Bulldog? czy to ty? #5

🛑 KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻

Bulldog? czy to ty? #5


Deliver to


Russian Federation








Don't Change







Change Address




1-48 of 101 results for "ty bulldog"















Sort by:

Featured

Price: Low to High

Price: High to Low

Avg. Customer Review

Newest Arrivals

Sort by: Featured




Your recently viewed items and featured recommendations

Conditions of Use Privacy Notice Interest-Based Ads © 1996-2022, Amazon.com, Inc. or its affiliates


Jak stworzyć idealny pull request w 5 krokach Poznaj pięć kroków, które możesz zastosować, aby tworzyć idealne pull requesty Twojego kodu.
Xuan-Gieng Nguyen Senior Software Engineer Visa Innovation Center
Tworzenie pull requestów to ostatni krok do przedstawienia kodu właścicielom repozytorium i innym kontrybutorom. Bardzo ważne jest dostarczenie dobrego pull requesta, ponieważ pomoże to recenzentom lepiej zrozumieć dostarczony kod. Oto pięć kroków, które możesz zastosować, aby Twój kolejny PR był lepszy niż poprzedni.
Branching oznacza, że odchodzisz od głównej linii developmentu i kontynuujesz pracę bez ingerowania w tę główną. W ten sposób gałęzie Git są niewiarygodnie “lekkie”, dzięki czemu operacje branchingu są niemal natychmiastowe, a przełączanie między gałęziami są równie szybkie.
Nowa gałąź powinna zostać utworzona z ostatniej wersji w gałęzi głównej. Oznacza to, że w punkcie rozgałęzienia commit HEAD gałęzi lokalnej musi być taki sam jak commit HEAD gałęzi głównej.
To pomoże uporządkować historię commitów w zbliżającym się pull request’cie. Aby móc to zrobić, jeśli używasz Gita, możesz wykonać następujące kroki:
Możesz także użyć SourceTree i zastosować podobne kroki do tych powyżej, aby osiągnąć to samo.
Jeśli chodzi o nazewnictwo gałęzi, najczęściej spotyka się nazwy takiej jak master , release oraz development . Jakich jednak nazw użyć w przypadku, gdy gałąź służy do refactoringu, stworzenia nowej funkcji czy poprawienia błędu?
Załóżmy, że pracujesz nad ticketem Jira VAJ-96, który polega na naprawieniu błędu na ekranie głównym. Możesz wtedy nazwać nową gałąź w następujący sposób:
W momencie, gdy jeden ticket wymaga ukończenia wielu gałęzi, można również zastosować tę konwencję nazewnictwa, tak jak tutaj:
W cyklu developmentu istnieją co najmniej trzy typy gałęzi, w tym feature’y, poprawki i refaktoryzacje, nad którymi będziesz pracować. Na podstawie tego możemy podzielić nasze gałęzie na następujące kategorie:
Jedną z korzyści, którą zauważysz, jeśli używasz terminala, jest użycie funkcji automatycznego uzupełniania. Jeśli używasz SourceTree, wygląda to tak:
Z łatwością możemy skategoryzować gałąź zgodnie z konwencją.
Aby przygotować świetnego pull requesta, musimy mieć świetną listę commitów. Dlatego ważne jest, jak zdefiniujemy świetnego commita.
Commit powinien zawierać tylko to, co naprawdę niezbędne. Łatwiej jest tworzyć commity, robiąc to regularnie. To pomocne w przypadku, gdybyś musiał cofnąć niektóre commity lub przenieść niektóre z nich do innych gałęzi
Nie czekaj z commitem aż wszystko będzie gotowe, ale też nie commituj każdego napisanego wiersza kodu. Bądź porządnym inżynierem i rób to dobrze!
Czy kiedykolwiek widziałeś commita w stylu „to jest commit”, „fix to-do” lub „I don’t know what I am doing”? Brzmi zabawnie, ale to naprawdę się zdarza. Szczerze mówiąc, byłoby koszmarem, gdyby ktoś z Twojego zespołu musiał cofnąć się w przyszłości do tego miejsca i przeczytać coś takiego.
Z tego powodu nazwa commita powinna informować o dokonanych zmianach i może wyglądać następująco:
Niech informacja będzie krótka, ale precyzyjna. Pewnego dnia może Ci to naprawdę pomóc!
