ДАФТАР ҲОШИЯСИДАГИ БИТИКЛАР

ЎТКИР ҲОШИМОВ.

“ЯХШИГА КУН ЙЎҚ...”

Халқимиз: “Яхшига кун йўқ, ёмонга ўлим”, дейди. Ҳақ гап! Ёмон яхшиларни ўлдириб, уларнинг умрини ҳам ўзиникига қўшиб олади. Шунинг учун узоқ яшайди.

ХОТИРА

Яхшиликни эслаб, ёмонликни унутадиганлардан кўра, яхшиликни унутиб, ёмонликни эслаб юрадиганлар, афсуски, кўпроқ.

ЧОҲ ҚАЗИГАН...

Бировга чоҳ қазиган одам ўзи йиқилади. Ўша чуқурга бўлмаса бошқасига. Бугун бўлмаса, эртага...

ЭЛЧИ

Тун хасталар ва сўққабошларни синаш учун Тангри томонидан юборилган элчидир.

КАМТАРГА... ЗАВОЛ

Гулшан гўзал эди. Гуллар турфа хил эди. Айниқса, биттаси... ҳусни шу қадар ўткир, ҳиди шу қадар анвойи эдики... Гулларнинг бири унга ҳавас билан, бири ҳасад билан қарарди...

Антиқа гул “камтарга - камол” деган ақидага амал қилар, бошқалардек ўзини кўз-кўз қилмас, бир чеккада бошини қуйи солиб турарди...

Кунларнинг бирида боғбон гулзор оралади. Ҳамма гуллар “манаман” деб турибди. Антиқа гулнинг эса боши эгик...

Боғбон уни сўлиб қолган гумон қилди-ю, суғуриб ташлади. Гулзор антиқа гулдан жудо бўлди...

У камтар эди.

Боғбон эса нодон эди...

ТЎРТ ТОИФА

Бошингда қуёш чарақлаб турганида изингдан қолмайдиган дўст – шунчаки дўст.

Бошингда қуёш чарақлаб турганида изингдан қолмайдиган, бошингга булут келганида ғойиб бўладиган дўст – дўст эмас.

Бошингда қуёш чарақлаб турганида изингдан қолмайдиган, бошингга булут келганида хиёнат қиладиган “дўст” – душман.

Бошингда қуёш чарақлаб турганида изингдан қувмайдиган, бошингга булут келганида изингдан қолмайдиган дўст – ҳақиқий дўст.

СЎЗ ҚАДРИ

Ўзининг донолигини кўрсатиш учун кўп гапирган одамдан ўзининг нодонлигини яшириш учун сукут сақлайдиган одам ақллироқдир.