Bardzo sprawne stopy

⚡ KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻

Bardzo sprawne stopy
W naszym gabinecie podologicznym ZAJMUJEMY SIĘ:
…na czym polega praca podologa oraz w jakim zakresie będzie starał się pomóc pacjentom – zapraszamy do zapoznania się z poniższym tekstem. A jeśli pojawią się dodatkowe pytania, a pewnie się pojawią – chętnie na nie odpowiemy podczas wizyty. Wystarczy zadzwonić 780 054 854 lub wysłac e-maila: a.bednarska@sprawnestopy.pl 
Stopy mają istotny wpływ na prawidłowe funkcjonowanie naszego organizmu. Dlatego profilaktyka oraz właściwa ich pielęgnacja jest tak ważna.

You might be interested: Wodnisty Katar Jak Się Pozbyć?
You might be interested: Dlaczego Człowiek Ma Katar?
Copyright © 2022 Objawy choroby | Powered by Astra WordPress Theme
Opadająca stopa to przypadłość, w wyniku której nie można swobodnie podnieść stopy. Schorzenie jest zwykle konsekwencją porażenia nerwu strzałkowego, co objawia się dolegliwościami bólowymi oraz charakterystycznym „ptasim chodem”.
Przy opadającej stopie występują znaczne problemy ze swobodnym stawianiem kroków. Naturalny i swobodny ruch stopy zapewnia prawidłowa budowa kości, mięśni i nerwów. W sytuacji, gdy dochodzi do patologii aparatu ruchu, wówczas pojawia się charakterystyczny „ptasi chód”, nazywany również bocianim – wyższe podnoszenie zarówno stopy jak i stawu kolanowego podczas przemieszczania się.
Opadająca stopa to przypadłość związana z paraliżem bądź osłabieniem mięśnia łydkowego, odpowiadającego za swobodne podnoszenie stopy. Dolegliwość najczęściej jest konsekwencją uszkodzenia nerwu strzałkowego, np.
na skutek urazu. Opadająca stopa to chodzenie od palców do pięty, gdy fizjologiczne chodzenie, odbywa się na odwrót (czyli od pięty, do palców).
Sposobem na złagodzenie nieprzyjemnych dolegliwości, związanych z przypadłością jest orteza stopy.
Najczęstszą przyczyną występowania przypadłości jest porażenie nerwu strzałkowego, czego efektem może być silne osłabienie mięśni, znajdujących się w przedniej części podudzia. Opadająca stopa jest również wynikiem urazu bądź konsekwencją poważnych schorzeń takich jak: uraz rdzenia kręgowego, udar, guz nerwu czy silne jego uszkodzenie.
Objawy opadającej stopy to zarówno zaburzenia ruchomości stopy jak i czucia w niej. Najbardziej charakterystycznym symptomem schorzenia jest opadanie brzegu stopy, co jest szczególnie widoczne w czasie chodzenia. Pacjent ma również problemy z naturalnym i swobodnym chodzeniem na pięcie.
Stawianie kroków przez osobę z opadającą stopą przypomina trochę brodzenie w wodzie – następuje nadmierne zginanie i unoszenie kolana oraz opuszczanie stopy na place. Chodzenie pacjentów z porażeniem nerwu strzałkowego nazywane jest często, „ptasim lub bocianim chodem”.
Opadająca stopa może powodować również niewielkie dolegliwości bólowe, a także zaburzenia czucia.
Leczenie opadającej stopy rozpoczyna się od wykonania elektromiografii (EMG). Badanie elektrofizjologiczne pozwala ocenić nasilenie porażenia nerwu strzałkowego oraz podjąć decyzję odnośnie metod rehabilitacji.
Fizjoterapia w przypadku występowania opadającej stopy ma na celu przede wszystkim zapobiec zanikom mięśniowym, przyspieszyć i wspomagać regenerację mięśni, utrzymać prawidłowy zakres ruchu w stopie oraz zapobiegać bolesnym skurczom.
W leczeniu przypadłości stosuje się również ciepłolecznictwo, masaże, a także chodzenie w specjalnych ortezach, które utrzymują stopę w odpowiedniej pozycji.
