Бай

Герой дзіцячай забаўлянкі, узор своеасаблівай адчэпкі, калі на бясконцыя просьбы-патрабаванні дзіцяці баяць (расказваць) казкі, дарослыя адказвалі кароценькім жартам.

— Мама, бай казку!

— Ішоў Бай па сцяне ў чырвоным жупане, нёс сямёра лапцей: і жане, і сабе, і дзяцёнку па лапцёнку.

Заканчвалася забаўлянка пытаннем: “Баіць казку ці не?“. І так паўтаралася, пакуль дзіця не разумела, што надакучваць дарослым нельга. Ну а самых упартых чакаў працяг “Бая”:

— Баўлю, баўлю баёначку, узяў кот даёначку, занёс на гару, паклаў на кару, абнёс каля калёс, а хто слухаў, таму — пшых! — у нос.