I ostatnia, ale nie mniej ważna rzecz - pull request nie będzie idealny, jeśli kod w nim nie będzie czysty ani poprawny. Dlatego bardzo ważne jest, aby upewnić się, że napisany kod jest dobrze skonstruowany, optymalnie napisany i do tego zgodny z zasadami obowiązującymi w danej firmie.
Polecam Ci tutaj odegranie roli recenzenta i samodzielne przejrzenie zmian przed utworzeniem pull requesta w kroku 3. Jeśli jest coś, co Twoim zdaniem mogłoby być lepsze, po prostu to popraw!
Dzięki temu będziesz mieć pewność, że dajesz innym do sprawdzenia swój najlepszy możliwy (na ten moment) kod. To zaoszczędzi wszystkim czasu teraz i później.
Idealny pull request powinien mieć jasną nazwę, szczegółowy opis i dodatkowe tagi lub etykiety.
Nazwa pull requesta powinna informować o zmianach, aby dać ogólne pojęcie o tym, czego dotyczy. Można kierować się tutaj podobnym szablonem, jak w przypadku commitów, o którym pisałem wyżej.
Opis pomaga recenzentom lepiej zrozumieć motywacje stojące za kodem, to, co było celem do osiągnięcia i punkt widzenia kontrybutora. Powinien zatem odpowiedzieć na trzy pytania: dlaczego, co i jak.
Załączam przykład, abyś mógł skopiować go w swoim repo. Automatycznie wypełni on domyślny opis dla następnych pull requestów.
Czasami możesz dodać więcej informacji do pull requesta, aby można było je filtrować i szybciej dowiedzieć się, czego dotyczą. To opcjonalny krok.
Przykład jednego z moich idealnych pull requestów
Recenzenci mogą, ale nie muszą, przekazać Ci opinie na temat kodu przed zatwierdzeniem. W takim przypadku ważne jest, aby przed wprowadzeniem jakichkolwiek zmian upewnić się, że dobrze rozumiesz ich sugestie. Na tym etapie mogą wystąpić konflikty, ponieważ recenzenci mogą mieć różne podejścia.
Jeśli więc uważasz, że kod jest poprawny lub Twoje rozwiązanie jest lepsze, możesz bronić swojej wersji i spokojnie wyjaśnić to recenzentom. W przeciwnym razie nie wahaj się modyfikować swojego kodu i commitować zmian - to normalna sytuacja.
Z drugiej strony, jeśli to Ty jesteś recenzentem, skup się na kodzie, a nie na osobie. Działaj profesjonalnie, a pomoże to Tobie i innym.
Nie spędzaj zbyt wiele czasu na debatowaniu i nie nadawaj temu osobistego charakteru. Ostatecznie jesteście zespołem!
Po rozpatrzeniu wszystkich zmian i uzyskaniu akceptów, możesz scalić je z gałęzią docelową. Istnieje wiele strategii łączenia tego w całość.
Najczęściej używam tu jednej z dwóch strategii: utworzenie commita wynikającego z merge'a nad moimi zmianami oraz połączenie wszystkich moich commitów w jeden duży zestaw zmian i połączenie go z gałęzią docelową w tej formie.
Pierwszej używam głównie do robienia dużych funkcji czy bardziej złożonych refactoringów, dzięki czemu zachowuję historię zmian.
Przy drugiej strategii nie dbamy o historię commitów. Powoduje to połączenia wszystkich commitów, a następnie utworzenie nowego, aby historia była przejrzysta. Dlatego to rozwiązanie dobre jest głównie dla małych feature’ów lub gałęzi z szybkimi poprawkami błędów.
Merge gotowy! Od Ciebie i Twojego modelu branchingu zależy teraz, czy chcesz usunąć oryginalną gałąź, czy zachować ją na przyszłość.
Dziękuję za przeczytanie i mam nadzieję, że lektura tego artykułu sprawi Ci taką samą przyjemność, jak mi jego pisanie. 
Oryginał tekstu w języku angielskim przeczytasz tutaj .

It looks like you were misusing this feature by going too fast. You’ve been temporarily blocked from using it.

It looks like you were misusing this feature by going too fast. You’ve been temporarily blocked from using it.

Panna z wielkimi balonami
Stary facet z mloda dupodajka
Sexy mama wkraczxa do akcji