Opadająca stopa to problem,w wyniku którego nie działają mięśnie odpowiedzialne za unoszenie przedniej części stopy do góry podczas chodzenia. Przetaczanie stopy (od pięty do palców) jest w tym przypadku niemożliwe, gdyż cierpiący na daną dolegliwość zawsze w pierwszej kolejności dotyka podłoża palcami. Cierpiący na dolegliwość opadającej stopy ma ograniczoną lub całkowicie zniesioną możliwość kierowania palców stopy do góry. Nie jest to choroba sama w sobie. Za opadającą stopę odpowiedzialny jest zespół lub pojedynczy uraz o podłożu neurologicznym.
Osoba z opadająca stopą, celem zrekompensowania częściowego niedowładu, porusza się w charakterystyczny sposób. Nadmiernie unosi nogę do góry i zgina ją przesadnie w kolanie. Pozwala to na ograniczenie opadania stopy i tym samym uniknięcie możliwości zahaczenia palcami o podłoże. Pacjenci z opadającą stopą często kompensują niedowład również wyrzucaniem nóg na boki.
Stopa opadająca to poważny problem, który znacząco może utrudnić normalne funkcjonowanie. Pomocą może się tutaj okazać odpowiednie zaopatrzenie ortopedyczne w postaci tzw ‘ortezy na opadającą stopę’.
Przyczyn opadającej stopy jest wiele. Za jedną z najczęściej spotykanych jest uszkodzenie nerwu strzałkowego, którego objawem jest uniemożliwienie kierowania do góry przodostopia. Pacjenci z porażeniem nerwu strzałkowego dodatkowo nie mogą stanąć ani chodzić na pięcie.
Inną przyczyną dla wystąpienia opadającej stopy jest porażenie nerwu kulszowego . Może do niego w wyniku mechanicznego naciągnięcia np. poprzez wypadek.
Na opadającą stopę może cierpieć również osoba, której organizm nie został poddany żadnym traumatycznym dla niego zdarzeniom. Problem opadającej stopy pojawia się również z dużo bardziej prozaicznych przyczyn. Jedną z nich jest, chociażby długotrwałe przebywanie w pozycji kucki. Dlatego tak często występuje ona wśród osób, które pracują właśnie na kucki (np. zbierający truskawki).
W skutek utrzymywania pozycji przez dłuższy okres czasu może wystąpić nacisk na nerw strzałkowy, który ulega porażeniu. W takich przypadkach zazwyczaj wystarczy dać odpocząć stopie, a problem powinien ustąpić po jakimś czasie. Jednak zdarzają się sytuacje, gdzie nawet tak trywialne czynności mogą spowodować trwałe uszkodzenie i niemożliwość odzyskania całkowitej władzy w stopie.
Opadająca stopa może również wystąpić przy szeregu innych chorób czy urazów jak np.: wylew, udar mózgu, stwardnienie rozsiane, uszkodzenia kręgosłupa. Zdarza się również, że jest ona objawem błędu lekarskiego. Gdy w wyniku operacji na kolanie lub biodrze zostają uszkodzone nerwy
Opadanie stopy nie jest jedynie problemem ludzi dorosłych (u których występuje ona w wyniku urazów). U dzieci opadająca stopa może być wadą wrodzoną, która pojawia się na skutek niedorozwoju nerwowego w przypadku mózgowego porażenia dziecięcego, przepukliny oponowo-rdzeniowej , bądź nieprawidłowego ułożenia płodu w łonie matki.
Rehabilitacja i leczenie opadającej stopy jest wielokierunkowe i odbywa się na kilku płaszczyznach. Wszystkie działania podejmowane przez lekarzy i rehabilitantów mają na celu przywrócenie prawidłowego ruchu w kończynie. Aby dobrać odpowiedni rodzaj terapii, przeprowadza się najpierw wnikliwą analizę przyczyn wystąpienia problemu.W leczeniu stosuje się rehabilitację ruchową, ultradźwięki, elektrostymulację oraz zabiegi laserowe. Zespół lekarzy może również zadecydować o zaopatrzenie pacjenta w specjalistyczną ortezę. Przy niskim stopniu zaawansowania schorzenia pacjent może również otrzymać zalecenia o wykonywaniu określonych ćwiczeń.
