Analna historia

⚡ KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻

Analna historia
Dobro došli! Prijavite se, pošaljite Vaš recept!
Lozinka će Vam biti poslata na email.
Početna Dermatologija Analna fisura – simptomi, lečenje i prevencija

© 2022 PharmaMedica - Agencija za marketing. Sva prava zadržana.

Jasmina Jovic Novaković - 10 januara, 2022 0
Analna fisura predstavlja ranu ili rascep kože analnog kanala. Analni kanal predstavlja završni deo digestivnog trakta, dužine je oko 3 cm i obložen kožom. Manifestuje se u vidu jakog bola u toku i nakon defekacije u trajanju od 30 minuta i duže.
Autor: dr Miljan Milanović specijalista opšte hirurgije
Analna fisura je često oboljenje, najčešće benigne prirode, čija se incidenca značajno povećala proteklih decenija. Predstavlja drugi najčešći uzrok rektalnog krvarenja nakon unutrašnjih hemoroida. Pogađa podjednako i muškarce i žene, najčešće između 30.-50. godine života.
Na postojanje analne fisure ukazuje jedan ili više simptoma, kao što su:
U zavisnosti od uzroka nastanka analne fisure se mogu podeliti na primarne i sekundarne.
Primarne fisure su najčešće i nastaju lokalnom traumom analne kože . Uzrokovane su tvrdom stolicom, naprezanjem pri pražnjenju, prolongiranim dijarejama, analnim penetracijama, porođajem .
Sekundarne fisure se javljaju kod pacijenata sa inflamatornim bolestima creva (Kronova bolest), granulomatoznim oboljenjima ( tuberkuloza , sarkoidoza), nakon hirurških procedura (operacija hemoroida), maligniteta (često kod tumora analnog kanala i rektuma), kao i kod pojedinih infektivnih oboljenja (AIDS).
Mehanizam nastanka analnih fisura nije potpuno jasan. Najverovatnije povreda analne kože uzrokuje bol i spazam unutrašnjeg analnog sfinktera što dovodi do njegovog grčenja. Too smanjuje cirkulaciju i time onemogućava zarastanje.
Fisure se najčešće javljaju pozadi u srednjoj liniji najverovatnije zbog najslabije prokrvljenosti tog dela analnog kanala (u oko 90%). U srednjoj liniji napred se javlja u oko 10% slučajeva najčešće kod mlađih osoba, često nakon porođaja ili penetracije. Fisure lokalizovane na ovim tipičnim mestima su najčešće primarne. U manje od 1% slučajeva fisure mogu biti višestruke ili bočno lokalizovane i tada su najčešće sekundarne.
U zavisnosti od dužine trajanja fisure se mogu podeliti na akutne i hronične. Akutne fisure se javljaju u obliku svežih rana u analnom kanalu, praćene su jakim bolovima i krvarenjima gotovo nakon svake stolice. Tipično, bol se javlja u toku defekacije, praćen je nakon toga kratkotrajnim periodom smanjenja bolova, da bi se bol ponovo pojačao i trajao od pola sata do 2 sata, a nekada i duže.
U slučaju da ne dođe do njihovog izlečenja u toku 4-8 nedelja prelaze u hronične fisure. Hronične fisure su praćene bolovima manjeg intenziteta od akutnih, manje učestalim krvarenjima i često simptomima u vidu nelagodnosti i svraba, i teže se leče.
Dijagnoza analne fisure se postavlja na osnovu simtomatologije i dijagnostičkih procedura. Najčešće se dijagnoza može postaviti inspekcijom analne regije bez digitorektalnog pregleda koji je u slučaju jakih bolova i kontraindikovan. Kod svih pacijenata sa sekundarnim analnim fisurama, kod nejasnih dijagnoza kao i pacijenata sa pojavom krvi u stolici i povišenim rizikom na kolorektalni kancer preporučuju se dodatne dijagnostičke metode u vidu endoskopskog pregleda, biopsije, CT, NMR, endorektalni ultrazvuk i drugo.
