Chodzi z otwarta odbytnica
⚡ KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻
Chodzi z otwarta odbytnica
You might be interested: Jak Zahamować Katar U Dziecka?
You might be interested: Jak Powstrzymać Zaczynający Się Katar?
You might be interested: Co Jest Skuteczne Na Katar W Ciazy?
Copyright © 2022 Objawy choroby | Powered by Astra WordPress Theme
Zaparcia to mała częstotliwość wypróżnień (2 lub mniej na tydzień) lub twarde stolce wydalane z wysiłkiem, czemu może towarzyszyć uczucie niepełnego opróżnienia jelit.
Za ciężkie zaparcie uznaje się mniej niż 2 wypróżnienia w ciągu miesiąca. Zaparcia to powszechna dolegliwość.
Szacuje się, że cierpi na nie co druga kobieta i co czwarty mężczyzna .
W ponad 90% zgłaszanych przypadków zaparcia nie mają przyczyny organicznej. Określa się je mianem idiopatycznych. Do tej grupy zalicza się zespół jelita drażliwego oraz zaparcia czynnościowe .
Zaparcie jest wywołane w tym przypadku spowolnionym pasażem jelitowym albo tzw.
czynnościowymi zaburzeniami defekacji, do których zaliczyć można dyssynergię mięśni dna miednicy (brak rozluźnienia lub paradoksalny skurcz mięśni dna miednicy podczas wypróżniania).
Jednak możliwych przyczyn zatwardzenia jest znacznie więcej – można je podzielić według rodzaju zaparć (ostre lub przewlekłe).
Ostre zaparcia mogą być wywołane przez:
Przewlekłe zaparcia mogą być wywołane przez:
Sporadyczne zaparcia są najczęściej wynikiem nieprawidłowych nawyków żywieniowych : zbyt małej ilości spożytych w ciągu dnia płynów, ograniczeniem spożycia błonnika lub jedzeniem posiłków, które mogą utrudniać wypróżnianie: kakao, białe pieczywo, drobne kasze (manna), słodycze.
Zaparcia są częstą przypadłością ludzi starszych , ze względu na zwolniony pasaż jelitowy i mniejszą aktywność fizyczną.
Zanim sięgniemy po leki na zaparcia, zaleca się stosowanie metod niefarmakologicznych (naturalnych, domowych). Zalicza się do nich:
Należy spożywać pokarmy bogate w błonnik. Jego zadaniem jest usuwanie resztek pokarmowych i zwiększanie objętość stolca, dzięki czemu ułatwia jego przechodzenie przez jelita, a poprzez pochłanianie wody powoduje zmiękczenie kału i ułatwia jego wydalanie. Należy także pić 2 litry płynów dziennie (najlepiej wody i herbat ziołowych).
Aby uniknąć zaparć, warto unikać jedzenia na stojąco i w pośpiechu . Niedokładnie pogryziony i przeżuty pokarm zalega w jelitach i nadmiernie fermentuje, co utrudnia jego transport i wypróżnienie.
Zioła o działaniu przeczyszczającym i rozwalniającym mogą być stosowane jedynie doraźnie. Takie działanie mają: liść senesu, kora i owoce kruszyny, siemię lniane, nasiona babki płesznika, agar, kłącze rzewienia chińskiego oraz aloes.
Pokarmy, które są wskazane w zaparciach:
Pokarmy, które należy ograniczyć w zaparciach, to:
Rano, kiedy jelito grube jest najaktywniejsze, organizm bardzo często domaga się opróżnienia po nocnym trawieniu wcześniej zjedzonych potraw. Lecz gdy uczucie parcia jest ignorowane, odruch ten zanika. W ten sposób powstają zaparcia nawykowe, które mogą przejść w przewlekłe.
Dlatego też warto wstać nieco wcześniej z łóżka i dłużej posiedzieć w toalecie. Można również przy porannym braku stolca wypić na noc herbatkę z senesem. Ułatwi to regularne wypróżnianie. Należy ją odstawić, gdy organizm przyzwyczai się do stałej pory wypróżniania.
