолютно так само ці міста могли б бути польськомовними чи угорськомовними, якби ці наші сусіди були більш удачливіші, кровожерливіші чи підлішими за Росію.

Так, большасць буйных гарадоў Украіны зараз час рускамоўныя. Але гэта не таму, што гэтая мова мае хоць найменшую перавагу, а таму, што Ўкраіна значнаю сваёю плошчай была гвалтоўна інкарпаравана ў склад Расейскай імпэрыі (СССР — толькі часовая змена ідэалёгіі гэтай імпэрыі) на працягу доўгага часу, калі і фармаваліся гэтыя кангламерацыі. Абсалютна так сама гэтыя гарады маглі б быць польскамоўнымі або венгерскамоўнымі, калі б нашы суседзі былі больш удачлівымі, крыважэрнымі ці паскуднымі за Расею.

11. Так. Через 100 років (умовна цифра) на планеті залишиться фактично дві мови - інтернаціонально-міжнародна англійська і уніфікована китайська. Але це не причина ці 100 років жити в "русском мірє", або постійно зі зброєю в руках доводячи йому, що ми не такі як вони, хоч і схожі як дві краплини. Якщо наше людське життя все одно закінчується смертю, то це не причина вбивати новонароджену дитину.

Так. Праз 100 гадоў (умоўная лічба) на планеце застануцца фактычна дзве мовы – інтэрнацыянальна-міжнародная англійская і ўніфікаваная кітайская. Але гэта не прычына гэтыя 100 гадоў жыць у «русском мире», ці пастаянна са зброяй у руках даказваць яму, што мы не такія, як яны, хоць і падобныя як дзве кроплі. Калі наша чалавечае жыццё ўсё роўна заканчваецца смерцю, гэта не падстава забіваць нованароджанае дзіцё.

12. Так, виходить, що погана українська краще за хорошу російську. І суржик тут має розглядатися як перехідний етап. За таке потрібно не насміхатися, не зверхньо виправляти, а дякувати!

Так, атрымліваецца, што дрэнная ўкраінская лепш за добрую расейскую. І суржык тут трэба разглядаць як пераходны этап. З гэтага трэба не кпіць, не пагардліва выпраўляць, а дзякаваць!

13. І 100 разів так - "Не той українець, у кого батьки українці, а той, у кого діти українці!"

І 100 разоў так - "Не той украінец, чые бацькі ўкраінцы, а той, чые дзеці ўкраінцы!"

14. Ну і так, виходить, що не тимчасово користуватися не українською в Україні може або гість, що сильно затримався та котрому вже мабуть пора і честь знати, або окупант чи колаборант (Українофоб, в широкому розумінні). Російськомовний рагуль із села, що пнеться бути сильно гарадськім, являється своєрідним проявом або першого, або другого варіанту.

Ну і так, атрымоўваецца, што не часова карыстацца ўкраінскаю ва Ўкраіне можа альбо госць, які доўга затрымаўся і якому, напэўна, трэба і меру ведаць, або акупант ці калабарант (Украінафоб, у шырокім сэнсе). Рускамоўны рагуля з вёскі, які імкнецца быць вельмі гарадскім, — гэта своеасаблівая праява або першага, або другога варыянту.

p.s. Тимчасово користуватися не українською можна і до смерті, особливо якщо до неї залишилося всього нічого. Тут головне, щоб діти не виявилися такими ж "тимчасовими".

p.s. Часова карыстацца не ўкраінскай можна і да смерці, асабліва калі да яе засталося ўсяго нічога. Тут галоўнае, каб дзеці не аказаліся такімі «часовымі».