Porażenie nerwu strzałkowego to częsty zespół po urazach goleni (podudzia) i w przypadkach neuropatii o różnych przyczynach. Przewlekłe zmiany prowadzą do utrwalania się przykurczów i charakterystycznych objawów w postaci np. stopy końsko-szpotawej.
Porażenie nerwu strzałkowego wpływa na działanie mięśni przedniej i bocznej powierzchni goleni oraz grzbietu stopy. Leczenie musi obejmować terapię pierwotnej przyczyny, rehabilitację i zaopatrzenie ortopedyczne, a w przypadku urazów – niekiedy chirurgiczne odtworzenie ciągłości nerwu.
Nerw strzałkowy wspólny jest gałęzią nerwu kulszowego. Z dołu podkolanowego przechodzi ku przodowi, owijając się dookoła głowy kości strzałkowej.
Schodzi w dół goleni w jej przedniobocznej części, oddając gałęzie unerwiające, zarówno ruchowo, jak i czuciowo, grupy mięśni znajdujące się w tej okolicy. Dzieli się na nerw strzałkowy powierzchowny i głęboki.
Pierwszy z nich pełni głównie funkcje czuciowe, drugi – odpowiada za motoryczne (ruchowe) unerwienie mięśni bocznej i przedniej części łydki, a także prostowników wszystkich palców stopy, w tym palucha.
Porażenie nerwu strzałkowego skutkuje pojawieniem się charakterystycznego zespołu objawów, które pozwalają, od razu po badaniu klinicznym, na postawienie właściwego rozpoznania. Charakterystycznymi jego elementami są:
Nieprawidłowości czucia powierzchownego przyjmują postać drętwienia, mrowienia, przeczulicy, która może stopniowo ustępować miejsca całkowitemu brakowi czucia . O ile w przypadku neuropatii symptomy choroby rozwijają się stopniowo, to po urazach ich początek jest bardzo szybki. Całkowite przerwanie nerwu strzałkowego prowadzi natychmiast do wystąpienia pełnego zespołu objawów.
Wtórne objawy porażenia nerwu strzałkowego
Trwające dłużej porażenie nerwu strzałkowego powoduje utrwalanie się zmian chorobowych. Stopa przyjmuje charakterystyczne ustawienie w tzw. pozycji końsko-szpotawej.
Śródstopie i palce ustawione są w zgięciu podeszwowym, a boczna powierzchnia stopy obniża się i znajduje niżej niż przyśrodkowa. Chory nie ma możliwości jej uniesienia, co bardzo utrudnia chodzenie.
Przy wykonywaniu kroku niezbędne jest wysokie unoszenie kolana, by stopa nie zahaczała o podłoże. Ze względu na specyficzny obraz tego typu chód określa się jako ptasi, bociani czy brodzący.
Przyczyny porażenia nerwu strzałkowego
Najczęstszą przyczyną porażenia nerwu strzałkowego są przewlekłe neuropatie, czyli stany degeneracyjne nerwów obwodowych wynikające z chorób ogólnoustrojowych. Powodem może być:
Opadająca stopa to nazwa, która określa specyficzny typ niedowładu stopy. To niezwykle uciążliwa przypadłość, która wymaga specjalnego traktowania. Czym jest opadająca stopa? Jakie są jej przyczyny? Zapraszamy do lektury artykułu!
Zjawisko opadającej stopy jest związane z uszkodzeniami nerwu strzałkowego. Nerw strzałkowy to jedna z odnóg nerwu kulszowego. Swoje źródło ma najczęściej w dole podkolanowym.
Nerw lokalizuje się wokół kości strzałkowej i to tam najczęściej dochodzi do urazów. Jednak nie jest to główną przyczyną występowania tzw. opadającej stopy.
