Carolina Sun сидит на столе и показывает соски торчком

💣 👉🏻👉🏻👉🏻 ВСЯ ИНФОРМАЦИЯ ДОСТУПНА ЗДЕСЬ ЖМИТЕ 👈🏻👈🏻👈🏻

Carolina Sun сидит на столе и показывает соски торчком

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies . Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
 






Zarejestruj się





Zaloguj się





do kasy


suma:
0,00 zł








PRE ORDER








GWP BASIC








WELURY








STROJE KĄPIELOWE








MAJTKI Z HAFTEM








T-SHIRTY








TOPY








BLUZY








BIELIZNA








BODY








AKCESORIA










Jesteś w:





»
Strona główna




»
Blog




»
PRAWA SEX WORKERÓW VS PRAWO NA ŚWIECIE






PRAWA SEX WORKERÓW VS PRAWO NA ŚWIECIE

9377


Dodano: 05-06-2018 w kategorii: BLOG autor: Kitty Tease

Wybierz walutę

złoty polski
dolar amerykański
euro






GWP BRAND



Strona główna





Blog





KONTAKT





MEDIA





O NAS






Regulamin i zwroty



Regulamin





Polityka Prywatności





Płatność





Dostawa i zwroty






REGULAMINY



REGULAMIN KONKURSU






2 czerwca obchodziliśmy Międzynarodowy
Dzień Pracownic i Pracowników Seksualnych. Z tej okazji chcemy
przybliżyć Wam termin „praca seksualna”, wyjaśnić skąd się
wziął oraz jakie rozwiązania prawne są najlepsze dla osób
pracujących seksualnie.
Praca seksualna to dobrowolne
świadczenie usług seksualnych za pieniądze lub inne dobra, przez
osoby powyżej 18 roku życia. Do pracy seksualnej zaliczamy m.in.
escorting, porno, striptiz, camming, dominację, seks telefony.
Termin „sex work” nie jest nowy, pochodzi z 1979 roku, a jego
autorką jest Carol Leigh. 
Najlepszym i najbezpieczniejszym modelem
prawnym dla osób pracujących seksualnie jest dekryminalizacja pracy
seksualnej , za którą opowiedziała się organizacja działająca na
rzecz praw człowieka Amnesty International.
W Polsce świadczenie usług
seksualnych oraz ich zakup jest legalny (abolicjonizm).
Kryminalizowane są trzecie strony, czyli osoby organizujące i/lub
ułatwiające pracę seksualną (może nią być nawet druga
pracownica seksualna, która organizuję pracę koleżance po fachu,
czy kierowca podwożący osobę pracującą seksualnie do pracy).
Polskie państwo nie może czerpać korzyści z escortingu, co
oznacza, że osoby pracujące w ten sposób nie mogą rozliczać się
z podatku. Za to osoby pracujące na kamerce, czy w porno mogą
rozliczać się z podatku w Polsce.
W
ramach modelu dekryminalizacyjnego żadna z aktywności związanych z
pracą seksualną nie jest skryminalizowana. Oznacza to, że ani
osoby świadczące usługi seksualne, ani ich klienci lub klientki,
ani trzecie strony organizujące pracę seksualną i czerpiące z
niej korzyści nie są karane. Na przykład w Nowej Zelandii i jednym
z regionów Australii (Nowa Południowa Walia), gdzie
zdekryminalizowano pracę seksualną, rynek usług seksualnych
regulowany jest przez istniejące przepisy prawne odnoszące się do
innych rynków pracy i sektora usług. Jednymi zapisami prawnymi,
które wypracowano specyficznie dla rynku usług seksualnych to
zasady bezpieczeństwa i higieny pracy (zawierają one np. reguły
pozwalające zagwarantować bezpieczne dla zdrowia warunki pracy w
agencjach). 
Pracownice i pracownicy seksualni mogą samodzielnie
decydować o miejscu pracy (ulica, mieszkanie prywatne lub agencja) i
formie współpracy z trzecimi stronami (umowa o pracę czy
samozatrudnienie). Osoby chcące otworzyć agencję towarzyską muszą
uzyskać licencję. Migranci i migrantki nie mogą podejmować
legalnej pracy seksualnej w Nowej Zelandii i Australii.
W systemie
regulacyjnym państwo dopuszcza świadczenie usług seksualnych oraz
czerpanie z nich zysku przez osoby trzecie na określonych w prawie
warunkach. Prawo definiuje zatem kto, gdzie i w jakich warunkach może
świadczyć usługi seksualne i organizować pracę seksualną. Nie
zastosowanie się do reguł prawnych traktowane jest jako
przestępstwo lub wykroczenie. 
Model regulacyjny ma wiele
różnych form. W niektórych krajach, m.in. w Austrii, Niemczech,
Turcji i Grecji, osoby chcące legalnie wykonywać pracę seksualną
muszą zarejestrować się we wskazanym urzędzie (np. komisariacie
policji, urzędzie gminy, urzędzie pomocy społecznej). Często
obowiązkowa rejestracja powiązana jest z okresowymi obowiązkowymi
testami na HIV i inne choroby przenoszone drogą płciową (Austria,
Grecja, Łotwa, Turcja, Węgry). 
Niejednokrotnie prawo do legalnej
pracy seksualnej mają tylko obywatelki lub obywatele danego kraju
(Grecja i Turcja) lub osoby z paszportami Unii Europejskiej (Austria,
Holandia, Niemcy). Z kolei w Grecji i w Turcji legalną pracę
seksualną podjąć mogą tylko niezamężne kobiety (inne kobiety,
mężczyźni i osoby trans nie mogą pracować legalnie). Nierzadko
też państwo określa też to, w jakich przestrzeniach i miejscach
można świadczyć pracę seksualną : np. na Węgrzech legalna jest
tylko praca na ulicy, w innych krajach (np. w Austrii) praca na ulicy
jest zakazana, w Turcji i Grecji pracować można tylko w
licencjonowanych przez państwo agencjach. 
Jednym z wariantów modelu
regulacyjnego jest legalizacja. System ten wprowadzony został
na przykład w Holandii. Praca seksualna jest tu legalna i może być
wykonywana w ramach samozatrudnienia lub relacji pracowniczych (np.
zatrudnienia w agencji) przez osoby powyżej 21 roku życia. Osoby
świadczące usługi seksualne otrzymują świadczenia społeczne i
zdrowotne, mają też możliwość zrzeszania się w związkach
zawodowych. Nie są zobowiązane prawem do rejestracji ani
wykonywania okresowych badań lekarskich. Możliwość podjęcia
legalnej pracy jest ograniczona dla migrantek i migrantów spoza Unii
Europejskiej.