Leki stosowane w zaparciach można podzielić na kilka grup:
W leczeniu zaparć, w przypadku nieskuteczności metod niefarmakologicznych, zaleca się najpierw przyjmowanie leków osmotycznych lub pobudzających . Taka terapia powinna trwać 2-3 miesiące .
Jeśli nie pojawia się poprawa, lekarz powinien zlecić badania diagnostyczne w kierunku czynnościowych schorzeń jelita grubego.
Co istotne, chorzy na nowotwór nie powinni przyjmować na zaparcia leków zwiększających objętość stolca.
Wielu z nas jest w stanie samemu ocenić, czy ma problem z zaleganiem treści jelitowej. Objawy zaparć to:
Do rozpoznania zaparć stosuje się też specjalne kryteria :
Spełnienie co najmniej dwóch z powyższych kryteriów potwierdza istnienie zaparcia.
Wiele osób uważa, że wypróżnianie się to codzienna konieczność, a jeśli nie udaje się tego utrzymać, zgłasza problem zaparć lekarzowi. Nie jest to uzasadnione.
Brak stolca codziennie nie jest jeszcze zaparciem. Mówiąc inaczej, nie musimy wykonywać tej czynności każdego dnia, jeśli nie odczuwamy takiej potrzeby.
Jednocześnie lekarze przestrzegają, aby nie hamować uczucia parcia na stolec, gdyż taki regularny nawyk może prowadzić do rozwoju przewlekłych zatwardzeń.
Niepokojące objawy mogące towarzyszyć zaparciom, które powinny nas skłonić do pilnej konsultacji lekarskiej, to:
Źródła: R.S. Porter i inni (red.), The Merck Manual. Objawy kliniczne, Wydanie I polskie, Edra Urban & Partner, Wrocław 2015,P. Gajewski (red.), Interna Szczeklika 2017/18, Medycyna Praktyczna, Kraków 2017.
Leki na zaparcia możesz kupić tutaj:
Więcej na podobny temat: Zaparcie u dorosłych – kiedy należy się niepokoić?Zioła na zaparcia – 3 skuteczne ziołaLewatywa – pomoc w uporczywych zaparciach?Jak zwalczyć zaparcia podczas urlopu?Naturalne sposoby na zaparcia
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
2020-06-22 12:14 Katarzyna Hubicz Autor: materiały prasowe Skąd biorą się zaparcia u dzieci i jak pomóc w razie zatwardzenia?
Nie każdy problem z wypróżnieniem oznacza zaparcie u dziecka. Ale gdy malec nie może zrobić kupki przez dłuższy czas, warto wiedzieć, skąd biorą się zaparcia i jak sobie z nimi poradzić. Przeczytaj albo posłuchaj i dowiedz się, jak pomóc dziecku w razie zatwardzenia.
Zaparcia u dzieci to problem, którego nie wolno lekceważyć. Obserwuj więc swoje niemowlę i kontroluj, czy nie doskwiera mu zatwardzenie.
Prawidłowy stolec małego dziecka ma konsystencję pasty do zębów i powinien być oddawany bez wysiłku.
Gdy jednak dziecko wypróżnia się rzadziej niż raz na trzy dni, a jego kupka jest twarda (przez co wypróżnienie wymaga sporego wysiłku i jest bolesne), mamy do czynienia z zaparciem , które inaczej określane jest jako zatwardzenie . Kiedy o nim mówimy i jak sobie z nim radzić?
Posłuchaj, co zrobić, gdy dziecko cierpi na zaparcie. To materiał z cyklu DOBRZE POSŁUCHAĆ. Podcasty z poradami
To view this video please enable JavaScript, and consider upgrading to a web browser that supports HTML5 video
Liczba wypróżnień u dziecka zależy od jego wieku. Niemowlęta brudzą pieluszkę dość często, bo nawet siedem razy dziennie (jeśli są karmione piersią). Później to się zmienia, bo układ pokarmowy dojrzewa, a ilość posiłków zmniejsza się do trzech głównych i dwóch dodatkowych.