Może być zwiastunem następujących schorzeń – udaru, guza nerwu, urazu rdzenia kręgowego, uszkodzenia nerwu.
Główne objawy opadającej stopy są związane z zaburzeniami czucia i ruchomością. Dochodzi do porażenia mięśni prostowników, co skutkuje problemami ze zgięciem grzbietowym stopy i palców oraz powoduje ruch nawracania stopy. Osoba cierpiąca z powodu tego schorzenia ma trudności z chodzeniem i stawianiem kroków. Zaobserwowany chód określa się jako „ptasi” lub „koguci”.
By ocenić, w jakim stopniu jest uszkodzony nerw strzałkowy, wykonuje się badanie elektromiograficzne (EMG). Kiedy nastąpiło przerwanie ciągłości nerwu, specjaliści najczęściej zalecają interwencję chirurgiczną.
Gdy uszkodzenia nie są aż tak rozległe, wtedy stosuje się rehabilitację. Zastosowana fizjoterapia powinna doprowadzić do szybszej regeneracji nerwu, przeciwdziałać zanikom mięśni, eliminacji przykurczów mięśniowych, a także zapewnienie właściwego zakresu ruchów porażonej kończynie.
W czasie leczenia używa się także ortezy na opadającą stopę.
Ortezy na opadającą stopę mają na celu przeciwdziałać zaburzeniom chodzenia. Niektóre ortezy są wykorzystywane także w przypadku lekkiej niestabilności kolana. Powinny także gwarantować płynne przetoczenie stopy. Taka orteza powinna wyróżniać się także ergonomicznym kształtem oraz lekkością, by dodatkowo nie obciążać stopy.
Brak możliwości podniesienia stopy występuje często w związku z osłabieniem albo paraliżem mięśnia łydkowego przedniego, który odpowiada za podnoszenie stopy.
  Zazwyczaj wynika ono z urazu dotykającego nerw strzałkowy, który jest wrażliwy na uszkodzenie na całej swojej długości. Zaczyna się on w splocie lędźwiowo-krzyżowym, dokładnie z korzeni L4, L5, S1, S2. Razem z nerwem piszczelowym tworzą razem nerw kulszowy.
Nerw strzałkowy głęboki unerwia mięsień przedni łydki, który jest odpowiedzialny za zginanie grzbietowe stopy.
Teka przypadłość jak opadanie stopy może wystąpić na przykład w związku z osłabieniem siły mięśni położonych na przedniej powierzchni podudzia (między innymi wskutek porażenia nerwu strzałkowego). Niekiedy jednak bywa to objaw niektórych groźnych schorzeń, takich jak:
Z racji zakresu unerwienia nerwu strzałkowego objawy jego porażenia obejmują zarówno zaburzenia czucia jak i ruchomości.Występuje porażenie mięśni prostowników co uniemożliwia zgięcie grzbietowe stopy i palców oraz ruch nawracania stopy. Porażone są również mięśnie strzałkowe, co powoduje opadnięcie bocznego brzegu stopy.
Jest to tak zwany objaw stopy opadającej . Objaw ten widoczny jest szczególnie podczas chodzenia. Chory ma trudności w stawianiu kroków. Pacjenci nadmiernie zginają kończynę w stawie kolanowym i unoszą ją wysoko a następnie opuszczają ją na palce podobnie jak przy brodzeniu w wodzie.
Objaw ten nazywa się chodem ptasim lub kogucim. Dodatkowo pacjent z porażeniem nerwu strzałkowego nie może stanąć ani chodzić na pięcie. Porażone mięśnie z czasem ulegają zanikowi.
Mięśnie zginacze z kolei wtórnie ulegają przykurczowi co prowadzi do powstania tak zwanej stopy końsko-szpotawej, polegającej na przywiedzeniu przodostopia i utrwalonym zgięciu podeszwowym stopy.
Dolegliwości bólowe w przypadku samego uszkodzenia nerwu strzałkowego nie są mocno nasilone. Występują natomiast zaburzenia czucia (osłabienie lub nawet zniesienie czucia) na skórze powierzchni grzbietowej stopy i palców oraz czasem powierzchni bocznej podudzia.