Lečenje analnih fisura može biti zahtevno i dugotrajno. U početku se preporučuje konzervativni tretman. Koriste se sredstva koja omekšavaju stolicu i sprečavaju opstipaciju. Preporučuje se pojačan unos vlakana , oko 30 grama dnevno (npr. Psilium), pojačan unos tečnosti , mineralna ulja (parafinsko ulje). Takođe, u cilju smanjenja bola, relaksacije sfinktera i poboljšanja lokalne cirkulacije preporučuje se sedenje u toploj vodi više puta dnevno po 10-15 minuta.
U lečenju analnih fisura preporučuju se i topikalne masti i kreme . Najčešće se koriste nitroglicerinske kreme (0,2% nitroglicerin) i kreme na bazi blokatora kalcijumskih kanala (2% diltiazem). Cilj ovih preparata je da smanje tonus unutrašnjeg analnog sfinktera, samim tim poboljšaju lokalnu cirkulaciju i omoguće zarastanje fisure. Kreme se koriste dva puta dnevno tokom 6-8 nedelja. Kreme na bazi blokatora kalcijumskih kanala daju manje učestale tegobe i pacijenti ih bolje podnose. Uspešnost ove terapije je u oko 40-50% slučajeva, sa tim što se u oko 50% slučajeva može ponovo javiti fisura.
Injekcije botulinum toksina u analni sfinkter dovode do zarastanja analnih fisura u 60-80% slučajeva, sa ponovnom pojavom fisura u oko 40% slučajeva. Kao druga terapijska linija preporučuje se pre svega kod mladih višerotki i osoba sa smanjenim tonusom analnog sfinktera. Neželjeni efekti su inkontinencija za gasove u oko 18% slučajeva i za stolicu u oko 8% slučajeva, koje su prolazne i nestaju nakon prestanka dejstva botulinum toksina (3-5 meseci).
Hirurško lečenje analnih fisura je metoda izbora kod pacijenata kod kojih konzervativno lečenje nije dovelo do zalečenja fisure (obično nakon 6-8 nedelja konzervativnog tretmana). Zlatni standard u hirurškom lečenju analnih fisura je lateralna sfinkterotomija , tj. presecanje dela unutrašnjeg analnog sfinktera. Cilj ove metode je da smanji pritisak u analnom sfinkteru. Može se izvoditi u lokalnoj, opštoj ili spinalnoj anesteziji. Dužina hospitalizacije je obično 24 h. Uspešnost ove terapije je 90-95%. U oko 6% slučajeva fisura se ponovo javlja, a u oko 17% slučajeva dolazi do pojave inkontinencije na gasove, najčešće prolaznog karaktera. U poslednje vreme sve veću popularnost dobijaju hirurške metode bez presecanja analnog sfinktera ( fisurektomija ), a najčešće se koriste u kombinaciji sa konzervativnim tretmanom ili botulinum toksinom.
U prevencija analnih fisura potrebno je izbegavati dugo sedenje na šolji pri defekaciji, naprezanje pri defekaciji, odlaganje pražnjenja. Potrebno je u cilju izbegavanja opstipacije uzimati dosta tečnosti i hranu bogatu vlaknima . Treba izbegavati i česte stolice i dijareje, jer one dovode do iritacije kože analnog kanala. U održavanju higijene se preporučuje izbegavanje agresivnih sapuna, alkoholnih maramica. Potrebno je izbegavati analnu penetraciju.
PharmaMedica je izvor informacija iz oblasti medicine, psihologije, zdravog načina života. Informacije imaju naučno utemeljenje i obogaćene su iskustvima iz prakse naših autora. Namenjene su opštoj čitalačkoj publici kao pomoć da bolje razme svoj problem i unapredi zdravlje.
Saglasan sam da primam najnovije vesti i obaveštenja iz oblasti zdravlja i promotivne ponude


↑ Skocz do: a b c d e f Tadeusz T. Kobierzycki Tadeusz T. , Filozofia osobowości , wyd. I, Warszawa: Eneteia, 2001, s. 86, ISBN 83-85713-24-7 .