Dzieci w wieku 1-4 lat zazwyczaj oddają maksymalnie dwa stolce dziennie . Starszaki mogą wypróżniać się maksymalnie trzy razy dziennie, ale normą jest również jedna kupka na dwa, trzy dni.
To, że dziecko ma zaparcie , mama może podejrzewać wówczas, kiedy dziecko rzadko chodzi do toalety „za grubszą potrzebą”. Ale dla lekarza to nie jest jeszcze powód, by postawić diagnozę. Tak zwane kryteria diagnostyczne zaparć różnią się bowiem w zależności od wieku dziecka.
I tak, w przypadku dzieci, które nie skończyły jeszcze 4 lat, zaparcie można podejrzewać, jeśli objawy lub dolegliwości utrzymują się przynajmniej miesiąc i mamy do czynienia przynajmniej z dwoma spośród wymienionych poniżej:
W przypadku dzieci , które skończyły 4. rok życia o zaparciach można mówić, gdy przynajmniej dwa z tych objawów występują co najmniej raz w tygodniu przez dwa miesiące (albo dłużej). Dodatkowym kryterium jest tu również świadome unikanie defekacji.
Czytaj: Zaparcia nawykowe u dzieci: przyczyny, objawy, leczenie
Zaparcia u niemowląt. Co robić, gdy dziecko ma zaparcie?
Niewielki procent dzieci mających zaparcia cierpi na nie z powodu określonej wady lub choroby. U zdecydowanej większości mają one charakter czynnościowy, to znaczy dochodzi do nich z powodu przejściowych zaburzeń pracy jelita, wywołanych określonymi przyczynami. Wśród przyczyn zaparć najczęstsze to:
Drugi etap leczenia to doprowadzenie do stanu, kiedy dziecko będzie codziennie oddawało stolec. W tym celu lekarz przepisuje syrop na zaparcia . Preparaty takie działają na różnych zasadach. Niektóre, tzw. leki osmotycznie czynne, zwiększają wchłanianie wody w jelicie grubym i rozluźniają kupkę, w efekcie czego ma konsystencję pasty do zębów.
Inne działają drażniąco na błonę śluzową jelita i zwiększają w nim ilość wody, pobudzając do wypróżnienia. Jeszcze inne (tzw. leki działające poślizgowo) ułatwiają oddanie stolca powlekając go śliską warstwą.
Zwykle to lekarz zaleca, jaki to ma być preparat, i w jakiej dawce należy go podawać, by osiągnąć spodziewany efekt. Choć poprawa następuje zwykle dość szybko, pełna kuracja powinna trwać nawet kilka miesięcy (by uniknąć nawrotów, i by malec nie odczuwał bólu przy wypróżnieniu).
To ważne zwłaszcza przy nawykowym wstrzymywaniu wypróżnienia, kiedy dziecko świadomie wstrzymywało stolec w obawie przed bólem.
Dziecko z zaparciami powinno dużo pić – najlepsza jest niegazowana woda mineralna. Trzeba również zadbać o to, by codziennie wypił szklankę soku, najlepiej warzywnego i jadł dużo surowych warzyw i owoców (z wyjątkiem bananów, gotowanej marchewki i tartych lub pieczonych jabłek, które działają zapierająco).
Przy zaparciach najlepsza jest tzw. dieta bogatoresztkowa, czyli obfitująca w błonnik. Dziecku warto podawać pełnoziarniste makarony, pieczywo, płatki z pełnych ziaren zbóż. Lepiej za to unikać słodyczy, a także białego ryżu i potraw z jasnej mąki: pieczywa, makaronu, naleśników.
Czytaj: Kupka noworodka i niemowlęcia: zapach, kolor i wygląd ma znaczenie
Jak często niemowlę robi kupkę? Ile razy na dzień noworodek powinien się wypróżniać?
Dziecko z zaparciami powinien obejrzeć pediatra, który oceni, czy przyczyną zaparć nie są wady lub choroby wymagające specjalistycznego leczenia. Niezależnie od tego dziecku trzeba będzie pomóc usunąć to, co zalega w jelicie.