Ocenę stopnia uszkodzenia nerwu strzałkowego wykonuje się dzięki badaniu elektromiograficznemu (EMG). Badanie to, poprzez sprawdzenie czynności bioelektrycznej mięśnia, pozwala ocenić stopień jego uszkodzenia. W przypadku przerwania ciągłości nerwu, konieczna jest interwencja chirurgiczna, która polega na zbliżeniu do siebie i zszyciu obu odcinków uszkodzonego nerwu.
Należy również usunąć bliznę, która jest przeszkodą dla wyrastających włókien.W przypadku mniejszych uszkodzeń, stosuje się szeroko pojętą rehabilitację. Proces regeneracji nerwów zachodzi znacznie szybciej u ludzi młodych niż u ludzi starszych i wyniszczonych.
Im uszkodzenie znajduje się bliżej ośrodkowego układu nerwowego, tym prawdopodobieństwo procesu regeneracji nerwu jest mniejsze.
Fizjoterapia w uszkodzeniu nerwy strzałkowego ma na celu:
Wykorzystuje się w tym przypadku szczególnie ciepłolecznictwo, z racji tego, że ciepło wpływa pozytywnie i przyspiesza w znacznym stopniu regenerację nerwów. Pomocne jest również stosowanie elektrostymulacji oraz prądów różnego rodzaju.
Dodatkowo wykonuje się masaże, ćwiczenia czynne, czynno-bierne, samo wspomagane oraz oporowe.
Uzupełnieniem wszystkiego jest zastosowanie ortezy, która ma na celu utrzymanie stopy i stawu w prawidłowym (fizjologicznym) ustawieniu, dzięki czemu zapobiega między innymi podwichnięciom w stawie.
W celu umówienia się na konsultację u neurologa, ortopedy skontaktuj się z placówką Onkolmed Lecznica Onkologiczna pod numerem telefonu: +48226434503 lub +48797581010
Przed zapisem do onkologa bardzo prosimy o dokładne zapoznanie się z zakresem działalności danego lekarza ( każdy lekarz onkolog leczy inną część ciała ).
W przypadku problemu z wyborem właściwego specjalisty onkologa, prosimy o kontakt z Recepcją Onkolmed. Chętnie służymy pomocą. W celu prawidłowego zapisu do specjalisty, przeprowadzamy wywiad z Pacjentem.
Mając tę wiedzę łatwiej jest nam zaoferować konkretną pomoc i wybór odpowiedniego lekarza.
Ze względu na długą listę oczekujących w przypadku rezygnacji z wizyty prosimy o wcześniejsze jej odwołanie. 
Termin „opadająca stopa” odnosi się do stanu, w którym nie jest możliwe pełne czynne zgięcie grzbietowe stopy z powodu niedowładu lub porażenia mięśni grupy przedniej podudzia.
Widoczne opadanie stopy podczas chodzenia prowadzi do kompensacji ruchowych, które wpływają negatywnie na wzorzec chodu i jakość życia. Przyczynę stopy opadającej stanowi uszkodzenie obwodowych włókien nerwowych zaopatrujących grupę mięśni zginających grzbietowo stopę.
Najczęściej dochodzi do urazu nerwu strzałkowego lub ucisku korzenia rdzeniowego w przebiegu rwy kulszowej. Opadająca stopa może stanowić również powikłanie patologii zlokalizowanych w centralnym układzie nerwowym. Leczenie uzależnione jest od poziomu i stopnia uszkodzenia włókien nerwowych.
W przypadku braku nadziei na powrót funkcji nerwu rozważa się wykonanie zabiegu operacyjnego polegającego na transferze określonych ścięgien mięśni.
Chód osoby z problemem opadającej stopy cechuje wysokie unoszenie kolana podczas przenoszenia nogi do przodu, by uniknąć zahaczenia palcami o podłoże. Przeciwna kończyna stawiana jest na palcach, by funkcjonalnie zwiększyć jej długość.