Faza analna – faza rozwoju psychoseksualnego człowieka , następująca po fazie oralnej w wieku około 2-3 lat, gdy dziecko uczy się kontrolowania wydalania [1] .

Źródłem energii, wg koncepcji Sigmunda Freuda przez następnych około 18 miesięcy jest odbyt oraz funkcje wydalnicze [1] . Rodzice stawiają dziecku wymaganie, by wypróżniało się w odpowiednich porach i sytuacjach. Dziecko przez trening czystości uczy się powstrzymywania spontanicznej defekacji [1] .

Rygorystyczne przykładanie uwagi przez rodziców do treningu czystości np. dziecko ma zaparcia , przetrzymuje ból i napięcie ( retencja (psychologia) ), może skutkować rozwojem m.in. negatywizmu , uporu , skąpstwa, okrucieństwa np. sadyzmu oraz zatrzymywania ponad normę swoich myśli i rzeczy [1] .

Łagodny trening czystości sprawia, że dziecko staje się m.in. bardziej hojne, produktywne i twórcze [1] .

W życiu dorosłym typ osobowości analnej [1] .



↑ Anna Panasiuk-Chodnicka, Bazyli Panasiuk. Strategie rozwoju i kształtowania osobowości (próba rekonstrukcji technologii wychowania) . „Studia Gdańskie”. V. s. 48. Gdańska Wyższa Szkoła Humanistyczna. ISSN 1731-8440 . 

↑ Tadeusz T. Kobierzycki Tadeusz T. , Filozofia osobowości , wyd. I, Warszawa: Eneteia, 2001, s. 86, ISBN 83-85713-24-7 .

↑ Encyklopedia popularna PWN , wyd. XXV, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, s. 630, ISBN 83-01-11802-4 .


Osobowość analna – typ osobowości , wprowadzony przez Sigmunda Freuda (obok osobowości oralnej i fallicznej ) [1] .

Zgodnie z psychoanalityczną koncepcją rozwoju psychoseksualnego, powstaje w wyniku fiksacji podczas fazy analnej w drugim i trzecim roku życia dziecka. Charakterystyczne cechy osobowości analnej skupiają się wokół uporu, uporządkowania i czystości.

W zależności od przebiegu fazy analnej cechami osobowości, które mogą się rozwinąć w tej fazie są [2] :


Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu . Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

↑ Dorota Zakrzewska (2013-09-06): Jak bezpiecznie uprawiać seks analny? ( pol. ) . wylecz.to. [dostęp 2020-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-09)].

↑ Skocz do: a b c Seks analny - na czym polega, jaki ma wpływ na zdrowie? Lewatywa przed seksem analnym musi boleć? ( pol. ) . kobieta.pl. [dostęp 2020-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-13)].

↑ By Em & Lo (2006-12-31): The Bottom Line ( ang. ) . „New York Magazine”. [dostęp 2020-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-13)].

↑ Jak kochają się Polacy? ( pol. ) . [dostęp 2020-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-09)].

↑ Nick Yee (2002): Beyond Tops and Bottoms ( ang. ) . NickYee.com. [dostęp 2020-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-13)].


Stosunek analny , stosunek doodbytniczy [1] ( ang. anal sex , od łac. anus „odbyt”) – stosunek płciowy polegający na wprowadzaniu prącia w stanie wzwodu do odbytu partnerki lub partnera. Stosunek może także przebiegać z wykorzystaniem wibratora lub atrapy prącia , jak również z użyciem palców, języka czy dłoni . Stosunek analny bywa uprawiany zarówno przez pary homoseksualne jak i heteroseksualne .