Wypróżnienie można sprowokować mechanicznie. Niegdyś wystarczyło wsunąć do odbytu czopek albo kawałek mydła, co powodowało gwałtowne – i bolesne – wypróżnienie, bo konsystencja stolca się nie zmieniała. Dlatego teraz pediatrzy zalecają wlewki z roztworu soli fizjologicznej lub fosforanów – podany w niej płyn rozmiękcza stolec, co ułatwia wypróżnienie.
Zatwardzenia nie wolno lekceważyć. W następstwie zalegania mas kałowych w odbytnicy dochodzi do rozciągnięcia jej ścianek i stopniowego zaniku czucia potrzeby wypróżnienia, a także do popuszczania stolca (kiedy na skutek rozluźnienia mięśni jego płynne treści wydostają się na zewnątrz).
Stolce oddawane są wówczas nawet w odstępach dwu, trzytygodniowych, a towarzyszy temu silny ból. Mający zaparcia kilkulatek cierpi na przewlekłe bóle i wzdęcia brzucha, ma nudności i wymioty, coraz mniejszy apetyt. Wolniej też rośnie i przybiera na wadze.
Rozdęta odbytnica uciska drogi moczowe, na skutek czego zmniejsza się objętość pęcherza moczowego, a więc pojawia się moczenie nocne.
Zatwardzenie odbija się też na psychice: dziecko może mieć z tego powodu zaburzenia emocjonalne, do depresji włącznie. Wydłużone odstępy pomiędzy wypróżnieniem mogą też doprowadzić do upośledzenia drożności jelita – wtedy niezbędny jest pobyt w szpitalu i wypłukanie z jelit zalegających w nim mas kałowych.
O spowolnionym pasażu jelitowym możemy mówić również wtedy, gdy między dwoma kolejnymi wypróżnieniami mija więcej niż 72 godziny. Pamiętajmy jednak, że jest to kwestia indywidualna, zależna od wielu czynników, m.in. diety.
Jeśli taka sytuacja występuje sporadycznie, nie ma powodu do obaw. Niejednokrotnie stres czy zmiana diety wywołują chwilowe zaparcia.
Przyczyn tej dolegliwości powinno się doszukiwać w momencie, gdy problem się powtarza lub przechodzi w stan przewlekły.
Najczęściej mówimy o tzw. zaparciu idiopatycznym (czynnościowym).
Zaparcie czynnościowe wynika ze zwolnienia pasażu (przechodzenie treści) przez jelito grube na całej jego długości lub w jego części lub z dysfunkcji odruchu odbytniczo-odbytowego .
Oznacza to, że nie dochodzi do rozluźnienia zwieracza odbytu mimo parcia na stolec. Wypróżnianiu towarzyszy ból. Dolegliwość ta może mieć podłoże psychiczne. Zaburzenia pracy układu pokarmowego mogą powodować:
Szybkie tempo życia prowadzi do całkowitej zmiany rytmu dobowy jelit. Ciągła rezygnacja ze śniadania na rzecz dużego posiłku wieczorem lub celowe hamowanie odruchu defekacji mogą prowadzić do powstania problemu z wypróżnianiem. Ten typ zaparć często występuje u osób, które prowadzą siedzący tryb życia.
Drugi typ zaparć występuje u osób starszych . W podeszłym wieku może dochodzić do sytuacji, w której znika parcie na stolec . Przyczyną jest zmniejszenie wrażliwości odbytnicy na pobudzanie odpowiednich receptorów.
Trzeci typ wywołany jest chorobami systemowymi lub nowotworowymi. Zaparcia mogą pojawić się jako objaw następujących zaburzeń:
Ponadto, problemy z oddawaniem stolca mogą być skutkiem ubocznym przyjmowania leków . Niektóre preparaty mogą wywoływać tę nieprzyjemną dolegliwość. Mowa o:
Pamiętaj! Zatrzymanie stolca to nie jedyny objaw zaparcia .
