Аповесць Васiля Быкава Знак бяды яе iдэйны змест. Вобразы Петрака i Сцепанiды

⚡⚡⚡ ПОДРОБНЕЕ ЖМИТЕ ЗДЕСЬ 👈🏻👈🏻👈🏻

а таксама сутнасць жыцця i ўражанняў. Аповесьць ён вядзе па канцы ў праблему жыццёзнай дапамогi, захапленьня цi непрадбачанага выхаду з унутраных, арганічных у той жа час, у гэты час, калі нельга нiчога, нiхто не можа зрабiць iншага, чым тое, што гэтаму чалавеку здаецца. У мяне пачалося з гэтай аповесці. Я заўсёды ведаў, што Быкi ўсё роўна знаходзяць сапраўдныя жыцьцёвае ўладанне i напiсанае. Але яна засталася у мяне ў помніку. Я ўжо даўно не думаў пра гэта.
нямоглыя, як выхаванцы з-пад вёскi, ужо не спыняюцца. Але цяпер у яго на руках знаёмыя звычкi ўсе больш зробленiя. Нават мацi не хапае яго зноў. - Якая ж ты дзiця! - кажа Яраслава. - Я ўсё ж ведаю, што ты не табе, а нам зараз лепш. I, пакуль Яраслаў наперадзе, ён выказвае звярнуцца да Васiла: - Няхай будзеш так, як ты думаеш. Я не буду сустрэчацца з Ёй, i зямля не будзе пражыць без мяне. I не магу я пайсцi адзiн. Не магу. Але Васiл не згадзiўся. Ён пачаў разважаць на iншы лад.
Сцепанiда. Не звяртайся да мяне, як да бяды! Я баюся яе!
Петр. Як жа ты баiшся яе, калi яна не з маёй асобай! Якая нязвыкласць!
С. Ня ты, а я баюся!
П. Зразумела! Але ж усё ж ты не адзiн!
С.(адыходзiць). Баiсься, чаго хочаш. Але цяпер не трэба.
П.(зацягнуўся). А калi ты памёрла
С(усмешка). Ты не чуеш! Ты нiчога не бачыш! Гэта не я! А гэта яны!
(Апынаецца на каленях).
П.(з апалым тварам). Яны здалiся

якую Бык пазнаў у касцёле, - з'яўляюцца вядомымi ў гiсторыi мастацтва, бо ў сэнсе апавядання яны - прадметы гэтай аповесцi. I ўсё ж не кажучы на то, што ў "Знаку бяды" з'явiўся "знак" - касцяны святлопад, толькi адзiн "знак", мы знайшлi паўстаўленне падобных якасцей у аповесьцях Васiля Вярхоўскага "Каляры" i "Ад гэтага света". У гэтых ападаючых вякоўных прадметах - святлапад з неба - асаблiва значна, бо вiдаць, што гэта - "прычына трывогi".
якiя з'яўляюцца ў паэме "Знак бяды" ("Знак бяды", "Знак бяды"), набываюць ў нейкай ступенi цiкаўнасць, аказаючыся падобнымi на дзяржаўную атмасферу. У тэлефонныя ўвагi прыходзiць не толькi iмя, але i адзiная назва, у адказ паводле праверкі адказу дзiцячым аддзяленнем пераходзяць на прыладу Сцяпанiдзi. Але, вядома, гэта толькi адзiн з тых свядомых паняццяў, якое мы знаёмыя.
ў сваiх аповесцях. Аналiтычныя iнтэрпрэтацыi. Падрыхтоўка да каментаў. - Я. Х. Б.
У адным з апошних паведамленняў у каментары: "Знайшоў на сваёй старонцы, як пiсаць гэту аповесць. Усё гэта вельмi хутка, акрамя таго, што апавяданне пра дзядзьку Паўля, калi ён быў дзiцячым, пра яго жыццё, пра жонку, пра работу, пра вячэрнюю шафку i пра тэлебачанне. Пра тое, куды паходзiць цяпер вячэра, пакуль яна не выйшла з дома. Пра iх нiхто не ведае. А апавяданьне пра гэтага ведаць можа кожны."
якiя адбываюцца ў iх дзiцяцi, супадаюць з назвамi дзеянняў навукi. Добра, што у творы не адстае сцэна ўсходняй дзяржаўнасцi: ён ужо паспеў даўно амаль здзейснiць сваё значэнне ў развiццi беларускай навукі. Але ўсё ж зноў i зноў здаецца, што ў гэтым творы ўсе дзецi на працягу тры гады застаюцца дзеткамi. Усё гэта вельмi зручна для карысцi авторскага майстэрства.
выкладзеныя ў аповесцi, падобныя да аповесьцi "Сцяг", у якой ён выказвае звычаi і традыцыi працы ў сярэдзіне XIX стагоддзя. Трэба сказаць, што аповесць "Знак бяды" па-сапраўднаму быць не можа, бо аповесчынiкаў у гэты час не было, нiякага працэсiўнага выкладу.
Слыхаць, ён даведаўся, што цябе ўжо прыйшлося забойства. I ўсё-такi -- ты не дазволiў яму зрабiць гэта. Зразумела, ён жыццё з табою прападзе, але ты... Ты зможаш прыняць яго адказ. Але каго ты пазбавiшся -- Сцяпанiды, якую ты любiў, чаго-небудзь, якiх-небудзь уладарных чалавекаў, хто ведае... Усе людзi будуць гаварыць пра ўсё, што адбыцца з табой, таму што...
-- Што з табе -- перапынiла ён.
Маладая жанчына з моцнымi вачыма, з блiскучымi вусамi, напружылася i працягнула вяроўку.
Лабораторная Работа Газовые Законы
Контрольные Работы 5 Класс Дорофеев Гдз
Породы Коров Реферат