E.A
اتحادیه آزاد کارگران ایران✍مرتضی شریفی
نگاهی به وضعیت آموزش و پرورش در آغاز سال تحصیلی!
در هنگام تصویب بودجه برای سال ۱۴۰۴، عباس زارع، مدیرکل نوسازی مدارس استان تهران گفته بود، " برای ساخت سیزده هزار کلاس درس جدید، ۳۲ هزار میلیارد تومان و برای بازسازی مدارس فرسوده، ۲۲ هزار میلیارد تومان و برای مقاومسازی ۱۵هزار میلیارد تومان نیاز است، در مجموع، این طرحها به ۶۹هزار میلیارد تومان اعتبار مالی نیاز دارند".
اما پزشکیان در همان موقع صراحتا اعلام کرد که در اجرای چنین طرح هایی نمیتوان امیدی صرفا به "بودجه دولتی" داشت و اینکه دولت با جدیت و با همکاری "بسیج سازندگی، بنیاد برکت و بنیاد علوی" برای رفع این "مشکل تلاش خواهد کرد". اما طرح پزشکیان برای حل این مشکل چه بود!؟ کلاس های ۴۰ و ۴۵ نفره".
پرواضح است وقتی در سیستم ضد مردمی حاکم بر کشور، ۶۷ هزار میلیارد تومان از بودجه پیشنهادی صرف نهادهای فرهنگی-مذهبی میشود دیگر جایی برای ۶۹ هزار میلیارد تومان اعتبار مالی برای رفع "مشکل" آموزش و پرورش نمیماند .
طرح ایجاد کلاس های ۴۰ و ۴۵ نفره با همکاری بسیج سازندگی، بنیاد برکت و بنیاد علوی، نهادهایی وابسته به بسیج مستضعفان، بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی و ستاد اجرایی امام، نهادها و سازمانهایی که فساد و دزدی در آنها شهره خاص وعام است! براستی که از حاکمان غارتگر توقع بیشتری نمیتوان داشت.
اما معضل آموزش و پرورش تنها به کمبود کلاس های امن با استاندارهای بین المللی خلاصه نمیشود. بالا رفتن سر سام آور قیمت لوازم مدرسه، هم چون دیگر اقلام ضروری زندگی، برای میلیون ها والدینی که فرزندان خود را راهی مدارس میکنند یکی دیگر از دغدغه های والدین است.
شاید صحبتهای زیر که بازگو کننده درماندگی پدری که دو دانشآموز در مقطع ابتدایی و متوسطه دارد، تا حدودی منعکس کننده حال و روزگار میلیونها والدین دیگری است که وضعیت مشابه ای در این ایام بازگشایی مدارس دارند. این پدر در گفتگویش با خبرنگار ایلنا میگوید، "هر سال بخشی از درآمدمان را برای خرید لوازم مدرسه کنار میگذاشتیم، اما امسال حتی اگر پسانداز چند ماههمان را خرج کنیم باز هم همه نیازها تأمین نمیشود. واقعاً نمیدانم مسئولان چطور میخواهند این فشار اقتصادی را جبران کنند".
اسماعیل عبدی، معلم اخراجی آموزشوپرورش و فعال صنفی معلمان در این باره میگوید: "افزایش ۶۰ درصدی بهای کتابهای درسی، جهش ۴۰۰ درصدی قیمت کاغذ و تبدیل کتابهای کمکآموزشی به کالایی گران با هزینههای سالانه ۲۰ تا ۷۰ میلیون تومان، نشان میدهد که "آموزش به ابزاری برای بازتولید نابرابری طبقاتی بدل شده است".
نا گفته پیداست که این افزایش سرسام آور کتابهای درسی و دیگر لوازم مدرسه از یک طرف و کاهش بودجه های آموزشی از طرف دیگر، چه اثرات مخربی در کیفیت آموزش و آینده دانش آموزان خواهد گذاشت. در این رابطه گزارشی از مرکز پژوهشهای مجلس، منتشر شده در اردیبهشت ۱۴۰۴، که حاکی از پایین آمدن میانگین نمرات دانش آموزان سال دوازدهم به کمتر از ۱۰ و افزایش نرخ ترک تحصیل در دو سال گذشته میباشد، بخوبی نشان میدهد که چه آینده ای تاسف آوری در انتظار دانش آموزان است. البته قبل از این گزارش و در مهرماه ۱۴۰۳، "فرشاد ابراهیمپور"، عضو کمیسیون آموزش مجلس، اعلام کرده بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ حدود دو میلیون دانشآموز ثبتنام نشدهاند و "مشکلات اقتصادی" باعث شده تا والدین و دانشآموزان به مرحله ثبتنام نرسند. البته آمارهای غیر رسمی حاکی از بازماندگی بیش از ۵ میلیون کودک از تحصیل است.
تا آنجاییکه به ترک تحصیل دختران دانش آموز بر میگردد باید به عوامل فرهنگی و اجتماعی مانند ازدواج زودهنگام دختران و دسترسی دشوار به مدارس در مناطق محروم اشاره کرد؛ عواملی که به ویژه در مناطق محروم باعث میشود دانشآموزان دختر از ادامه تحصیل منصرف شوند.
همانطوریکه در ابتدای این نوشته به آن اشاره شد در حالیکه حکومت همه ساله میلیاردها تومان صرف بودجه نهادهای فرهنگی-مذهبی میکند حاضر به صرف کمترین بودجه برای تقویت آموزش و پرورش دانش آموزانی که باید آینده کشور به دست آنها سپرده شود نمیباشد.
واقعیت آنست که در نزد حاکمان در قدرت، هدف از آموزش و پرورش نه ارتقای مدارج علمی دانش آموزان بلکه ایجاد تحولی بنیانی و ایدولوژیک در نظام آموزشی است؛ تحول ایدیولوژیکی که"باور به مهدویت و ولایت فقیه" در سرلوحه امور قرار بگیرد.
اما جنبش عظیم "زن، زندگی، آزادی" که هزاران دانش آموز دبیرستانی، این فرزندان کارگران و مردم زحمتکش، یکی از ارکان اساسی آن بودند نشان داد که آنها هرگز فریب حاکمان را نخواهند خورد و به فرهنگ قرون وسطایی حاکمان تن نخواهند داد.
همه شواهد نشان میدهد که جنبشی دیگر دیر و یا زود از راه خواهد رسید! جنبشی بزرگتر از جنبش سال ۱۴۰۱ که مطالبهِ نظام آموزشی مترقی و سکولار که بستری شایسته برای کسب علم و دانش مطابق با عالیترین استانداردهای جهانی برای دانش آموزان باشد در سرلوحه مطالبات آن خواهد بود.