Dolegliwości tej towarzyszą również inne symptomy:
Przewlekłe zaparcia to problem, który powinien nas skłonić do wizyty u lekarza , który jest w stanie poznać przyczynę problemu, zlecając odpowiednie badania. Niestety wciąż niewiele osób decyduje się na takie rozwiązanie. Aby otrzymać doraźną pomoc, warto wprowadzić kilka zmian w swoim trybie życia, które mogą doprowadzić do unormowania pracy przewodu pokarmowego:
Czasami zastosowanie powyższych zasad wystarcza i daje szybkie i trwałe efekty. Niekiedy jednak pacjenci zmuszeni są do skorzystania ze środków farmakologicznych. Środkami bez recepty, które możemy zastosować, są:
Należy pamiętać, że długotrwałe przyjmowanie powyższych preparatów może prowadzić do rozleniwienia układu pokarmowego . Tworzy to mechanizm błędnego koła – pacjent przyjmuje coraz większe ilości preparatów przeczyszczających, a problem zaparć nie znika. Dlatego warto znaleźć przyczynę problemu, a nie tylko przeciwdziałać jego objawom.
Zaparcia są powszechną dolegliwością. Niejednokrotnie są objawem choroby, ale mogą również wynikać z nieodpowiednich przyzwyczajeń. W walce z przewlekłym zatrzymaniem stolca w pierwszej kolejności powinniśmy zasięgnąć porady lekarskiej. Warto również dokonać zmian w trybie życia – to na pewno nie zaszkodzi, może jedynie pomóc w walce z zaparciami.
Odpowiedzi na pytania naszych czytelników
Zaparcia w ciąży często dokuczają przyszłym mamom, obciążając je nieprzyjemnymi objawami. To jednak powszechnie występujące zjawisko, które ściśle wiąże się z fizjologią ciąży. Zwalczanie zaburzeń pracy jelit w ciąży nie jest trudne, ale liczy się konsekwencja.
Zatwardzenia w ciąży mogą pojawiać się na każdym jej etapie, jednak najczęściej dokuczają w II i III trymestrze. Długie przerwy w wypróżnianiu nie tylko powodują dyskomfort, ale też bywają przyczyną hemoroidów. Aby uniknąć zaparć, warto od początku ciąży zadbać o dietę.
Zaparcia w ciąży to powszednie występująca dolegliwość wynikająca przede wszystkim z fizjologii i kilku nakładających się na siebie zjawisk.
Zatwardzenia pojawiają się zwykle na skutek zmian hormonalnych w organizmie przyszłej mamy, które osłabiają pracę mięśni jelit.
Szczególne znaczenie przypisuje się podwyższonemu poziomowi progesteronu, hormonu rozluźniającego przewód jelitowy i sprawiającego, że treść pokarmowa wolniej przechodzi przez jego dolny odcinek.
Zaparcia w ciąży wynikają również z powiększającej się macicy, której ściany napierają na jelita, ingerując w ich perystaltykę. Problemy z wypróżnianiem nierzadko pojawiają się w wyniku niewłaściwego odżywiania. Zaburzenie pracy jelit prowokują głównie ciężkostrawne i nieregularne posiłki bogate w węglowodany, a ubogie w błonnik i wodę.
Dużą rolę w powstawaniu zaparć odgrywają słodkie przekąski i napoje gazowane nasycone syntetycznymi barwnikami, zagęszczaczem i innymi substancjami. Problem może nasilać także specjalistyczna suplementacja, np. żelazem w przypadku pojawienia się anemii.
Za zatwardzenie w ciąży odpowiada również ograniczona aktywność fizyczna i pasywny tryb życia przyszłej mamy.
Zaburzenia perystaltyki jelit najczęściej występują w II i III trymestrze, choć zdarzają się też zaparcia na początku ciąży. Długie przerwy w wypróżnianiu powodują dyskomfort. Mogą stać się również przyczyną hemoroidów.
Wydalanie stolca ma bardzo ważne znaczenie dla zdrowia, ponieważ organizm w ten sposób pozbywa się niestrawionych resztek pokarmu, bakterii czy związków toksycznych, jak azot i fosfor.
