گپ و گفت صمیمی با هوشنگ ممانی پس از بازنشستگی

در واپسین روزهای سرد زمستان یک‌هزار و سیصد و نود و نه، خبر بازنشستگی کارمند زحمت‌کش و گشاده‌روی دانشکده شیمی، تجلی خاطرات گرم روزهایی بود که به عطر چای تعارف کردن‌های همیشگی‌اش شیرین می‌شد. وداعی کم فروغ در سایه همه‌گیری کووید -۱۹ که فرودآمدن موجی از شیوع آن پس از موج دیگر، فرصت دیدار مجدد را کم‌رنگ تر کرده است. بهار سال جدید را بهانه‌ای یافتیم تا سبزه قلب‌مان را با شنیدن کلام دل‌نشین هوشنگ ممانی پیوند زنیم.

هوشنگ ممانی متولد دهم فروردین‌ماه سال ۱۳۴۹ در شهر میانه استان آذربایجان شرقی، در سال ۱۳۷۴پا به دانشگاه صنعتی شریف گذاشت و پس از انتقال به دانشکده شیمی که در آن زمان دکتر فیروز مطلوبی‌مقدم ریاست آن را بر عهده داشتُ مشغول به کار شد. وی پس از ۲۵ سال فعالیت در دانشگاه صنعتی شریف و دانشکده شیمی در اسفندماه ۱۳۹۹ از فعالیت خود در بخش خدمات بازنشسته شد. او گفت و گویی با آنتروپی انجام داده که در ادامه می‌خوانیم:

از ورود خود به دانشگاه صنعتی شریف بگویید. چه شد که در دانشکده شیمی مشغول به کار شدید؟

در بهار سال ۱۳۷۴ به عنوان راننده تحت قرارداد با شرکت پیمان‌کاری شیدمن در دانشگاه صنعتی شریف مشغول فعالیت شدم. پس از گذشت چند ماه به دانشکده شیمی که در آن زمان تحت ریاست دکتر مطلوبی مقدم بود، منتقل شده تا فعالیت خود را در بخش خدمات آغاز کنم. در ابتدای کار آشنایی چندانی با محیط دانشکده نداشتم اما به مرور شناخت خوبی پیدا کردم و در بخش‌های مختلف دانشکده مشغول به کار خدماتی شدم. آشنایی با مهندس موسوی در این مسیر خیلی کمک‌کننده بود. در زمان ریاست دکتر جلالی هروی درخواست‌های زیادی مبنی بر انتقال به فعالیت سابق خود نوشتم اما به دلیل کمبود نیرو در بخش خدمات با این درخواست موافقت نشد.

با آغاز فعالیت خود در دانشگاه شریف و دانشکده شیمی چه شرایطی را تجربه کردید؟

از دانشگاه صنعتی شریف شناخت چندانی نداشتم و حتی اسم آن را نشنیده بودم. با ورود به این دانشگاه و دانشکده شیمی، با فضای خوبی میان اساتید و کارکنانش مواجه شدم. آن‌ها مانند برادر پشت یکدیگر بوده و فضای گرم و صمیمانه‌ای میان‌شان حاکم بود. دکتر تفضلی از شوخ‌طبعی خاصی برخوردار بود و لحظات شیرینی را در کنار هم تجربه کردیم.

حضور طولانی مدت در دانشکده، چقدر شما را با رشته شیمی آشنا کرده؟ آیا علاقه‌ای به این حوزه از علم پیدا کرده‌اید؟

در دانشکده شیمی و آزمایشگاه‌های این دانشکده، رعایت ایمنی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در دوران فعالیت خود به این امر توجه خاصی داشتم. آشنایی مختصری با مواد شیمیایی و ابزارآلات شیشه‌ای دارم و اندکی از خواص شیمیایی و عملکرد آن‌ها می‌دانم. کار در آزمایشگاه‌ها همیشه در نظرم جالب می‌آمد. در این مدت علاقه داشتم که به ادامه تحصیل در این حوزه بپردازم اما هیچ موقع شرایط آن فراهم نشد.

از رابطه‌تان با دانشجویان بگویید. به نظر شما دانشجویان نسل جدید با گذشته چه تفاوت‌هایی پیدا کرده‌اند؟

همیشه رابطه خوبی بین من و دانشجویان برقرار می‌شد. صمیمانه آن‌ها را دوست داشتم و بارها پیش می‌آمد که دانشجویی خارج از وقت اداری نیاز به کمک داشته و من وقتم را در اختیارش قرار می‌دادم. در طی این سالی که فعالیت دانشگاه به صورت غیرحضوری دنبال می‌شد، غیبت دانشجویان در فضای دانشکده خیلی دلسرد کننده بود و به چشم می‌آمد. مقایسه اینکه دانشجویان نسل جدید با قدیم چه تفاوتی دارند کار سختی است اما به نظر من دانشجویان نسل جدید روابط صمیمانه‌تری برقرار می‌کنند و تمایل‌شان به مهاجرت تحصیلی بیشتر از گذشته شده است.

اکنون که دوران بازنشستگی‌تان فرارسیده، چه برنامه‌ای برای آینده دارید؟

از خانه نشینی بیزارم و دوست دارم به کاری مشغول شده یا اینکه به شهرستان بروم. در حال حاضر در یک کارگاه مواد شیمیایی مشغول به کار هستم. تمایل زیادی داشتم که به فعالیت خود در دانشگاه صنعتی شریف و دانشکده شیمی ادامه بدهم اما متأسفانه با این خواسته موافقت نشد و از این بابت خیلی ناراحت هستم.

و اما کلام آخر...

با خداحافظی از این دانشکده، دلم هر لحظه برای دانشجویان، اساتید و همکارانم تنگ می‌شود و همیشه به یاد آن‌ها هستم. دست تک تک همه آن‌ها را می‌بوسم که من را در این مدت حمایت کردند. سال خیلی خوبی را پر از موفقیت، سلامتی، شادابی و دور از سایه منحوس کرونا آرزو می‌کنم.

در پایان گفت و گو هوشنگ ممانی احساسش از شنیدن کلمات زیر را توصیف کرد.

دانشگاه صنعتی شریف: اگر نظر من را به عنوان یک کارمند بخواهید، دانشگاه صنعتی شریف خارج از این فضا اسم خیلی بزرگی دارد اما هنگام بازنشستگی روی خوشی را به من نشان نداد. من تمایل داشتم تا سالیانِ سال برای این دانشگاه خدمت کنم اما این امکان برایم فراهم نشد.

دانشکده شیمی: من این دانشکده را خانه خود می‌دانم. سال‌های زیادی از عمرم را در این مکان سپری کرده و در کنار اساتید و همکارانم خاطرات خوبی را تجربه کرده‌ام.

آزمایشگاه: محیط جالب و زیبایی برای انجام کارهای شیمیایی دارد اما مهم‌ترین نکته رعایت ایمنی در استفاده از مواد و وسایل شیمیایی است.

دست‌کش آزمایشگاه: از مواردی بود که به خاطر سرویس‌دهی و ارائه آن در فروشگاه دانشکده تا سال‌های سال من را به دانشجویان دانشکده پیوند می‌داد و به این خاطر با آن‌ها ارتباط خوبی برقرار می‌کردم.