W modelu
prohibicyjnym zakazane jest świadczenie usług seksualnych oraz
organizowanie pracy seksualnej. O ile organizowanie seks biznesu i
czerpanie korzyści z pracy seksualnej innych osób traktowane jest
jak przestępstwo i karane więzieniem, samo świadczenie usług
zazwyczaj stanowi wykroczenie (karane np. mandatem lub
aresztem). Do krajów o prohibicyjnym modelu prawnym należą m.in.
Białoruś, Litwa, Rosja, Stany Zjednoczone i Ukraina. Albania jest
obecnie jedynym krajem w Europie, który kryminalizuje nie tylko
trzecie strony, ale również osoby świadczące usługi seksualne.
Kilka krajów europejskich, np. Litwa i Serbia, uznaje świadczenie
usług seksualnych za wykroczenie, kryminalizuje jednak osoby
kupujące te usługi.
Model abolicyjny
to taki, w którym świadczenie usług seksualnych nie jest
traktowane jak przestępstwo lub wykroczenie, kryminalizowane jest z
kolei organizowanie i ułatwianie pracy seksualnej czy czerpanie
korzyści z pracy seksualnej innych osób. Do odpowiedzialności
karnej pociągnięte mogą zostać te osoby, które rekrutują
pracownice i pracowników seksualnych, zarządzają agencjami
towarzyskimi, pośredniczą w kontakcie między pracownicami i
pracownikami seksualnymi a klientami czy klientkami (np. telefonistki
i telefoniści, recepcjonistki i recepcjoniści), zapewniają ochronę
itd. 
Z sankcjami karnymi spotkać mogą się też same osoby
świadczące usługi seksualne jeśli na przykład zdecydują się
pracować razem dla bezpieczeństwa lub udostępnią przestrzeń do
pracy innej osobie. Do krajów o abolicyjnym modelu prawnym zalicza
się np. Hiszpanię, Polskę, Portugalię czy Wielką Brytanię.
Neo-abolicjonizm
to system prawny, w którym model abolicyjny uzupełniony jest o
zapisy prawne kryminalizujące kupowanie usług seksualnych. Do
odpowiedzialności karnej pociągane są tu nie tylko osoby
organizujące i ułatwiające pracę seksualną, ale również
klienci i klientki pracownic czy pracowników seksualnych. Model ten
opiera się na założeniu, że praca seksualna jest formą przemocy
wobec kobiet, a zatem karze poddane powinny zostać nie osoby
świadczące usługi seksualne (definiowane w tym kontekście jako
ofiary), ale ci, którzy podtrzymują istnienie rynku usług
seksualnych: klienci i trzecie strony. Pierwszym krajem, który
wprowadził ten system prawny była Szwecja (w 1999 roku), dlatego
często jest on nazywany tzw. „szwedzkim modelem” . Do dziś
zaadoptowało go kilka krajów, w tym Islandia, Irlandia Północna,
Francja, Norwegia oraz Kanada.
Warto zapamiętać inne dwie ważne daty:
17 grudnia – Międzynarodowy Dzień Przeciwko Przemocy Wobec Osób Pracujących Seksualnie;
3 marca – Międzynarodowy Dzień Praw Pracownic i Pracowników seksualnych (3 marca 2001 roku w Kalkucie doszło do protestów ponad 25 tysięcy osób pracujących seksualnie. Sprzeciwili się oni ciągłemu odbieraniu im praw, przemocy policji oraz władzy i domagali się uznania, że to co robią jest pracą. Z tej okazji dzień ten został ustanowiony jako Międzynarodowy Dzień Praw Pracownic i Pracowników Seksualnych).
Tekst napisany razem z Sex Work Polska
(inicjatywa działająca na rzecz praw pracownic i pracowników
seksualnych w Polsce). 
Captcha cant protect you from XEvil 5.0