Aby wypróżnianie w ciąży przebiegało regularnie i prawidłowo, warto od początku I trymestru zatroszczyć się o jakość diety i poziom aktywności ruchowej.
Objawy zaparć to przede wszystkim utrudniona lub nieczęsta defekacja oraz uczucie ciężkości i pełności spowodowane nagromadzonymi gazami, które nie mogą wydostać się na zewnątrz ze względu na zalegający, twardy stolec. Nierzadko pojawiają się także wzdęcia, twarde podbrzusze, a nawet ból brzucha. Problemy z wypróżnianiem w ciąży mogą dodatkowo powodować niepokój.
Domowe sposoby na zaparcia w ciąży to przede wszystkim racjonalna, bogata w błonnik pokarmowy dieta. Jego zalecana dawka dla przyszłej mamy to ok. 25 – 40g/dobę. Nie należy jednak przekraczać dobowego zapotrzebowania, aby paradoksalnie nie sprowokować większych problemów.
Regularne wypróżnienie w ciąży można uzyskać dzięki spożywaniu produktów z pełnego przemiału, jak chleb pełnoziarnisty czy kasze: gryczana, jęczmienna oraz ryż. Warto uwzględnić też świeże i suszone owoce oraz warzywa takie jak śliwki, pestki dyni, jabłka czy seler.
Nie można zapomnieć o naturalnych produktach mlecznych – kefirach, jogurtach czy maślankach. Niezastąpiony lek na zaparcia w ciąży to woda, która zapewnia nawodnienie organizmu. Problemy z wypróżnianiem pomoże też wyeliminować lub znacznie ograniczyć regularna, codzienna lekka aktywność ruchowa.
W ciąży bezpieczne są tańce, spacery, pływanie, joga i pilates. Doraźną pomoc przyniosą natomiast czopki glicerynowe oraz lewatywa.
Barwa, konsystencja czy zawartość, potrafią wzbudzić zainteresowanie, a często również niepokój. I słusznie!
Należy pamiętać, że świadczą one o stanie zdrowia, a zmiany prawidłowego koloru stolca mogą wskazywać na różne schorzenia. Kolor kału zależy od wielu czynników, w tym przede wszystkim od spożywanych pokarmów i wypijanych płynów.
Stolec składa się bowiem z wody, pokarmu oraz bakterii. Właściwy kał to brązowy (od barwy jasno- do ciemnobrązowej). Ponadto zdrowy kał powinien być dobrze uformowany (ani zbyt miękki, ani za twardy) i nie zawierać widocznych resztek pokarmowych.
Jego barwa nie zawsze musi stanowić powód do niepokoju, ponieważ barwa masy kałowej najczęściej zależy od rodzaju produktów zawartych w diecie.
Co oznacza czarny stolec ? Taki kolor zawsze powinien wzbudzić niepokój, gdyż może świadczyć o niebezpiecznych schorzeniach. Najpoważniejszą przyczyną czarnego zabarwienia stolca jest krwawienie z przewodu pokarmowego, które może być spowodowane:
Objaw ten nasuwa również podejrzenie choroby zapalnej jelit lub nowotworu jelita. Po stwierdzeniu u siebie takiego objawu nie należy jednak wpadać od razu w panikę. Nie zawsze bowiem świadczy on o krwawieniu, a jego przyczyną niekoniecznie musi być choroba.
Czarny kał może też wystąpić po spożyciu niektórych produktów, takich jak:
jak również po stosowaniu preparatów żelaza, związków bizmutu oraz innych barwiących środków farmakologicznych. W celu weryfikacji pochodzenia niepokojącego zabarwienia kału pomocne jest wykonanie testu na obecność krwi utajonej w stolcu, który jest prosty w użyciu i dostępny niemal w każdej aptece bez recepty. Jeśli badanie wyjdzie pozytywnie, należy koniecznie zgłosić się do lekarza!
Zielony stolec może być też symptomem wielu poważnych chorób, ale niekoniecz
Dwoch kolesi posuwa ruda dziwke
Pielęgniarka opiekuje się jego kutasem
Ruda masażystka wyżywa się na fiucie