Na początku fazy podporowej, gdy stopa jest kładziona piętą na podłodze, przodostopie bezwiednie opada, czemu może towarzyszyć słyszalne „klapnięcie”.
Celem uniknięcia tej sytuacji, niektórzy pacjenci stawiają stopę nie od pięty, ale kładą całą podeszwą na podłodze.
Przetaczanie stopy odbywa się w sposób nieprawidłowy przez zewnętrzny brzeg stopy lub przekolebując się od boku do przyśrodkowej krawędzi stopy.
Opadająca stopa utrudnia chód pod górę oraz wchodzenie po schodach. Ponadto może zdyskwalifikować z prowadzenia samochodu z powodu utraty możliwości płynnego sterowania pedałami.
Nerw kulszowy unerwiający kończynę dolną powstaje z połączenia włókien nerwowych należących do korzeni L5-S2 odchodzących od rdzenia kręgowego w odcinku lędźwiowym kręgosłupa.
Korzenie nerwowe przechodzą w splot krzyżowy położony blisko miednicznej powierzchni kości krzyżowej, a następnie w nerw kulszowy, który opuszcza miednicę przez otwór kulszowy większy.
Nerw kulszowy biegnie dalej z tyłu uda i nad dołem kolanowym rozdwaja się na nerw piszczelowy tylny i nerw strzałkowy wspólny.
Nerw strzałkowy wspólny przechodzi na przednio-boczną cześć podudzia zawijając się wokół głowy strzałki, a następnie dzieli się na nerw strzałkowy głęboki i nerw strzałkowy powierzchowny. Nerw strzałkowy głęboki unerwia ruchowo mięsień piszczelowy przedni, mięsień prostownik długi palców oraz prostownik długi palucha, które są odpowiedzialne za grzbietowe zginanie stopy.
Opadająca stopa może wynikać z uszkodzenia włókien nerwowych powyżej opisanej drogi obwodowej. Może również stanowić skutek patologicznych zmian zlokalizowanych w centralnym układzie nerwowym – mózgu lub rdzeniu kręgowym.
Zaburzenia czynności nerwu strzałkowego głębokiego mogą być związane z zespołem ciasnoty powięziowej. W przebiegu ciasnoty zwiększone ciśnienie w przedziale przednim goleni powoduje ucisk i niedokrwienie nerwu.
Jeśli odpowiednio wcześnie nie wykona się nacięcia powięzi (fasciotomii) może dojść do obumarcia nerwu prowadzącego do stopy opadającej.
„dyskopatii” jądro miażdżyste wysuwa się poza obręb krążka międzykręgowego („dysku”) i może ucisnąć korzeń nerwowy odchodzący od rdzenia kręgowego. „Dyskopatia” na krążka położonego między czwartym a piątym kręgiem lędźwiowym może prowadzić do ucisku korzenia rdzeniowego L5.
Prowadzi to do zaburzeń przewodnictwa nerwowego w kierunku nerwu strzałkowego i wtórnego osłabienia lub pOpadająca stopa często występuje w przebiegu patologii takich jak:orażenia mięśni prostujących grzbietowo stopę.
Diagnostykę przeprowadza lekarz ortopeda, neurolog lub neurochirurg. Najpierw przeprowadzany jest dokładny wywiad dotyczący okoliczności, po których nastąpiło opadanie stopy. Następnie obserwowany jest chód pacjenta. W przypadku wyłączenia funkcji mięśni prostujących grzbietowo stopę nie jest możliwe chodzenie na piętach.
Oceniany jest także zakres i jakość zgięcia grzbietowego obu stóp w pozycji leżenia tyłem. Ubytek funkcji określany jest w pięciostopniowej skali, gdzie 0 oznacza całkowity brak aktywności mięśni, a 5 pełny czynny zakres ruchu.
Lekarz wykonuje ponadto badanie czucia w obrębie kończyny dolnej oraz określa zmienność objawów w zależności od pozycji ciała.
Badania obrazowe (USG stopy, rezonans magnetyczny s
Dojrzała nimfomanka i młody kolega
Całuje jej słodkie ciało
Vanessa Leon zawsze chętnie się rucha