Seks analny jest znany ludzkości już od czasów starożytnych [2] . Uważa się, że ten rodzaj zbliżenia wymyślili mieszkańcy Peloponezu [2] . Taką formę aktywności seksualnej nazywa się także miłością grecką [2] .

Okolice odbytu są silnie unerwione i u niektórych osób stanowią wręcz najwrażliwszą strefę erogenną . U mężczyzn stymulacja oprócz podrażniania zakończeń nerwowych odbytu wiąże się także z masażem prostaty , u kobiet doznania zwiększa podrażnianie ścian pochwy .

Według opublikowanych w 2006 statystyk dotyczących Stanów Zjednoczonych , 38,2% mężczyzn w wieku od 20 do 39 lat, oraz 32,6% kobiet w wieku od 18 do 44 lat uprawia heteroseksualne stosunki analne. Dane te pokazują wyraźny wzrost zainteresowania tą formą współżycia, ponieważ w roku 1992 jedynie 25,6% mężczyzn w wieku od 18 do 59 lat oraz 20,4% kobiet w takiej samej grupie wiekowej angażowało się w stosunki analne [3] .

Według badań Zbigniewa Izdebskiego , w Polsce w 2008 roku stosunki analne uprawiało 18% badanych, w porównaniu do 6% w 1992 [4] . Stosunek analny jest jedną z najpopularniejszych form stosunku płciowego wśród par gejowskich – w badaniu preferencji seksualnych gejów, przeprowadzonym w 2002 roku w Kalifornii, tylko 7,8% respondentów nigdy nie praktykowało seksu analnego [5] .

Podczas penetracji odbytu i odbytnicy członkiem wzrasta ryzyko zakażenia chorobami przenoszonymi drogą płciową . Powodem jest bardziej delikatny nabłonek wyściełający odbytnicę w porównaniu z nabłonkiem pochwy, co skutkuje większą podatnością na uszkodzenia drobnych naczyń krwionośnych. Środkiem zapobiegającym zarażeniu jest najczęściej stosowana dodatkowo nawilżona prezerwatywa , która niweluje tarcie.

Kał znajduje się w będącej bezpośrednim przedmiotem penetracji odbytnicy jedynie na krótko przed defekacją . Moment ten łączy się z poczuciem parcia i jest bodźcem do wypróżnienia . Przy prawidłowo funkcjonującym przewodzie pokarmowym , poza momentem odczuwania parcia na stolec, odbytnica jest pusta. Mogą, lecz nie muszą znajdować się w niej jedynie śladowe ilości kału pozostałe po wcześniejszych wypróżnieniach. Osoby szczególnie uczulone na punkcie higieny przed uprawianiem różnych form seksu analnego stosują lewatywę .

Seks analny jest przedmiotem wielu uprzedzeń . Są związane z szeregiem obaw:

W katolicyzmie seks analny, podczas którego dochodzi do wytrysku uważany jest za grzech. Nauka Kościoła głosi, że seks analny jest grzechem, ponieważ wyklucza możliwość prokreacji, a przez to łamie ład ustanowiony przez Boga, w którym naturalną właściwością kontaktów seksualnych jest możliwość zapłodnienia.

Seks analny ( arab. لواط l i w āṭ ) jest grzechem w islamie . Wyróżnia się mniejszy l i w āṭ (stosunek analny mężczyzny z kobietą) i większy l i w āṭ (stosunek dwóch mężczyzn).

Wyznawcy islamu opierają się na słowach proroka Mahometa :

W judaizmie analne stosunki homoseksualne uważane są za ciężki grzech. W przypadku stosunków heteroseksualnych zdania są rozbieżne.


Rosyjska laska ruchana w mocno dupe
Nowa pracownica puszcza sie w czasie pracy
Ruda z bladą dupcią fajnie się porusza na pałce