Chcesz opublikować swój tekst do 12.000.000 (12 miliony!) strony internetowe? Nie ma problemu - z nowym kompleksem oprogramowania "XEvil 5.0 + XRumer 19.0.8"!
Blogi, fora, tablice, sklepy, księgi gości , sieci społecznościowe-dowolne silniki z dowolnymi captchas!
XEvil jest również kompatybilny z dowolnymi programami i skryptami SEO/SMM i może akceptować captcha z dowolnego źródła. Po prostu spróbuj! ;)

Pozdrawiam, MashaKyPaymn6596

P.S. Dostępne są ogromne rabaty (do 50%!) za krótką recenzję XEvil na dowolnym popularnym forum lub platformie. Po prostu zapytaj oficjalnego wsparcia dla zniżki!

http://xrumersale.site/
Доброго времени суток! Если вам срочно нужны деньги, а у друзей просить не вариант... Тогда советуем вам посетить сайты наших партнеров.

Там представлены все МФО и МФК которые выдают займы на карту без отказа, без проверки места работы и кредитной истории — по всей России!

Список сайтов где можно оформить займы:
http://catshelter.be/forward.php?url=https://zaimlenda.ru/
http://www.pornstarvision.com/cgi-bin/ucj/c.cgi?url=https://zaimlenda.ru/
http://softcarts.com/__media__/js/netsoltrademark.php?d=zaimlenda.r
Голые девушки раком в сперме фото
Резвая брюнетка позволяет себя связать и доводить до оргазма
Сын занимается сексом с мамой рядом со спящим отцом